บทที่ 6

ขวัญชีวาเผลอสบตารอยส์อย่างไม่ตั้งใจเช่นกัน เพราะแบบนั้นเธอจึงกับต้องกลั้นใจให้นิ่งจนกลายเป็นเกร็ง ยิ่งลมหายใจอุ่นๆ ของเขาเป่ารดแถวๆ พวงแก้มใบหน้าของขวัญชีวาก็เห่อร้อน รอยส์จุมพิตตรงเนินไหล่ของเธอแล้วไล้จูบลงไปตรงจุดนั้นจุดนี้อย่างยั่วยวน หนักแน่นสลับแผ่วเบาคล้ายผีเสื้อกำลังโบยบินหยอกเย้าอยู่บนกลีบเกสรดอกไม้ที่กำลังบานสะพรั่ง เพราะไม่อาจสบตาเขาได้อีกขวัญชีวาจึงหลับตาแน่น

“หลับตาทำไมหรือกลัวผม” ดวงตาคู่สวยลืมขึ้นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น

“ฉันแค่ประหม่า” เธอประหม่าแววตา สัมผัสและทุกๆ อย่างที่มาจากรอยส์ ไม่เคยคิดเลยจริงๆ ว่าเธอจะรู้สึกแบบนี้กับเขา

“นานแค่ไหนแล้วที่คุณต้องนอนคนเดียว” ความหมายอีกนัยหนึ่งของรอยส์คือนานแค่ไหนแล้วที่ขวัญชีวาไม่ได้มีเซ็กซ์ต่างหาก หวังว่าเธอจะตีความหมายของเขาได้

“นานมากค่ะ”

“คืนนี้ผมจะเติมเต็มความอ้างว้างนั้นให้คุณ” เสียงทุ้มกระซิบบอกก่อนจะมอบจูบให้ขวัญชีวาอย่างร้อนแรงพร้อมกับทำตามคำพูดของตัวเอง

นอกจากปากอิ่มแสนหวานแล้วหน้าอกของขวัญชีวาคือจุดที่รอยส์ใช้เวลาสัมผัสเนิ่นนาน ส่งผลให้เธอบิดเร้าทรมานอย่างเสียวซ่านกับประสบการณ์แปลกใหม่ที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ยอมปริปากบอกรอยส์ว่านี่คือเซ็กซ์ครั้งแรกในชีวิตของเธอ

รอยส์ปลุกเร้าขวัญชีวาตื่นตัวอย่างช่ำชอง กำแพงของความหวาดกลัวของเธอค่อยๆ ถูกเขาทำลายลงทีละน้อย

ก่อนจะแทนที่ด้วยความร้อนรุ่มจากไฟพิศวาสที่เริ่มลุกลามแผ่ซ่านยากจะควบคุม รสจูบที่ร้อนแรงดุดันเต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการของรอยส์กำลังจะแผดเผาให้ขวัญชีวามอดไหม้เป็นจุณ

บางครั้งเธอเผลอออกแรงผลักไสจึงถูกเขาลงโทษหนักขึ้น เพราะทันทีที่จัดการบิกินี่ปราการชิ้นสุดท้ายบนตัวของขวัญชีวาได้รอยส์ก็เคลื่อนตัวลงต่ำพร้อมกับจับขาเรียวทั้งสองข้างของเธอให้แยกห่างออกจากกันจากนั้นก็ฝังใบหน้าลงไป ทันทีที่ริมฝีปากร้อนและปลายลิ้นสัมผัสกลีบกุหลาบนุ่มขวัญชีวาก็ถึงกับสะดุ้งแล้วขยับตัวหนี รอยส์จึงใช้มือล็อคตัวเธอไว้ให้อยู่กับที่

“ขะ…คุณรอยส์” ขวัญชีวาเอ่ยเรียกรอยส์อย่างไม่เต็มเสียงนัก ร่างเปลือยเปล่าบิดเร้าทรมานในขณะที่ใบหน้าหล่อเขาของรอยส์ก็ยังคงอยู่ที่เดิมไม่ได้ขยับไปไหน

