กินจุชะมัด!

หลังจากวันที่ปั้นสิบพารามิลไปตรวจการตั้งครรภ์มา เวลาก็ล่วงเลยไปหลายวัน แม้ปั้นสิบจะยังไม่ได้ให้คำตอบอะไรกับราม แต่คนพี่ก็เทียวไร้เทียวขื้อมานอนเฝ้าปั้นสิบที่ไนต์คลับทุกวัน ทั้งยังแสดงความเป็นเจ้าของอย่างโจ่งแจ้ง จนไม่มีผู้ชายคนอื่นกล้าเข้าใกล้

เสื้อผ้าชุดไหนที่สั้นเกินไปปั้นสิบก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ใส่ หากเป็นไปได้รามยังอยากเอาผ้าห่อหุ้มตัวปั้นสิบเอาไว้ตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่ให้ใครได้เห็นผิวพรรณนวลผ่องของคนตัวเล็กเลยแม้แต่น้อย

ตื๊ดด~  ตื๊ดด~  ตื๊ดด~

"ฮัลโหล ใครว่ะ โทรมาหาเมียชาวบ้านทำไมแต่เช้า!"

รามงัวเงียตื่นขึ้นมารับสายโดยไม่ได้สังเกตว่าเป็นน้องชายของตนเองที่โทรมา ส่วนปั้นสิบที่ได้ยินเสียงก็รีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำด้วยความเร็วแสง ก่อนจะแย่งมือถือของตนเองออกจากคนบนเตียง

"ฮัลโหล นั่นพี่ใหญ่เหรอครับ แต่เอ๊ะ! นี่ก็ไลน์ปั้นสิบนี่นา แล้วพี่ใหญ่ไปอยู่กับปั้นสิบได้ยังไง?"

ในระหว่างที่ปลายสายกำลังเกิดความสงสัย ปั้นสิบจึงรีบเอ่ยถามสารทุกข์สุกดิบเพื่อหันเหความสนใจของเพื่อนรัก

"ฮัลโหลคุณเล็ก โทรมาแต่เช้าเลย เป็นไงบ้างเที่ยวสนุกไหม?"

"สนุกสิปั้น ที่นี่บรรยากาศดีมากเลยนะ ตอนนี้คุณเหนือขอเล็กแต่งงานแล้ว เล็กว่าจะจัดที่นี่เลย แต่เล็กอยากให้ปั้นมาด้วยได้ไหม"

"จริงป่ะเนี่ย ดีใจด้วยนะเพื่อนรัก งานสำคัญของคุณเล็กทั้งทีเราต้องไปอยู่แล้ว ว่าแต่จัดวันไหนหรอ จิ๊! ปล่อย! ตุ๊บ"

ในระหว่างที่ปั้นสิบกำลังคุยโทรศัพท์กับรามิล แต่รามกลับไม่อยู่นิ่ง มือใหญ่ปัดป่ายลูบคลำบีบเคล้นสะโพกผาย ไม่เพียงเท่านั้น เพราะปากหยักเริ่มดูดดุนยอดอกสีหวาน ขบกัดดูดดึงเรียกร้องความสนใจอย่างซุกซน จนปั้นสิบเผลอทุบเข้าให้ไปหนึ่งป้าบ!

"อีกหนึ่งสัปดาห์ ว่าแต่ปั้นเป็นอะไรรึเปล่า เล็กได้ยินเสียงแปลก ๆ เมื่อกี้เหมือนมีเสียงผู้ชายรับสาย เสียงพี่ใหญ่ใช่รึเปล่า?"

"เอ่อ ไม่เป็น ไม่เป็นไรหรอกคุณเล็ก หมาแถวนี้มันกวนอ่ะ ปั้นเลยทุบไปป้าบนึง ส่วนเสียงที่คุณเล็กว่าก็คงเป็นเสียงเด็กที่ร้านแหละ ฮะ ฮะ จะเป็นเสียงพี่ใหญ่ของคุณเล็กได้ยังไง ป่านนี้พี่ใหญ่เค้าคงไปนอนกกอยู่กับคนของเค้าแหละมั้ง"

"อ้าวหรอ อื้อ ๆ เล็กคงหูฝาดไปเองแหละ แต่ถ้าปั้นมีเรื่องอะไรปั้นต้องบอกเล็กนะ อย่าปล่อยให้ใครรังแกเข้าใจไหม"

"รู้แล้วเพื่อนรัก ขอบคุณมากนะคุณเล็ก แค่นี้ก่อนนะ ขอไปเตะหมาแถวนี้ก่อน วุ่นวายชะมัด"

ติ๊ด!

