3 จูบ

"กรี๊ดดดดดดดดดด!! ปล่อยฉันนะไอ้เด็กบ้า! ฉันไม่ไปไหนกับนายทั้งนั้นแหละ! ถ้านายทำอะไรฉันแม้แต่ปลายเล็บ ฉันแจ้งตำรวจจับนายแน่!" เจนนี่พยายามดีดดิ้นอย่างหนักหวังจะหลุดพ้นจากพันธนาการอ้อมแขนแกร่งของเด็กหนุ่ม ขณะที่เขากำลังฉุดกระชากลากถูเธอเข้ามาในอพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นที่พักของเขา

"กินนกหวีดเป็นอาหารเหรอ เสียงดีจริงแม่คุณ" แดเนียลประชดประชันอย่างเหลืออด นั่นทำให้นางแบบสาวชะงักไปชั่วขณะ ก่อนที่ต่อมาจะตะเบ็งเสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งราวกับคนสติแตก โดยไม่สนใจว่าเสียงของเธอจะเป็นมลภาวะกับแก้วหูของคนอื่นหรือเปล่า

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!! ฉันบอกให้ปล่อยไง! ถ้านายไม่ปล่อยฉันจะกัดนายจริงๆนะ!" นอกจากแดเนียลจะกลั่นแกล้งนางแบบสาวด้วยการกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นแล้ว เขายังเกยคางไว้บนศีรษะทุยเล็กพลางเอียงคอไปมา

"เป็นนางแบบจริงๆเหรอ ทำไมไม่เห็นเหมือนนางแบบเลย เหมือนนางร้ายในละครมากกว่า"

"นางร้ายบ้านนายสิ! นายฉุดฉันมาขนาดนี้จะให้ฉันกราบแทบเท้าขอบคุณเหรอ!"

"ไม่ได้ฉุด แค่อยากรู้จัก"

"บ้านนายเขาสั่งสอนให้ทำความรู้จักกับผู้หญิงด้วยการฉุดมาแบบนี้เหรอ! ปล่อยเลย! อย่าให้ฉันหมดความอดทนนะ!" แดเนียลกระตุกยิ้มร้ายกาจอย่างยากจะคาดเดา โน้มใบหน้าลงมาประชิดพวงแก้มอมชมพูจนเจนนี่ต้องเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนี ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังใช้สันจมูกโด่งคมเป็นสันคลอเคลียพวงแก้มเบาๆเป็นเชิงออดอ้อน

"สัญญาจะไม่ทำอะไรนอกจากกอดกับจูบ นอนด้วยกันนะ...อยากกอด" ให้ตายเถอะ! เด็กคนนี้กำลังอ้อนเธอใช่ไหม? เจนนี่นิ่งอึ้งไปกับน้ำเสียงนุ่มนวลของเด็กหนุ่ม ไม่อยากเชื่อว่าหัวใจไม่รักดีจะเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเพราะการกระทำของเด็กหนุ่มคนนี้ ทั้งที่เขาไม่ใช่สเปคของเธอเลย

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!" เจนนี่แผดเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆคนข้างหลังก็ยอมคลายอ้อมกอดออก แต่เพียงแค่เสี้ยววินาทีเขาก็จับเธอพาดบ่าอย่างอุกอาจในตอนนี้เธอเผลอ พับผ่าเถอะ! เด็กคนนี้ร้ายกาจเกินไปแล้ว!

"ถ้าแหกปากอีกฉันก็จะจูบอีก จะจูบตามจำนวนคำที่เธอพูดออกมา ไม่เชื่อก็ลองดู"

"..." ระ..ร้ายกาจที่สุดเลย! เจนนี่เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ยกมือขึ้นมาปิดหน้าเพราะไม่อยากให้ใบหน้าของเธอโชว์หลาอยู่ในกล้องวงจรปิดของอพาร์ตเมนต์แห่งนี้ อีกอย่างก็เพื่อป้องกันไม่ให้ใบหน้ากระแทกกับกระเป๋ากีตาร์

