Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
ผู้เป็นสามีหอบเมียน้อยและลูกติดเข้ามาอยู่ร่วมชายคา เขาทำเธอเจ็บช้ำใจขนาดนี้เธอก็ไม่รู้จะทนไปทำไมแต่พอมองหน้าลูกชายแล้วก็ทำให้เธอฮึดสู้มาจนถึงปัจจุบัน เธอหวังว่าลูกชายคนเดียวอย่างอิทธิพงศ์จะได้พบรักแท้ รวมถึงได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ดีและพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างกันไม่ว่าจะยามสุขหรือยามทุกข์ เพราะคนเป็นพ่อทำให้คนเป็นแม่ต้องช้ำใจเขาเลยไม่กล้าที่จะเปิดใจรับผู้หญิงคนไหนเข้ามาในหัวใจจนกระทั่งได้พบเจอกับมนพัทธ์ ผู้หญิงที่เปลี่ยนความคิดเขาไปตลอดการเพราะว่าเธอนั้นเปรียบเสมือนภูเขาลูกใหญ่ที่สามารถโอบกอดเขาและมารดาให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจและทำให้ท่านกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งหลังจากที่ต้องทนทุกข์เรื่องที่สามีนอกใจมาตลอดระยะเวลาหลายปี
บทที่ 1 บทนำ
วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบ 28 ปีของมนพัทธ์หญิงสาวผู้ผูกพันใจของผู้เป็นพ่อและแม่เอาไว้ด้วยกัน หล่อนสวมชุดเดรสยาวคลุมเข่าในแบบที่แฟนหนุ่มชอบและเดินทางมาหาเขาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งตามที่ได้นัดหมายกับแฟนหนุ่มเอาไว้ หล่อนไม่รู้ว่าวันนี้เขาจะเตรียมเซอร์ไพรส์อะไรไว้ให้หล่อนบ้างแค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว
“รอนานไหมคะ” หล่อนถามดิฐากรออกไปเสียงหวาน
“ผมเองก็เพิ่งมาถึงไม่นานครับมลนั่งลงก่อนครับ”
“ขอบคุณค่ะ” เธอเลื่อนเก้าอี้ออกและนั่งรอลงกันข้ามกับชายหนุ่ม บรรยากาศวันนี้มันชั่งโรแมนติกเหลือเกิน
“อยากทานอะไรสั่งได้เลยนะครับวันนี้เป็นวันพิเศษของมลทั้งทีดิษฐ์เลี้ยงเอง”
“ขอบคุณนะคะดิษฐ์ดีกับมลเสมอเลย” หล่อนรู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างมากแม้มันจะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยสำหรับคนอื่น อาหารมาเสริฟ์ถึงที่โต๊ะมีแต่เมนูโปรดของเธอทั้งนั้น เขาชวนเธอคุยนู้นนี้จนเธอรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
“มลครับผมมีเรื่องสำคัญจะบอกกับมล”
“เรื่องอะไรกันคะ” เธอถามออกไปเสียงแผ่วเบา ในใจตื่นเต้นเหลือเกินว่าสิ่งที่เขากำลังจะบอกคือการขอเธอแต่งงานหรือเปล่านะ เธอกับเขาคบกันมาสามปีแล้ว เธออายุไม่ใช่น้อยๆเธอคิดว่าถึงเวลาสมควรแล้วที่จะแต่งงานมีครอบครัวเล็กๆด้วยกันเพราะเธอเหงาโดดเดี่ยวมาตั้งแต่ที่บิดามารดาจากไปด้วยอุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อน