"..."

สวบ!

"อ๊าง! พะ..พี่ใหญ่ปั้นจุกนะ"

"ใครหมา? ฮึ! ไหนพูดอีกทีซิเมียจ๋า ล่อกันทุกวัน วันละหลายครั้งขนาดนี้ยังไม่ยอมให้สถานะผัวอีกเหรอ?"

รามไม่พูดเปล่าแต่ยังขยับส่งความเสียวซ่านเข้าไปในช่องทางคับแคบเชื่องช้าแต่เน้นหนักเป็นจังหวะจนเกิดเสียงดัง ตั่บ  ตั่บ  ตั่บ

"อ๊ะ ซี๊ด ปั้นเสียวนะพี่ใหญ่"

"หนูไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง พี่ต้องการคำตอบวันนี้ ตอนนี้ เห็นใจกับบ้างสิปั้นสิบ หนูเห็นพี่เป็นแค่ผัวเก็บหรือผัวสำรองของหนูรึยังไง ความเสียวรึ! พี่ก็ปรนเปรอให้ทุกวัน แต่ทำไมหนูไม่ยอมให้สถานะพี่สักที หรือมีอะไรที่พี่ด้อยกว่าคนอื่นอย่างนั้นเหรอ"

คำพูดของราม บวกกับท่าทีของเขาที่กำลังทำท่าจะถอดถอนแท่งหรรษาออกจากช่องทางคับแน่นกลับทำให้ปั้นสิบมีความกลัวเกิดขึ้นอย่างยากจะอธิบาย กลัวรามจะน้อยใจ กลัวรามจะเสียใจ ที่สำคัญคือ กลัวรามจะหยุดกลางคันแล้วปล่อยให้เขาอารมณ์ค้างกลางอากาศ

"มะ..ไม่ อย่าเอาออกนะพี่ใหญ่ เอามันเข้ามาเร็วเข้า ปั้นยอมแล้ว ปั้นจะตอบแล้ว"

ยอมแล้ว เวลานี้ปั้นสิบยอมทุกอย่าง เขากลายเป็นคนที่เสพติดกามารมณ์ไปโดยไม่รู้ตัว ทุกการสัมผัสที่รามมอบให้มันดีจนปั้นสิบยอมสิ้นทุกอย่างแล้ว

คนที่อยู่ด้านบนเสยสะโพกเข้าใส่คนตัวเล็กสุดแรงส่งจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดัง ตั่บ  ตั่บ  ตั่บ

"ว่าไงคะ หนูยอมให้พี่ใหญ่เป็นอะไรกับหนู ยอมให้เป็นผัวรึยัง เป็นแด๊ดดี้ เป็นคุณป๋า หรืออยากให้พี่เป็นอะไรกับหนู"

"พะ..พี่ใหญ่ห้ามนอกกายนอกใจปั้น ห้ามไปมีอะไรกับคนอื่น ซี๊ด~ ทะ..ทำได้ไหม? ถ้าทำได้จะให้เป็นผัว เป็นแด๊ดดี้ เป็นคุณป๋า เป็นอะไรก็ได้ที่พี่ใหญ่อยากเป็น สะ..เสียว ปั้นยอมแล้ว อ๊าาส์ เอาเข้ามาลึก ๆ ผัวขา~"

ผัวขา~ ถ้อยคำหวานหูที่รามเฝ้ารอ จนยอมมีความสัมพันธ์ลับ ๆ กับปั้นสิบมานานนับ 10 วัน ใช่ 10 วันมันอาจจะน้อยนิดสำหรับคนอื่น แต่สำหรับเขามันยาวนานมากจนเกือบจะรอไม่ไหว

