EP05 ไม่ชอบลิลลี่สักนิดจริง ๆ เหรอ

ลิลลี่และปลายฟ้านั้นแทบจะเรียกได้ว่าเติบโตมาด้วยกันในทุกช่วงเวลาของชีวิต ตั้งแต่เล็กจนโต จวบจนถึงวันที่ปลายฟ้าตัดสินใจไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ซึ่งแม้ลิลลี่จะรับรู้และเข้าใจถึงเหตุผล แต่ก็ยากที่เจ้าตัวจะทำใจให้ชินได้ ด้วยว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ข้างกายของเธอนั้นมักจะมีปลายฟ้าคอยอยู่เคียงข้างอยู่เสมอๆ

"พี่ปลาย คิดถึงลิลลี่ไหมคะ อยู่ทางนู้นเหงารึเปล่าเอ่ย" เสียงใสๆออดอ้อนมาตามสาย

"ไม่คิดถึงหรอก โทรมาหาพี่บ่อยๆนี่เรากลัวว่าพี่จะเหงาหรือว่าจริงๆแล้วเราเหงากันแน่ฮึ" เสียงปลายสายตอบกลับมาอย่างเอ็นดูในน้ำเสียง

"พี่ปลายอยู่ทางนู้นต้องตั้งใจเรียนให้จบเร็วๆนะคะ ลิลลี่รอพี่อยู่ค่ะ แล้วก็ห้ามเผลอใจไปกับคนอื่นด้วย เพราะพี่ปลายมีลิลลี่แล้วทั้งคนนะรู้ไหม" ลิลลี่ยังไม่วายกำชับอีกฝ่ายอย่างเอาแต่ใจ แม้อีกฝ่ายจะไม่เคยตอบรับคำขอของเธอเลยแม้เพียงสักครั้ง

"ไม่พูดเรื่องนี้กันแล้วดีกว่า ว่าแต่เราละ มีหนุ่มๆมาจีบบ้างรึเปล่า" ปลายฟ้ายังคงเลี่ยงที่จะตอบคำถามของลิลลี่ เป็นอยู่เช่นนี้ทุกครั้งไป

"ไม่มีหรอกค่ะ พี่ปลายหวงเหรอคะ" ลิลลี่ตอบอย่างจริงใจ เธอจะเอาเวลาที่ไหนไปสนใจคนอื่นกัน แม้จะมีคนมาจีบมากแค่ไหน นอกจากจะโดนมังกรกีดกันกลุ่มคนเหล่านั้นออกจากลูกสาวแล้ว ก็มีลิลลี่นี่แหละ ที่กีดกันคนเหล่านั้นออกไปเอง

เธอไม่อยากเสียเวลาไปกับคนเหล่านั้น เพราะด้วยเจ้าตัวรู้ดีมาเสมอว่า เจ้าของหัวใจของเธอนั้นคือใคร

หากมองย้อนไปเมื่อตอนสมัยยังเป็นเด็กแล้ว ลิลลี่อาจจะยังเด็กเกินไปที่จะรู้ซึ้งถึงความหมายของคำว่ารัก แต่ตอนนี้ เธอเติบโตขึ้นมาในระดับหนึ่งแล้ว และจากช่วงเวลาที่ผ่านมา เธอก็ยิ่งมั่นใจอย่างเป็นที่สุดแล้วว่า ปลายฟ้าคือผู้ชายเพียงคนเดียวที่เธอจะรักและฝากชีวิตพร้อมทั้งหัวใจดวงน้อยๆนี้ไว้ในมือของอีกฝ่าย

หากแต่ที่ผ่านมานั้น ปลายฟ้ายังไม่เคยยื่นมือออกมารับใจดวงน้อยที่เธอคอยยื่นให้ไปเลยสักครั้ง

"พี่ไม่ได้หวงเราสักหน่อย ทำไมชอบคิดเข้าข้างตัวเองอยู่เรื่อยเลย พี่แค่อยากจะรู้ว่ามีคนสายตาไม่ดีคนไหนมาตกหลุมรักเราบ้างไหมก็แค่นั้น" เป็นอีกครั้งที่ปลายฟ้าพูดออกไปอย่างไม่คิดอะไร

"ทำไมต้องเป็นคนสายตาไม่ดีถึงจะมาตกหลุมรักลิลลี่ล่ะคะ สายตาดีๆอย่างพี่ปลายก็ตกหลุมรักลิลลี่ได้นะ"

"ไม่เอาดีกว่า พี่ยังไม่อยากปวดหัวเพราะเราไปมากกว่านี้ เอาเป็นว่า ไว้เรามีแฟนเมื่อไหร่ พี่จะส่งของขวัญปลอบใจไปให้แฟนเราเยอะๆหน่อยก็แล้วกัน" ปลายฟ้ายังไม่วายกีดกันสถานะแฟนของลิลลี่ออกจากตัวเขาเองอยู่ดี

"พี่ปลายทำไมชอบพูดจาอยากที่จะยกลิลลี่ให้คนอื่นจังเลย ไม่ชอบลิลลี่สักนิดจริง ๆ เหรอ" น้ำหยดลงหินทุกวัน หินมันยังกร่อน แล้วนับประสาอะไรกับคำพูดบั่นทอนที่ปลายฟ้าพูดกรอกหูลิลลี่มาเนิ่นนาน แม้จะทำเป็นเข้มแข็งและไม่ใส่ใจในคำพูดของอีกฝ่าย

แต่ลึกๆแล้วในใจของลิลลี่ก็เฝ้าเก็บคำพูดเหล่านั้นมาคอยคิดมากอยู่ในใจอยู่ร่ำไป แม้ตอนนี้จะยังทนไหว แต่ลึกๆแล้วเธอนั้นรู้ดี ปลายฟ้ามีกำแพงต่อเธอที่ค่อนข้างจะสูงมาก แม้จะไม่รู้ถึงเหตุผลนั้น แต่เธอก็พอจะรับรู้ได้ว่า พื้นที่ข้างกายของปลายฟ้านั้น สักวันหนึ่งคงไม่ใช่ที่ของเธออีกต่อไป