บทที่ 6 ออกงาน
ปัจจุบัน
เยาวเรศคิดผิดหล่อนไม่สามารถสลัดมนตรีออกไปได้เพราะความลับที่ว่าเขาก็เป็นสามีคนหนึ่งของเธอเหมือนกัน แถมหล่อนยังโดนเขาจับผิดอยู่บ่อยครั้ง
“เยาว์รู้หน่าพี่อย่ามาทวงบุญคุณกันตอนนี้ได้ไหม” เธอบอกออกไปเสียงอ่อนเพราะรู้ว่าถ้ามนตรีไม่พอใจแล้วจะเป็นเรื่องราวใหญ่โต หล่อนขี้เกียจง้อเขาเต็มที
“พี่แค่สงสัยอยากรู้เรื่องลูกเยาว์มีหน้าที่ตอบคำถามพี่ก็พอ”
“อย่าถามมากเลยรีบไปได้แล้วก่อนที่จะมีคนอื่นสงสัยนะเชื่อเยาว์เถอะ”
“ก็ได้” ก่อนมนตรีจะหมุนตัวเดินจากไปเขาก็ขโมยหอมแก้มเยาวเรศฟอดใหญ่ ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในสายตาของมนพัทธ์ทั้งหมด หล่อนยกมือขึ้นมาปิดปากด้วยอาการตกใจ ในใจคิดไปว่าพอบิดาของชายหนุ่มล้มป่วยแบบนี้เยาวเรศเลยมาหาความสุขกับคนในบ้านแทน เธอไม่รู้ว่าความลับนี้มีใครรู้บ้างหรือไม่ นั่นคือสิ่งที่เธอต้องสืบเพื่อให้รู้ความจริง
“ไปไหนมาจ้ะ”
“อะ อุ๊ยคุณป้านี่เอง”
“ทำไมทำหน้าตื่นๆอย่างนั้นล่ะลูกมีอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรค่ะคุณป้ามลแค่ไปเดินเล่นมาค่ะ มลเห็นมีแปลงดอกไม้ด้วยค่ะแต่เหมือนจะดูโทรมๆถ้าดูแลสักหน่อยต้องสวยมากเลยนะคะ”
“จริงด้วยป้าไม่ได้ลงไปดูหลายเดือนแล้ว ไม่รู้ว่าปานนี้ยังเหลือต้นที่ยังมีชีวิตไหม” ชีวิตชีวาของดอกไม้ก็เหมือนเจ้าของของมันนั่นแหละ
“คุณป้าชอบกุหลาบแน่ๆเลย”
“ใช่จ้ะป้าชอบกุหลาบสีชมพู”
“หลังจากนี้ให้มลดูแลให้ก็ได้นะคะมลว่างๆน่ะค่ะ”
“หนูมลนี่ขยันจริงๆ ตาเอกให้หนูมาดูแลคุณอติรุจนะ”
“อยู่เฉยๆแล้วมันเหงานี่คะ เมื่อก่อนทำงานไม่ได้หยุดมือเลยค่ะ”
“งั้นก็ตามใจจ้ะป้าฝากด้วยนะ ป้าแก่แล้วดูแลเองคงไม่ไหวหรอก”
“ยินดีค่ะคุณป้ารอชมความสวยงามได้เลยค่ะ”
“สองสาวคุยอะไรกันอยู่ครับ”
“เรื่องแปลงดอกไม้น่ะลูก มีคนแถวนี้เขาอาสาจะดูแลให้แม่”
“มลยินดีจะดูแลให้ค่ะคุณเอก”
“ผมขอบคุณมลมากเลยนะครับที่ทำให้คุณแม่ของผมมีชีวิตชีวามากขึ้น”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกนะคะ” เธอบอกออกไปอย่างรู้สึกเกรงใจ
“วันนี้ผมมีเรื่องรบกวนมลอีกแล้วครับ”
“เรื่องอะไรหรอคะ”
“ขอให้มลเป็นคู่ควงไปงานวันเกิดของคุณลุงบุญทรงหนึ่งคืนครับ”
“ตายจริงแม่ฝากของขวัญให้คุณบุญทรงด้วยนะลูก”
“ได้เลยครับแม่ ว่าไงครับตกลงไปกับผมได้หรือเปล่า”
“ไปได้สิคะแต่ว่ามลไม่มีชุดสวยๆหรอกนะคะ”
“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาหรอกนะครับเดี๋ยวผมจัดการให้เอง”
“งั้นก็ตกลงค่ะไปไหนไปกัน”
“ขอบคุณครับ”
