4 จองแล้วนะ

"เป็นแฟนกันบ้านนายสิ! ฉันกับนายไม่ได้เป็นอะไรกันนะ เพิ่งเจอกันไม่ถึงหนึ่งวันด้วยซ้ำ อย่ามาสถาปนาตัวเองว่าเป็นแฟนฉัน! เพราะฉันไม่ชอบเด็ก ไม่อยากมีแฟนเด็กด้วย!" นางแบบสาวตะโกนแสกหน้าอย่างบ้าคลั่งราวกับคนสติแตก ทั้งโกรธเคืองกับการกระทำของเด็กหนุ่ม ทั้งเหนื่อยใจกับความหน้ามึนของเขา

"ฉันก็ไม่ชอบเด็กเหมือนกัน เพราะมันดื้อ" ให้ตายเถอะ! ทำไมพระเจ้าต้องกลั่นแกล้งเธอด้วยการเหวี่ยงเด็กหน้ามึนคนนี้มาให้เธอด้วยเนี่ย!

"ฉันหมายความว่าฉันไม่ชอบผู้ชายที่อายุน้อยกว่า ไม่ชอบเด็กผู้ชายเหมือนนายอะ เข้าใจไหม?" เจนนี่พยายามอธิบายอย่างใจเย็น แต่เหมือนว่าแดเนียลจะไม่เข้าใจอะไรเลย

"ฉันอายุยี่สิบสองแล้ว ไม่ใช่เด็กผู้ชาย"

"นี่! นายกำลังกวนประสาทฉันนะ!" แดเนียลขมวดคิ้วยุ่ง แล้วโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาประชิด ทำให้เจนนี่ที่กำลังจะอ้าปากสาดคำด่ารีบเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น พยายามไม่สบสายตา เพราะไม่อยากพลาดเพราะอารมณ์ชั่ววูบ

"แล้วนิยามคำว่าเด็กผู้ชายของเธอคืออะไรล่ะ ฉันดูเหมือนเด็กผู้ชายในนิยามของเธอเหรอ" หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งจนกลัวว่าเด็กหนุ่มจะได้ยิน เมื่อเขาค่อยๆดันเรียวขาสวยทั้งสองข้างแยกออกจากกันแล้วแทรกตัวเข้ามานอนทาบทับตรงกลางหว่างขา ทำให้ชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวสีดำร่นขึ้นมาจนถึงช่องเอว เผยให้เห็นแพนตี้ตัวจิ๋วสีเดียวกันกับชุด

"จะ..จะทำอะไร เราเพิ่งรู้จักกันเองนะ"

"ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่เธอไม่รู้เกี่ยวกับฉัน ทำไมถึงตัดสินว่าฉันเป็นเด็กเพียงเพราะว่าฉันอายุน้อยกว่าเธอล่ะ" ร่างกายสั่นเทิ้มด้วยความกลัว เมื่อแดเนียลกดใจกลางความเป็นชายลงมาแนบชิดกับเนินสามเหลี่ยมโหนกนูน นั่นทำให้เธอรับรู้ว่าบางอย่างที่ซ่อนอยู่มันกำลังผงาด ก่อนที่ริมฝีปากหนาได้รูปจะเลื่อนลงมาจูบเบาๆตรงหน้าอกข้างซ้าย ตำแหน่งหัวใจ

"เด็กอย่างฉันทำให้เธอเสียวได้นะ อยากลองไหมล่ะ" มะ..หมายความว่ายังไง? เสียวในความหมายของเขาใช่เสียวซ่านในความหมายของเธอหรือเปล่า? เจนนี่เบือนหน้าหนีในตอนที่แดเนียลเลื่อนใบหน้าขึ้นมาหยอกเย้ากับริมฝีปาก เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วยกตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อปลดเข็มขัด นั่นยิ่งสร้างความหวาดกลัวให้เธอ

"ยะ..อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ขอร้องล่ะ เราเพิ่งรู้จักกันเองนะ นายจะไม่ให้เวลาฉันเรียนรู้หรือทำความรู้จักกับนายเลยเหรอ"

"คิดไปถึงไหน ฉันจะอาบน้ำ" ว่าไงนะ! เจนนี่สะบัดหน้ากลับมามองเด็กหนุ่มอย่างมึนงง แต่แดเนียลกลับโน้มใบหน้าลงมาจูบหนักๆบนริมฝีปากโดยไม่มีการรุกล้ำด้วยปลายลิ้น แล้วผละออก

"จองแล้ว จีบก่อน เดี๋ยวค่อยกิน"

"ไอ้เด็กบ้านี่! ใครจะยอมให้นายกินฮะ!"

