Ep.4

เวลา 7 โมง

หมอโฮร์ส : Talk

แชมป์ : ไอ้โฮร์สๆ ตื่นๆ วันนี้เราไปที่อื่นต่อนะ

ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะไอ้แชมป์มันมาตะโกนเรียก แต่ข้างๆผมไม่มีน้ำปั่นนอนอยู่แล้ว เธอตื่นตอนไหน เพื่อนผมจะเห็นเธอไหม ผมดีดตัวลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปนอกเต๊นท์แต่อาการของเพื่อนผมทุกคนปกติมากไม่มีใครแสดงท่าทีหรือพูดอะไรออกมาเลยสักคน

ผม : เดี๋ยวกูมาพวกมึงเก็บของรอก่อนเลย

ทอย : ไปไหนวะ

ผม : เออน่ะแปปนึง

ผมเดินตรงมาที่เต็นท์ของน้ำปั่นเต็นท์ถูกเปิดไว้ภายในไม่มีข้าวของอะไรหลงเหลืออยู่เลยเธอไปเเล้ว ผมกวาดสายตามองไปรอบๆก่อนจะไปสะดุดอยู่กับบัตรใบนึงที่เหมือนเธอจะทำตกไว้ บัตรประจำตัวทนายความ พร้อมกับนามบัตร ดูท่าแล้วผมกับเค้าคงจะได้เจอกันอีกแน่ๆผมเก็บบัตรของเธอกลับมาด้วยเอาไว้ติดต่อคืนให้เธอเพราะดูแล้วบัตรใบนี้เป็นของสำคัญเลยแหละ ผมเดินกลับมาที่เต็นท์ตัวเองก่อนจะเก็บของใส่กระเป๋าแล้วไปหาพวกเพื่อน

ทอย : หงส์แล้วน้องคนนั้นเค้ากลับแล้วหรอ

หงส์ : น่าจะใช่ค่ะ หนูได้ไลน์เค้าไว้ลองทักไปถามแล้วแต่เค้ายังไม่ตอบ

แชมป์ : อดชวนไปเที่ยวด้วยกันต่อเลย คนหล่อเซ็ง

หงส์ : ปล่อยให้พี่เค้าไปเจอคนดีๆเถอะนะคะพี่หมอเเชมป์

แชมป์ : อ้าวเด็กเตี้ยพี่ไม่ดีตรงไหนพูด

หงส์ : ยังให้พูดอีกหรอคะ

ทอย : พอเลยๆไปหงส์ขึ้นรถ เดี๋ยวไปเช็คอินที่พักต่อไปไม่ทัน

ที่ต่อไปที่พวกผมจะไปเที่ยวคือม่อนแจ่มแล้วพรุ่งนี้ถึงจะกลับกรุงเทพระหว่างทางในหัวผมตอนนี้นึกถึงแต่ผู้หญิงคนนั้น ไม่รู้ว่าเธอตื่นออกจากเต็นท์ไปตอนไหนแล้วทำไมถึงจะต้องรีบกลับไปโดยที่ไม่บอกอะไรผมสักคำ แต่ผมก็หวังลึกๆในใจว่าเธอคงจะไม่ได้เกลียดผมหรอกนะ….

น้ำปั่น : Talk

แสงสว่างจากแดดปลุกเราให้ตื่นขึ้นมาในเวลาเกือบ 9 โมงเช้า สิ่งเเรกที่ผุดขึ้นมาในหัวคือเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นระหว่างเรากับหมอโฮร์ส เราสะบัดหัวตัวเองเพื่อลบความคิดพวกนี้ออกเรื่องมันผ่านไปแล้วอย่างน้อยๆเราก็ไม่ได้มีอะไรกับเค้าตอนมีแฟน แต่เราดันมีอะไรกับเค้าที่เพิ่งรู้จักกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง

“”โอ๊ยย น้ำปั่นเอ๊ยย”” เราหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะข้าเตียงมาเล่นก่อนจะเห็นว่าน้องหงส์ทักมาเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว

“”พี่น้ำปั่นกลับแล้วหรอคะ หรืออกไปซื้อของ””

“”เรา : พี่กลับแล้วจ้าขอโทษทีนะพี่เพิ่งตื่น””

เราตอบโดยที่ยังไม่ได้ออกจากแชทหงส์เลยหงส์ก็อ่านแล้วตอบกลับมาทันที

“”หงส์ : เสียดายจังค่ะกำลังจะชวนพี่เที่ยวต่อเลย””

“”เรา : ไว้โอกาสหน้านะจ้ะ เราอยู่กรุงเทพเหมือนกันยังไงต้องได้เจอกันอีกแน่ พี่ขอบคุณสำหรับปาร์ตี้เมื่อคืนนะ ฝากขอบคุณพวกพี่ๆทุกคนด้วยนะจ้ะ เที่ยวให้วนุกนะเดินทางปลอดภัยจ้า””

“”หงส์ : ค่ะพี่ ไว้เจอกันใหม่นะคะ””