เช้าวันต่อมาหญิงสาวทำหน้าที่ของตนเองตามปกติ แต่เธอรู้สึกเหมือนว่าบิดาของชายหนุ่มกำลังรู้สึกไม่สบายตัวจึงอยากจะช่วยท่าน
“จะทำอะไรครับ”
“คือคุณลุงดูท่าทางจะเมื่อยมลเลยจะลองขยับตัวท่านน่ะค่ะแต่ว่าไม่สำเร็จ แหะๆ”
“คุณตัวนิดเดียวจะไปขยับได้ยังไงล่ะครับ มาครับผมทำเอง”
“ให้มลช่วยอีกแรงเถอะค่ะ”
“ก็ได้ครับ”
“ฮึบ!” ด้วยความที่บิดาของเขาตัวใหญ่มากเขาเลยต้องใช้แรงทั้งหมดที่มีดึงรั้งให้ท่านขยับ หญิงสาวเองยังเซมาใส่เขาเลย ชายหนุ่มกับหญิงสาวใบหน้าอยู่ห่างกันเพียงแค่คืบเดียวเท่านั้น ใจของเขาเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“ระ เรียบร้อยแล้วค่ะ” ชายหนุ่มดึงสติกลับมาจากนั้นก็ถามคนเป็นพ่อว่า
“คุณพ่อสบายตัวขึ้นไหมครับ” ท่านพยักหน้าลงเบาๆ
“ขอบคุณนะครับที่คุณช่างสังเกต”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะมลแค่อยากจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด”
“ยังไงก็ต้องขอบคุณครับ ผมขอตัวไปทำงานก่อนดีกว่าครับ อย่าลืมนะครับว่าวันนี้เรามีนัดกัน
“ไม่ลืมแน่นอนค่ะ”
ก่อนถึงเวลานัดชายหนุ่มเนรมิตให้หญิงสาวธรรมดาๆกลายเป็นเจ้าหญิงภายในไม่กี่ขั่วโมง เธอยังตกใจตัวเองเลยว่าเวลาแต่งตัวจัดเต็มแบบนี้เธอก็สวยไม่แพ้สาวๆคนอื่น เขาพาเธอมาที่บ้านของบุญทรงและมอบของขวัญวันเกิดให้
“วันนี้พาสาวสวยมาด้วยนะหลานชาย”
“นี่มลครับแฟนของผม” ชายหนุ่มแนะนำหญิงสาวข้างกายในฐานะแฟนนั่นทำให้บุญทรงดูจะผิดหวังไม่น้อยเลย
“สวัสดีค่ะคุณลุงบุญทรง” บุญทรงรับไหว้หญิงสาวรุ่นลูกตามมารยาท
“ยินดีที่ได้รู้จักนะหนู ตาเอกพาแฟนมาเปิดตัวแบบนี้ลูกสาวของลุงก็คงหมดหวังแล้วใช่ไหม” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยรอยยิ้มบางๆ เขาไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกับลูกสาวของบุญทรงเลย มีแต่สาวเจ้าที่คอยแต่แวะเวียนมาหาเขาอยู่บ่อยๆจนบางครั้งก็มีคนอื่นเข้าใจผิด และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้เขาอยากมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเพื่อที่จะได้ไม่มีสาวๆเข้ามาวุ่นวายในชีวิตเขาอีก
“พี่เอกใจร้ายกับวีจังเลยนะคะ วีตามจีบพี่ตั้งนานไม่เคยสนใจวีเลยพอมาวันนี้มาเปิดตัวแฟนในงานวันเกิดคุณพ่อของวี่อีก” สาวน้อยบอกออกไปด้วยความน้อยใจ
“พี่ขอโทษครับแต่ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้นี่หน่า”
“เอกไปหาอะไรทานเถอะนะ ส่วนลูกไปทักทายแขกด้านนู้นกับพ่อหน่อยแล้วกัน”
“ค่ะคุณพ่อ” กรรวียอมเดินตามคนเป็นพ่อไปติดๆ