ปลายลิ้นของเขากำลังทำให้เธอทรมานเหลือเกิน ทรมานจนก่อให้เกิดเป็นเปลวเพลิงแห่งความปรารถนาที่เวลานี้ลุกโชนมอดไหม้เธออยู่และใช่ว่าขวัญชีวาจะเป็นแค่คนเดียว รอยส์เองก็รู้สึกไม่ต่างจากเธอเช่นกัน ยิ่งได้ครอบครองเขาก็ยิ่งมั่นใจแต่มันไม่ใช่เวลาที่ต้องมาเค้นถามเอาความจริงในเมื่อเขากำลังพิสูจน์มันอยู่

ความอดทนของรอยส์เดินทางมาถึงขีดสุด ชายหนุ่มมั่นใจว่าเขาเล้าโลมขวัญชีวาจนเธอพรั่งพร้อมแล้วจึงค่อยๆ จัดท่าทางเพื่อจะได้เติมเต็มและเป็นหนึ่งเดียวกับเธอ เพราะกำลังเตลิดกับอารมณ์ที่ไม่คุ้นเคยทำให้ขวัญชีวาตามรอยส์ไม่ทัน ซึ่งทันทีที่กลีบดอกไม้บริสุทธิ์ของเธอถูกชำแรกแทรกลึกโดยรอยส์ ร่างเปลือยเปล่าของขวัญชีวาก็ผวาเฮือก

“ชูว์ ไม่เป็นไร ทุกอย่างมันจะดีขึ้น” รอยส์ไม่ได้แสดงท่าทีตกใจแต่เลือกจะปลอบโยนขวัญชีวามากกว่า แม้ในหัวจะเต็มไปด้วยคำถามก็ตามแต่ก็เลือกจะโยนมันทิ้งชั่วคราว

เพียงแค่เผลอขยับตัวแค่เล็กน้อยขวัญชีวาก็ถึงกับครางออกมาจากความเสียวซ่าน แม้จะยังคงครึ่งๆ กลางๆ ก็ตาม ซึ่งดูเหมือนว่าไม่ได้แตกต่างจากรอยส์นักเพราะสีหน้าของเขาเองก็เหยเก แรงตอดรัดจากภายในตัวของขวัญชีวานั้นทำให้เขาทรมานเหลือเกิน

รอยส์ค่อยๆ กดฝังความแข็งแกร่งที่ร้อนจัดเข้าหาความนุ่มอุ่นที่คับแน่นของขวัญชีวาอย่างดุดัน รู้ว่าจะทำให้เธอเจ็บแต่ก็ไม่อาจห้ามใจได้จริงๆ ขวัญชีวาออกแรงผลักเมื่อรู้สึกเจ็บแสบจนน้ำตาเล็ดเวลานี้เธออึดอัดจนแทบจะหายใจไม่ออก อยากให้เขาหยุดอยากให้เขาออกไปจากตัวเธอแต่อีกใจกลับค้าน

“ฉันเจ็บ” ขวัญชีวาเอ่ยบอกอย่างน่าสงสาร รอยส์จึงปลอบใจเธอด้วยการจูบหนักๆ ในขณะที่มือทั้งสองข้างบีบคลึงหน้าอกคู่สวยของเธอไปด้วย แต่สะโพกสอบก็ยังคงเคลื่อนไหวต่อเนื่อง

ขวัญชีวาสะดุ้งและสะท้านไปกับจังหวะพิศวาสที่รอยส์กำลังมอบให้ แม้แรกเริ่มจะเจ็บแต่ความเจ็บนั้นก็ค่อยๆ ถูกแทนที่ด้วยความเร่าร้อน ยิ่งเขาอ่อนโยนเธอก็ยิ่งทรมานจนแทบขาดใจ

