9. สังคมใหม่ที่ไม่คุ้นเคย

วันนี้ที่แผนกธุรการกำลังวุ่นวายอยู่กับการจัดเตรียมเอกสารการประชุมให้กับฝ่ายบริหารตั้งแต่เช้า ทำให้ใบหม่อนเพลิดเพลินอยู่กับการทำงานจนลืมความเศร้าไปได้ชั่วขณะ

ความผิดหวังจากเรื่องความรักที่เกิดขึ้นเมื่อต้นสัปดาห์ส่งผลให้ใบหม่อนต้องนอนร้องไห้จนตาบวม พอตื่นขึ้นมาเห็นสภาพตัวเองในกระจกก็ต้องตกใจจนต้องโทรไปขอลางาน และจากวันนั้นมาเธอก็สัญญาว่าจะไม่จมอยู่กับความทุกข์อีกต่อไป แม้ในใจลึก ๆ จะรู้สึกเศร้าอยู่บ้าง แต่เมื่อหมกมุ่นอยู่กับงานก็ทำให้ลืมมันไปได้เหมือนกัน อย่างเช่นวันนี้ที่ใบหม่อนสนุกกับการทำงานจนไม่มีเวลาว่างได้คิดถึงเรื่องความทุกข์เศร้าที่ผ่านมา

“หวัดดีจ้า..ใบหม่อน”

ลัดดา เดินเข้ามาในห้องเมื่อไหร่ใบหม่อนก็ไม่ทันได้สังเกต

“คุณหลิน..เอกสารการประชุมยังไม่เสร็จเลยค่ะ”

ใบหม่อน คิดว่าลัดดาคงจะมาเร่งงานจึงรีบบอกเอาไว้ก่อน

“อุ๊ย..หลินไม่ได้มาเร่งเรื่องงานนะจ๊ะ เอกสารนั้นใช้ตอนบ่าย” ลัดดา รีบบอกพร้อมกับวางถุงผ้าที่ถือมานั้นไว้บนโต๊ะทำงานของใบหม่อนด้วยใบหน้ายิ้มชื่นบานอย่างอารมณ์ดี

“พวกป้า ๆ ไปไหนกันหมดจ๊ะใบหม่อน”

ลัดดา ยื่นหน้ามากระซิบกระซาบถามอย่างแปลกใจ

“หัวหน้าขึ้นประชุมค่ะ พี่ดากับพี่อรอยู่ในห้องจัดเก็บ ส่วนพี่ปัดไปเข้าห้องน้ำ” ใบหม่อนแจกแจงให้ฟัง

“งั้นหลินคงรีบไปแล้วล่ะ เดี๋ยวพวกป้า ๆ มาเห็นกระโปรงผ่าข้างของหลินจะแขวะเอา วันนี้แต่งตัวสวยเกินพิกัดเสียด้วยสิ”

ลัดดา บอกเสียงติดตลก

ใบหม่อน มองชุดที่ลัดดาใส่เป็นชุดเสื้อแขนกุดคอวีที่เห็นเนินเนื้อหน้าอกเป็นร่องโผล่ออกมาให้เห็น ส่วนกระโปรงยาวที่ยาวเหนือเข่าไปเล็กน้อยนั้นเวลาที่ยืนอยู่กับที่ก็ดูธรรมดาแต่เมื่อต้องก้าวขาเดินก็จะเห็นขาอ่อนจากการผ่าข้างของกระโปรงที่สูงจนน่าหวาดเสียว

“คุณหลินดูสวยเป็นพิเศษเลยนะคะวันนี้”

ใบหม่อน กล่าวชมทำให้คนฟังยิ้มด้วยความพอใจ

“ก็เพราะว่าวันนี้เป็นวันพิเศษน่ะสิจ๊ะ”

“วันนี้เป็นวันเกิดคุณหลินหรือคะ” ใบหม่อนเดา

“เปล่าหรอก แต่..เป็นวันที่หลินจะได้พบกับคุณฐากูรจ๊ะ”

ลัดดา มีประกายตาที่หวานฉ่ำขณะพูดชื่อฐากูรออกมา

“คุณฐากูร...” ใบหม่อนทำหน้าตาสงสัย

“ก็ผู้ช่วยฝ่ายบริหารคนใหม่ที่กำลังจะมาทำงานที่นี่ไงล่ะ”

