๒ เจอหน้าไม่อยากทัก (๑)

๒

เจอหน้าไม่อยากทัก

ระยะทางจากบ้านมาถึงที่ทำงานไม่ไกลมากนัก เพียงแค่รั้วกั้นเท่านั้นเพราะร้านซ่อมรถเปิดอยู่หน้าบ้าน การเดินทางไม่ถึงห้าสิบก้าวก็ถึงแล้ว ต่อให้ขี้เกียจมากแค่ไหนก็ต้องขุดตัวเองจากเตียงนอนเพื่อมาทำงานให้ลูกค้า

เป็นเวลาเกือบสองเดือนที่กลับมายังบ้านเกิดเพื่อพักผ่อนจากความเหนื่อยล้า การไปอยู่เมืองหลวงเปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล ถึงจะไม่ได้เรียนจบสูงมากนักมีวุฒิปวส.ให้แม่ภูมิใจก็พอแล้ว ตอนแรกคิดว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนจะเรียนไม่จบด้วยซ้ำ ยังดีที่เข็นตัวเองจนเรียนจบพร้อมเพื่อน ก่อนเข้าทำงานที่บริษัทรถยนต์สัญชาติญี่ปุ่น มีความรู้เรื่องรถเป็นอย่างดีทั้งยังรู้จักกับรุ่นพี่ที่มีเส้นสาย จึงออกจากงานมั่นคงมาเปิดร้านซ่อมรถของตัวเอง

ลงทุนลงแรงจนสามารถขยายสาขาไปได้ถึงห้าสาขา กราฟชีวิตพุ่งขึ้นสูงทั้งยังคบหาดูใจกับสาวสวยที่เป็นคนดังของโลกอินเตอร์เน็ต หลงระเริงกับสิ่งที่ได้มาอย่างง่ายดายก่อนทุกอย่างจะพังเพราะถูกรุ่นพี่หักหลัง ใส่ความแล้วขับไล่เขาออกจากหุ้นส่วนโดยที่ชายหนุ่มไม่สามารถต่อสู้เพื่อตัวเองได้เลย

เมื่อสิ่งที่หามาสูญสลาย แฟนสาวก็ห่างเหินจนเอ่ยคำเลิกรา...

ชัชชนจึงกลับมายังบ้านเกิดเพื่อพักกายใจ กระทั่งเห็นว่ามารดาเริ่มชราลงทุกวัน โรคภัยก็รุมเร้าจึงตัดสินใจสร้างร้านซ่อมรถเป็นของตัวเอง มีพนักงานเป็นคนที่รู้จักสามถึงสี่คนช่วยดูงานโดยมีเขาตรวจสอบทุกอย่างอีกที

ไม่คิดเหมือนกันว่าชีวิตรุ่งโรจน์จะมาจบลงแบบนี้ได้ พยายามไม่หวนนึกถึงอดีตที่แสนหวาน เลือกจะอยู่กับปัจจุบันที่เป็นความจริง

“กูว่ามึงหาคนมาทำบัญชีจริงจังไม่ดีกว่าเหรอ ทั้งซ่อมรถไหนจะดูบัญชีแล้วยังต้องมาคอยดูของอีก ไหวเหรอ” คนอายุมากสุดในร้านเดินเข้ามาหาพร้อมถามด้วยความเป็นห่วง ร้านเพิ่งเปิดได้ไม่นานเข้าใจว่าอีกฝ่ายคงอยากประหยัดให้มากสุด อะไรทำเองได้ก็อยากทำเอง

แต่เรื่องบัญชีไม่ใช่ของง่าย ดูท่าชัชชนก็ไม่เก่งทางด้านนี้ด้วย แล้วยังต้องทำภาษีแสนยุ่งยากอีก แค่คิดก็ปวดหัวแทนแล้ว

“ไหวน้า ผมเคยทำมาก่อนแต่มันต้องใช้เวลาหน่อย”

พูดปดไปคำโต ความจริงเขาไม่เคยทำและกำลังเรียนรู้งานด้านนี้ ยังดีที่ได้เพื่อนที่รู้จักกันคอยสอนผ่านทางโทรศัพท์ เอาไว้ให้ทุกอย่างลงตัวมากกว่านี้คงต้องประกาศรับสมัครฝ่ายบัญชีแล้ว

ตอนนี้ก็ทำเองไปก่อน มันไม่เหลือบ่ากว่าแรงหรอก...

ต่างคนก็แยกย้ายไปทำงานของตัวเอง ลูกค้ายังมาไม่ขาดสาย บางครั้งก็โทรเรียกให้ไปดูถึงบ้านซึ่งระยะทางหากใกล็ก็ไม่คิดค่าบริการ แต่ถ้าไกลหน่อยก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเล็กน้อย แต่กระนั้นร้านซ่อมรถน้องใหม่ก็เป็นที่นิยมพอสมควร ไม่แน่ใจเพราะความดังของชัชชนหรือเปล่าทำให้มีลูกค้าสาวแวะเวียนมาไม่ขาดสาย

ถึงเลิกรากับแฟนสาวแต่เขาก็ยังเป็นที่รู้จักอยู่บ้างในนามแฟนของดารัณเหมือนเดิม แม้จะไม่ค่อยได้ออกช่องของหล่อน แต่ก็โผล่ไปให้เห็นหน้าบ้างกระทั่งคนรู้จัก ทั้งยังชื่นชมในความหล่อเหลาเกิดเป็นกระแสในช่วงหนึ่งทำให้อินฟลูฯ สาวยิ่งอยากอวดแฟนมากกว่าเดิม ติดแค่ชายหนุ่มไม่ชอบออกกล้อง

ทำตัวไม่ถูกและไม่ได้อยากเป็นที่รู้จักมากขนาดนั้น แค่อยากทำงานซ่อมรถที่ตัวเองรักอย่างเดียว

เคยหลงระเริงในชื่อเสียเงินทอง สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรสักอย่าง กระทั่งคนที่อยู่ข้างกายตัวเอง เขาจึงนึกปลงอยู่แบบนี้ดีที่สุด

เพราะความรักที่ผ่านมาไม่เคยจบดีสักคน โดยเฉพาะรักครั้งแรกที่ฝังใจ...

