เพื่อนสนิท

@มหาลัย

คณะศิลปกรรมศาสตร์

"ไอ้เหี้ยคิมวันนี้มันเป็นอะไรเห็นนิ่งตั้งแต่เช้า" ไอ้กันต์เพื่อนสนิทผมเอ่ยขึ้นขณะที่นั่งรออาจารย์ในห้อง เพราะตั้งแต่เช้าผมไม่ได้คุยกับใครเลย

"กูก็อยู่กับมึงเปล่าว่ะจะรู้ได้ไง" ไอ้เป้เพื่อนอีกคนพูด

"เธอล่ะจีน่ารู้ไหมว่ามันเป็นเหี้ยไร? ไอ้กันต์หันไปถามจีน่าเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มผม เรามีกันอยู่สี่คนที่สนิทกัน มีผม ไอ้กันต์ ไอ้เป้ จีน่าผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม เธอสวยน่ารัก ขาว รูปร่างเซ็กซี่อีกอย่างเธอก็มีอาชีพเป็นนางแบบแต่ก็ไม่ค่อยรับงานเพราะพึ่งขึ้นปีหนึ่งเธออยากจะใช้เวลากับการเรียนมากกว่า

"จีน่าจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ" เธอตอบไอ้พวกนั้นพร้อมกับทำหน้ายู่ใส่ไอ้สองตัวนั่น

"คิม!จีน่าอยากได้กระเป๋าเลิกเรียนแล้วไปห้างกันนะ" เธอหันมาบอกผม ผมกับจีน่าสนิทกันมากทำงานกลุ่มก็ได้อยู่กลุ่มเดียวกันตลอดเราทั้งสองไม่มีเรื่องอะไรปิดบังกัน มีอะไรก็เล่าและปรึกษากันตลอด

"ไปสิ!ผมเอ่ยบอกเธอก็หันกลับมานั่งคิดวนถึงเรื่องเมื่อคืนอย่างเหม่อลอยจนอาจารย์เข้าห้องเรียนมา

"นักศึกษาทุกคนอาจารย์จะให้จับกลุ่มทำรายงานส่งรวมกับรุ่นพี่"

ครับ!!/ค่ะ!!

"เลือกเองเลยว่าจะอยู่กลุ่มใครกลุ่มละห้าคน"

เมื่อเลือกได้แล้วผมได้อยู่กลุ่มเดียวกับจีน่าเจ้แพรที่เป็นว่าที่พี่สะไภ้ผมและก็เพื่อนของเขาอีกสองคนเจ้เเก้มกับเจ้ปรายฟ้าคนที่โดนผมเคลมไปเมื่อไม่นานมานี้

"อิเจ้วันนี้ไม่เข้าบริษัทกับเฮียเหรอ? ผมเอ่ยขึ้นเมื่อเจ้แพรหย่อนก้นนั่งลงข้างๆผมเพราะวันนี้เรานัดทำงานกลุ่มกัน

"แล้วทำไมฉันต้องไปกับเฮียแกด้วยล่ะยะ?

"ก็ไปเฝ้าไอ้เฮียไง"

"ใช่เรื่อง?

"สวัสดีค่ะพี่แพรวา" จีน่าเพื่อนสนิทของผมกล่าวทักทายรุ่นพี่

"จ๊ะ!น้องจีน่า"

"แล้วเราจะไปทำงานกลุ่มที่ไหนดี? แก้มใสเอ่ยถาม

"ไปคอนโดผมไหมเจ้สะดวกสบายไม่มีใครมารบกวน" ผมเอ่ยขึ้นลอยๆแต่จริงๆแล้วก็อยากให้ไปคอนโดผมจริงๆ

"ก็แกไง! เจ้ปรายเอ่ยขึ้นอย่างปกติ เพราะเขาจะกัดกันกับผมแบบนี้ตลอด แสดงว่าเรื่องที่ผ่านมามันไม่มีผลต่อการใช้ชีวิตของเขาเลยเหรอวะ ยิ่งคิดผมก็ยิ่งน้อยใจ แม่งได้ผมเเล้วยังทำเฉยชาอยู่ได้

"โธ่!เจ้ปรายผมกวนที่ไหนออกจะน่ารัก"

ฮ่าๆ!!

ทั้งหมดก็หัวเราะขึ้นพร้อมกันอย่างอารมณ์ดี

"ไปได้แล้วเจอกันที่คอนโดนาย" เจ้แพรพูดแล้วก็เดินไปที่รถของตัวเอง

"พี่ปรายครับไประ....?

"คิม!จีน่าไปรถคิมนะ" ผมยังพูดไม่จบจีน่าก็พูดสวนขึ้นมาก่อนทำให้เจ้ปรายเดินหนีผมออกไปหาเจ้เเก้ม

"รถจีน่าล่ะ?