ลัดดาเฉลย ใบหม่อนพยักหน้ายิ้ม ๆ

“คุณฐากูรจะเข้ามาทำงานวันนี้แล้วหรือคะ”

“ยังหรอก แต่วันนี้เขาจะเข้ามาดูตัวหลินน่ะสิจ๊ะ”

“ดูตัวคุณหลินหรือคะ”

ใบหม่อนยิ้มขบขันที่ลัดดาพูดเหมือนกับว่าชายหนุ่มกำลังมาดูตัวหญิงสาวที่พ่อแม่หาไว้ให้

“แหม..ความจริง ก็ไม่ได้มีเฉพาะหลินคนเดียวหรอก ยังมียัยแพลน เอ๊ย..คุณแพลน แล้วก็คนอื่น ๆ อีกที่สมัครเป็นเลขาหน้าห้องคุณฐากูรน่ะ ใบหม่อนไม่เห็นหรือว่าวันนี้ยัยคุณแพลนแต่งตัวเซ็กซี่แค่ไหน คงกะจะให้คุณฐากูรมอง คงคิดสินะว่าคุณฐากูรจะเลือกเลขาที่แต่งตัวแบบนั้น”

ลัดดา แขวะไปถึงคู่แข่งด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้

“ใบหม่อนขออวยพรให้คุณหลินได้รับเลือกเป็นเลขาของคุณฐากูรนะคะ” ใบหม่อนกล่าวอวยพร

“อุ๊ย..ขอบคุณมากจ๊ะ นี่แหละที่หลินอยากได้ยินจากปากของใบหม่อนที่สุดในวันนี้ นี่จ๊ะ..รางวัลสำหรับคำอวยพร”

ลัดดา บอกพร้อมกับเลื่อนถุงผ้าที่วางบนโต๊ะนั้นไปตรงหน้าใบหม่อน

“ถุงอะไรคะ”

“กระเป๋าจ๊ะ” ลัดดาส่งยิ้มบอกไป

“กระเป๋าอะไรคะ”

“ก็ที่หลินเคยบอกว่าจะเอากระเป๋าที่ไม่ค่อยได้ใช้แล้ว ให้ใบหม่อนสักใบไงล่ะ พอดีวันนี้เป็นวันฤกษ์ดีของหลิน ก็เลยเอามาให้ใบหม่อนไงล่ะ..หลินจะได้ประสบความสำเร็จเป็นที่ถูกใจคุณฐากูรในวันนี้ไงจ๊ะ”

“ขอบคุณนะคะคุณหลิน”

ใบหม่อน ยกมือไหว้โดยไม่คิดที่จะปฏิเสธเมื่อนึกได้ว่าเธอน่าจะมีกระเป๋าดี ๆ มียี่ห้อไว้ใช้บ้าง ความคิดนี้มันเพิ่งมีมาเมื่อตอนที่ใบหม่อนถูกผู้ชายอย่างวรเมธ ตัดสัมพันธ์อย่างไร้เยื่อใยนี่เอง

“ไม่เป็นไรจ๊ะ ถ้าหลินได้รับเลือกเป็นเลขาคุณฐากูรเมื่อไหร่จะพาไปเลี้ยงนะ ไปล่ะจะต้องไปเติมแป้ง เติมปากเพิ่มหน่อย”

ลัดดาบอกด้วยสีหน้าเบิกบานเดินออกไปจากห้องธุรการอย่างกระฉับกระเฉง

ใบหม่อน ดึงกระเป๋าออกจากถุงผ้ามาดูด้วยความพอใจ เพราะคืนนี้ใบหม่อนได้ตกปากรับคำกับธัญญาเอาไว้แล้วว่าจะไปเปิดหูเปิดตา เที่ยวสถานบันเทิงในค่ำคืนนี้ด้วย

กระเป๋าสีดำใบนี้ช่างได้มาในเวลาที่หมาะสมทีเดียว จะขาดก็แต่ชุดที่จะใส่ไปคืนนี้เท่านั้น ซึ่งธัญญาบอกว่าจะให้ยืมใส่ ไม่รู้ว่าชุดของธัญญาจะโป๊เปลือยแค่ไหน แต่ถึงอย่างไรใบหม่อนก็จะลองใส่อะไรที่ไม่เคยใส่ดูบ้าง

คนที่เป็นแรงผลักดันให้ใบหม่อนกล้าทำแบบนี้ก็คือ วรเมธนั่นเอง เขาจะได้รู้ว่าเธอก็รู้จักทำอะไรที่นอกกรอบเป็นเหมือนกัน เธอจะพยายามไม่เป็นคนที่ดีเกินไปอย่างที่เขาให้เหตุผลในการเลิกรา

...