“เรื่องนี้ดิษฐ์คิดทบทวนมาดีแล้วนะมล”
“รีบบอกเถอะค่ะมลตื่นเต้นจนจะทนไม่ไหวแล้ว” หล่อนบอกเขาออกไปยิ้มๆในใจมันเต้นระรัว
“เราเลิกกันเถอะครับ”
“อะ อะไรนะคะ” เธอถามออกไปด้วยความไม่เข้าใจ เธอได้ยินอะไรผิดไปหรือเปล่านะ
“เรา เลิก กันเถอะครับ” เขาเน้นคำว่าเลิกเสียงดังฟังชัดจนเธอเข้าใจทุกอย่างในทันที หญิงสาวน้ำตาคลอหน่วยไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องบอกเลิกเธอแทนที่จะเป็นการขอแต่งงานเหมือนคู่อื่นๆ
“ทำไมเราต้องเลิกกันด้วยละคะ”
“ดิษฐ์ขอโทษ ดิษฐ์มีคนอื่น” ชายหนุ่มบอกออกไปน้ำเสียงราบเรียบอย่างไม่รู้สึกผิด
“ทำไมถึงได้ใจร้ายกับมลขนาดนี้ละคะ วันนี้เป็นวันเกิดมลดิษฐ์ช่างเลือกวันบอกเลิกจังเลยนะคะ” เธอบอกออกไปน้ำเสียงติดประชดประชัน ไม่คิดว่าเขาจะใจร้ายถึงเพียงนี้
“ดิษฐ์ขอโทษ”
“ทำไมต้องทำให้มลเจ็บช้ำขนาดนี้ละคะ คำว่าขอโทษมันคงไม่เพียงพอให้คำว่าเสียใจหายไปง่ายๆหรอกนะคะ”
“แล้วมลจะให้ดิษฐ์ทำยังไงในเมื่อดิษฐ์รักคนอื่นไปแล้ว”
“แล้ววันหนึ่งดิษฐ์จะต้องเสียใจที่บอกเลิกมล คนเห็นแก่ตัว” หญิงสาวลุกขึ้นยืนปาดน้ำตาที่มันไหลออกมาเป็นสายอย่างห้ามไม่ได้ออกช้าๆ และจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาเป็นครั้งสุดท้าย
“…”
“คงเป็นเวรกรรมของมลเองที่ต้องมาเจอคนอย่างคุณ” หญิงสาวหมุนตัวเดินออกไปทันที ชายหนุ่มเองยังตกใจไม่น้อยที่เธอไม่ได้โวยวายอะไรใส่ตนเลยสักนิด
“อุ๊ย ขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
“ขอตัวก่อนค่ะ”
“เดี๋ยวสิครับ”
“มีอะไรหรือเปล่าคะตอนนี้ฉันต้องรีบกลับบ้าน” เธอพยายามบอกเขาออกไปไม่ให้เสียงสั่น
“ผมเสียใจด้วยนะครับที่คุณถูกบอกเลิก”
“คุณแอบฟังฉันหรอคะ คุณต้องการอะไร” เธอถามออกไปด้วยความไม่เข้าใจ คนไม่รู้จักกันจะมาอยากรับรู้เรื่องราวของคนอื่นทำไมให้ปวดหัว
“ถ้าคุณอยากหาที่ระบายผมยินดีเป็นเพื่อนคุยให้คุณได้นะครับ ผมอิทธิพงศ์เรียกว่าเอกก็ได้ครับ” ชายหนุ่มแนะนำตัวให้อีกฝ่ายรู้จัก
“ฉันชื่อมนพัทธ์ค่ะ ชื่อเล่นมล”
“ชื่อเพราะจังเลยนะครับ”
“คุณพ่อเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้ฉันค่ะ” เธอบอกเรื่องนี้ของเธอออกไปโดยที่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องบอกเรื่องส่วนตัวกับเขา
“ไปหาอะไรดื่มดีไหมครับ”
“…” หญิงสาวหยุดคิดสักครู่ หากเธอกลับไปบ้านเธอก็คงต้องไปนอนช้ำใจอยู่คนเดียวสู้ออกไปหาเพื่อนคุยไม่ดีกว่าหรอ
“ว่าไงครับสนใจไหม”
“สนใจค่ะ ฉันจะไปกับคุณเอกก็ได้” วันนี้อย่างน้อยเธอก็ต้องการที่ระบายและต้องขอบคุณเขาที่เสนอตัวมาฟังเรื่องราวน้ำเน่าจากปากของเธอ