"วันนี้จีน่าให้คนขับรถมาส่งแต่ไม่ได้บอกให้มารับ"

"อืม! ขึ้นรถสิ" ผมบอกเธอแล้วก็บึ่งรถกะจะไปรอพี่ๆที่คอนโดผม

@คอนโดคิมหันต์

"ยัยแพรขอกลับไปเอาโน๊ตบุ๊คที่ห้อง " เจ้แก้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับเอากระดาษที่ต้องวาดรูปใส่มากางลงที่โต๊ะกระจกกลางห้องคอนโดผม

"งั้นคิมมาวาดรูปรอเลย" พี่ปรายฟ้าเอ่ยขึ้นบอกผมเหมือนปกติ ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดเป็นบ้าเลย

"งั้นจีน่าช่วยคิมลงสีดีไหมคะจะได้เสร็จเร็วๆ" จีน่าพูดพร้อมกับมานั่งติดกับผมเอาร่างกายเธอมาเบียดเสียดกับผมจนตัวเราติดกันจีน่าก็โน้มลงมาดูผมวาดรูปซึ่งพอผมเงยหน้าขึ้นหัวผมก็ชนเข้ากับจีน่าที่นั่งจ้องอยู่ ผมจึงเบือนสายตาหนีไปอีกทางก็เจอพี่ปรายฟ้ากรอกตาขึ้นมองบนแล้วเบ๊ะปากใส่เราสองคน ซึ่งท่าทีของเขาก็ทำให้ผมเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

"ยิ้มอะไรเหรอคิม? จีน่าเอ่ยถามผม

"ปะ..เปล่ายิ้มซะหน่อย"

"แต่จีน่าเห็นว่าคิมยิ้ม"

"ไม่มีอะไรหรอกจีน่า ไหนว่าจะมาช่วยคิมลงสีไง ทำสิจะได้เสร็จเร็วๆ"

"ก็ได้" พูดจบเธอก็หยิบสีมาระบายตามหลังผม ไม่นานมากหนักผมก็วาดรูปเสร็จแล้วให้จีน่าระบายสีต่อ

"จะเหลือก็แต่เรียบเรียงเนื้อหา รอยัยแพรกับโน๊ตบุ๊ค" เจ้เเก้มเอ่ย

"เชี่ย!! อยู่ๆเจ้ปรายก็สบถขึ้นเสียงดังทำให้ทุกคนหันไปหาเจ้ปรายเป็นตาเดียว

"เป็นไรแก? เจ้เเก้มเอ่ยถาม

"ดูนี่สิ" เจ้เเก้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับชูหน้าจอมือถือขึ้นให้พวกเราดู

#ซุบซิบบันเทิง

**ข่าวร้อนติดกระแส นางแบบสาวชื่อดังชื่อย่อ รย. ย่องเงียบขึ้นคอนโดผู้ เเถมมีรูปถ่ายติดผู้ชายมาด้วย ผู้ชายคนนั้นชื่อย่อ หม. ทายาทหมื่นล้านของเจ้าของโรงเเรมดัง รูปหล่อพ่อรวย จะจริงเท็จแค่ไหนรอถามเจ้าตัวเองค่ะว่าอะไรยังไร #แต่มีรูปคู่ที่ทั้งสองเดินขึ้นคอนโดด้วยกัน แอดแปะให้ใต้โพสต์คร่าาา**

รูปภาพ

: ฉันไปวาร์ปมาแล้วจ้า พี่เหมันต์รุ่นพี่ที่ม.เราเอง

: แต่พี่เขามีคู่หมั้นแล้วนะ สงสารคู่หมั้นเขาจัง

: ชุดที่ใส่ก็ชัดเจนอยู่แล้ว

:เราเห็นตอนสองคนเดินขึ้นคอนโดปู้ชายด้วยแหละ ผู้หญิงสวยมากสมกับที่เป็นนางแบบติดกระแส

: นางดับแน่ๆเลยแย่งหลัววชาวบ้าน

: แต่เราว่าก็เหมาะสมกันดี คนหนึ่งก็สวยดีกรีนางแบบส่วนอีกคนก็หล่อรวยชาตตระกูลดี เราเชียร์คู่นี้

: ยังไงเราก็ทีมน้องแพรวาค่ะ

:คืออะไรคะผู้ชายมีข่าวออกโครมๆว่าหมั้นแล้ว ส่วนผู้หญิงก็ด้าน

:คบซ้อนเหรอคะพี่

: ทุกโคนนนน ไม่มีอะไรในกอไผ่ ผู้ชายแค่จ้างผู้หญิงมาเป็นพรีเซนเตอร์เปิดตัวโรงแรมค่ะ (ปลอบตัวเอง)

:ถ้าผู้หญิงง่ายผู้ชายที่ไหนจะไม่เอา

:กินกันแล้วชัวร์ ดูจากสภาพ

:เหมือนผู้หญิงอยากโลกรับรู้ ต้องการอะไรคะ ด้าน! แย่งของคนอื่น

: คบกันเลยค่ะเชียร์อยู่

: ผู้หญิงร่าน!