"หิวไหม เดี๋ยวต้มมาม่าให้"

"มาม่าบ้านนายสิ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ"

"ถ้าไม่กินมาม่าจะกินไข่เจียวไหม เดี๋ยวทำให้"

"..." นางแบบสาวยู่ปากอย่างกระเง้ากระงอด ดันตัวเด็กหนุ่มออกห่าง แล้วดีดตัวลุกขึ้น

"เก็บไข่เน่าๆของนายไว้ทอดกินเองเถอะ!"

"เพิ่งซื้อมาเมื่อวานตอนเย็น ไม่เน่าหรอก"

"นายกวนประสาทฉันเหรอ"

"เสื้อผ้าอยู่ในตู้ อยากใส่ชุดไหนก็เลือกเอา"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!" เจนนี่แผดเสียงกรีดร้องอย่างเหลืออดกับความหน้ามึนของเด็กหนุ่ม ทำเอาแดเนียลเบ้หน้าเพราะแสบแก้วหู

"แค่ตอบให้ตรงคำถามเนี่ยมันจะตายเหรอ!"

"เธอถามฉันว่าอะไร?"

"ไอ้บ้าแดเนียล!"

"หือ?" แดเนียลเลิกคิ้วเป็นเชิงคำถาม แล้วยื่นใบหน้าทะเล้นเข้ามาใกล้

"ฮึ่ย! นายนี่มัน!"

"ไปอาบน้ำได้แล้ว หรือจะอาบพร้อมกัน"

"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!"

"เตียงมันเล็กไปหน่อยเพราะปกติฉันนอนคนเดียว คืนนี้ก็หนุนแขนฉันไปก่อนก็แล้วกัน"

"ฉันไม่อยากนอนเตียงเดียวกับนาย"

"อาบน้ำเสร็จแล้วเอาชุดไว้ในตะกร้านะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาตอนเช้าจะซักให้ ใส่ชุดของฉันกลับไปก่อน"

"ไอ้เด็กบ้านี่!..อื้อ!!" นางแบบสาวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่อแดเนียลเลื่อนใบหน้าเข้ามาประกบจูบอย่างอุกอาจ แล้วถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง

"เตือนครั้งสุดท้ายนะ ของจริงจะใช้ลิ้นด้วย" อยากจะบ้าตาย! เธอกำลังจะประสาทเสียเพราะเด็กคนนี้ ไม่ว่าจะถกเถียงเรื่องอะไรเธอก็แพ้เขาทุกทาง มันน่าโมโหนัก!

"ฝากไว้ก่อนเถอะ!" เจนนี่ชี้หน้าคาดโทษ แล้วเดินกระทืบเท้าปึงปังเข้าห้องน้ำไปในทันที

"หึ ใครกันแน่ที่เหมือนเด็ก" แดเนียลกระตุกยิ้ม มองบานประตูห้องน้ำที่ปิดลงด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ แล้วล้มตัวนอน รอจนกระทั่งเจนนี่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย จึงเข้าไปอาบทีหลัง จบด้วยการนอนเบียดกันบนเตียงนอนขนาดห้าฟุต ซึ่งเหมือนจะเล็กเกินไปสำหรับเธอ แต่มันดูใหญ่เกินไปสำหรับเขา คงจะดีหากย่อขนาดเตียงได้

"นี่! จะนอนเบียดฉันทำไมฮะ! เตียงก็ไม่ใช่เล็กๆ"

"เตียงมันเล็กเกิน นอนไม่ถนัด" เด็กหนุ่มตอบ แล้วขยับตัวเข้าหา สอดแขนเข้าไปใต้ศีรษะทุยเล็ก พร้อมกับตวัดแขนอีกข้างหนึ่งกอดรัด

