บทที่ 7 หวง
ภายในงานมีหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่มากหน้าหลายตาและนั่นทำให้เขาไม่สบอารมณ์เอาเสียเลยที่คนพวกนั้นมองมาที่หญิงสาวข้างกายของเขา
“หนาวไหมครับ” แผ่นหลังเนียนน่าทะนุถนอมเวลานี้ถูกเปิดเผยต่อหน้าสายตาคมหลายคู่จนเขาคิดอยากจะหาอะไรมาปิดบังมันเอาไว้ให้เขามีโอกาสได้เห็นเพียงแค่ผู้เดียว แต่อีกใจก็ไม่รู้ว่าเขาจะมีสิทธิ์ไหม
“ไม่หนาวค่ะสบายๆ” ด้วยความที่เธอสวมชุดเดรสเปิดไหล่หญิงสาวคิดว่าเขาคงจะกลัวว่าเธอจะหนาว แต่ความเป็นจริงแล้วไม่ใช่อย่างที่เธอคิด เขาไม่ชอบสายตาที่ผู้ชายหลายคนมองมาที่เธอต่างหากเล่า ผู้ชายพวกนั้นมองเธอเหมือนเป็นขนมหวานที่พร้อมจะเข้ามาแย่งชิงถ้าหากเขาไม่ยืนประกบเธอเอาไว้
“หิวน้ำจังเลยค่ะ”
“เดี๋ยวผมไปหยิบมาให้นะครับ” ชายหนุ่มผละออกไปหยิบขนมและเครื่องดื่มมาให้หญิงสาว
“สวัสดีครับ”
“อะ เอ่อสวัสดีค่ะ”
“มาคนเดียวหรอครับ”
“เปล่าค่ะมากับคุณเอก”
“นายเอกนี่เปลี่ยนผู้หญิงจนผมจำแทบไม่ได้เลยนะครับว่าคนที่มีฐานะเป็นแฟนจริงๆคือใครกันแน่”
“ฉันจะคบกับใครยังไงแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วยไม่ทราบ” เขาไม่เคยเปิดตัวแฟนสักหน่อยไอ้หมอนี่เอาอะไรมาพูดให้เขาดูเป็นผู้ชายไม่ดี
“ก็ไม่เกี่ยวแต่แค่ไม่อยากให้คนสวยเป็นแค่ของเล่นของนายไง”
“ฉันไม่เคยมองผู้หญิงเป็นของเล่น” ชายหนุ่มตอบกลับเสียงเข้มไม่พอใจเอามากๆ ทั้งสองเกือบจะทะเลาะกันอยู่แล้วถ้าน้องสาวต่างมารดาของเขาไม่เข้ามาขัดจังหวะ
“พี่เอกสวัสดีค่ะ” เอยเมื่อเห็นว่าพี่ชายก็มาร่วมงานจึงรีบเดินมายกมือไหว้ทักทายพี่ชายของตน
“มาด้วยหรอ”
“เอยเป็นเพื่อนกับยัยวีนี่คะไม่แปลกที่เอยจะมา พี่เอกจะไม่แนะนำพี่คนสวยให้เอยรู้จักบ้างหรอคะ เอยได้ข่าวว่าย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้วแต่เอยยังไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ” กรรวีเป็นเพื่อนสนิทกับเอยมาตั้งแต่เรียนมัธยม งานวันเกิดบิดาของเพื่อนทั้งทีเธอจะไม่มาได้อย่างไรน่าเกลียดตายเลย
“นี่มนพัทธ์แฟนของพี่ ส่วนนี่ยัยเอยลูกของน้าเยาวเรศ” หญิงสาวพยักหน้าขึ้นลงเบาๆเข้าใจในความสัมพันธ์ของชายหนุ่มกับสาวน้อยคนนี้ทันที
“สวัสดีค่ะพี่มนพัทธ์”
“เรียกชื่อเล่นก็พอค่ะน้องเอยพี่ชื่อมลค่ะ”
“ค่ะพี่มลยินดีที่ได้รู้จักนะคะ พี่ดิษฐ์คะมาทางนี้หน่อยค่ะ เอยมีคนจะแนะนำให้รู้จักค่ะ” เอยตะโกนเรียกแฟนหนุ่ม หล่อนตั้งใจให้แฟนหนุ่มมารู้จักกับพี่ชาย การปรากฏตัวของดิษฐ์ทำให้มนพัทธ์รู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน เธอไม่ได้ใจเต้นหรือดีใจอย่างเช่นที่ผ่านมา เขาเองก็รู้สึกเช่นเดียวกันกับเธอแต่พอเห็นว่าข้างกายของเธอมีผู้ชายที่ดูภูมิฐานยืนโอบไหล่ก็รู้สึกไม่ชอบใจ
