Ep.5

เวลา 1 ทุ่ม

เราขับรถมาเก็บที่โรงจอดรถก่อนจะเดินเข้าบ้านแต่สิ่งที่เจอเป็นอย่างแรกคือพี่แจ็คที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินมาหาเรา

พี่แจ็ค : หนูหายไปไหนมารู้ไหมพี่เป็นห่วงขนาดไหน

เรา : แม่สวัสดีค่ะ พ่อละคะ

แม่ : พ่ออยู่ในครัวลูก เห็นว่าจะทำของกินรอหนู เป็นอะไรกันลูกทะเลาะกันหรอแล้วหนูไปไหนมา พี่เค้ามารอหนูตั้งแต่เมื่อวานเย็น วันนี้ก็มาตั้งแต่หัวค่ำ

เรา : เค้ายังไม่ได้บอกหรอคะ ทำไมพี่ไม่บอกความจริงกับครอบครัวหนูไปล่ะ

พี่แจ็ค : หนูใจเย็นๆพี่คิดว่าเรื่องนี้เราคุยกันได้

เรา : คุยกันได้หรอ พี่ให้หนูอยู่ในฐานะเมียน้อยมา 5 ปี พี่ยังคิดว่าเรายังมีอะไรที่คุยกันได้อีกหรอ

แม่ : อะไรนะเมียน้อย?? ใครเมียน้อยลูก หนูหมายถึงอะไร

เรา : ผู้ชายคนนี้ คนที่เราคิดว่าเค้าแสนดีมาตลอด คนที่เค้าทำดีกับครอบครัวเรามาตลอดเค้ามีเมียอยู่แล้วค่ะ เค้าคบกันมา 8 ปีในระหว่างที่เค้าก็คบกับหนูไปด้วย เมื่อวานหนูตั้งใจจะไปเซอร์ไพร์สวันครบรอบเค้าแต่หนูโดนเค้าเซอร์ไพร์สกลับซะยิ่งใหญ่อลังการเลยค่ะ

พี่แจ็ค : หนูฟังพี่ก่อนพี่บอกแล้วไงระหว่างพี่กับเค้ามันมีแค่ผลประโยชน์

แม่ : ทำแบบนี้ได้ยังไง เธอทำแบบนี้กับลูกฉันได้ยังไง ฉันไม่คิดเลยนะว่าที่ผ่านมาฉันจะมองเธอผิดไป ออกไปจากบ้านฉันแล้วอย่ากลับมาเหยียบที่นี่อีก ออกไป!!!

พ่อ : มีอะไรกันแม่

แม่ : หมอนี่มันมีเมียอยู่แล้วคบมา 8 ปี ในระหว่างที่มันก็คบกับลูกเราเหมือนกัน

ชีสเค้ก : หนูเคยบอกแล้วไงคะว่าผู้ชายคนนี้เค้าไม่ใช่คนดีแต่ก็ไม่มีใครเชื่อหนู

เค้กเคยมาบอกกับเราว่าไม่ชอบพี่แจ็คเพราะเค้าดูเป็นคนไม่ดี แต่เรากับที่บ้านไม่มีใครเชื่อน้องเพราะคิดว่าน้องยังเด็กคงพูดด้วยความน้อยใจที่ทุกคนก็เอาแต่ชมพี่แจ็ค แต่มาวันนี้เราเพิ่งจะได้รู้ว่าสิ่งที่น้องกับเพื่อนเราเตือนมันคือความจริงมาโดยตลอด

พ่อ : ออกไปจากบ้านกู ก่อนที่กูจะเรียกตำรวจมาลากคอมึงแล้วอย่ามายุ่งกับลูกกูอีก

พี่แจ็ค : แต่คุณพ่อคุณแม่ครับ เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของผมกับน้ำผมขอเคลียกันเองนะครับ

