ตอนที่3​ หลงไหลยัยอ้วน

  Ep 03...ผู้พิทักษ์​รักยัยอ้วน

TALK​เซฟ​

เธอก็ดูน่ารักดีนะ​ เธอดูเหมือนเด็ก เธอดูไร้เดียงสา​สำหรับผม​ ต่อไปนี้ผมจะไม่ยอมให้ใครแกล้งเธออีก​ เป็นอันขาด​ไอ้พวกหน้าตัวเมียทั้งหลาย​ มันต้องเจอกับผม​  มันถึงจะได้รู้​ว่ามันไม่ควรรังแก​คนไม่มีทางสู้.... ผมมองหน้าเธอทีไร​ ทำไมผมต้องเก็บมาคิดด้วย​ ยัยอุ๋งๆเอ่ย​ ผมยิ้มพร้อมส่ายหัวเบาๆ​ แล้วก็เดินไปหาไอ้บอย

“  ไอ้เซฟ​...เย็นนี้ไปเที่ยวหรือเปล่าเพื่อน...เย็นนี้เขามีมิตติ้งกันที่ผับของพี่ไอ้บาสนะ​ สาวๆเพียบเลย​”​ ไอ้ทอยเพื่อนอีกคนในกลุ่มผม​ พ่อมันเป็นผอ.ที่นี่เป็นญาติ​ลูกพี่ของน้องกับผม​ นิสัยของมัน​ มันชอบเที่ยวชอบดื่ม​ สถานะมันน่าจะโสดนะผมไม่เคยเห็นมันคุยแบบจริงจัง​กับใครสักเท่าไร​

“  ไม่ไปขี้เกลียด​ ”​ ผมตอบปฏิเสธมันออกไป

“  เห้ยยย​ มึงไม่เคยปฏิเสธเลยนะ ทำไมวันนี้มึงถึงปฏิเสธกูวะ ”​

“ กูเป็นคนดีไง ช่วงนี้กูไม่ค่อยอยากจะเที่ยว กูขออยู่เป็นคนดี ของพ่อแม่กูสัก 1 เดือนแล้วกัน”​ ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้มัน​

“  ถุยย  ไอ้คนดี​ ตกลงมึงจะไปหรืิอไม่ไป”​

“ กี่โมงล่ะ​”​  ที่จริงก็ไม่อยากจะไป​ แต่ผมว่าปฏิเสธเพื่อนไม่เป็นจริงๆ คำว่าเพื่อนโคตรยิ่งใหญ่เลย

“  20:30​ น.​  อย่าลืมนะเพื่อน​งานนี้สาวๆสวยๆทั้งนั้น​ มึงไปมึงอาจจะเจอเนื้อคู่ก็ได้นะ​”​  ผมยิ้มให้มัน​ แล้วผมก็รีบเดินไปร้านค้าผมอยากไป​ดื่ม​ ที่ผมไปผมไม่ได้อยากจะไปหาสาวๆ​ ใครจะเอาก็เชิญ​ส่วนผมคงจะไปดื่มเฉยๆพอ

“  ไอ้เซฟ​”​  เสียงเรียกชื่อผม​ ขณะที่ผมกำลังก้าวเท้าขึ้นบันได​

“ ไอ้เซฟ​ อาจารย์​แนนเรียกให้มึงไปพบ​ ​”​   ผมนิ่งเงียบ​ อาจารย์​แนนคือแฟนเก่าของผมเอง​ ผมคบกับเขาช่วงที่ผมเรียนปี1​ ตอนนี้เราเลิกกันแล้ว​ แต่เราสองคนก็ยังมีความรู้สึกดีๆแบบพี่น้องให้กันอยู่เสมอมา​...