"นายพาฉันมาที่นี่ทำไม" นางแบบสาวตั้งคำถามพร้อมกับขยับตัวขึ้นไปนั่งกอดเข่าพิงหัวเตียง เมื่อแดเนียลปล่อยให้เป็นอิสระ พลางกวาดตามองทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในห้องนี้

แม้ว่าห้องนี้จะไม่หรูหราเทียบเท่ากับคอนโดของเธอ แต่ก็ดูสะอาดสะอ้านและกว้างขวาง มีเฟอร์นิเจอร์อำนวยความสะดวกครบครัน อีกทั้งสิ่งของทุกอย่างยังถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ บ่งบอกถึงความเจ้าระเบียบของเจ้าของห้องพัก

"พามาเที่ยวมั้ง อยากเดินดูรอบๆห้องไหมล่ะ ถ้าชอบจะได้เก็บข้าวของมาอยู่ด้วยกัน" หน็อย! ชักจะกวนประสาทมากไปแล้ว! เจนนี่สะบัดหน้าหนี ก่อนจะชะงักไปเมื่อเห็นเสื้อช็อบของเด็กวิศวะฯ ม.ดังพาดอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะคอมพิวเตอร์

"เรียนวิศวะเหรอ ถึงว่า ดุเหมือนหมา" แดเนียลแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ วางกีตาร์ลงพร้อมกับถอดเสื้อหนังตัวหนาออก เหลือไว้แค่เสื้อยืดสีขาวธรรมดากับกางเกงยีนส์รัดรูปขาดๆ

"ฉันดุเฉพาะกับเด็กดื้อเท่านั้นแหละ"

"นี่ๆ ให้มันน้อยๆหน่อย ฉันเป็นรุ่นพี่นายนะ"

"แล้วฉันต้องพูดยังไง" แดเนียลเอียงคอถามราวกับเด็กน้อยขี้สงสัย แล้วเดินเข้ามาหาจนเธอต้องดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาห่อหุ้มร่างกาย เพราะรู้สึกร้อนวูบวาบกับสายตาคู่นั้น

"ต้องเรียกเธอว่าพี่สาวเหรอ"

"พะ..พี่สาวบ้านนายสิ! ฉันไม่อยากมีน้องชาย"

"งั้นเหรอ แล้วฉันต้องเรียกเธอว่าอะไรล่ะ"

"นายไม่รู้จักฉันจริงๆเหรอ" แดเนียลพยักหน้า แล้วหย่อนตัวนั่งลงบนเตียง

"แล้วนายไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอที่ได้เจอนางแบบดังในระยะประชิดแบบนี้อะ"

"เธอมีนมสามเต้าเหรอ? หรือมีนิ้วหกนิ้ว แตกต่างจากคนอื่นยังไง ทำไมต้องฉันต้องตื่นเต้นด้วย" อะ..ไอ้บ้านี่!

"ตกลงชื่ออะไร ถ้าไม่บอก..จูบนะ"

"จะ..เจนนี่!" นางแบบสาวโพล่งออกไปเสียงดังในตอนที่ใบหน้าหล่อเหลาของเด็กหนุ่มเลื่อนเข้ามา ไม่อยากเชื่อเลยว่าเซ็กซี่ตัวแม่อย่างเธอจะเสียเหลี่ยมให้กับเด็กหนุ่มอายุน้อยกว่า

"เจนนี่..." แดเนียลเรียกชื่อเธอเบาๆ แล้วดึงขาทั้งสองข้างของเธอลงมา ก่อนจะล้มตัวนอนหนุนตักอย่างถือวิสาสะ โดยที่เธอไม่สามารถห้ามปรามอะไรได้เลย เพราะกลัวเสียจูบให้เขาอีก

เด็กหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง จดจ่ออยู่กับมันพักใหญ่แล้วดีดตัวลุกขึ้น ตวัดสายตามองเธออย่างดุดัน หะ..ให้ตายสิ! เขาเป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย!

"ทำไมต้องใส่กางเกงในถ่ายแบบด้วยวะ ถ่างขาอีกนิดเดียวก็จะเห็นหอยอยู่แล้ว แม่ง!"

"ยะ..อย่ามาหยาบคายกับฉันนะ!"