เรา : ออกไป เค้กโทรแจ้งตำรวจมีคนนอกบุกรุกบ้านเรา

เค้กทำท่าท่ากดโทรศัพท์หาตำรวจจนพี่แจ็คต้องเดินออกจากบ้านไปอย่างไม่สบอารมณ์ ทำไมผู้ชายที่เคยแสนดีวันนี้ถึงได้กลายเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้ เค้าทำเหมือนว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องปกติอย่างงั้นแหละ นี่โชคดีนะที่เรากับเค้าไม่ได้ทำงานอยู่สำนักทนายความเดียวกันไม่งั้นเราคงจะต้องย้ายที่ทำงานแน่ๆ คำพูดหลวงพ่อที่ดึงสติเราในตอนนั้นทลายลงหมดเลยเมื่อเจอคนแบบเค้า จิตสำนึกเป็นเรื่องยากสำหรับเค้าจริงๆ

แม่ : ทำไมเพิ่งบอก แล้วที่หายไปนี่ไม่ได้ไปทำงานใช่ไหม

เรา : หนูไม่อยากให้แม่เห็นน้ำตาหนูเลยแอบหนีไปเที่ยวมาค่ะแต่ตอนนี้หนูรู้แล้วว่าหนูไม่ควรเสียน้ำตาให้คนเลวคนนี้อีก

แม่ : ดีแล้วลูก แล้วไปเที่ยวไหนมา

เรา : เชียงใหม่ค่ะ

แม่ : หะ!! ไปเชียงใหม่คนเดียวเเล้วขับรถไปเองเนี่ยนะลูกหนูรู้ไหมว่ามันอันตรายแค่ไหนผู้หญิงตัวคนเดียว

เรา : ขอโทษค่ะ หนูก็กลับมาแล้วนี่ไงคะ ไม่โกรธกันนะคะ

พ่อ : ทีน่าทีหลังมีอะไรบอกกันตรงๆลูก อย่าทำแบบนี้อีกขับรถขับรามันอันตราย

เรา : เราเข้าใจเเล้วค่า ไม่ทำแล้ว หลวงตาท่านฝากมาบอกด้วยนะคะว่าคิดถึงพ่อ

พ่อ : แวะไปหาท่านมาหรอลูก

เรา : ใช่ค่ะ แวะเข้าไปทำบุญด้วย

พ่อ : ดีแล้วลูก มาเหนื่อยๆไปอาบน้ำอาบท่าลงมากินข้าวลูก

เรา : รับทราบครับผมมม

เราพูดกับพ่อพร้อมทำท่ายืนตรงเหมือนทหารก่อนที่พ่อกับเเม่กับแม่จะส่ายหัวแล้วยิ้มให้เราเบาๆ

ชีสเค้ก : พี่ปั่นรอด้วยยย

เรา : มาเร็วๆ ขาสั้นยังจะช้าอีก

เราเข้ามาในห้องก่อนจะถอนหายใจเบาๆ รูปเอย ของขวัญเอย เต็มไปหมด เห็นทีต้องทำความสะอาดครั้งใหญ่

ชีสเค้ก : ถึงกับถอนหายใจกันเลยทีเดียว เดี๋ยวหนูช่วยเก็บหน่าไม่ต้องห่วง พี่มุกกับพี่รินกำลังมานะ หนูบอกพวกเค้าเเล้วเดือดกันใหญ่เลย

เรา : ตัดหน้าบอกก่อนพี่อีก พี่ต้องเตรียมสำลีมาอุดหูไหมเนี่ย

ชีสเค้ก : ก็ดีค่ะ แต่พี่ไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวตรงนี้หนูจัดการให้รับรองสะอาดหมดจด

เรา : อะจ้าๆ ไปอาบน้ำก่อนนะ

เราอาบน้ำไปเกือบครึ่งชั่วโมงมัวแต่นอนเเช่อ่างคิดโน่นคิดนี่อยู่พออาบเสร็จเดินออกมาบรรดาเพื่อนเรามันก็นั่งรออยู่ในห้องละ

เรา : มานานยัง

พราวมุก : เมื่อกี้

ดาริน : เป็นไงหนีเที่ยวคนเดียว

เรา : ก็ดี

เราตอบเพื่อนออกไปก่อนที่จะเดินไปนั่งเป่าผมให้เเห้ง พอนึกถึงตอนไปเที่ยวเรื่องราวคืนนั้นก็ผุดเข้ามาในหัวเราทั้งๆที่เราพยายามจะไม่นึกถึงเรื่องราวในคืนนั้น

