ผัวเก่า

"ปล่อยฟ้านะพี่ธัน"

"ปรายฟ้าพี่ขอโทษนะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดินได้ไหม พี่ขอโทษ พี่ผิดไปแล้ว ยกโทษให้พี่นะตอนนี้พี่รู้แล้วว่าพี่รักฟ้า รักฟ้าคนเดียว"

"หยุดพูดเถอะค่ะฟ้าไม่อยากฟัง "

"พี่รักฟ้านะครับ ให้โอกาสพี่นะ พี่เลิกกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว เรากลับมารักกันเหมือนเดิมนะ"

"ไม่ค่ะ! พี่มาทางไหนก็กลับไปทางนั้น "

พรึ่บบ!!

ร่างบางรวบรวมแรงทั้งหมดผลักร่างของชายหนุ่มให้ออกห่าง ธันวาเริ่มโมโหที่ร่างบางไม่ยอมไปด้วยดีๆ

"อย่าเล่นตัวนักได้ไหมว่ะ?

"หึๆ!! สุดท้ายก็ออกลายแล้วสินะ" ร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมกับเบ้ปากมองเหยียดชายหนุ่มอดีตแฟนของตัวเอง

"เล่นตัวมากใช่ไหม?

หมับบ!! ขณะที่มือหนาจะฟาดใส่หน้าคนตัวเล็กก็ถูกมือปริศนาคว้าเอาไว้ซะก่อน

"เชี่ย!! ปล่อยกู" ธันวาสบถขึ้นอย่างหัวเสีย

"สุภาพบุรุษจังนะครับ ผ้าถุงสักผืนไหม? ชายหนุ่มปริศนาเอ่ยถามธันวา

"มึงเป็นใครว่ะ? ธันวาเอ่ยถาม

"กูต่างหากที่ต้องถามมึง ว่ามึงเป็นใครคิดจะทำร้ายเมียกู" ร่างสูงเอ่ยขึ้นเสียงดังฟังชัด

"เมีย? ธันวาทำท่างุนงงก่อนขะสแยะยิ้มออกมา

"หึๆ!! เมียเหรอวะ? แล้วยัยนี่มันบอกหรือเปล่าว่ากูเป็นผัวเก่ามัน "

"หึๆ! ผัวเก่าเหรอว่ะ โทษทีว่ะกูเป็นคนเปิดซิง" ร่างบางได้แต่เม้มปากเข้าหากันเมื่อได้ฟังบทสนทนาของชายหนุ่มทั้งสองคน

"มึง!!

ผลั๊วะ! ผลั๊วะ!!

ธันวาง้างหมัดจะปล่อยใส่ร่างสูงแต่ก็โดนสวนหมัดใส่ซะก่อนจนธันวาล้มลงไปกองกับพื้น

"คิม! พอเถอะ" ปรายฟ้าเอ่ยห้ามรุ่นน้องหนุ่ม

"มึงจำไว้นะ!ต่อไปนี้ห้ามเห็นมึงมายุ่งกับเมียกูอีก อย่าหาว่ากูไม่เตือน" คิมหันต์ตวาดด้วยอารมณ์โมโห ร่างบางเองก็ได้แต่ดึงร่างสูงเอาไว้ให้ใจเย็น

"พอเถอะคิม ไปกันเถอะ" ทั้งสองเดินออกไปโดยที่ธันวายังคงร้องด่ามาตามหลัง

"ที่ไม่ยอมกูก็เพราะแอบกินเด็ก ร่านน!!

"ไอ้!!

"คิม!อย่าไปสนใจเลย"

"แต่มันว่าพี่"

"คิม!! เสียงขอคนที่เข้ามาใหม่เอ่ยขึ้น

"พี่ปรายฟ้าก็อยู่ด้วยเหรอคะ?

