ฝากรักในรอยแค้น

รถ SUV สีดำ ขับออกจาก ‘ปางไม้ขจรศักดิ์’ ได้เพียง 20 นาที เมื่อพ้นเขตรั้วเพียงเท่านั้น ก็ถูกขนาบข้างด้วยรถเก๋งสี่ประตูติดฟิล์มดำรอบคัน และรถมอเตอร์ไซต์วิบากที่มีคนซ้อนหลังอาวุธครบมือ

“ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!!” เสียงปืนดังสนั่นลั่นถนน คนขับจับศีรษะของคนที่ข้างกดให้ลงต่ำในทันที!

“แก้วตา! หยิบปืนในคอนโซลรถมา!!” เด็กสาวทำตามที่ผู้เป็นพ่อบอก

“อื้อออ แก้วตากลัว!” ทั้งที่เธอกลัวจนใจจะขาด! แต่เธอก็กำปืนถือไว้แน่น!

“ปั้ง! เพล้ง! ฟิ้ว!!” หญิงสาวกรีดร้องออกมาเสียงดัง!

“จำที่พ่อสอนได้ไหม!”

“อือออ พ่อออ”

“แก้วตา!! ฟังพ่อ!” เด็กหญิงประสาทเสียเมื่อเห็นเลือดสีแดงไหลซึมออกมาจากแขนข้างขวาของพ่อ

“ยิงให้หมด อย่าให้เหลือ...ลืมตาจ้องมัน! แล้วยิง!” ยังไม่ทันได้ทำอะไร ก็มีคนยิงสวนเข้ามาแล้ว...

“ปั้ง!! ปั้ง!! ปั้ง!! เอี๊ยด! โครม!!”

“พะ...พ่อ กรี๊ดดดดด!!! พ่อ! ฮือออ หนูเจ็บบบ พ่ออ!!” รถ SUV พุ่งเข้าข้างทาง ก่อนจะชนเข้ากับต้นไม้ ชายหนุ่มกอดประคองศีรษะร่างเล็กในอ้อมกอดไว้แนบแน่น!

“อักก แก้วตา อึกก...” เลือดสีแดงฉาดไหลออกจากปากพ่อของเธอ หญิงสาวกรีดร้องออกมาเสียงดัง!

“พ่อออ! ฮืออออ!! พ่อออ! อย่าทิ้งหนู!!!!” มือเล็กตวัดรัดร่างพ่อมากอดไว้ เลือดไหลโทรมกายคนทั้งคู่

“141312 สลับกัน 2 คะครั้ง อึกก ยะ...อย่าไว้ใจใคร อย่าไปกะ...กับแม่...อึกก พิ...ณะ ไปหาพ่อเลี้ยงพิ...ณะ”

“พ่อจ๋าาา ไม่เอาาา แก้วตาจะอยู่กับใครพ่อออ ฮือออ” หญิงสาวส่ายหัว น้ำตานองหน้า

“ไปยะ...อยู่กับเขา ไปนะแก้วตา พ่อรักลูก อึกกก”

#ไร่ชาอัครา

“ว่าไงนะ! ธาวิชตายแล้ว!!” ปากกาหมึกซึมราคาแพงร่วงลงจากมือของชายร่างสูงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องทำงาน

“ครับ...หน้าปางเลย”

“ลูกสาวมันล่ะ!”

“ลูกสาวโดนยิงเฉียดที่แขนซ้าย แต่คุณธาวิชตายคาที่ครับ เขารับลูกกระสุนไว้ทั้งหมดครับ”

“แม่งเอ้ย!!!!” มือหนากำแน่นก่อนจะทุบลงบนโต๊ะเพื่อระบายความเดือดดาลในใจ!

“เตรียมรถ กูจะไปลำพูน!”

“คะ...ครับพ่อเลี้ยง”

“มึงส่งคนไปเฝ้าที่บ้านมันไว้ แล้วไปเอาตัวลูกสาวมันมา!!” เสียงเข้มเอ่ยปากสั่งพร้อมกับลุกขึ้นเดินเร็วไปยังชั้นสองของบ้าน

เขาหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวมาใส่ พร้อมกับเปิดเซฟหยิบอาวุธร้ายสีดำกระบอกเล็กบรรจุกระสุนเต็มแม๊ก เหน็บเข้าที่เอวด้านหลัง และรีบเดินทางไปลำพูนในทันที!!

#บนรถ

“ลูกสาวเธอไม่ยอมไปกับคนของเราครับ เธออาละวาดหยิบไม้ฟาดคนของเราหัวแตกไป 2 คนครับ และวิ่งไปแอบอยู่ใต้โรงคุณธาวิช...”

“เด็กผู้หญิงคนเดียวพวกมึงไม่มีปัญญาจะควบคุม!! พวกมึงก็ไปตายไป!!!” มือหนายกขึ้นกุมขมับ ก่อนจะหลับตาลง ชีวิตคนเราแม่งไม่เคยแน่นอนเลย

“เธอคิดว่าเราจะไปฆ่าเธอ...”

“เด็กปัญญาอ่อน! เพิ่มคนเข้าไปคุ้มกัน!!!”

“พ่อเลี้ยงจะให้คนของเราทุบให้สลบ และหิ้วเธอมาดีไหมครับ...”

“เพี๊ยะ!! มึงนี่มันควายจริง!!! ไปให้พ้นหน้ากู!!!” มือหนาตวัดลงฟาดเข้าใบหน้าข้างซ้ายของลูกน้อง ก่อนจะตวาดไล่ลูกน้องคนสนิทไปให้พ้นหน้า! ทั้งที่อยู่บนรถ มันจะไปไหนกันได้...

ลูกน้องคนอื่นก็ได้แต่มองหน้ากันเลิ่กลั่ก ส่วนคนที่โดนด่าก็เบียดตัวแทรกไปยังเบาะหลังสุดของรถตู้...แม้จะหายใจแรงยังไม่กล้าเลย!!

ทุกคนรู้ดี...หากพ่อเลี้ยงโกรธ ต่อให้อะไรมาขว้างเขาก็พร้อมจะทำลายทิ้งทั้งหมด ไม่ว่าสิ่งนั้นจะมีชีวิตหรือไม่ก็ตาม

“แม่งเอ้ย!!”