“  เรียกไปทำไมว่ะ​”​ ผมเอ่ยปากไอ้บอย

“  เขาเห็นมึงไปส่งน้องอุ๋งๆไง​ เขาคงจะเรียกมึงไปคุยเรื่องน้องอุ๋งๆมั้ง”​ ผมไม่พูดอะไรมากความผมรีบไปหาอาจารย์แนน​อีกตึกนึงของอาคารเรียน​ หรือว่าอาจารย์แนนจะรู้จักกับน้องคนนี้​ มันก็อาจจะใช่เพราะอาจารย์​แนน​เป็นอาจารย์​ประจำคณะ​ ของน้องคนนั้นนิ​ แต่ก็ช่างเถอะ​

ผมเดินมาหยุดที่หน้าห้องของอาจารย์แนน ผมเคาะประตูเบาๆ 3 ครั้ง แล้วก็ได้ยินเสียงอาจารย์แนน บอกให้ผมเปิดประตูเข้าไป​

“  มีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ​”​ อาจารย์​แนนมองหน้าผม​ ด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีสักเท่าไร​

“   ไม่อายหรอ​ ทีประคอง​ผู้หญิงคนนั้นไปรอบๆมหาลัย​”​  ผมงง​ และตกใจในคำพูดของอาจารย์​แนนมาก​ 

“  อาย... อายทำไม​ ทำไมผมต้องอายด้วย​ น้องคนนั้นเขาน่าอายตรงไหน​  เขาออกจะน่ารัก​ ”​ พอผมพูดคำว่าน่ารัก​ อาจารย์​แนนก็ยิ่งโกรธ​ผมเข้าไปใหญ่...

“  แต่แนนไม่เห็นด้วย​ ที่เซฟจะไปประคอ​งผู้หญิงคนนั้น​ ถึงเราจะเลิกกันไปแล้ว​...แต่เซฟอย่าลืมนะ​ ว่าเซฟยังคงมีความสัมพันธ์​ที่ดีกับแนนอยู่​ แนนก็ยังถือว่าแนนเป็นของเซฟ​...”   ผมมองหน้าแนน​  เพราะแนนเคยบอกผมว่า​ ไม่ต้องมีฐานะก็ได้เพราะแนนเต็มใจที่จะบริการความสุขให้กับผมโดยที่ไม่หวังผลอะไรเลย​

“  เราตกลงกันว่ายังไง... ถ้าคุณล่ำเส้นผม​ คุณน่าจะรู้นะว่าคุณจะเป็นยังไง​ คุณจะไม่ได้แม้แต่คุยกับผมอีกเลย​ แล้วผมกับคุณเราก็ไม่ได้นอนด้วยกับมาสามเดือนกว่าๆแล้วนะ​ ​คุณจะมาเรียกร้องเอาอะไรกับผมอีก​”​   อาจารย์​แนนเงียบ​ พร้อมกับเอ่ยปากขอโทษผม​ ผมไม่ฟัง! ผมเดินออกมาจากห้องของอาจารย์​แนนทันที​

“  เซฟ​  เซฟ​ ฟังแนนก่อนเซฟ​ ”​  ผมรู้แล้้วแหละว่าทำไม​ น้องคนนั้นถึงถูกทุกคนบลูลี่​ มันอาจจะเป็นเพราะการยุยงส่งเสริม​ของอาจารย์​แนนก็ได้​... น่าตาก็ดี​ ไม่น่าจะมีนิสัยต่ำๆแบบนี้เลยนะ​...

TALK​อุบอิบ​

หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน​ เราก็เอาตังค์​ทอนจากพี่แท็กซี่​ ได้มา420​บาทเรารีบเอาเก็บใส่กระเป๋าไว้​ ก่อนที่จะเดินกระเพกกระเพก เข้ามาในบ้าน​...

“  คุณแม่อยู่ไหม​คะ​ อุบอิบกลับมาแล้วนะคะ​ พอดีอุบอิบ​เกิดอุบัติเหตุ​นิดหน่อย​ อุบอิบไปนอนก่อนนะคะคุณแม่​”​ เสียงตอบรับจากคุณแม่ไม่มี​ แสดงว่าคุณแม่ไปทำงาน

เรารีบเปลี่ยนชุด​ หยิบผ้าเช็ดหน้า​ไปซักให้สะอาด​ อาบน้ำก่อนที่จะเข้าไปนอนพักผ่อน​ ทำไมเราถึงโดนรังแก​ ทั้งๆที่เราไม่เคยทำอะไรให้ใครเลย​... แต่ก็ช่างเถอะ​ เราเชื่อว่าสักวัน​ ทุกคนจะเห็นว่าเราเป็นคนดี​