"ได้เลยเมียจ๋า ผัวจะส่งเข้าไปทั้งดุ้นเลย อู้วว ยะ..อย่าตอดแรงเมียจ๋า"

เสียงครางหวานหูของคนใต้ร่างทำให้รามอารมณ์ปะทุแทบจะระเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ จนต้องเร่งจังหวะรัวเร็วเพื่อระบายลาวาขาวขุ่นให้แทรกซึมออกไปตามรูเข็มที่เจาะไว้ในส่วนปลายของถุงยางอนามัย

รามไม่อาจขัดใจปั้นสิบเรื่องถุงยางอนามัยได้ ไม่เช่นนั้นเขาก็ต้องอดเสพสุขกับเรื่องร่างแสนหวาน แต่จะทำอย่างไรได้ ลูกก็อยากได้ แต่เมียกลับไม่พร้อม สมองเจ้ากรรมจึงเกิดความคิดพิเรนทร์เอาเข็มมานั่งเจาะถุงยางอนามัยให้เป็นรู หลังใช้เสร็จก็ต้องรีบทำลายหลักฐานด้วยการห่อกระดาษทิชชูทิ้งไม่ให้เมียจ๋าสังเกตเห็นความผิดปกติ

กว่าไฟสวาทของทั้งคู่จะหยุดลงก็กินเวลาไปเป็นชั่วโมง ความสัมพันธ์ของพวกเขาก้าวเข้าสู่การเป็นแฟนเต็มตัว 3-4 วันนี้ปั้นสิบและครอบครัวของรามต้องเตรียมตัวไปร่วมงานแต่งของรามิลที่โปรตุเกส รามบอกเล่าเรื่องทุกอย่างให้ผู้เป็นพ่อได้รับรู้ เหลือเพียงรามิลน้องชายของเขาเท่านั้นที่ปั้นสิบขอเป็นคนบอกด้วยตัวเอง

2 วันก่อนงานแต่งของรามิล&เหนือลม

ปั้นสิบเดินทางมาโปรตุเกสเพื่อร่วมงานแต่งของเพื่อนรักพร้อมกับครอบครัวของราม โดยทางครอบครัวของเหนือลมจัดการเรื่องเครื่องบินและเรื่องดูแลความปลอดภัยให้ทั้งหมด

"คุณพ่อ พี่ใหญ่ ปั้นสิบ คุณนนท์ ทางนี้ครับ"

รามิลร้องทักทายผู้มาใหม่ที่กำลังเดินลงจากรถตู้หน้าตึกใหญ่ที่เป็นบ้านของเหนือลม หลายวันที่ผ่านมา รามิล เหนือลม รวมถึงเอื้องฟ้ามารดาของสามี ช่วยกันจัดเตรียมความพร้อมและเลือกเมนูอาหารต่าง ๆ จนครบถ้วน

ทว่ามีเพียงเหนือลมที่ถูกมารดาขัดใจด้วยการสั่งห้ามไม่ให้วอแวกับรามิล ไม่เช่นนั้นคนตัวเล็กคงเดินไม่สะดวกเมื่อถึงวันงาน

"เป็นยังไงบ้างลูก อยู่ที่นี่โอเคไหม"

ราชันเอ่ยถามลูกชายคนเล็กที่ดูร่าเริงสดใสขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า ทั้งที่เพิ่งมาพักที่นี่ได้เพียงไม่กี่วัน

"สวัสดีครับคุณพ่อ เล็กโอเคมาก ทุกคนที่นี่น่ารักกับเล็กมากครับ/สวัสดีครับคุณลุง"

"คุณลุงอะไรกันเจ้าเหนือ เรียกพ่อได้แล้ว จดทะเบียนสมรสกับตัวเล็กแล้วยังจะเรียกว่าลุงอีกเหรอ"

"เอ่อ ครับคุณพ่อ พอดีติดปากไปหน่อยครับ"

