เห็นใจ

.."เจ้! ผมเรียกเจ้เเพรที่นอนหลับอยู่บนเตียงของผมด้วยคราบน้ำตา

"เจ้เเพรตื่น!

"เจ้ตื่น มืดแล้ว"

"อื้อออ!!

"ตื่นได้แล้วจะกลับเลยไหมผมไปส่ง"

"ไปส่ง?

"ก็ใช่ไงสภาพเจ้ตอนนี้คงขับรถไม่ไหวแน่"

"ขอนอนนี่ได้ไหมฉันไม่อยากกลับ"

"ก็ได้เจ้ ตามสบายนะคิดว่าเป็นห้องตัวเองแล้วกัน เดี๋ยวผมออกไปนอนที่โซฟา "

"ขอบใจนะ// แล้วยัยฟ้ากับยัยแก้มล่ะ?

"กลับไปแล้วเจ้ เห็นเจ้หลับเลยไม่อยากปลุก"

"อืม!

"ฉันว่าฉันกลับดีกว่า ไม่รบกวนนายแล้ว"

"อะไรของเจ้เนี่ย!จะเอาไง?

"จะกลับ!

"เดี๋ยวผมไปส่ง"

"ไม่ต้องฉันโอเค"

"แน่นะ?

"แน่สิ"

"อืม! ขับรถดีๆนะเจ้ ห้ามให้ใครเเซง"

"ไอ้.....เดี๋ยวเถอะ" พอเจ้แพรออกไปผมก็ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ไหนจะเรื่องเจ้แพรกับไอ้เฮีย ไอ้เฮียก็ทำเกินไป แต่ผมก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก ผมได้แต่ส่งรูปเจ้เเพรตอนนั่งพิงหัวเตียงหลับทั้งน้ำตาให้ไอ้พี่ชายตัวดีดู

Kim : ไอ้เหี้ย!! มึงเหมาะกับคำนี้มากกว่า เฮีย "

Kim : Send Photo

Kim : ตั้งแต่บ่าย

พอส่งไปมันเปิดอ่านนะแต่ไม่ตอบผม แล้วผมจะทำอะไรได้ล่ะครับ ทำดีได้ที่สุดแค่นี้แล้ว ขนาดเรื่องตัวเองยังจะเอาไม่รอด

Rrrrr~

จีน่า

"อืม! ว่าไงจีน่า?

(คิมว่างหรือเปล่าจีน่าจะชวนไปเดินห้างน่ะ)

"วันนี้คิมต้องเข้าผับน่ะไอ้เฮียมันคงไม่ได้เข้าไป"

(อ่อเหรอ? งั้นจีน่าไม่รบกวนแล้ว)

"อืม!"

จีน่าชอบโทรชวนผมแบบนี้แหละครับแต่ผมก็ไปนะไม่เคยปฏิเสธที่วันนี้ผมรู้สึกหงุดหงิดเพราะยัยเจ้นั่นไม่สนใจผมเลย ทำตัวได้ปกติมาก นี่ขนาดเสียครั้งแรกให้ผมยังไม่รู้สึกอะไรเลย

Rrrrrr~

เฮียเหม

"ว่าไงครับเฮีย"

(แพรวายังอยู่หรือเปล่า?)

"เจ้กลับไปตั้งนานแล้วนะ ตอนแรกบอกขอนอนนี่แต่สุดท้ายก็ขอกลับไปนอนที่คอนโด"

(อืม! แค่นี้แหละ)

เมื่อวางสายจากเฮียผมก็ขับรถตรงไปคอนโดเจ้ปรายทันที การกระทำมันไวกว่าความคิดผมอีก

@คอนโดPRAY

ก๊อก~ ก๊อก~

"ใครมาเนี่ย" ฉันพึมพรำคนเดียวเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู

"ยัยแก้มหรือเปล่าหรือว่าจะเป็นยัยแพร" ฉันเดินออกไปส่องดูที่ตาแมวก็ไม่เห็นมีใคร ฉันจึงเปิดประตูออกก็เห็นคิมหันต์รุ่นน้องที่คณะของฉันยืนอยู่หน้าห้อง

พรึ่บ!