ปังๆ​ ปังๆ​  เวลาผ่านไปกี่ชั่วโมงก็ไม่รู้​

“  อุบอิบลูก​ อุบอิบ”​ เรางัวเงียตื่นขึ้นมา​ เพราะได้ยินเสียงแม่เรียก​ จากหน้าประตู​

“  ค่ะคุณแม่​”​

“  ออกมาหาแม่หน่อย​ แม่จะรอลูกอยู่ด้านล่างนะ”​ 

“  ค่ะ... คุณแม่”​

เรารีบเดินลงไปที่ด้านล้างของบ้าน​ ... คุณแม่ก็รีบเรียกให้เรารีบเดิน​ ไปนั่งที่โต๊ะ​

“  เป็นไงบางลูก​ เหนื่อยไหม​คนเก่งของแม่....”​ แม่เข้ามากอดเรา พร้อมกับร้องไห้ สงสัยแม่จะรู้เรื่องที่เราโดนทำร้าย

“  คุณแม่ร้องไห้ทำไมคะ อุบอิบไม่เหนื่อยเลยนะคะคุณแม่​ ”​  เราพูดไปน้ำตาของเราก็ไหลไป​

“  แม่ขอโทษนะ ที่แม่ไม่สามารถทำให้ลูกเข้มแข็งได้ มันเป็นความผิดของแม่เอง ลูกถึงต้องโดนคนอื่นรังแกแบบนี้ ย้ายมหาลัยไหมลูก ไปเรียนที่อื่นอาจจะได้เจอเพื่อนที่เขารักลูกก็ได้นะ”  เราเข้าใจความรู้สึกของคุณแม่ คุณแม่คงไม่อยากให้เราเจอเรื่องร้ายๆ คุณแม่คงกลัว กลัวจะมีคนทำร้ายเราอีก​

“  ไม่ค่ะ​  อุบอิบจะเรียนอยู่ที่นี่​ ยังไงซะอุบอิบก็จะทนค่ะ​... อุบอิบเชื่อว่าอีกไม่นานทุกคนจะดีกับอุบอิบ​ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงอุบอิบนะคะ​”​  เราพูดเพราะไม่อยากให้แม่​ เห็นว่าเราอ่อนแอ​ เราเช็ดน้ำตาให้คุณแม่​ พร้อมกับบอกคุณแม่ว่าเราจะสู้​ สู้เพื่อแม่​ สู้เพื่อน้อง​

“  แต่แม่ไม่อยากเห็นลูกถูกทำร้าย แม่ไม่อยากเห็นลูกโดนด่า โดนต่อว่า ลูกเจ็บแค่นี้.. แต่แม่เจ็บยิ่งกว่าลูก​ นะลูก คนเป็นแม่เวลาเห็นรูปตัวเองโดนรังแก หัวใจของแม่มันแทบจะสลายเลยนะลูก​ แม่เป็นห่วงความปลอดภัยของลูก ถ้าแม่เสียลูกไปแม่คงอยู่ไม่ได้แน่ๆ”​ เราเอื้อมมือ​ไปเช็ดน้ำตาที่ใบหน้าของคุณแม่​

“  อุบอิบรู้ค่ะว่าคุณแม่รักอุบอิบมาก​ ต่อไปอุบอิบจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกนะคะคุณแม่​ อุบอิบขอโอกาสเรียนที่นี่อีกสักครั้งนะคะคุณแม่​ นะ​ นะ​ นะคะ​”​ คุณแม่นั่งคิดอยู่สักครู่ คุณแม่ก็ตอบตกลงว่าจะให้เราเรียนอยู่ที่นี่ แต่ถ้ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก​ คุณแม่จะไม่ยอมให้เราเรียนอยู่ที่นี่แล้ว คุณแม่บอกว่าคุณแม่ไม่อยากให้ใครรังแกเราอีก​ เราก็ตอบตกลงคุณแม่ออกไป พร้อมกับเข้าไปก่อนขอบคุณคุณแม่... เรารู้ว่าคุณแม่รักเรามาก​ แต่เราก็จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด​ เราจะสู้เพื่อคุณแม่​...