EP04 พี่ปลายฟ้าและน้องลิลลี่

เมื่อวันเกิดปลายฟ้ามาถึง ลิลลี่ที่มาร่วมงานด้วยชุดกระโปรงฟูฟ่องสีขาวก็ได้นำกล่องของขวัญมาให้พี่ชายด้วยสีหน้าที่สุขใจอยู่ไม่น้อย

"พี่ปลายคะ มีความสุขมากๆนะคะ ลิลลี่ตั้งใจเลือกของขวัญชิ้นนี้มาให้พี่ปลายเลยน้า" พูดจบเด็กสาวก็มอบกล่องของขวัญชิ้นเล็กที่แม้จะดูเล็กแต่ปลายฟ้าก็คาดเดาได้ไม่ยากเลยถึงมูลค่าของสิ่งที่ซ่อนอยู่ข้างใน

"ลิลลี่ พี่บอกแล้วไงว่าไม่จำเป็นต้องซื้อของขวัญอะไรมาให้พี่ พี่ไม่ได้อยากได้อะไรจากเราสักนิด" ปลายฟ้าบอกออกไปตามความรู้สึกที่ตนนั้นมีอยู่ในใจ ลิลลี่ยังทำงานหาเงินเองไม่ได้ด้วยซ้ำ การที่ต้องมาซื้อของแพงๆให้เขาทุกๆปีนั้นก็คงไม่พ้นว่าไปอ้อนของเงินจากผู้เป็นพ่ออย่างอามังกรแน่นอน

แม้สำหรับตระกูลเฉินแล้ว เงินจำนวนนี้จะไม่ได้มีมูลค่ามากมายอะไร แต่ปลายฟ้าก็ยังไม่อยากให้ลิลลี่ต้องมาใช้เงินแบบฟุ่มเฟือยเพราะตัวเขาถึงเพียงนี้

แต่ไม่ว่าจะกี่ปีผ่านไป ลิลลี่ก็ยังคงเอาแต่ใจและซื้อของขวัญให้เขาชิ้นแล้วชิ้นเล่า

"พี่ปลายใจร้ายจัง แต่ไม่เป็นไรค่ะ ลิลลี่ไม่ถือ ลิลลี่ตั้งใจซื้อมาให้พี่ปลายแล้ว ถ้าพี่ปลายจะไม่รับไว้แล้วทิ้งไปลิลลี่ก็ไม่ว่านะคะ" ลิลลี่พูดออกไปตามที่เธอคิดจริงๆ หากปลายฟ้าไม่อยากที่จะรับ เธอก็ไม่คิดที่จะรับมันคืนกลับมา สุดท้ายแล้ว ปลายฟ้าก็ต้องยอมรับของขวัญชิ้นนี้กลับไปอยู่ดี ก็เหมือนกับทุกๆปีที่ผ่านพ้นมา

"แล้วปีนี้เราซื้ออะไรมาอีกละ พี่บอกกี่ครั้งก็ไม่เคยจะเชื่อฟังกันเลยนะ" ปลายฟ้าบ่นอีกฝ่ายไปอีกหนึ่งชุดเล็กๆ แต่ถึงอย่างนั้น ก็ไม่ได้ทำให้ลิลลี่สลดไปเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม เจ้าตัวกลับตื่นเต้นดีใจ ภูมิใจในการนำเสนอของขวัญชิ้นนี้มากขึ้นไปอีก

"แฮ่ะ แฮ่ม นี่มันเป็นจี้พิเศษที่มีเพียงชิ้นเดียวในโลกเลยน้า" ลิลลี่ภูมิใจนำเสนอเป็นที่สุด หากแต่ที่เด็กสาวได้บอกว่ามีเพียงชิ้นเดียวในโลกนั้น กลับเป็นเรื่องโกหก เนื่องจากลิลลี่ได้สั่งให้ที่ร้านสลักลวดลายพระจันทร์เสี้ยวไว้ที่จี้คู่กันสองอัน

โดยอันหนึ่งให้เป็นของขวัญวันเกิดแก่ปลายฟ้า และแน่นอนว่า อีกอันหนึ่งที่คู่กัน นั้นย่อมต้องเก็บไว้ที่ตัวเธอเอง

