ตอนที่ 5 ผมต้องได้

พงศกรอุ้มหญิงสาวมาหยุดที่ห้องนอนใหญ่ของท่านอำนาจ อิงอรบอกว่าไม่ใช่ห้องนี้ห้องของเธออยู่ถัดไปอีกสองห้อง ชายหนุ่มขมวดคิ้วอุ้มพาอิงอรไปส่งที่ห้องนอน

“ทำไมไม่นอนห้องคุณพ่อ”

“บางคืนท่านจะเรียกเมียอื่นขึ้นมา”

“จดทะเบียนกันแล้วผมคิดว่าคุณพ่อจะมีแค่คุณ........”เขาเหลือบมองหญิงสาวในอ้อมกอดเธอหลุบตาลงต่ำไม่สบตา

“ฉันไม่ได้เก่งพอที่จะหยุดท่านได้”

“แต่ผมว่าคุณเก่ง....ทำให้คุณพ่อจดทะเบียนด้วยได้”เท้าแกร่งก้าวเดินมายังหน้าห้องนอนที่เธอบอก อิงอรยื่นมือไปบิดกลอนและดันประตูเข้าไปในห้อง พงศกรอุ้มหญิงสาวเข้ามาในความมืดมีเพียงแสงสว่างจากภายนอกที่ส่องผ่านหน้าต่างกระจกเพียงเล็กน้อย เขาค่อย ๆ วางเธอลงบนที่นอนกว้างหญิงสาวเขยิบตัวเอื้อมไปเปิดโคมไฟหัวเตียงแสงสีเหลืองนวลสว่างขึ้นภายในห้อง

“บางอย่างที่เห็นก็ไม่ใช่อย่างที่คุณเข้าใจ.....”หญิงสาวเงยมองใบหน้าหล่อ

“จะบอกว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น?”

“ค่ะ”

“แล้วอะไรล่ะ บอกสิผมจะได้รู้”ร่างหนาโน้มตัวลงยื่นหน้าเข้าใกล้ปลายจมูกเกือบสัมผัสกัน

“ฉันจะบอกคุณในเวลาที่เหมาะสม ที่ไม่ใช่ตอนนี้.......ในห้องนอนของฉัน”หน้าสวยผละออกเขายังยื่นหน้าตามเข้าไปใกล้วางมือหนาบนเตียงนุ่มพยุงตัวโน้มเข้าหาหญิงสาวตรงหน้เกือบถึงกันร่างบางเอนหลังถอยหนี

“ผม อยาก รู้ ตอน นี้...”สายตาคมเหลือบมองริมฝีปากอมชมพูแล้วกลืนน้ำลาย ใบหน้าหล่อยังไม่หยุดเข้าใกล้ริมฝีปากหนาเข้าใกล้ชิดเกือบแตะริมฝีปากบาง อิงอรตกใจรีบถดถอยตัวหนียกเท้าขึ้นเร็วลืมเจ็บ

“อ่ะห์!”เสียงหวานอุทานขึ้นเจ็บแปลบที่ข้อเท้าเธอก้มมองจับข้อเท้าน้ำตาคลอ ร่างแกร่งนั่งลงเอื้อมมือจะจับข้อเท้าเรียวแต่เธอปัดมือเขาไม่ให้จับ

“ออกไปเถอะค่ะ”สายตาหวานมองเขาอย่างขอร้อง

“ทำไม!”

“มันไม่ควร”

“มันไม่ควรตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว ผมไม่ควรเห็นเรือนร่างคุณเราไม่ควรกอดกันตอนที่คุณเปลือย......”พงศกรเสียงแข็งหายใจแรงด้วยความปรารถนาในตัวหญิงสาวแต่ถูกปฏิเสธ อิงอรหลุบตาลงถอนหายใจหนัก

“ฉันหลงลืมเผลอไผลกับคุณมากเกินไป.........ลืมว่าตอนนี้ฉันอยู่ในฐานะแม่เลี้ยงของคุณ”

“คุณเป็นเมียใหม่พ่อ แต่พ่อเสียไปแล้วทุกอย่างมันก็จบ ไม่อย่างนั้นคุณก็ต้องเป็นแม่หม้ายผัวตายแบบนี้ไปตลอดชีวิตสิ”พงศกรยังไม่ยอมถอยห่างจ้องใบหน้าหวานที่เอาแต่หลบสายตา

“ค่ะ”เสียงหวานแผ่วเบายอมรับในสถานะตัวเอง ชายหนุ่มหายใจแรงฉุนเฉียวเหยียดกายขึ้นจ้องเธอตาเขม็ง

“ผมไม่ยอม...ผมจะทำทุกอย่างให้คุณหลุดพ้นจากสถานะบ้า ๆ นี้ให้ได้”เสียงทุ้มหนักแน่นโมโหที่ต้องการตัวเธอแต่ไม่อาจได้

“คุณเปลี่ยนความจริงไม่ได้หรอกค่ะ”

“ถ้าผมต้องการผมต้องได้ คุณต้องไม่เป็นของต้องห้าม....ที่ผมแตะต้องไม่ได้อีก!”พงศกรประกาศกร้าวสีหน้าขึงขังก่อนจะหันขวับเดินออกไปนอกห้อง อิงอรมองบานประตูที่ค่อย ๆ ปิดลงริมฝีปากบางกระตุกยิ้มจาง ๆ ผู้ชายยังไงก็แพ้มารยาหญิงอยู่วันยันค่ำ

ย้อนกลับไปเมื่อวันแรกของงานศพท่านอำนาจ

ญาติ ๆ ต่างมารวมตัวกันถามทนายประจำตระกูลว่าท่านได้ทำพินัยกรรมไว้หรือไม่ ทนายบอกว่าท่านทำพินัยกรรมไว้และจะเปิดพินัยกรรมหลังจากงานเผาศพไปแล้วหนึ่งวัน ญาติ ๆ ของท่านอำนาจต่างไม่ชอบใจและลุ้นว่านางเมียใหม่ของพี่จะได้ทรัพย์สมบัติไปเท่าไหร่จะพอมีเหลือถึงญาติไหม

ทางด้านญาติของอิงอรก็กังวลเช่นกันว่าอิงอรจะได้รับสมบัติไหมเพราะพึ่งจดทะเบียนสมรสไม่ถึงเดือนท่านอำนาจก็เสียชีวิต