ฐากูร ขับรถหรูไปยังจุดนัดพบที่ผับทันทีหลังจากที่ออกจากบริษัทแล้วต้องแวะไปแต่งตัวที่คอนโดในเวลาเกือบสามทุ่ม เพื่อนทั้งสามของเขาต่างก็ผลัดกันโทรมาเร่งยิก ๆ ให้รีบไป

“ตอนนี้คุณหนิงกับคุณเชอรี่เพื่อนของมีมี่มาถึงแล้วนะโว้ย เจ้าเคกับเจ้าวัฒน์ มันทั้งล้วงทั้งลูบคู่ของมันจนฉันตาร้อนผ่าวอิจฉาจนทนดูไม่ไหวแล้วล่ะ คืนนี้สองคู่นี้ได้ไปสวรรค์ด้วยกันชัวร์ว่ะ”

ทินกร รายงานให้เพื่อนที่ยังมาไม่ถึงได้รับทราบเอาไว้ก่อน

“แล้วมี่มี่ กิ๊กแกล่ะยังไม่มาให้แกลูบไล้อีกหรือวะ”

ฐากูร หยอกเย้าในขณะที่ขับรถใกล้จะถึงที่นัดหมายแล้ว

“มีมี่โทรมาเมื่อกี้บอกว่ากำลังจะจอดรถแล้ว ฉันถึงได้เร่งให้แกรีบมาเร็ว ๆ ไงล่ะ มี่มี่บอกว่าจะแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนใหม่ของเธอด้วย แกอย่าลืมพกถุงยางไว้ก็แล้วกัน”

ทินกรพูดกระตุ้นให้ความหนุ่มของเพื่อนกระชุ่มกระชวยตั้งแต่ต้น

“แกคิดว่าฉันจะไม่เตรียมพร้อมรึไงวะ ถุงยางในรถของฉันมีเป็นโหลโว้ย..ไม่ต้องห่วงจะแจกให้พวกแกคนละกล่อง แกจะให้ฉันเอาไปให้ด้วยไหมล่ะจะได้เอาไปไว้ใช้กับมีมี่ไงล่ะ” ฐากูรแซวกลับ

“ของฉันไม่ต้องเตรียมโว้ย ยัยมีมี่พกมาให้อยู่แล้ว” พูดจบทินกรก็หัวเราะขบขัน

“ว่าแต่เพื่อนใหม่ยัยมีมี่เป็นใครวะ แกเคยเห็นหรือยัง” ฐากูรรีบถามเป็นข้อมูลไว้ก่อน

“คนนี้ยังว่ะ ยัยมีมี่บอกว่าชื่อใบหม่อน”

“ชื่อคุ้น ๆ ว่ะ” ฐากูรพูด

“ชื่อเดียวกับเด็กของเจ้าเมธมันใช่ไหมวะ ฉันได้ฟังตอนแรกยังสะดุ้งเลย” ทินกรย้อนถามก่อนจะหัวเราะเบา ๆ

“จริงด้วย..เฮ้ย..คนเดียวกับเด็กเจ้าเมธหรือเปล่าวะ” ฐากูรถามเสียงตกใจ

“เด็กเจ้าเมธมันจะมาเป็นเพื่อนกับมีมี่ได้ไงวะฉันไม่เชื่อหรอกว่ามีมี่จะมีเพื่อนประเภทหวงเนื้อหวงตัว หรือเวอร์จิ้นน่ะ”

“นั่นสิ ยัยใบหม่อนคนนี้ก็คงจะแค่ชื่อเหมือนกันเท่านั้นเอง ชื่อใบหม่อนมีเป็นร้อยเป็นพันคน แต่มันก็ไม่น่าจะชื่อเหมือนกับเด็กเจ้าเมธมันเลยนะ ฉันชักจะกลัวว่าเพื่อนยัยมี่มี่จะไปเหมือนกับใบหม่อนของเจ้าเมธมันแล้วสิ”

