บทที่ 5

ขวัญชีวายืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจก เวลานี้เธอแต่งหน้าทำผมเสร็จแล้วก่อนจะหยิบลิปสติกสีโปรดขึ้นมาทาริมฝีปากอิ่ม ใบหน้าของเธอเรียบเฉยไร้รอยยิ้มในหัวใจตอนนี้มีแต่ความหนักอึ้ง แม้นี่จะเป็นการตัดสินใจของเธอเองแต่ก็ยอมรับว่าทำใจได้ยากจนน้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง

เพื่อไม่ให้น้ำตามันไหลอาบแก้มขวัญชีวาจึงเงยหน้าขึ้นสูงแล้วสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ พอน้ำตามันแห้งเสียงแตรรถก็ดังขึ้นจากหน้าบ้านเป็นสัญญาณบอกว่าเวลานี้คนของรอยส์มาถึงแล้ว ขวัญชีวาสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะคว้ากระเป๋ามาถือไว้ สูดอากาศเข้าปอดลึกๆ แล้วเดินออกจากห้องนอนลงไปหาคนของรอยส์

เธอไม่มีญาติหรือพี่น้องให้พึ่งพาแถมตอนนี้ยังเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่เข้มแข็งในสายตาลูก ฉะนั้นเธอต้องก้าวผ่านเหตุการณ์ที่กำลังเผชิญไปให้ได้แต่ก็ไม่วายประหม่าจนมือเย็นเฉียบ ขวัญชีวาพยายามตั้งสติพร้อมปลอบตัวเองว่าไม่มีอะไรน่ากลัวรู้ตัวอีกทีรถก็เลี้ยวเข้าโรงแรม

“เชิญครับ”

“ค่ะ” ขวัญชีวาเอ่ยรับเมื่อคนขับรถของรอยส์เปิดประตูให้พร้อมกับเชื้อเชิญ หญิงสาวสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ อีกครั้งราวกับต้องการรวบรวมความกล้าก่อนจะเดินตามอีกฝ่ายไปยังลิฟต์วีไอพี ทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลงมันก็ทะยานขึ้นไปยังชั้นที่อยู่บนสุด

ใช้เวลาแค่ไม่กี่อึดใจประตูลิฟต์ที่ปิดสนิทก็ค่อยๆ เปิดออกและคนที่มารอรับขวัญชีวาก็คือรอยส์ ชายหนุ่มอยู่ในลุคสมาร์ทแคชชวลด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนขึ้นเล็กน้อยตัดกับกางเกงสีกรม ผมยังคงเซ็ตไว้เป็นอย่างดียิ่งส่งให้เขาน่ามองแต่ในสถานการณ์ของขวัญชีวาเวลานี้ต่อให้รอยส์จะหล่อมากกว่านี้เธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา

เหตุผลที่เธอมาที่นี่มีเพียงแค่ข้อเดียวคือเพื่อต่อลมหายใจของลูกชายเท่านั้น

“คุณอยากดื่มไวน์สักแก้วไหม” เมื่อแขกคนสำคัญนั่งเรียบร้อยเสียงทุ้มก็เอ่ยถามขึ้น

“ค่ะ” ขวัญชีวาเอ่ยรับ การได้ดื่มแอลกอฮอล์สักแก้วอาจทำให้อะไรที่ยากๆ สำหรับเธอง่ายขึ้นก็เป็นได้ ในขณะที่รอยส์นั้นเมื่อได้ยินว่าขวัญชีวาอยากดื่มอะไรชายหนุ่มก็จัดแจงทำให้อย่างไม่อิดออด ไม่นานเขาก็ยื่นแก้วที่มีไวน์มาให้เธอโดยในมือเขาก็มีแก้วไวน์อีกใบเช่นกัน

“นี่ครับ”

“ขอบคุณค่ะ”

เสียงชนแก้วดังแกร๊งทำลายความเงียบลงได้เล็กน้อย ขวัญชีวาดื่มไวน์ในแก้วจนเกือบหมดในขณะที่รอยส์ค่อยๆ จิบพร้อมกับมองหญิงสาวตรงไปด้วย วันนี้เธอสวยเป็นพิเศษเพื่อเขาเลยหรือเปล่า โดยเฉพาะริมฝีปากนั่นทำไมถึงได้น่าจูบขนาดนี้

จังหวะที่ขวัญชีวาวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะเธอก็ถูกรอยส์จู่โจม เพราะตกใจเธอจึงปัดป้องแต่แรงปัดป้องก็แทบไม่เป็นผลเพราะสุดท้ายแล้วรอยส์ก็สามารถปล้นจูบไปจากเธอไปสำเร็จ ท่าทางเก้ๆ กังๆ รวมไปถึงการจูบโต้ตอบอย่างไม่ประสาของเธอทำให้อีกฝ่ายสงสัย

แต่ก็เลือกที่จะเก็บความสงสัยเหล่านั้นไว้แล้วเลือกจูบเธออย่างดูดดื่ม รสจูบของรอสย์กำลังทำให้คนอ่อนประสบการณ์อย่างขวัญชีวาเมาทั้งๆ ที่พึ่งจะดื่มไวน์ไปไม่ถึงครึ่งแก้วด้วยซ้ำ เธอเหมือนคนกำลังจะขาดอากาศหายใจ ริมฝีปากของเขาร้ายกาจกว่าที่เธอคิดรวมไปถึงปลายลิ้นร้อนชื้นนั่นก็ด้วย