"..." เหมือนว่าแดเนียลจะชะงักไปเมื่อเธอพูดอย่างนั้น สีหน้าของเขาอ่อนลง แต่แววตายังคงแข็งกร้าว ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาต้องโกรธเคืองขนาดนี้

"เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ แล้วอีกอย่างนายกับฉันเพิ่งเจอกันเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วเองนะ อย่ามาหยาบคายกับฉันเหมือนคนสนิทกัน ฉันไม่ชอบ"

"เวลามันไม่เห็นสำคัญตรงไหน" แดเนียลเบือนหน้าหนี พร้อมกับโยนโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง ก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้ แล้วถอดสร้อยคอออก ทำให้เธอเพิ่งสังเกตเห็นว่าสร้อยเส้นนั้นคือเกียร์รุ่นของวิศวะฯ

หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งในตอนที่เด็กหนุ่มนำสร้อยเส้นนั้นมาสวมให้ที่คออย่างบรรจง ร่างกายหยุดชะงักไปชั่วขณะ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมไม่ปฏิเสธ

"จองแล้วนะ"

"..." บะ..บ้าไปแล้ว! เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!

"นะ..ไหนนายบอกว่าไม่รู้จักฉันไง แล้วทำไมทำเหมือนชอบฉันล่ะ"

"ก็ชอบ เห็นแล้วอยากอยู่ด้วย เลยฉุดมา" แดเนียลตอบเสียงเบาคล้ายเขินอาย

"ยอมรับแล้วเหรอว่าฉุดฉันมา!"

"ยอมรับก็ได้ แต่จองแล้วนะ"

"ไม่!" เจนนี่ปฏิเสธเสียงแข็ง "ฉันไม่ชอบเด็ก!"

"กินเด็กเป็นอมตะนะ" เด็กหนุ่มเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาประชิด พร้อมกับยกแขนข้างหนึ่งขึ้นมากอดรัดเอวคอดหลวมๆ

"ฉันไม่ชอบเด็ก! ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ!"

"ไม่อยากฟัง หนวกหู" นอกจากแดเนียลจะไม่สนใจคำพูดของเธอแล้ว เขายังล้มตัวนอนหนุนตักอย่างถือวิสาสะอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ใบหน้าคมคายกลับหันเข้าหาหน้าท้องแบนราบ

"เอ่อ นายคงลืมไปว่าเราเพิ่งเจอกัน"

"จะอาบน้ำไหม ใส่ชุดของฉันก่อนก็ได้"

"ฉันพูดกับนายอยู่นะ"

"แปรงสีฟันกับยาสีฟันอยู่ในลิ้นชักข้างตู้เสื้อผ้า ของใหม่ยังไม่เคยใช้ เลือกเอา" ให้ตายเถอะ! เธอเกลียดเด็กบ้านี่ชะมัด! เจนี่พ่นลมหายใจหนักๆ แล้วผลักศีรษะของเขาออก ทว่าในจังหวะที่กำลังจะก้าวลงจากเตียง แดเนียลก็กระชากตัวเธอกลับมาอย่างแรงจนเสียหลักล้มลงบนเตียง

"จะ..จะทำอะไร! ไหนบอกว่าจะไม่ทำอะไรไง"

"อยากจูบ สัญญาจะจูบอย่างเดียว จูบเสร็จเดี๋ยวอาบน้ำพร้อมกัน" เจนนี่ขมวดคิ้วยุ่งอย่างมึนคง ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องอาบน้ำพร้อมกัน

"คิดจะหลอกล่อฉันเหรอ ฉันไม่ใช่เด็กสามขวบนะ ไม่โง่ด้วย" แดเนียลยิ้มมุมปาก แล้วโน้มใบหน้าลงมาจูบหนักๆบนริมฝีปาก ทำให้เธอชะงักไป

"แล้วคนเป็นแฟนกันเขาต้องเริ่มจากตรงไหนเหรอ จูบ กอด แล้วก็สอดใส่ ใช่ไหม?"

"..."

"ฉันจะได้ทำแบบนั้นบ้าง" นะ..หน้าด้าน! หน้าด้านหน้ามึนที่สุดเลย!