“ไม่ต้องห่วงไปเพื่อน เท่าที่ฉันรู้มาเพื่อนยัยมีมี่แต่ละคนระดับเซียนทั้งนั้น ไม่มีพวกอ่อนหัดสักคน” ทินกรรีบบอก

“เซียนอะไรวะ”

“มีประสบการณ์ทางเพศโชกโชนไงวะ คืนนี้แกก็คงจะต้องจับคู่กับเพื่อนใหม่ยัยมีมี่ที่ชื่อใบหม่อนนี่แหละ เพราะคนอื่น ๆ มีคู่กันหมดแล้ว”

“ไม่มีปัญหา อย่าเจอผู้หญิงอินโนเซ้นท์ไม่เป็นงานก็แล้วกัน”

ฐากูร กล่าวสัพยอกบอกรสนิยมไปด้วยน้ำเสียงติดตลก

“แล้วทำไมแกถึงได้ช้านักวะ” ทินกรถาม

“วันนี้ฉันเข้าไปที่บริษัทน่ะสิ”

“ไปทำไมวะ แกบอกว่าจะเข้าไปทำงานต้นเดือนหน้านี่นา”

“เข้าไปดูเลขาที่ฉันจะต้องเลือกมาทำงานด้วยน่ะ เลยแวะไปดูหน้าตาซะหน่อย”

“แล้วเป็นไงบ้าง มีใครถูกสเป๊กแกบ้างหรือเปล่า ยังไงแกคงไม่คิดจะรวบหัวรวบหางเลขาสาวนะโว้ย” ทินกรแซวสนุก

“ถึงฉันจะชอบสาว ๆ แต่ก็มีมารยาทพอที่จะไม่เป็นสมภารกินไก่วัดหรอก..แต่วันนี้ก็เกือบ ๆ จะชวนมาเที่ยวด้วยสองคนเลยว่ะเพราะท่าทางคุณหลินกับคุณแพลนนั่น อยากจะให้ฉันชวนออกเดทเสียด้วย”

ฐากูร บอกเสียงกระซิบกระซาบในตอนท้ายแบบหยอกล้อสนุกสนาน

“แสดงว่าสวยถูกสเป๊กแกทั้งสองคนล่ะสิ งั้นก็เลือกเป็นเลขาทั้งสองคนเลยสิวะ” ทินกรกระเซ้าเย้าแหย่

“ถ้าทำได้ก็ดีสิวะ แต่งานนี้เลือกได้แค่หนึ่งเดียว”

“แล้วแกตัดสินใจเลือกใครวะ คนชื่อหลินหรือว่าชื่อแพลน” ทินกร ชักอยากรู้

“ยังไม่ได้ตัดสินใจ ต้องรอสัมภาษณ์อีกครั้งก่อนว่ะ”

“นี่ถึงไหนแล้ววะ”

“ใกล้ถึงแล้ว งั้นแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวเจอกัน”

ฐากูร เป็นฝ่ายตัดสายไป เมื่อกำลังจะเลี้ยวรถเข้าไปในผับที่นัดหมาย ฐากูรมั่นใจว่าเขาจะได้พบกับสาวสวยรักสนุกในค่ำคืนนี้

...

“ฉันขอเปลี่ยนชุดใหม่ได้ไหมมีมี่ ชุดนี้ฉันว่ามันโป๊เกินไป”

ใบหม่อน ยืนกระมิดกระเมี้ยนอยู่ที่หน้ากระจกในห้องน้ำของผับหรู ซึ่งเป็นห้องน้ำขนาดใหญ่โอ่โถ่งมีกระจกให้มองรอบด้าน มีสาวสวยหลายคนยืนเรียงรายแต่งหน้าทาปากกันจนเต็มพื้นที่ แต่ละคนแต่งตัวโชว์เนื้อหนังมังสาอวดทรวดทรงกันอย่างเต็มที่เพื่อให้ตัวเองเด่นสะดุดตาเพศตรงข้ามมากที่สุด

