ตอนที่ 9 ผมไม่สนุก

ภายในห้องสวนหย่อม

แสงจันทร์สาดส่องลอดกระจกผสานแสงเทียนอโรม่าบรรยากาศสลัวสร้างความโรแมนติก ริมฝีปากทั้งสองยังคงละเมียดละไมจูบกันดูดสองลิ้นพัลวันมีแต่ความโหยหาจนลืมไปแล้วว่าสถานะของทั้งสองนั้นคืออะไร

ริมฝีปากหนาถอนจูบนัยน์ตาคมมองดวงหน้าสวยอย่างปรารถนา หญิงสาวนิ่งงันแววตาเป็นประกาย

“เคลิ้มเลยนะ....คุณแม่เลี้ยง”สายตาเขาเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์อย่างบอกไม่ถูก อิงอรมองด้วยใจสั่นไหวไม่มั่นใจกับสายตาคู่นั้นว่าเขามาดีหรือมาร้าย

พงศกรกระตุกยิ้มแล้วเดินผ่านเธอไปเฉย ๆ เหมือนไม่มีตัวตน อิงอรมึนงงยืนตัวชาทำอะไรไม่ถูกแม้จะกระดิกตัวยังไม่กล้า เท้าหนาหยุดลงหน้าประตูพร้อมกับน้ำเสียงเย้ยหยันที่ทำให้เธอถึงกับสลด

“คุณยั่วให้ผมอยากแต่ไม่ให้ คราวนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าเวลาอยากได้แต่ไม่ได้มันเป็นยังไง.......”น้ำเสียงนั้นบาดลึกในใจหญิงสาวเขาแค่อยากเอาคืนไม่ได้รู้สึกคิดถึงอย่างที่เธอคิด พงศกรยิ้มเยาะสะใจก่อนจะเปิดประตูเดินออกไป อิงอรยืนตัวสั่นพลาดท่าโดนเขาเอาคืนจนได้

เช้าวันรุ่งขึ้น

อาณีกับลุงทรรีบมาที่บ้านเมื่อรู้ว่าหลานชายกลับมาและเป็นธุระติดต่อทนายให้มาเปิดพินัยกรรมทันที อาณีร้อนใจอยากรู้ว่าตนได้ทรัพย์สินอะไรบ้างจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ

“ทนายบอกว่าจะมาพรุ่งนี้ตอนบ่ายสอง อาโทรนัดญาติ ๆ เรียบร้อยแล้วนะ”

“ครับ”

“ถ้ากรไม่อยากได้สมบัติอยากจะยกให้อาหรือลูก ๆ อาก็ได้นะ อาไม่ติดจ้ะ”อาณียิ้มกรุ้มกริ่มหันไปมองหน้ากับสามี พงศกรเบื่อหน่ายเบือนหน้าหนี พอดีกับที่อิงอรเดินถือหนังสือเดินออกไปทางประตูหลังบ้าน

เขานั่งรีบลุกขึ้นบอกว่าจะพักผ่อนให้อากลับกันได้แล้ว อาณีกับลุงทรรู้ว่าหลานไล่ก็ยิ้มแหย ๆ ไม่ต่อว่าเพราะหวังว่าได้ส่วนแบ่งมรกดกของหลานชายบ้าง

พงศกรเดินตามหญิงสาวออกไปหลังบ้านที่เป็นสวนกว้างต้นไม้สูงนานาพันธ์เสียงนกร้องให้ได้ยินตลอดทางด้วยรอบข้างมีกรงนักหลายสิบตัวอยู่บริเวณนี้ เท้าหนักก้าวเดินช้า ๆ ชื่นชมธรรมชาติบรรยากาศเดิม ๆ ที่พ่อเขาทำให้บ้านนี้เป็นเหมือนสวนสัตว์เลี้ยงสัตว์นานาพันธ์แยกกันอยู่ตามจุดต่าง ๆ เพราะตอนเล็กพงศกรชอบเที่ยวสวนสัตว์พ่อจึงจัดสวนบริเวณบ้านที่กว้างใหญ่ให้เป็นเหมือนสวนสัตว์ให้กับเขา

ร่างหนาเดินชมธรรมชาติมาเรื่อย ๆ และหยุดลงที่น้ำตกจำลองขนาดเล็กบ่อน้ำใต้น้ำตกเลี้ยงปลาคราฟหลากสีอิงอรนั่งให้อาหารปลาอยู่เมื่อรู้ว่าเขาเดินมาจึงเหล่มองเล็กน้อย

“ดูสบายใจจังนะครับ หรือว่ารู้อยู่แล้วว่าบ้านหลังนี้ต้องเป็นของคุณ”สองมือหนาล้วงกระเป๋ากางเกงมองอิงอรนั่งข้างบ่อปลาให้อาหารอย่างอารมณ์ดี

“ฉันมาให้อาหารปลาครั้งสุดท้ายก่อนถูกเฉดหัวออกไปต่างหาก”

“มั่นใจหน่อยสิคุณยั่วเก่งพ่อผมต้องหลงคุณมากอยู่แล้ว แค่บ้านหลังนี้ยังน้อยไปผมว่าพ่อคงยกทุกอย่างให้เพื่อแลกกับตัวคุณ.....คุณหว่านเสน่ห์พ่อเหมือนที่ทำกับผมทำให้อยากได้มาก ๆ แต่ไม่ยอมมอบเรือนร่างให้ พ่อเลยยอมแลกทุกอย่างเพื่อได้คุณ”

“ฉันไม่ได้มีความสามารถพอที่จะทำให้ใครรู้สึกอยากได้จนยอมแลกทุกอย่างได้หรอกคะ”หญิงสาวมองหางตาเบื่อที่เขาตามมาแขวะ

“ได้สิ ผมไง.....คุณทำให้ผมยอมแลกทุกอย่างเพื่อคุณได้....”