เหนือลมยิ้มแห้ง ๆ แก้เก้อเมื่อถูกพ่อของคนรักเอ่ยเย้าเรื่องสรรพนามแทนตัว

"สวัสดีมิสเตอร์ราชัน ยินดีที่ได้พบกับอีกครั้งครับ/สวัสดีค่า คุณราชันยังหนุ่มยังแน่นเหมือนเมื่อหลายปีก่อนเลยนะ สงสัยต้องมีเคล็ดลับดี ๆ แน่เลย"

เบอร์นาร์ดและเอื้องฟ้ารีบเข้าไปทักทายครอบครัวของสะใภ้อย่างเป็นกันเอง

"สวัสดีครับ สวัสดี ยินดีที่ได้พบทุกคนเช่นกัน ส่วนเรื่องเคล็ดลับหน้าเด็ก อืม คงจะเป็นการกินเด็กมั้งครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

ราชันไม่ว่าเปล่า แต่สายตากลับมองไปที่เลขาคนสนิท ทำเอารชานนท์ที่ยืนอยู่ข้างปั้นสิบแทบอยู่ไม่สุข

"มิน่าล่ะ ดูกระชุ่มกระชวยผิดหูผิดตา"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า คุณก็ช่างสังเกตนะเบอร์นาร์ด"

ระหว่างที่ผู้นำทั้งสองครอบครัวกำลังทักทายกันพอหอมปากหอมคอ เป็นรามิลที่เอ่ยแนะนำให้ทุกคนรู้จักกัน ก่อนที่เอื้องฟ้าจะชวนทุกคนเข้าไปพักด้านใน

"คุณแด๊ด คุณแม่ ครับ นี่ปั้นสิบ เพื่อนสนิทของเล็ก ส่วนนี่พี่นนท์ เป็นคนสนิทของคุณพ่อครับ"

"สวัสดีครับ/สวัสดีครับ"

"สวัสดีเด็ก ๆ /สวัสดีจ้ะเด็ก ๆ อ้าวแล้วนั่นตารามไปยืนเบียดน้องทำไมล่ะลูก ทำเหมือนบ้านแม่มีพื้นที่จำกัดอย่างนั้นแหละ ไป ๆ เข้าไปพักในบ้านกันดีกว่า ถ้ามีอะไรขาดเหลือก็บอกแม่ได้เต็มที่เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ"

"ขอบคุณครับ/ขอบคุณครับ/ขอบคุณครับ"

จบบทสนทนาทุกคนก็เดินตามกันเข้าตึกใหญ่เพื่อไปพักผ่อนด้านใน ทว่าท่าทางของพี่ชายที่ตามวอแวปั้นสิบอยู่ตลอดเวลา นั่นจึงทำให้รามิลเริ่มรู้สึกสงสัยมากขึ้น

"พี่ใหญ่ ถอยออกห่าง ๆ ปั้นหน่อยได้ไหม รอปั้นบอกเรื่องของเราให้คุณเล็กรู้ก่อนดีกว่า"

ปั้นสิบกระซิบกระซาบกับคนที่ตามติดเบา ๆ ทางด้านรามที่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่ได้สนใจคำพูดของปั้นสิบแม้แต่น้อย ที่นั่งจับมือกันบนเครื่องบินเกือบ 20 ชั่วโมงก็นานเกินพอแล้ว ตอนนี้เค้าหิวจนอยากจะจับคนตรงหน้ากินเต็มทีแล้ว

"ก็ได้ แต่พี่ให้เวลาหนูเก็บของแค่ 10 นาที หนูต้องรีบตามไปหาพี่ที่ห้อง พี่หิว!"

"จิ๊! ให้กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม กินจุชะมัด!"

"บ่นผัวเหรอ?"

