เลว
"อื้ออ!! เสียงครางในลำคอของร่างบางที่นอนหลับไหลมาทั้งคืน ร่างบางกระพริบตารัวๆเพื่อไล่ความง่วงออกไปแล้วค่อยๆลืมตาขึ้น ก็เจอกับใบหน้าเนียนใสจมูกคมลับกับใบหน้า ยิ่งมองนานๆยิ่งทำให้หลงไหล มือเรียวยกขึ้นลูบแก้มของอีกคนอย่างลืมตัว
"หน้าเนียนกว่าผู้หญิงอีก" ร่างบางพึมพรำพร้อมกับยกยิ้มขึ้นมาอย่างลืมตัว
"จับผมกินเลยไหมเจ้?
"น่ะ..นายตื่นนานแล้วเหรอ?
"ตื่นจนเห็นว่าเจ้ทำอะไรกับผมบ้าง"
"ทะ...ทำอะไรฉันไม่ทำอะไรนายซะหน่อย"
"เจ้ไม่ทำงั้นผมทำนะ"
พรึ่บบ!!
"อ๊ะ! ไอ้เด็กบ้าจะทำอะไร?
"MORNING KISS ครับเจ้"
จุ๊บ! จุ๊บ!
แป๊ะ!!
"ไอ้บ้า! ปล่อยฉัน"
"เรียกผัวให้มันดีๆหน่อยเจ้"
"ใครผัว?
"ก็ผมไง ผมเป็นผัวเจ้"
"ฉันไม่ให้เป็น เดี๋ยวเด็กนายได้มาแหกอกฉันพอดี"
"แต่ผมไม่มีใครเลยนะเจ้//เรามาลองคบกันไหม?
"ไม่อ่ะ! ฉันไม่ชอบเด็ก"
"แต่เด็กมันเด็ดนะเจ้ ไม่เชื่อลองดูไหม?
"มะ..ไม่นะวันนี้มีเรียนเช้า"
"ผมก็ต้องเรียนไหมเจ้ ?
"ก็ลุกออกจากตัวฉันสิ ฉันจะรีบไปอาบน้ำเดี๋ยวสายนะ" เมื่อรุ่นพี่พูดขึ้นร่างสูงของเด็กหนุ่มก็ลุกจากตัวรุ่นพี่สาวปล่อยให้เธอเข้าไปอาบน้ำตามที่บอกเอาไว้ สักพักประมาณสามสิบนาทีร่างบางก็เดินออกมาแต่งตัวในชุดนักศึหษารัดติ้วกระโปรงทรงเอตัวโปรดที่สั้นเกือบเห็นของสงวน
"ทำไมชอบใส่กระโปรงสั้น?
"ฉันใส่มาสามปีแล้วไหม?มาถามอะไรตอนนี้"
"แต่ตอนนั้นเจ้ยังไม่มีผม ตอนนี้ผมหวง"
"เยอะ!!
"เจ้ว่าผมเหรอ สงสัยไม่อยากไปเรียน"
"ปะ..ไปได้แล้วฉันหิว" แล้วร่างบางก็ยอมขึ้นรถไปมหาลัยกับรุ่นน้องชายในคณะ
@มหาลัย
"มานานแล้วเหรอ ยัยแพรล่ะ? ร่างบางเอ่ยถามเพื่อนสาวอย่างแก้มใสที่นั่งรออยู่ที่ม้าหินอ่อน
"ยัยแพรลาน่ะ สงสัยจะเศร้าหนักมาก" แก้มใสตอบ
"พี่เหมันต์ไม่น่าทำแบบนั้นเลยนะหน้าตาก็ดีทำไมใจร้ายจัง" ปรายฟ้า
"ว่าแต่พี่เหมันต์ระวังผัวเด็กแกให้ดีเถอะ" แก้มใส
"ผะ .ผัวอะไรกันเล่า!
"เต๊าะแล้วก็เรียกผัวได้แหละ"
"ยัยแก้มนี่แกเลิกพูดเลยนะ แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบเด็ก"
"ฉันจะดูว่าแกจะทนเเรงตื้อของไอ้คิมนั้นได้นานแค่ไหน "
"ไม่มีทาง!!! ไปเรียนเถอะ" พูดแล้วก็ลากแก้มใสขึ้นตึกเรียนไป แต่ขณะที่เดินผ่านโต๊ะม้าหินอ่อนตรงทางเดินก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
"พี่ปรายฟ้า! สรรพนามเปลี่ยนจากเคยเรียกเจ้ปรายเจ้แก้มก็เปลี่ยนมาเป็นพี่เเทน ปรายฟ้าไม่ได้สนใจเสียงเรียกสาวเท้ายาวๆให้ออกไปให้พ้นจากตรงนี้ คิมหันต์ที่กำลังจะวิ่งตามรุ่นพี่สาวก็ต้องชะงักไป
"คิม! สาวสวยในกลุ่มเพื่อนทั้งสี่นั่นก็คือจีน่าเพื่อนสนิทของร่างสูง
"มีอะไรจีน่า? เอ่ยถามออกไปด้วยอารมณ์หงุดหงิดถึงแม้ว่าหน้าตาจะยังยิ้มหวานส่งให้เพื่อนสนิทแต่ในใจกับรู้สึกรำคาญ
"ตอนเย็นม๊าจีน่าให้ชวนคิมไปทานข้าวที่บ้านน่ะคิมไปนะ จีน่าจะได้โทรบอกม๊า" ร่างบางพูดเสียงออดอ้อนหวังให้คนตัวสูงหันมาสนใจเธอ
"อืม!!