"จีน่ามาทำไมบอกให้รออยู่หน้าคณะไง? คิมหันต์โพร่งขึ้นถามเพื่อนสาว

"จีน่ารอนานแล้วคิมยังไม่ออกไปเลยมาตามน่ะ"

"จีน่ากลับเองได้ไหมพอดีคิมมีธุระต้องจัดการ"

พรึ่บบ!!พูดจบก็เดินลากแขนคนตัวเล็กขึ้นรถตัวเองโดยไม่สนใจว่าอีกคนจะรู้สึกยังไง

"คิมต้องเป็นของจีน่าคนเดียว" หญิงสาวเอ่ยขึ้นเมื่อคนตัวสูงลากรุ่นพี่ขึ้นรถไป

"ฉันกับเองได้นายไปหาคนของนายเถอะ" ปรายฟ้าเอ่ยกับรุ่นน้อง

"คนของผมก็คือพี่ไง" คิมหันต์พูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้าหารุ่นพี่สาวจนหน้าเกือบชนกัน

"นี่! ถอยไปเลยนะ! ปรายฟ้ายกมือเรียวขึ้นมาดันอกแกร่งออกจากตัวถึงจะขึ้นรถแล้วคิมหันต์ก็แวะเลี้ยวจอดข้างฟุตบาทหน้ามหาลัย

"ไอ้เหี้ยนั่นผัวเก่าสินะ"คิมหันต์เลือกที่จะประชดออกไปเพราะรู้ดีว่ารุ่นพี่สาวเสียซิงให้กับเขาเอง

"เรื่องของฉันย่ะ"

"เรื่องของพี่ก็เหมือนเรื่องของผม อย่าลืมสิว่าตอนนี้ผมเป็นผัวพี่"

"ปลดล็อกฉันจะลง"

"ผมไปส่ง!

"บ้าหรอ! รถฉันอยู่ที่มหาลัย"

"หึๆพรุ่งนี้เดี๋ยวผมไปรับ"

บรื้นนนน!!บรื้นนนน!!

"กรี๊ดดดด!! ไอ้บ้าคิม เบาๆสิฉันยังมีผัวไม่ถึงสิบคนเลยนะ" คนตัวสูงเหยียบคันเร่งออกไปอย่างรวดเร็วโดนคนนั่งข้างๆไม่ทันตั้งตัว

เอี๊ยยยดดด!!!

โป๊กก!!! "โอ้ยยยย!!! ไอ้บ้าหัวฉันแตกไหมเนี่ย" เหยียบเบรกอย่างกระทันหันอีกครั้งเมื่อรุ่นพี่สาวพูดประโยคก่อนหน้า จนหัวของรุ่นพี่สาวโขกกับกระจกจนรู้สึกมึนๆที่หัวขึ้นมา

"พูดใหม่สิ!

"หัวฉันแตกไหมเนี่ย "

"ไม่ใช่คำนี้ก่อนหน้านั้น"

"พะ..พูดอะไรของนาย"

"ก่อนหน้านั้นพี่พูดว่าอะไร?

"อ๋อ! ที่บอกว่ายังมีผัวไม่ถึงสะ.....อื้ออออ!! ยังพูดไม่จบประโยคก็โดนคนตัวโตดึงเข้ามาจูบโดยไม่ทันตั้งตัว จนรุ่นพี่สาวประท้วงในลำคอเพราะรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจ

ตุ๊บ! ตุ๊บ!

มือเรียวทุบที่อกแกร่งเพื่อให้ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ

"แฮร่กๆ!! ไอ้บ้าเอ้ย! รุ่นพี่สาวรีบโกยอากาศเข้าปลอดทันทีเมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระ

"จะฆ่ากันหรือไง? คนตัวเล็กมองค้อนทันทีด้วยสายตาอาฆาต

หมับบ!!

"อ๊ะ!!

"พี่จำไว้นะครับว่าผมคือผัวพี่คนเดียวเท่านั้นอย่าคิดที่จะให้ไอ้หน้าไหนมาทับรอยผมเด็ดขาด อย่าหาว่าผมไม่เตือน ได้ยินไหมครับพี่ปรายฟ้า" เสียงแหบพล่าเย็นยะเยือกจนรุ่นพี่สาวเสียวสันหลังวูบวาบเพราัโดนมือหนาบีบเข้าที่ข้อมืออย่างแรงทำให้เธอทำหน้าเหยเกเพราะความเจ็บ

"ดะ..ได้ยินแล้ว ปล่อยได้หรือยัง .. เจ็บ"

"ผมขอโทษนะครับ"เมื่อปล่อยคนตัวเล็กให้เป็นอิสระก็เหยียบคันเร่งรถหรูตรงไปคอนโดของรุ่นพี่สาวทันที