"ปะ..เปล่า"

พูดจบปั้นสิบก็รีบเดินตามมาดามเอื้องฟ้า แม่ของเหนือลมไปติด ก่อนจะแยกย้ายเข้าไปพักที่ห้องของตนเอง

เอื้องฟ้าสั่งให้คนงานจัดห้องไว้ให้แขก 1 คน/ 1ห้อง เพื่อความเป็นส่วนตัว ช่วงเวลาที่ทุกคนมาถึงเป็นเวลา 13.00 น ยังพอมีเวลาให้แยกย้ายกันพักผ่อนก่อนจะถึงเวลาอาหารเย็น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ปั้นสิบ ปั้นหลับรึยัง"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ปั้น เปิดประตูให้เล็กหน่อย เอ๊ะ! หรือว่าจะเหนื่อยจนหลับลึกนะ งั้นไปชวนพี่ใหญ่ก่อนดีกว่า"

รามิลยืนเคาะประตูห้องของปั้นสิบอยู่หลายนาที เมื่อเห็นว่าไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ จึงไม่เร้าหรือรบกวนต่อ

แต่เป้าหมายต่อไปที่คนตัวเล็กตั้งใจเอาไว้ กลับทำให้รามิลได้ล่วงรู้อะไรบางอย่างเข้าเสียแล้ว

"ซี๊ดด~ อืม~ เร็วหน่อยปั้นสิบ อ๊าาา"

"อ๊ะ เร็วแล้วพี่ใหญ่ อ๋า อ๊ะ! ยะ..อย่าสวนขึ้นมาสิ"

"นี่แหนะ อ๊าา กล้าเถียงผัวเหรอ เดี๋ยวก็ได้คลานลงจากเตียงหรอก"

"อ๊ะ อ๊ะ อยากดะ..ได้เร็ว อ๊า ก็ขึ้นมาทำเองดิ คะ..แค่พลาด เค้าไม่นับเป็นผัวหรอก เด็กพี่ใหญ่มีเยอะแยะ อ๊าา ปะ..ปั้นไม่แย่งด้วยหรอก"

พรึบ

ป้าบ ป้าบ ป้าบ

"ได้พี่แล้วคิดจะทิ้งเหรอ ไม่นับเป็นผัวเหรอ! หึ"

ปัก ปัก ปัก ปัก ปัก

รามิลมั่นใจว่าบ้านของเหนือลมมีผนังเก็บเสียงทุกห้อง แต่พอมองดูประตู ก็เห็นว่าประตูปิดไม่สนิท นั่นคงเป็นสาเหตุที่เขาได้ยินเสียงเนื้อกระทบกับรวมทั้งบทสนทนาทั้งหมด

หากจะเข้าไปช่วยปั้นสิบ รามิลก็เกรงว่าตนเองจะเป็นฝ่ายหน้าแตกกลับมา เพราะเจ้าแม่ไนต์คลับอย่างปั้นสิบคงไม่มีทางนอนกับพี่ชายของตนเพราะถูกข่มขู่แน่นอน หากแต่เป็นความต้องการของเจ้าตัวก็ว่าไปอย่าง

สิ่งที่รามิลได้รับรู้ในวันนี้ทำให้เขานึกถึงตอนที่โทรหาปั้นสิบเมื่อหลายวันก่อน แน่นอนว่าคนที่รับสายคงเป็น ราม กีรติเมธา ไม่ผิดแน่

กรึบ

รามหันมองไปยังทิศทางประตูห้อง เขามั่นใจว่าตอนนี้น้องชายคงรู้เรื่องของเขาและปั้นสิบแล้วก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะเผยยิ้มร้ายออกมาอย่างพึงพอใจ โดยที่คนตัวเล็กไม่ทันจะสังเกตเห็นเพราะถูกความเสียวซ่านเล่นงานอยู่

"อุ๊ย! คุณเล็กตกใจหมดเลยคุณเหนือ มาไม่ให้สุ้มให้เสียงเลย"

ระหว่างที่รามิลกำลังครุ่นคิด เป็นเหนือลมที่ยื่นมือไปจับลูกบิดประตูห้องเพื่อให้เข้าล็อกปิดสนิท

"คุณเหนือเรียกคุณเล็กหลายครั้งแล้วครับ ช่างเรื่องของพวกเค้าเถอะ ไปดูเรื่องอาหารเย็นนี้ดีกว่า คุณเล็กอยากทานที่ริมสระหลังบ้านใช่ไหมครับ"

"อื้อ ใช่ครับ แต่คุณเหนือ แล้วเรื่องของพี่ใหญ่กับปั้นสิบล่ะ"