“พี่เอกคะนี่พี่ดิษฐ์แฟนของเอยเองค่ะ ส่วนนี่พี่มลแฟนพี่เอกพี่ชายของเอยค่ะ” เอยแนะนำพี่ชายและว่าที่พี่สะใภ้ให้แฟนหนุ่มได้รู้จักอย่างสนิทสนม
“สวัสดีครับคุณเอกคุณมล” ดิษฐ์รู้สึกตกใจไม่น้อยที่รู้ว่าชายหนุ่มคนนั้นคือพี่ชายของแฟนสาว อย่างนี้ก็เท่ากับว่าเขานั้นหนีจากมนพัทธ์ไม่พ้นและยังคงต้องพบหน้ากันอีกกี่ครั้งก็ไม่รู้ แต่การปรากฎตัวของมนพัทธ์ครั้งนี้ทำให้เขารู้สึกอึ้งที่หญิงสาวสวยขนาดนี้แต่เขากลับไม่เคยรู้เลยเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอมักจะไม่ค่อยได้แต่งหน้าแต่งตัวให้เป็นจุดสนใจอย่างเช่นวันนี้
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณดิษฐ์ ผมกับแฟนคงต้องขอตัวก่อนเพราะอากาศแถวนี้ไม่บริสุทธิ์แล้ว”
“ครับ”
“ไปกันเถอะครับที่รัก”
“ค่ะ” เขาพาเธอเดินออกมาจากงานให้ห่างไกลผู้คน
“คุณรู้จักดิษฐ์มาก่อนใช่ไหมคะ” เธอถามออกไปอย่างไม่ค่อยชอบใจเท่าไรนัก
“ผมขอโทษที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับคุณ นายนั่นมาตีสนิทกับยัยเอยผมเลยต้องสืบประวัติเขาสักหน่อย แล้วมันก็ทำให้ผมรู้ว่าผู้ชายคนนี้มันแย่แค่ไหน”
“ปล่อยค่ะ” เธอไม่อยากให้เขามาจับเธอเลย
“อย่าโกรธผมเลยนะครับ”
“มลมีสิทธิ์อะไรโกรธคุณเอกละคะในเมื่อมลเป็นแค่ลูกจ้างของคุณเท่านั้น คุณจะมีความลับอะไรซ่อนอยู่อีกมากแค่ไหนมลก็คงไม่กล้าถามหรอกค่ะ”
“มลอารมณ์ไม่ดีแล้วผมพาไปหาอะไรอร่อยๆทานดีกว่าไหมครับ”
“ไม่ต้องเอาของกินมาหลอกล่อกันเลยค่ะ”
“แล้วมันไม่ได้ผลหรอครับ อีกอย่างเมื่อกี้มลก็ยังไม่ทันได้ทานอะไรเลยนะครับ”
“ก็เพราะว่ามันได้ผลไงคะถึงไม่อยากให้เอาของกินมาล่อ” เธอบอกออกไปหน้างอ
“ผมขอแค่อย่างเดียวครับ มลไม่ได้รู้สึกอะไรกับนายนั่นแล้วใช่ไหม”
“ไม่ได้รู้สึกอะไรจริงๆค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกเก่าๆที่เคยมีมันหายไปไหนหมด เมื่อก่อนเป็นมลเองที่หน้ามืดตามัวไปชอบคนแบบนั้น”
“ผมดีใจจัง”
“ดีใจทำไมคะ”
“ดีใจที่มลตัดใจได้แล้วไงครับ”เขาตอบกลับยิ้มๆ
“ผู้ชายเลวๆเห็นแก่เงินแบบนั้นมลไม่ให้ค่าแล้วค่ะ ว่าแต่เขากำลังเข้าทางน้องสาวคุณนะคะ คุณเอกจะยอมได้หรอคะ”
“แล้วแต่ยัยเอยเถอะครับถ้าตาไม่มีแววก็คงจะเจอคนไม่ดี ผมถือว่าให้น้องหาประสบการณ์แล้วกัน”
“คุณไม่ห่วงหรอคะ แอบร้ายเหมือนกันนะคะ”
“พูดยากนะครับเพราะเอยนี่แหละที่ทำให้ครอบครัวของผมต้องแตกแยกทั้งที่ยังอยู่ด้วยกันอย่างเจ็บปวดจนถึงตอนนี้”
“...” แววตาเศร้าของเขาทำให้เธอต้องรีบขยับเข้าไปใกล้ หญิงสาวบีบมือให้กำลังใจชายหนุ่ม
