บทที่ 2

ดวงตาคมกวาดตามองไปทั่วร่างเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า นัยน์ตาเข้มเป็นประกายวิบวับ ก่อนริมฝีปากหยักจะยกยิ้ม นิ้วมือเรียวยกขึ้นวาดริมฝีปากตัวเอง และก้มลงไปจ้องมองใบหน้านวลที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาใกล้ๆ

หญิงสาวเมื่อโดนกระทำเช่นนั้นก็ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ ความหวาดกลัวเกิดขึ้นในจิตใจ ตากลมจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างหวาดวิตก เธอถอยหลังจนติดอกชายฉกรรจ์หนึ่งในลูกน้องเขา เธอตกใจทำอะไรไม่ถูกจึงเด้งตัวมาข้างหน้าจนใบหน้าชนอกแกร่งของเขา

“คิดว่าจะหนีพ้นหรอ?” เสียงเข้มเอ่ยถามเธอที่วิ่งเข้าไปหลบอยู่ใต้โลงที่เดิมที่เดินออกมาเมื่อกี้

เสียงสะอื้นไห้ดังเบาๆ มาจากมุมนั้น...ร่างสูงเดินเข้าไปก่อนจะย่อตัวลง และเอียงใบหน้ามองเธอที่กอดเข่าร้องไห้อยู่ใต้โลง

“ออกมา...อย่าให้ต้องโมโห”

“คุณต้องการอะไร...ฮึกก” นัยน์ตาโศกเศร้าจ้องมองใบหน้าเขาอย่างตัดพ้อในชะตาชีวิต ก่อนจะหลับตาลงสะอื้นไห้ออกมา

“ไปกับฉัน!!” เธอส่ายหัวและเกาะฝาโลงเย็นแน่น

ดวงตาคมจ้องมองหญิงสาวหน้าตาดีที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น ใบหน้าเรียวยาวขาวซีดบวมช้ำ ดวงตากลมปูดบวมจนจะปิด ริมฝีปากกระจับเล็กแห้งผาดเหมือนคนขาดน้ำ

“หนูจะอยู่กับพ่อ ฮืออ” เมื่อเห็นแววตาเขาที่ต้องเธอมันดำดิ่ง เธอหายใจติดขัดและกลัวจนจับใจ สิ่งที่เธอทำได้คือหันหน้าเข้าหาโลงพ่อและร้องไห้ออกมา มือหนาคว้าเข้าที่ต้นคอเธอและลากเธอออกมาทั้งอย่างนั้น!

“อือออ กรี๊ดดดดดด” หญิงสาวดีดดิ้นและเหวี่ยงทั้งมือและเท้าสู้กับเขา มือเรียวที่ปัดป่ายฟาดตามลำตัวร่างใหญ่เพื่อปกป้องตัวเอง

“เพี๊ยะ!” ใบหน้าคมคายสะบัดไปตามแรงตบ

ใบหน้าคมคายหน้าหันไปตามแรงตบ เขาเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้ม และรู้สึกได้ถึงคาวเลือด...ริมฝีปากหยักยกยิ้ม ก่อนจะตวัดสายตามองหน้าเธอที่ยืนนิ่งและจ้องมองเขาด้วยน้ำตาคลอหน่วย

มือหนาง้างขึ้นและฟาดลงที่ต้นแขนหญิงสาวอย่างแรงจนเธอล้มลงไปกองกับพื้น...ร่างสูงกัดสันกรามแน่น! ก่อนจะนั่งยองๆ และคว้าต้นคอหญิงสาวกระชากท้ายทอยให้เธอเงยหน้าขึ้น และเคลื่อนใบหน้าเขาไปใกล้…มองเธอเหมือนจะฆ่าเธอให้ตาย!

“ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าฉัน...เธอเป็นคนแรก วิชธาดา...” หญิงสาวหลับตาลงและกัดริมฝีปากตัวเองไว้ เธอเจ็บจากแรงที่เขาบีบ...

เสียงกรีดร้องดังระงมไปทั่วทั้งศาลาสวดศพ...หญิงสาวเจ็บไปถึงกระดูก เธอคลานถอยหลังถดตัวกอดเข่าหลบอยู่ด้านหลังชายชุดดำที่ยืนคุมอยู่ตรงนั้น มือเล็กจับขากางเกงชายที่ไม่รู้จักอย่างขอความช่วยเหลือ เมื่อเห็นเขาเดินเขาดิ่งเข้ามา

“พี่ช่วยหนูด้วย ฮึกกก ฮือออ” มือเล็กจับขากางเกงคนด้านหลังก่อนจะเงยหน้ามองชายคนนั้นด้วยแววตาอ้อนวอน

ทินจ้องมองเธอที่จับขากางเกงเขาไว้ด้วยหัวใจแห้งผาด เขาก็มีน้องสาวเหมือนกัน...แต่ พิณะ ก็คือ พิณะ หากเขาโกรธ...เขาก็พร้อมจะทำลาย และเขาไม่สนใจว่าสิ่งนั้นจะมีชีวิตจิตใจหรือไม่ก็ตาม