"เย้ๆๆคิมใจดีกับจีน่าที่สุด" พูดขึ้นพร้อมกับโอบกอดท่อนเเขนของชายหนุ่มแล้วซบหน้าลงที่แขนแก่งถูไถไปมา
"จีบกันอยู่ได้ไม่เรียนหรือไงว่ะ" เป้เพื่อนสนิทในกลุ่มเอ่ยขึ้นแล้วเดินไปทางตึกคณะ
"ถ้ามึงไม่บอกว่าเป็นเพื่อนกูคงคิดว่ามึงสองคนเป็นผัวเมียกัน" กันต์เพื่อนอีกคนเอ่ย ทำให้จีน่าได้ยินก็ยิ้มออกมาอย่างชอบใจ
"ไปเรียนกันคิม" ขีน่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใสก่อนเกาะเเขนของชายหนุ่มเดินขี้นตึกท่ามกลางสายตาของใครหลายๆคน รวมทั้งร่างบางที่บอกว่าไม่ชอบเด็กก็รวมอยู่ในนั้นด้วย
"น้องจีน่าน่ารักนะแกว่าไหม? รุ่นพี่ที่คณะแอบซุบซิบกัน
"ใช่ๆน่ารัก น้องคิมก็หล่อสองคนนี้เหมาะสมกันมาก"
"เมื่อไหร่จะมีข่าวดีแอบเชียร์ทั้งสองอยู่นะ"
"แต่เขาบอกว่าเป็นแค่เพื่อนสนิทกันเป็นมากกว่าเพื่อนไม่ได้"
"ผู้หญิงออกตัวแรงอ่ะ"
"ไม่เรียนหรือไงกันเผือกเรื่องชาวบ้านอยู่ได้" เพื่อนในกลุ่มคนนึงเอ่ยขึ้นก่อนทั้งหมดจะเลิกพูดเเล้วแยกย้ายกันขึ้นตึกเรียน
16:15 น.
"รออยู่นี่เดี๋ยวฉันไปเอารถ" คิมหันต์เอ่ยกับเพื่อนสาวคนสนิทก่อนจะมุ่งตรงไปยังรถคันหรูของตัวเอง แต่ในขณะที่เอื้อมมือไปเปิดประตูรถ
"ปล่อยฟ้านะพี่ธัน" เสียงผู้หญิงดังมาจากข้างรถยนต์คันถัดไป
"ปรายฟ้าพี่ขอโทษนะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดินได้ไหม พี่ขอโทษ พี่ผิดไปแล้ว ยกโทษให้พี่นะตอนนี้พี่รู้แล้วว่าพี่รักฟ้า รักฟ้าคนเดียว" ชายพร่ำรำพันต่อหน้าอดีตคนรักที่เขาเคยทรยศเธอ
@ย้อนไป 3 เดือนก่อน
"วันนี้พี่มีงานด่วนต้องไปช่วยป๊าที่บริษัทคงไม่ได้มารับฟ้านะ กลับเองได้ไหมคะ? " ธันวา แฟนหนุ่มของปรายฟ้าที่ครบกันมาเกือบห้าปีเอ่ยกับแฟนสาวในรั้วมหาลัยเดียวกัน เธอชอบเวลาที่เขาพูดคะขาด้วยมันทำให้รู้สึกว่าเขาใส่ใจเธอมากแค่ไหน
"ค่ะ! วันนี้ปรายขับรถมา" ถึงครอบครัวจะไม่ใช่มหาเศรษฐีแต่ก็ซื้อรถยนต์ให้ลูกขับทุกคน เมื่อเเยกย้ายกันร่างบางก็ขับรถกลับคอนโดทันที
ติ๊ง! ติ๊ง!
NO NAME : SEND PHOTO
NO NAME : จะได้หายโง่ !!