บางจังหวะขวัญชีวาก็คล้อยตามบางจังหวะก็ผลักไส สุดท้ายรอยส์จึงยอมถอนจูบออกอย่างเสียดายแต่ไม่นานเขาจะมอบจูบที่ร้อนแรงกว่านี้ให้กับเธอ

“คุณจูบไม่เป็น” เสียงแหบพร่ากระซิบถามในขณะที่ขวัญชีวาก็หอบหายใจหนักๆ ใบหน้าสวยเวลานี้แดงก่ำส่วนริมฝีปากบวมก็เจ่ออย่างเห็นได้ชัด

“ฉันแค่ห่างมันมากนาน” ขวัญชีวาปฏิเสธทั้งๆ ที่อีกไม่นานรอยส์จะรู้ความจริงได้ด้วยตัวเขาเองว่าเพราะอะไรเธอจึงจูบไม่เป็นรวมไปถึงอาการประหม่าอย่างในตอนนี้ด้วย

“อย่างนั้นเหรอ” รอยยิ้มผุดขึ้นหลังเอ่ยจบก่อนที่รอยส์จะรวบตัวขวัญชีวาเข้ามาแนบชิด พร้อมกับค่อยๆ ยกมือขึ้นลูบไล้ร่างกายของเธออย่างหลงไหล เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้สนใจเธอและอยากได้มากถึงขนาดนี้

สัมผัสจากเขาทำให้ขวัญชีวาตื่นตัวในทุกๆ อณูของร่างกายก็ว่าได้ เธอทั้งตื่นตัวและตื่นกลัวจนเผลอแสดงสีหน้ายั่วยวนออกมาอย่างไม่ตั้งใจและเพราะแบบนั้นรอยส์จึงห้ามความต้องการของตัวเองไม่ได้เช่นกัน เขามอบจูบให้ขวัญชีวาอีกครั้งซึ่งครั้งนี้ซีอีโอหนุ่มไม่สนด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายจะตอบโต้มาแบบไหน

ไม่นานเขาก็ชนะและสามารถทำให้ขวัญชีวาคล้อยตามได้ส่งผลให้แรงเสน่หาที่เต็มไปด้วยความโหยหามากขึ้นตามไปด้วย หน้าอกของขวัญชีวาถูกชายหนุ่มสัมผัสจนมันตื่นตัว รวมไปถึงหัวใจของเธอที่เต้นโครมครามอย่างห้ามไม่อยู่ จากอารมณ์พิศวาสที่ค่อยๆ ลุกโชนอยู่ภายใน

ขวัญชีวารับมือรอยส์ไม่ได้จริงๆ ไม่ว่าเขาต้องการอะไรหรือสัมผัสเธอแบบไหนก็ล้วนแต่ไม่อาจต่อต้านได้ ไม่นานรอยส์ก็ถอนจูบออกเพื่อมองใบหน้าสวยที่เวลานี้เหยเกดูเซ็กซี่แล้วมอบจูบให้เธออีกครั้ง ขวัญชีวาเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบและสัมผัสจากรอยส์ที่มอบให้อย่างต่อเนื่อง ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าขณะนั้นรอยส์กำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธออยู่

“อุ๊ย” ขวัญชีวาอุทานพร้อมสะดุ้งวาบเมื่อรอยส์ใช้มืออุ่นจัดสัมผัสหน้าอกที่เวลานี้เปลือยเปล่าของเธอ ขวัญชีวาอยากผลักไสแต่ก็รู้ว่าเธอทำแบบนั้นไม่ได้ ก่อนจะสะดุ้งพร้อมขบเม้มริมฝีปากของตัวเองแน่นนั่นเพราะตอนนี้รอยส์กำลังใช้ปากกลืนกินหน้าอกของเธอ

ขวัญชีวาบิดเกร็งไปทั้งตัวขนเส้นอ่อนๆ บนร่างกายลุกซู่รับสัมผัสจากซีอีโอหนุ่ม ทุกๆ การดูดกลืนของรอยส์เหมือนแรงเหวี่ยงมหาศาล เหวี่ยงจากที่สูงลิ่วเสียดฟ้าลงต่ำจนถึงก้นเหว มันเสียวซ่านวาบหวามจนขวัญชีวายากจะรับมือหรือต่อให้เธอรับมือได้รอยส์หรือจะยอมปล่อย

ชายหนุ่มดูดกลืนกินหน้าอกคู่สวยของขวัญชีวาจนพอใจ ก่อนจะผละออกจากร่างกึ่งเปลือยที่อ่อนระทวยราวกับว่านี่คือเซ็กซ์ครั้งแรกเพื่อจัดการกับเสื้อผ้าบนตัวก่อนจะโยนมันทิ้งอย่างใจร้อนเมื่อเปลือยเปล่าจึงโผเข้าหา ขวัญชีวาอีกครั้ง เล้าโลมและปลุกเร้าจนเธอคล้อยตาม ร่างกายของเธอยั่วยวนจนความอดทนของเขาค่อยๆ หมดลงเช่นกัน

รอยส์ตัดสินใจอุ้มขวัญชีวาขึ้นแล้วพาเธอตรงไปยังเตียงในห้องนอนค่อยๆ วางร่างกึ่งเปลือยเพราะยังมีบิกินี่ตัวจิ๋วที่รอให้เขาจัดการถอดมันออกจากตัวเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ พร้อมกับใช้ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองมาที่เธออย่างอ่อนโยนแต่กลับซ่อนความต้องการไว้ไม่ได้