พันธะมังกร เหนือชะตาฟ้า บทที่ 5

"ต้องเริ่มจากฟื้นฟูร่างกายก่อน" เขาตัดสินใจ พลางลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ตู้ไม้เก่าเพื่อหาของที่มีอยู่

โชคยังดีที่ในกระท่อมซอมซ่อหลังนี้ยังมีข้าวสารเหลืออยู่บ้างประปราย และความทรงจำของเหลียนฮวาก็ได้มอบสมบัติล้ำค่าชิ้นหนึ่งให้แก่เขา นั่นคือความรู้เรื่องสมุนไพร บิดาของเหลียนฮวาแม้จะเป็นเพียงบัณฑิตตกอับ แต่ก็มีความรู้กว้างขวางด้านพฤกษศาสตร์และตำรายาพื้นบ้าน เขาสอนให้บุตรชายรู้จักพืชพรรณต่างๆ ในป่ารอบหมู่บ้าน ทั้งสมุนไพรที่ใช้บำรุงร่างกายและพืชมีพิษที่ต้องหลีกเลี่ยง เหลียนฮวานั่งลงพลิกตำรา ภาพความทรงจำของบิดาที่เคยพาเขาเข้าป่าเพื่อเก็บสมุนไพรผุดขึ้นมา ทำให้เขายิ้มจางๆ อย่างไม่รู้ตัว "ขอบคุณท่านพ่อ...ความรู้นี้จะช่วยข้าได้มาก"

ความรู้ทางการแพทย์สมัยใหม่ของไป๋มู่เหยียนผสมผสานเข้ากับความรู้เรื่องสมุนไพรของเหลียนฮวาได้อย่างลงตัว เขารู้ว่าสมุนไพรชนิดใดมีสรรพคุณช่วยเรื่องใดตามหลักการแพทย์แผนจีน และยังสามารถวิเคราะห์ได้ลึกลงไปถึงสารออกฤทธิ์ที่อาจมีอยู่ในนั้นตามหลักวิทยาศาสตร์ เขาเริ่มเก็บสมุนไพรมาต้มเป็นยาบำรุงร่างกาย ค่อยๆ ปรับเปลี่ยนอาหารการกินเท่าที่จะทำได้ จากข้าวต้มเปล่าๆ ก็เริ่มมีผักป่าและเห็ดที่เก็บได้มาเป็นส่วนประกอบ วันหนึ่ง ขณะที่เขากำลังต้มยา ลุงหลิวเดินเข้ามาเยี่ยมอีกครั้ง "คุณชาย กำลังทำอะไรอยู่? กลิ่นหอมเชียว" ลุงหลิวถามพลางสูดกลิ่น เหลียนฮวายิ้มตอบ "ข้ากำลังต้มยาบำรุงร่างกาย ลุงลองชิมดูสิ" ลุงหลิวหัวเราะ "เจ้ากำลังจะกลายเป็นหมอหมู่บ้านแล้วนะ ถ้าเจ้าต้องการช่วยเหลือชาวบ้าน ข้าจะบอกข่าวให้" การสนทนานี้ทำให้เหลียนฮวาได้ไอเดียใหม่ๆ และรู้สึกถึงความเชื่อมโยงกับหมู่บ้านมากขึ้น

เขาเริ่มต้นจากสิ่งที่ง่ายที่สุด...กายบริหารตามหลักแพทย์แผนจีนที่เขาเคยเรียนรู้มา มันเป็นเพียงท่าพื้นฐานที่เน้นการหายใจและยืดเหยียดอย่างเชื่องช้า แต่สำหรับร่างกายนี้ มันกลับหนักหนาสาหัส ในวันแรกเขาทำได้ไม่ถึงสิบห้านาทีก็ล้มลงไปหอบหายใจอยู่บนพื้นดิน... 'น่าสมเพชสิ้นดี' เขาคิดอย่างหงุดหงิด แต่ก็ไม่ยอมแพ้ ทุกวันเขาจะฝืนทำมันซ้ำๆ ทีละน้อยๆ ค่อยๆ เพิ่มเวลาขึ้นทีละนิด เขายืนท่าต้นไม้ท่ามกลางหมอกยามเช้า ลมเย็นพัดผ่านใบหน้า ทำให้เขารู้สึกถึงความสดชื่นที่ค่อยๆ ไหลเวียนในร่างกาย แม้จะเหนื่อยแต่เขาก็กำหมัดแน่นและทำต่อ

ส่วนเรื่องอาหารการกิน เขาก็เริ่มนำความรู้ของบิดาเหลียนฮวามาใช้ เขาเข้าป่าอย่างระมัดระวัง ใช้เวลาหลายชั่วโมงเพื่อเทียบเคียงพืชที่เห็นกับภาพในความทรงจำ... 'ต้นนี้มีพิษอ่อนๆ แต่ถ้าต้มสกัดอย่างถูกวิธีจะช่วยลดไข้ได้... ส่วนเห็ดชนิดนี้ คล้ายกับเห็ดมีพิษ แต่ลายใต้ดอกแตกต่างกัน...' เขาพึมพำกับตัวเอง วิเคราะห์ทุกอย่างด้วยสายตาของนักวิทยาศาสตร์ ขณะที่กำลังเก็บเห็ด เขาได้พบกับตัวละครใหม่: หยุนหลิง เด็กสาววัยเดียวกันจากบ้านใกล้เคียงที่กำลังเก็บสมุนไพรเช่นกัน เธอมีใบหน้าสดใส ดวงตากลมโต และรอยยิ้มที่ทำให้ป่าดูสว่างขึ้น "คุณชายเหลียนฮวา! ข้าได้ยินจากลุงหลิวว่าเจ้าฟื้นแล้ว ข้ามาช่วยเก็บสมุนไพร เจ้าต้องการอะไรบ้าง?" หยุนหลิงถามพลางยื่นใบไม้มาให้ เหลียนฮวายิ้มตอบ "ขอบคุณมาก หยุนหลิง เจ้าต้องระวังต้นไม้มีพิษนะ ข้าจะสอนวิธีดูให้" หยุนหลิงหัวเราะ "ดีเลย! ข้าเคยได้ยินข่าวสงครามชายแดน องค์รัชทายาททรงประชวร บางทีสมุนไพรของเราอาจช่วยได้นะ" การสนทนากับหยุนหลิงทำให้เหลียนฮวาได้เรียนรู้เกี่ยวกับข่าวลือในหมู่บ้านและชีวิตประจำวัน เธอเล่าเรื่องการทำนา การตลาดในเมืองใกล้เคียง และข่าวลือเกี่ยวกับสงครามชายแดน "องค์รัชทายาททรงเก่งกาจ แต่ได้ยินว่าพระองค์ทรงประชวรหนัก" หยุนหลิงพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า เหลียนฮวาฟังอย่างตั้งใจ นี่คือจุดเริ่มต้นของมิตรภาพที่ช่วยให้เขาปรับตัว และเพิ่มบทสนทนาที่ทำให้เรื่องสนุกขึ้น