"ไอ้เด็กบ้าออกไปนะ!นายเข้าในห้องฉันทำไมไม่ทราบ? ฉันโวยวายขึ้นทันทีเมื่อไอ้เด็กบ้านี่มันเบี่ยงตัวเข้ามาในห้องฉันโดยที่ฉันยังไม่อนุญาติเลย

"ห้องเมียก็เหมือนห้องผัวทำไมจะเข้าไม่ได้"

"คะ..ใครเมียนายไม่ทราบย่ะ?

"จะให้ผมตอบจริงๆเหรอว่าใครเป็นเมียผม? คิมหันต์พูดพร้อมกับยกยิ้มขึ้นมาแล้วเดินเข้ามาประชิดตัวฉัน จนฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัว

"นะ...นายถอยไปนะ!

"ผมร้อนอยากอาบน้ำขอผ้าเช็ดตัวหน่อยครับ" ไม่พูดเปล่าร่างสูงของรุ่นน้องก็เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนฉันอย่างถือวิสาสะ

"ไอ้คิมหันต์!ไอ้เด็กบ้าออกมานะ"

"เรียกผัวให้มันดีๆหน่อยสิเจ้"

"นายไม่ใช่ผัวฉันหยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวเด็กนายได้มาแหกอกฉันพอดี"

"ผมไม่หยุดก็เจ้เป็นเมียผมผมเป็นผัวเจ้จบนะ"

"นี่!

"ไหนล่ะผ้าเช็ดตัว?ฉันได้เเต่จำใจหยิบผ้าเช็ดตัวให้ไอ้เด็กนี่ หน้าด้านหน้าทนจริงๆเลย

"เฮ้ออ!! เอาไงดีล่ะปรายฟ้า? ฉันได้แต่ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายกับเด็กหน้ามึนคนนี้ ไม่นานมากนักคิมหันต์ก็เดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูพันรอบเอว

"หาชุดให้ใส่หน่อย"

"ใช่เรื่อง"

"ถ้าเจ้ไม่หาผมจะแก้ผ้านอนแม่งตรงนี้แหละ"

"ชิ!! ฉันจิ๊ปากใส่นายนั่นด้วยความรำคาญแล้วลื้อหาเสื้อผ้าของพ่อฉันที่ทิ้งไว้ที่นี่ตอนที่มาเยี่ยมฉันเมื่อหลายเดือนก่อน

"อ่ะนี่!

"นี่มันเสื้อผ้าผู้ชายนิของผัวเก่าเหรอ?

"จะของใครก็ใส่ไปเถอะ อีกอย่างผัวเก่าฉันไม่มีเพราะตอนนี้ฉันก็ยังไม่มีผัว"

"หึๆ! เดี๋ยวก็รู้ว่ามีหรือไม่มี"

"นายพูดแบบนี้หมายความว่าไง?

ฟอดด!

ตุ๊บ!!

"ไอ้เด็กบ้า! อยู่คิมหันต์ก็โน้มลงมาขโมยหอมแก้มฉันโดยที่ฉันก็ฟาดกำปั้นเล็กๆของฉันไปที่นายนั่นแต่เหมือนคิมหันต์จะไม่รู้สึกอะไรเลย

"เป่าผมให้หน่อย"

"ไม่มีมือหรือไง?

"มี! แต่อยากให้เมียทำให้"

"แต่ฉันไม่ใช่เมียนาย"

"ถ้าพูดอีกครั้งเดียวผมจับเจ้เอาตรงนี้แน่!