"ปีนี้จะเป็นปีสุดท้ายที่พี่จะยอมรับของขวัญจากเราแล้วนะ เอาไว้ลิลลี่โตแล้วและทำงานหาเงินได้เองแล้ว วันนั้นค่อยซื้อของขวัญให้พี่โอเคไหมครับ" ปลายฟ้ากล่าวกลับเด็กสาวตัวน้อยด้วยน้ำเสียงที่ดุดันและแสดงท่าทีให้ลิลลี่รู้ว่าตัวเขานั้นจริงจังมากแค่ไหน

"ละ แล้วถ้าลิลลี่อยากซื้อให้พี่ปลายมากๆจะทำยังไงคะ" เด็กสาวถามสิ่งที่สงสัยออกไป ด้วยว่าตัวเธอชอบที่จะให้ของขวัญพี่ปลายฟ้า ถ้าไม่โดนอีกฝ่ายคอยห้าม ลิลลี่น้อยสายเปย์คงได้หอบของขวัญมาเซอร์ไพรส์ปลายฟ้าในทุกๆเทศกาลแน่นอน

"ถ้าน้องทำงานหาเงินได้เอง แล้วอยากจะซื้อของขวัญให้พี่ พี่ก็ยินดีที่จะรับไว้ แต่ต้องไม่ใช่เงินที่ลิลลี่ไปขอคุณพ่อมาซื้อแบบนี้อีกนะคะ" ปลายฟ้าพยายามอย่างหนักที่จะอธิบายกับลิลลี่ที่ดูแล้วน้องไม่พยายามจะเข้าใจถึงสิ่งที่เขาตั้งใจจะสื่อเลยแม้แต่น้อย

"แต่ถ้าเป็นเงินที่ลิลลี่หามาได้ มันต้องได้มาแค่นิดเดียวแน่เลย แล้วแบบนี้จะซื้อของที่ชอบให้พี่ปลายได้ยังไง" เด็กน้อยยังไม่วายตั้งข้อสงสัย

"ของที่น้องให้พี่มา ไม่ว่าจะมูลค่ามากหรือน้อย ถ้าลิลลี่ตั้งใจให้พี่ พี่ก็ชอบทั้งนั้น แต่ถ้าลิลลี่ขอเงินจากคุณพ่อมาซื้อให้พี่ พี่ก็ไม่ค่อยจะชอบมันสักเท่าไหร่ เพราะมันก็เหมือนกับว่าคุณพ่อของลิลลี่ซื้อของขวัญให้พี่ ไม่ใช่ลิลลี่ซื้อให้ ลิลลี่เข้าใจใช่ไหมคะ" ปลายฟ้ายังไม่ละความพยายามที่จะอธิบายให้ลิลลี่ฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ

"อืม ก็ได้ค่ะ ชิ้นต่อไป ลิลลี่จะหาเงินมาซื้อให้พี่ปลายเอง" ลิลลี่กล่าวออกไปด้วยรอยยิ้มในที่สุด แม้ภายในใจจะเศร้าอยู่นิดๆ ด้วยเจ้าตัวแอบคำนวณในใจดูแล้วว่า ของขวัญปีหน้าคงได้แค่เลี้ยงชานมปลายฟ้าสักแก้วแทนแน่ๆ

แต่ถึงจะอย่างไรก็ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของปีหน้าก็แล้วกัน ตอนนี้เธอยังไม่รีบ ถึงเวลาค่อยออกงานเดินสายรับจ้างนวดแขนให้คุณปู่ นวดไหล่ให้คุณพ่อ เพียงเท่านี้ก็คงจะพอที่จะหาเงินมาซื้อของขวัญสักชิ้นให้ปลายฟ้าอีกได้แล้ว

ลิลลี่ตัวน้อยลอบวางแผนการในการหาเงินมาเปย์พี่ปลายฟ้าในอนาคตอย่างคร่าวๆไว้เรียบร้อยแล้ว

และในวันนี้ พี่ปลายฟ้าและน้องลิลลี่ ตอนนี้ก็ได้มีจี้คู่กันแล้วหนึ่ง