“ผมเร่งจังหวะมากกว่านี้ได้ไหม” รอยส์กระซิบถามเสียงแหบพร่า เขาทรมานเกินจะทนไหวแล้วจริงๆ ขวัญชีวาพยักหน้ารับเพราะเธอเองก็อยากก้าวผ่านความครึ่งๆ กลางๆ ไม่สุดแบบนี้เช่นกัน

เมื่อเธออนุญาตรอยส์จึงค่อยๆ กระแทกกระทั้นสะโพกสอบในจังหวะถี่กระชั้นแรงขึ้นหนักหน่วงขึ้นตามอารมณ์ ขวัญชีวาเริ่มผ่อนคลายรวมไปถึงความเจ็บก็ทุเลาไปมาก เธอไม่สามารถอดทนต่อต้านความรู้สึกตามธรรมชาติของมนุษย์ที่แสนวิเศษได้อีกต่อไปจึงส่งเสียงครางเล็กๆ ออกมาอย่างลืมตัว

ขวัญชีวาเริ่มตอบรับด้วยการแอ่นสะโพกผายเข้าหา สองมืออุ่นลูบคลำร่างกายสวยงามของรอยส์ไปมาแม้จะสะเปะสะปะไปบ้างก็ตาม ยิ่งเขาออกแรงโจนจ้วงแทรกลึกมากเท่าไหร่เล็บคมๆ ของขวัญชีวาก็จิกลงไปตรงเนื้อบนบ่ากว้างมากเท่านั้น

ความกระสันเสียดลึกส่งผลให้เสียวซ่านยิ่งเข้มข้นพวยพุ่งจนทั้งคู่ต่างร้องครางออกมา ขวัญชีวาตัวเกร็งและหอบหายใจกระเส่าหนักๆ เมื่อความรู้สึกบางอย่างม้วนตัวขึ้นจากตรงท้องน้อยจนรู้สึกทรมาน รอยส์เองก็แทบคลั่งเมื่อแก่นกายของเขาถูกโอบรัดแน่นทุกทิศทางจนเจ็บร้าวปนเสียวซ่าน

ขวัญชีวารับมือกับเซ็กซ์ครั้งแรกไม่ได้ เธอคล้อยตามรอยส์ในทุกๆ อย่าง ลุ่มหลงจนเตลิดกับสัมผัสที่ไม่คุ้นเคย ยิ่งเขาออกแรงขยับขับเคลื่อนไปข้างหน้าเร็วเท่าไหร่เธอก็คล้ายจะสลายหายไปกับอากาศ คนไม่เคยหลับตาแน่นมือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนจนยับย่นเพื่อยึดร่างของตนเองเอาไว้ยามที่รอสย์อัดแรงกระแทกเข้าหา

“ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ” น้ำเสียงของขวัญชีวานั้นกระท่อนกระแท่นเหลือเกิน

“ปลดปล่อยความรู้สึกเหล่านั้นอย่างเป็นอิสระ แล้วผมจะรีบตามคุณไป”

“ฉันไม่ไหวแล้ว มันทรมานอยู่ข้างใน…อา” ขวัญชีวาเอ่ยบอกสิ่งที่เกิดขึ้นกับของตัวเองอย่างไม่เข้าใจ ซึ่งรอยส์เข้าใจเธอดีกว่าใคร

สีหน้าท่าทางรวมถึงคำพูดอ้อนวอนขอให้เขาช่วยเพื่อจะได้หลุดพ้นจากความรู้สึกวาบหวามของขวัญชีวาทำให้รอยส์ไม่อาจยับยั้งอะไรได้อีกต่อไป เขาจูบเธอหนักๆ พร้อมกับขยับสะโพกสอบเพื่อถอนกายออกจนเกือบสุดแล้วอัดแรงกระแทกกระทั้นเข้าหาขวัญชีวาถี่ๆ เต็มไปด้วยความหนักหน่วงจนเธอไหวโยกตามแรงส่งนั้นพร้อมกับเสียงครางที่แสนยั่วยวน