เราตั้งใจว่าจะอยู่เที่ยวต่อให้ครบวันหยุดแต่คิดไปคิดมากลับดีกว่า อยากไปนอนอยู่บ้านเเบบโง่ๆ คิดถึงพ่อกับแม่ด้วย หลังจากเราอาบน้ำเสร็จเราก็ขับรถตรงกลับกรุงเทพทันทีกว่าจะถึงคงค่ำๆ ระหว่าขับรถเราก็คิดทบทวนถึงเรื่องความสัมพันธ์ตลอด 5 ปีที่ผ่านมา วันนี้กลีบไปเราต้องบอกเรื่องทั้งหมดกลับครอบครัวจะได้จบๆไป ขับรถมาเกือบ 4 ชั่วโมงก็ผ่านวัดประจำครอบครัวเราที่มาทำบุญในครั้งที่มีโอกาสเพราะพ่อเรานับถือเข้าอาวาสวัดนี้มากๆ เป็นวัดที่พ่อเราเคยบวช เคยมาให้พระท่านตั้งชื่อให้เรากับชีสเค้กน้องสาวเรา เราแวะเข้าวัดเพื่อทีจะทำบุญเเล้วแวะมากราบหลวงตาด้วย

ในวัด

หลวงตา : ไม่สบายใจมาสินะโยม

เรา : ค่ะหลวงตา

หลวงตา : เรื่องบางเรื่องน่ะมันต้องใช้เวลา อะไรที่ไม่ใช่ของเราก็คือไม่ใช่อย่ายึดติดกับอดีตที่ผ่านมาจนตัวเองเดินหน่าต่อไปไม่ได้ ที่ผ่านมาก็ถือซะว่าเรากับเค้ามีบุญสัมพันธ์กันแค่นี้ อย่าโกรธ อย่าเกลียดกัน อโหสิให้กันไปชาติหน้าฉันใดจะได้ไม่ต้องมีเวรกรรมร่วมกันอีก

เรา : หลวงตาทำหนูตกใจอีกแล้วนะคะ

หลวงตา : หลวงตาเห็นเรามาตั้งแต่อ้อนเเต่ออกมองตาเราแปปเดียวก็รู้เเล้วว่าเป็นอะไร

เรา : งั้นหลวงตาต้องดูเรื่องการงานให้หนูแล้วล่ะค่ะ

หลวงตา : การงานเราก็ดีมากตลอดนี่ แต่ให้ระวังอาจจะไปทำอะไรให้ใครไม่พอใจจนเค้าคิดปองร้าย เรื่องการงานตอนนี้ไม่เด่นเท่าเรื่องของสิ่งที่หนูกำลังจะได้รับนะ เพราะสิ่งๆนั้นมีค่ามากจนหนูยอมสละได้แม้เเต่ชิวิตของตัวเอง อะเก็บเอานี่ไว้เก็บติดตัวเอาไว้ หมู่มารทั้งหลาย หรือใครที่คิดปองร้ายเค้าจะแพ้ภัยไปเอง

เรา : สิ่งที่หนูจะได้รับหลวงตาบอกได้ไหมคะว่าอะไร

หลวงตา : หลวงตาบอกไม่ได้หรอก ถึงวันนั้นหนูจะรู้ด้วยตัวหนูเอง แล้วเราจะไปไหนต่อละ

เรา : กลับกรุงเทพค่ะ

หลวงตา : อื้มม มาหลวงตาจะลดน้ำมนต์ให้ จำคำหลวงตาไว้นะ ไม่ว่าวันข้างหน้าหนูจะพบเจอกับอะไรขอให้หนูตั้งมั่น มั่นใจในตัวเองแล้วทุกอย่างมันจะผ่านไปได้ดีเสมอ มีสติให้มากที่สุดในยามคับขันต์

เรา : ค่ะ งั้นหนูกราบลาเลยนะคะ

หลวงตา : โชคดีโยม ว่างๆก็พากันแวะมาหาพระแก่ๆองค์นี้นะ ฝากบอกโยมโจด้วยอาตมาคิดถึง

เรา : ค่ะหลวงตา เดี๋ยวหนูจะบอกพ่อให้นะคะ

หลวงตาให้ลูกศิษท์เดินมาส่งเราที่รถเพราะหลวงตาท่าแก่มากแล้วเดินเหินไม่สะดวกแล้ว

เรา : ขอบคุณนะจ้ะกิว พี่ไปล่ะ

กิว : ครับพี่ไว้เจอกันนะครับ อย่าลืมของฝากผมด้วยครั้งนี่พี่ไม่มีของฝากครั้งหน้าต้อง 2 เท่าเลยนะครับ

เรา : โอเคๆ พี่ไปล่ะเดี๋ยวถึงดึก

กิว : ขับรถดีๆครับพี่ปั่น สวัสดีครับ

เรายิ้มให้กิวก่อนจะขึ้นรถ กิวยืนส่งจนเราขับรถพ้นจากนอกวัด กิวเป็นเด็กที่หลวงตาเลี้ยงเอาไว้ตั้งแต่เล็กเค้าโดนเอามาทิ้งไว้หน้ากฏิหลวงตาจนตอนนี้อายุ 18-19 แล้ว กิวเป็นเด็กน่ารักนิสัยดีไม่เกเร เป็นเด็กขยันตั้งใจเรียนมากเลยแหละ เวลาหลวงตาไปกรุงเทพก็มักจะแวะไปหาพ่อเราที่บ้านโดยมีกิวตามไปด้วยตลอดเห็นมาตั้งแต่ตัวน้อยๆจนตอนนี้เป็นหนุ่มหล่อขึ้นเป็นกอง เราขับรถมาก็เปิดเพลงฟังไปด้วยระหว่างทางหงส์ก็วีดีโอคอลมาเราก็จอดคุย ตอนที่น้องแพลนกล้องไปเห็นหมอโฮร์สใจเราตกไปอยู่ตาตุ่มโน่น วางสายจากหงส์เราก็ขับมาแวะร้านข้าวหาข้าวกินก่อนจะขับรถต่อ......