6ข้อเสนอ

Chapter 6

“เปิดประตู อย่าให้ฉันต้องพังมันเข้าไป!” น้ำเสียงเข้มออกคำสั่ง ม่านทิวารู้ดี หากหล่อนไม่ทำตามคำสั่งเขาพังเข้ามาแน่ แต่จะให้เปิดประตูให้เขาเข้ามาง่าย ๆ หล่อนก็ทำไม่ได้ “เปิดเดี๋ยวนี้!”

“…” ม่านทิวาตัวสั่นเพราะกลัว เธอทำงานในคลับ เจอผู้คนมากหน้าหลายตา เจอคนเจ้าชู้ชีกอก็มาก ม่านทิวาก็รับมือได้หมด แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้ง

คาร์ลอสยืนจังก้าอยู่หน้าประตู หน้าตาท่าทางน่ากลัว ใบหน้าคมเข้มถมึงทึง “พี่กลับไปเถอะค่ะ ถ้าพี่ยังก่อกวนทิวาไม่หยุด ทิวาจะโทรแจ้งตำรวจ”

“งั้นก็แจ้งเลย ฉันอยากจะรู้เหมือนกัน ว่าตำรวจหน้าไหนจะกล้ามาแส่” เขากระชากเสียงบอกไม่ได้เกรงกลัวสักนิด กลับกันกลับเป็นเธอหัวใจเต้นระริกรัวเพราะกลัว

คาร์ลอสเป็นลูกนักการเมืองชื่อดัง ทุกครั้งที่มีข่าวเสียหาย บิดาของเขาจะตามเก็บตามเช็ด จนทุกอย่างเงียบไปเอง ถ้าหากมีเรื่องกับเขา เธอไม่สามารถต่อกรกับเขาได้แน่ ไม่ว่าจะด้วยพละกำลังหรือด้วยเงินทอง เธอก็สู้ไม่ได้

“กลับไปค่ะ” เธอเอ่ยปากคอสั่น ที่จริงก็ไม่ใช่คนอ่อนแอสักเท่าไหร่ แต่กับผู้ชายคนนี้เธอกลัวจริง ๆ ทั้งเกลียดทั้งกลัว เขาเป็นคนเจ้าอารมณ์แค่ไหน คนในมหาวิทยาลัยทุกคนรู้ดี

พลาด one night stand ด้วยเพราะอยากประชดชีวิต แต่ไหง่กลายเป็นแบบนี้ ม่านทิวาจะบ้าตาย กับพันธะความสัมพันธ์ร้าย ที่ตัวเองเป็นคนก่อ

“ไม่เปิดใช่ไหม?”

ปึง!

“กรี๊ด” เสียงกระแทกประตูอย่างแรง ม่านทิวากรีดร้องอย่างตกใจ พอเสียงกระแทกครั้งที่สองดังขึ้น ประตูห้องก็เปิดออกพร้อมกับร่างสูงใหญ่ที่เขาประชิดตัว

“พะ…พี่จะทำอะไร?” ปากคอสั่นเอ่ยถาม นัยน์ตามองคนตรงหน้าเบิกโพลงตกใจ ผู้ชายคนหน้าไม่อ่อนโยน แต่คุกคามเธอจนสั่นไปทั้งตัว

“ทำอะไรดีน้าาา” คาร์ลอสเหยียดยิ้ม รั้งคนตัวเล็กเข้ามาใกล้ มือหนาลูบไล้ตามพวงแก้มสวย “ทำอะไรดีทิวา ฉันควรทำอะไรเธอดี”

“พี่คาร์ลอส” ม่านทิวาเม้มปากตัวเองเบา ๆ คาร์ลอสจ้องคนหน้าสวยตรงหน้า ริมฝีปากอวบอิ่มราวกับผลเชอร์รี่สุกเผยอขึ้นเล็กน้อย แววตาสั่นระริกหวาดกลัว มันกลับทำให้เขารู้สึกดี เธอก็เหมือนลูกนกพลัดพลาดจากอกมารดา เหมือนลูกไก่ตัวน้อยในมือ จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด

“เป็นเด็กฉันไหม ฉันจ่ายไม่อั้น” ข้อเสนอถูกยื่น แต่หญิงสาวกลับปฏิเสธ

“ไม่เอาค่ะ” ม่านทิวาส่ายหน้าไปมา เธอทำงานที่คลับ ออดอ้อนผู้ชายเพราะหน้าที่ แต่ก็ไม่เคยทำอะไรมากกว่าหน้าที่พวกนั้น ไม่ว่าใครจะเสนอเงินมากแค่ไหน แต่ม่านทิวาไม่เคยสนองความต้องการให้กับใคร

เธอเหมือนง่าย แต่ไม่ใช่คนร่าน เรื่องเมื่อคืนก็แค่ความเสียใจนำพา ความเมา ทำให้อยากทำเรื่องงี่เง่า

“ปฏิเสธไปก็เท่านั้น เพราะฉันไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ จำเอาไว้ เธอเป็นผู้หญิงของฉัน เป็นของฉัน ใครก็ไม่มีสิทธิ์”

“ทะ…ทำไมพี่มาวุ่นวายกับทิวา ทำไมไม่ต่างคนต่างอยู่”

“ใครกันแน่ที่วุ่นวายก่อน เข้ามาในชีวิตฉันแล้ว คิดเหรอว่าฉันจะปล่อยไปง่าย ๆ”

“ทิวาไม่ได้ตั้งใจ มันก็แค่ความผิดพลาด”

“ผิดพลาด เหอะ ผิดพลาด พูดออกมาง่าย ๆ” คาร์ลอสเดาะลิ้นตัวเอง ม่านทิวาถอยหลังจนติดผนัง แต่คนตัวโตก็ไม่หยุดที่จะคุกคาม

“ใช่ค่ะ มันคือความผิดพลาด” เธอย้ำ ถ้าเมื่อคืนรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคาร์ลอส ไม่มีทางที่ม่านทิวาจะปล่อยตัวปล่อยกายปล่อยใจไปกับเขาเด็ดขาด

“แต่สำหรับฉัน มันคือความตั้งใจ เธอตั้งใจเซถลามาหาฉัน เธอเมาหนักฉันหวังดีพาไปนอน แต่เธอเป็นคนเชิญชวนให้ฉันนอนด้วย เธอเป็นฝ่ายเดินเข้ามาในชีวิตฉันเองอย่าลืม”

“ทิวาเมาค่ะ อกหักอยากประชดประชันชีวิตแค่นั้น ถ้าทิวาทำพลาดไป ทิวาก็ขอโทษ ให้มันจบไปเถอะค่ะ”

“แล้ว…”

“ต่างคนต่างอยู่นะคะ จบเรื่องนี้เถอะค่ะ คิดซะว่าเราไม่เคยยุ่งเกี่ยวกัน”

“อยากให้จบเหรอ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วถาม แล้วยื่นมือสองข้างไปยันกำแพงกักขังคนตัวเล็กเอาไว้ในอก ม่านทิวาหัวใจเต้นรัวราวกับกลองชุด เธออยากจะหายไปจากตรงนี้เหลือเกิน หายไปจากคนป่าเถื่อนตรงหน้า

“ถ้าอยากให้จบ มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”

“ขะ…ข้อแลกเปลี่ยนอะไรคะ?” ม่านทิวาเงยหน้ามองคนหน้าหล่อตรงหน้า

“นอนกับฉันสิ อ้าขาให้ฉันเอา จนกว่าฉันจะพอใจ”