"พอเถอะเเพรแกไม่ต้องดูแล้ว "

พอผมอ่านข่าวจบก็ได้ยินเสียงเคาะประตู คงเป็นเเจ้เเพรเเน่เลย

ก๊อกๆ!

แอดด~

"ยัยแก้ม! ฮึกก~ฮืออ~ๆ"

พรึ่บ!

"ยัยแพร!! 0...0

"แกเห็นข่าวนั่นแล้วใช่ไหม? เจ้แก้มใสเอ่ยถามออกไปเพราะว่าเห็นเจ้แพรร้องไห้

"แพรแกไหวไหม? พี่ปรายฟ้าที่เอ่ยถามพร้อมกับเดินเข้ามาสวมกอดเจ้แพรผมอดสงสารผู้หญิงตรงหน้าไม่ได้ ไอ้เฮียนะไอ้เฮีย

"มันอาจจะไม่ได้เป็นเหมือนในข่าวก็ได้นะเจ้ ไอ้เฮียมันเลวก็จริงแต่มันก็เลือกนะ! ผมเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินมาอุ้มเจ้แพรขึ้นไปนั่งที่โซฟา

"ขะ..ข่าวอะไรเหรอ? เจ้แพรเอ่ยถามทั้งน้ำตา

"ก็ข่าวพี่เหมันต์ไง! ปรายฟ้าพูดพร้อมกับชูขึ้นให้เจ้แพรดู เจ้ก็ร้องไห้ฟูมฟายออกมาจนร่างกายอ่อนแรง

"พอเถอะเเพรแกไม่ต้องดูแล้ว " ยัยแก้มใสพูดพร้อมกับแย่งมือถือออกจากมือฉัน

"ฮึกก~ ฮืออ~"

"มันอาจจะไม่ใช่เรื่องจริง" ปรายฟ้า

"จริง! มันคือเรื่องจริง" ฉันตอบออกไปทั้งน้ำตา

"แกอย่าคิดไปเองสิยัยแพร" แก้มใส

"ฉันเห็นกับตา ฮือๆ เขาเดินออกมาจากห้องนอนฉันชุดคลุมนั่นก็ชุดฉัน ฮึกก~!" ฉันตอบเพื่อนทั้งน้ำตาความรู้สึกมากมายที่มันจุกอยู่ที่อก ฉันต้องทำยังไงให้ตัวเองหายเจ็บปวด ยิ่งคิดมันก็ยิ่งหน่วง ฉันรับมันไม่ไหวแล้วจริงๆ ฉันควรจะมูฟออนสักที

"แพร" แก้มใสเรียกฉันเสียงเบา

"ฉันแพ้แล้ว! เกมส์นี้เหมันต์เป็นฝ่ายชนะ"

"เจ้!! เสียงคิมหันต์เอ่ยเรียกฉันเสียงเบาพร้อมกับนั่งลงข้างๆฉันแล้วลูบบ่าเบาๆ

"ฉันจะถอย" พูดแค่นั้นฉันก็ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา แล้วโผลเข้ากอดเพื่อนทั้งสองคน แล้วพวกมันก็ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาพร้อมฉัน

"แพร//แพร!!ฮืออๆๆ แกยังมีพวกฉันนะ ฮืออๆ "

"ไม่ว่าแกจะตัดสินใจยังไงฉันก็จะอยู่ข้างๆแก"

"เจ้พักในห้องผมก่อนเถอะ เดี๋ยวพวกผมทำรายงานกันเอง" ผมเอ่ยบอกเจ้แพร

"ไปเถอะยัยแพร แกควรจะพักผ่อนเยอะๆนะ" เจ้เเพรก็ยอมเดินตามผมเข้าโดยไม่ได้ว่าอะไรล้มตัวนอนลงบนเตียงผม

"ปล่อยออกมาเลยเจ้ ร้องออกมา แล้วทิ้งมันไปให้หมด " คิมหันต์เอ่ยขึ้น น้ำตาของฉันก็ไหลออกมาอีกครั้ง คิมหันต์ก็เดินออกไป

ปังง!

"งานเสร็จแล้วจีน่ากลับเถอะ" ผมเอ่ยบอกเพื่อนร่วมคณะ เธอก็ยอมกลับไปโดยดีไม่มีขัดอะไร