พราวมุก : เรื่องนั้นโอเคขึ้นยัง

เรา : เออโอเคเเล้ว สบายมาก

ดาริน : คืนนี้ไปฉลองกัน ฉลองความโสดให้เพื่อน

เรา : แต่กูเพิ่งกลับมาถึงเพลียด้วยอยากนอน

ดาริน : อ่อนแอก็แพ้ไปค่ะ

เรา : อ้าวงั้นไป กูเเต่งตัวแปป

พราวมุก : ไม่มีใครยอมใครจริงๆเรื่องกินเหล้า

เรา : คืนนี้ขอเบาๆฮะ

ดาริน : มึงเคยเบาด้วยหรอ เร็วสองทุ่มเเล้ว

เราหยิบชุดเดรสสีดำในตู้ที่ซื้อมานานแล้วแต่ยังไม่ได้ใส่ออกมาเทียบตัวดูว่ายังใส่ได้ไหม

ดาริน : โอ๊ยตัวแม่มาว่ะงานนี้

เรา : ธรรมดาคนมันสวยและรวยมาก อะโสดด้วย

พราวมุก : ขายของไป 1

เรา : เออแล้วมึงขึ้นมาเห็นน้องกูปะ

ดาริน : ไปแต่งตัวละ ตอนแรกเก็บห้องให้มึงอยู่

เรา : นี่พวกมึงชวนน้องกูเที่ยวหรอ

ดาริน : น้องมึงเลยจ่ะ เจ้าของความคิดนี้

เรา : เชื้อพี่เเรงจริงๆว่ะ

พราวมุก : เออปั่นมึงอ่านไลน์สำนักงานยัง

เรา : ยังว่ะ ทำไมวะ

ดาริน : คดีใหม่ที่เพิ่งเข้ามาบอสกำลังหาคนทำอยู่ ค่าตอบแทนดีมากแต่ไม่มีใครกล้าทำ

เรา : คงจะกลัวแกอำนาจมืดอีกสินะ คดีของใครอีกอะ

ดาริน : ท่านนพ กับ ท่านวิชัย เรื่องที่มีคนลอบยิงภรรยาท่านวิชัย

เรา : ตอนนี้ก็ยังไม่มีคนทำใช่ปะ

พราวมุก : อย่าบอกนะว่ามึงจะ….

ดาริน : เห้ย หยุดเลยนะอีน้ำ ไม่ได้นะมึงมันเสี่ยง

เรา : มันจะสักแค่ไหนกันวะ ก็ให้มันรู้ไหมว่ากฏหมายมันจะดีกว่ากฏหมู่

ดาริน : แต่มึงกูรู้ว่าท่านนพไม่ธรรมดา

เรา : ก็เรื่องของเค้า เดี๋ยวกูบอกบอสเองกูรับทำคดีนี้ พวกมึงไม่ต้องห้าม มึงก็รู้ว่าเรื่องงานกูเต็มที่เสมอ

ดาริน : เออกูรู้ แต่คดีมันเกินไป อำนาจมืดทั้งนั้น

พราวมุก : จริง มันอันตรายเกินไปมึง ขนาดพี่ขิมยังไม่ทำเลย (พี่ขิมทนายเบอร์ 1 ของสำนักงาน)

เรา : เออหน่า พวกมึงก็คอยช่วยกูห่างๆไง ไปเสร็จแล้วเรื่องงานปล่อยก่อน ไปเที่ยวดีกว่า

เพื่อนเราทุกคนไม่มีใคาเถียงเราต่อเพราะมันรู้ดีว่าเราชอบเล่นกับอำนาจมืดจนหลายครั้งเกือบเอาชีวิตไม่รอด เราไม่ได้เก่งหรอกเราแค่อยากทำให้คนพวกนั้นรู้ว่าอำนาจของพวกเค้ามันก็มีไว้ทำร้ายลอบกัดคนอื่นเท่านั้นแหละ พอเอาเข้าจริงพอหลักฐานเเน่นจนดิ้นไม่หลุดก็บีบน้ำตากลางศาลอยู่ดี…..