เป็นข้อความไลน์จากบุคคลปริศนาที่ส่งรูปภาพของแฟนหนุ่มกำลังเดินขึ้นคอนโดซึ่งมีสาวสวยในชุดเดรสเซ็กซี่เดินควงแขนของเขาขึ้นคอนโดไปด้วย สายตาจดจ้องหน้าจอโทรศัพท์มีอาการสั่นเล็กน้อยใจดวงน้อยกระตุกวูบไม่อยากจะเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง ไม่รอช้าร่างบางหยิบกุญแจรถยนต์รีบบึ่งไปคอนโดแฟนหนุ่มทันทีซึ่งแน่นอนว่าเธอเคยไปค้างที่นั้นแล้ว ต้องไปดูให้เห็นกับตา
ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด!
XXXX
นิ้วเรียวจิ่มกดรหัสผ่านเข้าห้องแฟนหนุ่มซึ่งแฟนหนุ่มบอกว่ามันเป็นวันเกิดของเธอ ประตูถูกผักเข้าไปด้านใน เท้าเล็กค่อยเดินเข้าไปช้าๆด้วยหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ พยายามชั่งใจตัวเองเอาไว้ถ้ามันเป็นเรื่องจริงเธอต้องรับมันให้ได้
ปึก!!
เท้าเล็กสะดุดเข้ากับรองเท้าส้นสูงสีแดงที่ไม่คุ้นตาใจกระตุกวูบขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะสาวเท้าไปหยุดอยู่ที่หน้าห้องนอนของแฟนหนุ่มซึ่งประตูห้องก็ถูกเปิดเอาไว้แค่นิดเดียว
"อ๊าา...แนนนี่..ตอดเเน่นเหมือนเดิมเลยครับ"
ตั่บ~ ตั่บ~ ตั่บ~
"อ๊ะ...อ๊าา...ธันขา..เอาแนนนี่เเรงๆเลยค่ะ.. อ๊าา!
ปึก~ ปึก~ ปึก~
"อ่าาห์.. ผมจะแตกแล้วแนนนี่...โอ้ววว..ซี๊ด!!
"ธันขา..แตกในปากแนนนี่นะคะ..แนนนี่อยากกินน้ำของธัน"พูดจบชายหนุ่มก็ถอดถอนแก่นกายออกจากร่องสาวแล้วสอดใส่เข้าไปในปากเธอแล้วกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำรักเข้าใส่โพรงปากสาวสวยทุกหยาดหยด เธอก็กลืนกินมันจนหมดเกลี้ยง
"อ๊าาาาสสส!!
"อ๊อกๆ! อืมมม หวานเหมือนเดิมเลยนะคะ"
"คุณนี่ทำผมคลั่งได้ตลอดเลยนะแนนนี่"
"ก็แนนนี่รักธันนี่คะ แนนนี่ถึงยอมให้ธันมีคนอื่นไง"
"ต่อให้ผมจะมีคนอื่น แต่ผมก็รักแนนนี่คนเดียวนะครับ"
"ธันสัญญาแล้วนะคะว่าธันเรียนจบแล้วเราแต่งงานกัน ธัญจะเลิกยุ่งกับผู้หญิงพวกนั้น"
"ครับ!ธันสัญญา"
"แนนนี่รักธันที่สุดเลย"
ฟอดดด!!!!
"เลว!!
ปรายฟ้าเอ่ยขึ้นเสียงดังเมื่อยืนฟังบทสนทนาของทั้งสองได้ยินชัดทุกคำ
"ปรายฟ้า!! ...เอ่อ..คือพี่...?
"หุบปากฟ้าไม่อยากฟัง งานพี่คงยุ่งมากงั้นฟ้าขอตัวนะคะ ตั้งแต่วันนี้ไปเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ไปตายซะ!! ร่างบางตะคอกเสียงดัง ธันวาลุกขึ้นเอาผ้าขนหนูพันรอบเอววิ่งมารั้งคนตัวเล็กเอาไว
หมับ!!
"ฟ้า!ฟังพี่อธิบายก่อน"
"ธันคะ! ปล่อยมันเดี๋ยวนี้นะ นังผู้หญิงคนนี้ใช่ไหมที่ทำให้ธันไม่ยอมแต่งงานกับแนนนี่?
"ปล่อยฟ้าค่ะ!!
"ฟ้า...พี่!
"กูบอกให้ปล่อยไง!! ปรายฟ้าทนไม่ไหวพ่นคำหยาบคายออกมาแล้วสลัดมือหนาออกจากการเกาะกุม เธอไม่ได้แสดงอาการว่าเสียใจออกมาเลยสักนิดเดียว ร่างบางวิ่งออกจากห้องอย่างรวดเร็ว มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก เธอรีบขับรถกลับคอนโด เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว จะได้หายโง่สักที
#นานๆมาที เรื่องนี้จะเปิดให้อ่านฟรีนะคะ เนื่องเรื่องมีไม่ถึงหกสิบตอน #ฝากกดไลค์กดติดตามผัวเด็กด้วยน๊าาา