“กินข้าวกัน” เหมือนเสียงสวรรค์ที่ทำให้ทุกคนหยุดมือจากงานแล้วหันมามองคนมาใหม่อย่างรวดเร็ว มารดาของเขาเดินถือหม้อขนาดใหญ่เข้ามายังหน้าร้านจนชายหนุ่มต้องรีบไปช่วย วางหม้ออาหารลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนที่มีไว้สำหรับรับประทานอาหารโดยเฉพาะ

“อาหารมาแล้วววว” เสียงตื่นเต้นจากเด็กหนุ่มที่เพิ่งเรียนจบปวช.และอยู่ในช่วงค้นหาตัวตนยังไม่สมัครเรียนต่อ จึงมาทำงานกับชัชชนที่ร้านซ่อมรถซึ่งกำลังขาดคนพอดี โดยมีชายหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกันเพิ่งจบปวส.มาหมาดๆ อีกหนึ่ง ทั้งสองเข้าขากันถือเป็นสีสันของร้านก็ว่าได้

“น้อยหน่อยพวกมึง หน้าตาร่าเริงต่างจากทำงานลิบลับ” น้าไผ่เป็นคนปรามเด็กทั้งสองที่รีบหยิบจานและช้อนส้อมมาถือไว้เตรียมกินอาหารเที่ยง มาทำงานที่นี่นอกจากใกล้บ้านแล้วยังมีอาหารให้กินฟรีอีกต่างหาก ค่าแรงก็อยู่ในเกณฑ์ดีพอสมควร ยังมีครูคอยสอนงานที่ไม่ถนัดอีก เรียกว่าโชคดีก็ไม่ผิดนัก

นางอุบล อเนกนิพนธ์ยิ้มมีความสุขที่ทุกคนมีความสุขกับการกินอาหารของตน บ้านที่เคยอยู่อย่างเงียบเหงาเพียงลำพังไม่น่าเบื่ออีกต่อไป มีเสียงพูดคุยหัวเราะดังก้อง ทั้งยังวุ่นวายกับการดูแลรถให้ลูกค้า มีอะไรที่หยิบจับได้ก็ช่วยลูกชาย แต่ร่างสูงมักบอกให้แม่ไปพักผ่อนเพราะห่วงสุขภาพของท่าน

“ทำงานใครเขาสนุกกันล่ะน้า” เวย์พูดขึ้นขณะเดียวกันคนเป็นพี่ก็รีบบอกเสียงแข็งขันไม่ให้น้อยหน้า

“พวกผมทำงานแบบตั้งใจ” น้าไผ่หัวเราะในลำคอ อดไม่ได้ที่เย้าแหย่คนมีแฟน

“เออ ตั้งใจให้จริง มึงน่ะเลิกตอบแชทแฟนได้แล้ว ติ้งๆๆ ข้างหูกูเนี่ย รำคาญ” เวฟยิ้มให้น้าแล้วตักข้าวพูนจาน ค่อยเดินมาตักกับจนเต็มจานแทบล้น ไม่วายหันไปพูดคุยกับคนอายุมากกว่าแล้วยิ้มเยาะกับความโสดของอีกคน แต่เหมือนจะกระทบเจ้าของอู่ด้วยเพราะเขาก็โสดเช่นเดียวกัน

“คนมันมีแฟน น้าไม่มีแล้วอิจฉาล่ะสิ”

“ต่อไปนี้ถ้าทำงานห้ามเล่นโทรศัพท์ ถ้ากูยังเห็นพวกมึงเล่นจะยึดโทรศัพท์ตั้งแต่เริ่มงานแล้วคืนตอนเลิก” ชัชชนตบเบาๆ ที่กระหม่อมบางของเวฟแล้วค่อยเดินไปตักอาหารใส่จานตัวเองบ้าง เจอประกาศิตของอีกฝ่ายทำเอาชายอายุน้อยกว่าทั้งสองคนถึงกับรีบรับคำอย่างรวดเร็ว

“ครับพี่ชัช”

ร่างสูงนั่งกินอาหารกลางวันอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็หมดจึงรีบดื่มน้ำไปจัดการซ่อมรถยนต์ให้เสร็จตามกำหนด ขยันขันแข็งเป็นอย่างมากทำเอาคนที่เหลือไม่กล้าพักนาน มาทำงานของตัวเองเช่นเดียวกัน ใครจะกล้าปล่อยให้อีกฝ่ายทำงานคนเดียวกันล่ะ

“กลับแล้วนพี่ชัชน้าไผ่ สวัสดีครับ ไปแล้วครับแม่” งานของตัวเองเสร็จแล้วแม้ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานก็รีบยกมืไหว้บอกลาด้วยใบหน้ารื่นเริง ดวงหน้าคมหันไปมองนาฬิกาพบว่ายังไม่ถึงสิบหกนาฬิกา นักเรียนยังไม่เลิกด้วยซ้ำ แต่ลูกน้องเขาเตรียมของกลับบ้านแล้ว