“สติดีอยู่ไหมคะ เมื่อคืนนี้คุณยังเอาคืนฉันอยู่เลย”ร่างบางลุกขึ้นยืนอย่างหงุดหงิด ก้าวเท้าเดินหนีจะเข้าบ้าน พงศกรรีบเดินตามหลัง

“คุณนั่นแหละ ทำให้ผมเป็นบ้า!”เสียงทุ้มดังอยู่ด้านหลัง เท้าเรียวหยุดชะงักค่อย ๆ หันมองเขาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

“คุณทำให้ผมคิดถึง ไม่ว่าจะทำอะไรก็เห็นแต่หน้าคุณ”นัยน์ตาคมสั่นระริกสีหน้าบ่งบอกถึงความคิดถึงที่เป็นไปไม่ได้

“นั่นเป็นเพราะคุณยังไม่ได้สิ่งที่ต้องการ ถ้าได้แล้วคุณจะไม่รู้สึกแบบนั้นอีก”หญิงสาวใจเต้นรัวราวกับโดนสารภาพรักแต่นี่ไม่ใช่ความรักมันเป็นเพียงความใคร่ของเขาเท่านั้น

“ก็ให้สิ ให้ในสิ่งที่ผมต้องการ……”เท้าหนาย่างกรายเข้ามาใกล้ ร่างบางก้าวถอยหลังเชิดหน้ายียวนกลับ

“ถ้าให้คุณแล้วฉันจะได้อะไร ในเมื่อแกล้งให้คุณลงแดงแบบนี้ก็สนุกดี”

“ผมไม่สนุก....”เสียงทุ้มเน้นหนัก อิงอรถอยร่นแผ่นหลังชนต้นไม้ใหญ่ท่ามกลางเสียงนกร้องธรรม ร่างหนาประชิดห่างเพียงปลายจมูก

“คุณกร......ถอยไป....”เสียงหวานสั่น ๆ กลัวหัวใจตัวเองจะอ่อนไหวเป็นของเขาง่ายดาย ร่างหนาเบียดเข้าแนบชิดแขนแกร่งรวบเอวบางมาโอบรัดโน้มลงคลอเคลียแก้มเนียนใส

“อยากไล่ผมจริงเหรอ....”เสียงทุ้มกระเส่าข้างหู กายบางวาบหวามสยิวจนขนลุกมือหนาลูบไล้แขนเรียวไล่ลงแตะยังหน้าท้องแบนราบสอดแทรกเข้าไปยังขอบกางเกง มือเรียวดันอกแกร่งให้ออกห่างเขาขืนตัวไม่ยอมเบียดตัวกลับคืน นิ้วแกร่งสัมผัสความนุ่มนิ่มใจกลางความสาว กายบางสะท้านหายใจติดขัดพยายามออกแรงดันหนี

“ยะ อย่า...”ริมฝีปากบางเผยออกเสียงหวานร้องห้ามแผ่วเบา หน้าหล่อซุกไว้ซอกคอเรียว นิ้วแกร่งสอดเข้าช่องทางรักคับแน่น

“อื้อ.... อย่าทำ อย่างนี้...”คิ้วเรียวขมวดกัดริมฝีปากมองชายหนุ่มที่ยังจูบไซ้ทั่วลำคอ นิ้วแกร่งเคลื่อนไหวรูดเข้าออกช่องทางรักมือเรียวจับมือเขาให้หยุดแล้วหนีบขาไม่ให้เขาขยับมือได้

“หยุด!”

“ยกขาขึ้นวางบนรูปปั้น...”หน้าหล่อเคลื่อนคลอเคลียจูบพรมดวงหน้าสวย กายบางเคลิบเคลิ้มพยายามฝืนไม่ให้คล้อยตาม

“ฉันบอกว่าให้...หยุดไง!”หญิงสาวรวบรวมแรงต่อต้านอีกครั้ง ร่างหนาเบียดเข้าใกล้แนบชิดถูไถเป้ากางเกงแข็งกับเรียวขา

“ถ้าไม่ยกขาขึ้น ผมจะสอดใส่....เข้าไปในตัวคุณเดี๋ยวนี้”หน้าหล่อผละมองหื่นกระหายบดความแข็งแกร่งเสียดสีขาเรียว อิงอรแววตาสับสนกลัวว่าเขาจะทำอย่างที่พูดเลยค่อย ๆ ขาเรียวขึ้นข้างหนึ่งวางบนรูปปั้นลิงที่สูงประมาณหัวเข่าอย่างว่าง่าย ริมฝีปากหนายกยิ้มพอใจเคลื่อนไหวนิ้วแกร่งรูดผ่านความคับแน่นถี่ยิบ กายบางสะท้านหายใจหอบเสียวปั่นป่วนท้องสยิวกับสัมผัสวาบหวาม สายตาคมจ้องมองหน้าหญิงสาวเสียวซ่านยิ่งได้ใจระรัวนิ้วไม่ยั้ง