"ไอ้เด็กบ้า! ไอ้หื่น! ฉันได้แต่มันไปแบบนั้นเพราะถึงยังไงไอ้เด็กบ้านี่ก็คงไม่รู้สึกรู้สาอะไร ไอ้เด็กหน้ามึน

"นั่งลงสิจะทำให้" ฉันได้เเต่จำยอมทำตามที่เด็กนั่นบอก ฉันเอื้อมลงไปหยิบไดร์เป่าผมในลิ้นชักชั้นล่างด้วยความที่อยู่คนเดียวจนเคยชินฉันจึงไม่ได้ระวังตัว คอเสื้อชุดนอนที่ฉันใส่มันคอกว้างพอที่จะเห็นสัดส่วนด้านในเพราะฉันไม่ได้ใส่บราเซีย

จึก! จึก!

"อ๊ะ!..ไอ้บ้า!!อยู่ๆคิมหันต์ก็ยื่นมือมาสะกิดยอดปทุมถันของฉันจากด้านนอกเสื้อ แล้วยักคิ้วลิ่วตาใส่ฉันโคตรกวนตีนบอกเลย ไอ้บ้าหน้ามึนที่สุด แต่ทำไมใจฉันมันถึงเต้นแรงแบบนี้นะ ยิ่งเห็นหน้าทะเล้นที่เด็กนั่นทำ ใจฉันก็รู้สึกวูบไหวยังไงไม่รู้

"ทำอะไรของนาย?ฉันไม่ช่วยแล้วทำเองเลย" ฉันพูดจบก็วางไดร์เป่าผมไว้ตรงหน้าคิมหันต์

"อ่ะ..ผมไม่กวนแล้วทำให้หน่อย นะครับ" ทำไมคำนี้มันมีอิทธิพลกับฉันจังอยู่ๆก็รู้สึกเขินขึ้นมา หัวใจเต้นแรงจนจะหลุดออกมาเต้นข้างนอก

"จะจ้องอีกนานไหมเจ้ ถ้ากินผมได้คงกลืนไปทั้งตัวแล้วมั้ง"

"หุบปากไปเลยไอ้เด็กบ้า!ฉันแกล้งโวยวายก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วเป่าผมให้คิมหันต์จนเสร็จ

"เสร็จแล้ว!

"ขอบคุณครับเจ้"

พรึ่บ!!

"เฮ้ออยย!! นุ่มดีจัง คิมหันต์เอนตัวลงนอนที่เตียงฉันอย่างสบายใจเมื่อฉันเป่าผมให้ฉันเสร็จ

"นี่นาย!ใครอนุญาติให้นายมานอนบนเตียงฉัน"

"ผมอนุญาติตัวเอง"

"ไม่ได้ ถ้าจะนอนก็ออกไปนอนที่โซฟา"

"พูดมากน่าผมง่วงแล้วมานอนเร็ว" พูดจบนายนั่นก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเองบนเตียงนอนของฉัน

"ไม่ได้นะคิมหันต์นายลุกขึ้นเดี๋ยวนี้"

ตุ๊บ~ ตุ๊บ~

หมับบบ!!

พรึ่บบ!

"อ๊ะ!! ฉันจับหมอนขึ้นมาฟาดคิมหันต์สองทีแต่ก็โดนนายนั่นจับไว้แล้วดึงตัวฉันเข้าไปหาฉันไม่ทันระวังตัวก็ล้มลงทับบนตัวของคิมหันต์

"น...นายปล่อยฉันนะ!

"นอนดีๆ"

"ฉันไม่นอนกับนายลุกเลย!

"อย่าดื้อดิวะเจ้!

"นายก็ลุกสิ!

"จะนอนดีๆหรือจะให้ผมเอา?คำถามของคิมหันต์ทำฉันเสียวสันหลังวูบวาบก่อนจะขยับลงมานอนนิ่งๆคิมหันต์ก็ยกเเขนขึ้นมาโอบกอดฉันจากด้านหลังแล้วซุกหน้าลงที่ไหล่ฉันโดยไม่พูดอะไรออกมาอีก

นานๆอัปทีมาส่งความมึนของผัวเด็กจ้า