"นอน เดี๋ยวกล่อม" เจนนี่ถอนหายใจหนักๆอย่างปลงตก จำต้องรับชะตากรรมอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็รู้สึกไว้ใจแดเนียลมากขึ้น เพราะเขาไม่ได้แสดงท่าทางคุกคามเธอมากเกินไป

แดเนียลกล่อมเธอด้วยการลูบผมตรงหน้าผากเบาๆจนเธอรู้สึกเคลิ้ม แต่ก่อนที่สติจะดับ เสียงทุ่มก็ดังแทรกเข้ามาในโสตประสาท

"จองแล้วนะ อย่านอกใจล่ะ" นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ได้ยิน ก่อนที่จะหลับใหลสู่ห้วงนิทรา

@เช้าวันต่อมา

"วันนี้ทำงานที่ไหน เดี๋ยวเรียนเสร็จจะไปรับ" เจนนี่ส่ายหน้าพัลวันขณะที่ก้าวขาเรียวยาวลงจากรถจักรยานยนต์คันใหญ่หรือบิ๊กไบค์ของแดเนียล เมื่อเขาขับเข้ามาจอดเทียบหน้าคอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมือง สุดท้ายเธอก็ต้องยอมบอกที่อยู่กับเขา เพราะเขายืนกรานว่าจะไม่ให้เธอนั่งแท็กซี่กลับมาเองเด็ดขาด

"ไม่มี ช่วงนี้เป็นช่วงพักผ่อนของฉัน นายกลับไปเถอะ" เธอตอบพร้อมกับดึงหมวกแก๊ปสีดำที่แดเนียลให้ยืมลงมาปิดหน้า

"ตอนเที่ยงจะให้มารับไปกินข้าวไหม หรือถ้าอยากกินอะไรก็โทรบอกนะ ฉันบันทึกเบอร์ของฉันไว้ให้แล้วตอนเธอหลับ" ร้ายกาจชะมัด!

"ไม่เป็นไร ฉันไปกินคนเดียวได้ นายกลับไปเถอะ"

"มานี่ก่อนดิ๊" ท่อนแขนแกร่งตวัดเกี่ยวรัดเอวคอดไว้แน่นในตอนที่เธอกำลังจะหันหลังเดินเข้าคอนโด พร้อมกับรั้งตัวเธอเข้าหา

แดเนียลดันหมวกของเธอขึ้นเล็กน้อย แล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาประกบจูบอย่างอ้อยอิ่ง ปรับองศาใบหน้าเพื่อให้ริมฝีปากของเขาและเธอแนบชิด

"อืม~" เขาส่งเสียงครางในลำคออย่างพึงพอใจเมื่อเห็นว่าเธอยกมือขึ้นมากำเสื้อช็อบของเขาแน่น ก่อนที่เรียวลิ้นร้อนชื้นจะค่อยๆดันเข้ามา

สัมผัสนุ่มนวลที่แฝงด้วยความร้อนแรงหลอกล่อเธอจนรู้สึกเคลิบเคลิ้ม ยอมจูบตอบโดยไม่สนใจภาพลักษณ์ของตัวเอง ว่าหากมีนักข่าวหรือใครมาเห็นเข้าคงจะกลายเป็นเรื่องใหญ่

"เรียนเสร็จเดี๋ยวมารับ" หลายนาทีผ่านไปแดเนียลจึงค่อยๆถอนจูบออก แล้วจูบเบาๆบนริมฝีปากหลายครั้ง ก่อนจะผละใบหน้าออกห่าง

"มะ..มารับทำไม" เจนนี่ถามเสียงตะกุกตะกัก ใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย

"ไปกินข้าวด้วยกัน"

"บอกแล้วไงว่าไม่ต้อง"

"ไหนมาจูบอีกทีดิ๊" ยังไม่ทันได้พูดอะไรออกไป ใบหน้าหล่อเหลาของเด็กหน้ามึนก็เลื่อนเข้ามาจูบหนักๆบนริมฝีปากอีกครั้ง

"ฉันไม่อยู่อย่างอแงนะ เรียนเสร็จแล้วจะรีบมาหา" แดเนียลกล่าวทิ้งท้าย แล้วขับรถออกไปในทันที ขณะที่เธอยังนิ่งอึ้งกับการกระทำของเขา

"อะ..ไอ้เด็กบ้า! งอแงบ้านนายสิ!"