"คุณเล็กกังวลอะไรครับ ไหนบอกคุณเหนือมาซิ"

"คุณเล็กกลัวว่าพี่ใหญ่จะไม่รับผิดชอบปั้นสิบ คุณเหนือก็น่าจะรู้ว่าพี่ใหญ่มีเด็กในสต๊อกเยอะจะตาย"

"นั่นสิ ไอ้ใหญ่มันมีเด็กในสต๊อกเยอะจะตาย ถ้ามันไม่จริงจังมากพอ มันคงไม่กล้ามายุ่งกับเพื่อนของคุณเล็กหรอก จริงไหมครับ"

มือเรียวของคนตัวเล็กถูกกุมเอาไว้ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินไปดูสถานที่และจัดเตรียมอาหารช่วยผู้เป็นแม่

"เฮ้อ นั่นสินะ สงสัยคุณเล็กคิดมากเกินไป"

"เดี๋ยวก่อนครับ คุณเหนือรู้ว่าคุณเล็กมีบางอย่างที่เป็นกังวลอยู่ลึก บอกคุณเหนือหน่อยได้ไหมว่ามันคือเรื่องอะไร"

แม้รามิลจะทำเป็นโอเคกับเรื่องทุกอย่าง แต่ใบหน้าของคนตัวเล็กก็ยังเป็นกังวลจนเหนือลมสังเกตได้

"คุณเล็กปิดบังอะไรคุณเหนือไม่ได้จริง ๆ สินะ สายตาเฉียบขาดจริง ๆ "

"ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องครับ เราสัญญากันแล้วว่ามีอะไรจะพูดกันตรง ๆ เพราะฉะนั้นเล่ามาให้หมดครับ"

เหนือลมเลือกที่จะเปลี่ยนทิศทางการเดิน เลี้ยวออกไประเบียงที่เชื่อมต่อกับลานจัดเลี้ยงเย็นนี้

"ปั้นสิบเกลียดคนเจ้าชู้ คุณเล็กกลัวว่าคนที่คุณเล็กรักจะต้องเสียใจทั้งคู่"

"ปั้นสิบมีปมอะไรเหรอครับ?"

รามิลจ้องหน้าสามีหมาด ๆ ก่อนจะนึกถึงเรื่องราวเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ตนเองและปั้นสิบเพิ่งเขาเรียนปี 1

"รักแรกของปั้นสิบเป็นคนเจ้าชู้ แรก ๆ ก็ดี ดูแลเทคแคร์ตลอด แต่หลัง ๆ มาพอผู้ชายติดเที่ยวก็ไปเจอคนใหม่ นานวันเข้าก็เริ่มมีผู้หญิงมาแสดงตัวว่าเป็นคนรักของแฟนตัวเอง ส่วนผู้ชายคนนั้นก็ให้เหตุผลว่าตัวเองพลาดตอนเมา สุดท้ายก็เลือกคนใหม่ แล้วให้เหตุผลกับปั้นสิบว่า ปั้นดีเกินไป ตลกไหมล่ะคุณเหนือ หึ!"

"..."

"นับแต่นั้นมา ไม่ว่าสถานการณ์ไหนก็แล้วแต่ที่ปั้นสิบต้องตกเป็นตัวเลือก เจ้าตัวก็จะถอยทันที นี่เลยเป็นเรื่องที่เล็กกลัว กลัวว่าถ้าวันนึงพี่ใหญ่จัดการคนของตัวเองไม่ได้ แล้วปล่อยให้มาระรานปั้นสิบ คุณเล็กกลัวจะเสียเพื่อนไป"

"อย่าเพิ่งกังวลไปก่อนสิครับ เรื่องนี้เราอาจจะเข้าไปยุ่งไม่ได้ แต่คุณเหนือจะลองคุยกับไอ้ใหญ่ให้อีกแรง ไปเดินเล่นกันดีกว่าครับ อย่าคิดมากเกินไป เดี๋ยวลูกจะกังวลไปด้วย"

"เฮ้อ~ ไปก็ด้ายย"

"หึ หึ"

.