ชุดที่ใบหม่อนเลือกใส่เป็นแบบเกาะอกสีดำที่มีกระโปรงสั้นจนเห็นขาอ่อนเหมือนที่ใบหม่อนเห็นพวกสาว ๆ ที่ออฟฟิศใส่กัน เพียงแต่ชุดนี้รัดรูปจนเห็นรูปร่างได้อย่างชัดเจน ส่วนรองเท้าสีดำก็เป็นแบบมีห่วงผูกมาถึงข้อเท้าดูเซ็กซี่จนใบหม่อนไม่กล้าเดิน

“โป๊ที่ไหนกันจ๊ะ ชุดของฉันที่ให้เธอเลือกใส่น่ะมีชุดนี้แหละที่เรียบร้อย ดูธรรมดาที่สุด”

ธัญญาบอกยิ้ม ๆ พอจะเข้าใจอยู่หรอกว่าใบหม่อนไม่เคยแต่งตัวแบบนี้จึงยังรู้สึกเก้อเขินอยู่บ้าง ไม่เหมือนธัญญาที่แต่งตัวเปิดเผยจนเคยชิน

คืนนี้ธัญญาใส่ท่อนบนเป็นแบบคาดอกเท่านั้นจึงเหมือนใส่เสื้อชั้นใน โชว์สะดือและเอวคอดให้หนุ่ม ๆ ตาค้างเล่น ส่วนท่อนล่างก็เป็นกางเกงขาสั้นเอวต่ำชนิดที่สั้นจนน่าหวาดเสียวแถมยังฟิตเปรี๊ยะอีกต่างหาก ใบหม่อนเห็นเพื่อนแต่งชุดนี้ก็ยังตกตะลึงตาค้างไปหลายวินาที ไม่คิดว่าธัญญาจะกล้าใส่ แต่พอใบหม่อนมาถึงผับในห้องแต่งตัวเช่นนี้ก็ต้องอึ้งไปทันที เพราะมีหลายคนที่แต่งตัวไม่ต่างจากธัญญาเลย ใบหม่อนคิดว่าชุดที่ตัวเองใส่มันโป๊แล้ว ก็ยังถือว่าธรรมดาอย่างที่ธัญญาบอก

“งั้นฉันเอาผ้าคลุมไหล่ก็แล้วกัน”

ใบหม่อนบอกพร้อมกับล้วงมือไปในกระเป๋าหยิบผ้าคลุมไหล่ผืนบางขึ้นมาคลุมไหล่เอาไว้อย่างน้อยก็ทำให้มั่นใจขึ้นมาได้บ้าง

“ถ้าจะให้เก๋เปลี่ยนจากคลุมไหล่เอามาพันคอไว้ดีกว่านะ จะได้ดูเซ็กซี่ไงล่ะ มาฉันทำให้”

ธัญญา จัดแจงนำผ้าสี่เหลี่ยมผืนบางสีดำนั้นมาพับแล้วก็พันคอหลวม ๆ ให้กับใบหม่อน ความยาวของปลายผ้าทำให้ใบหม่อนใช้เอามาปิดตรงบริเวณเนินอกได้ด้วย ส่วนไหล่ที่เปลือยจนเผยให้เห็นผิวขาวผ่องนั้น ใบหม่อนก็ใช้ผมที่ยาวประบ่านั้น มาให้มันคลอเคลียแถวไหล่เอาไว้เพื่อจะได้ไม่เปิดเผยผิวพรรณบริเวณนั้นจนเกินไปนัก

ธัญญาไม่ชอบแต่งหน้าจัด เธอจึงแต่งหน้าให้ใบหม่อนแบบไม่เข้มมากนัก แต่สิ่งที่ธัญญาเน้นคือดวงตา ใบหม่อนจึงถูกธัญญาจับดัดขนตาจนงอนก่อนจะบรรจงกรีดอายไลน์เนอร์สีดำ แล้วก็ปัดขนตาสีดำให้ดวงตาของใบหม่อนงอนดำจนดูเป็นสาวน้อยตาหวานฉ่ำที่มีดวงตาเปล่งประกายสวยเป็นที่พอใจของธัญญา

“ว้าว..เธอดูสวยเซ็กซี่ขึ้นตั้งเยอะนะเนี่ย แถมมีกระเป๋าสีดำเข้ากับชุดอีกต่างหาก ต๊าย..นี่มันกระเป๋ายี่ห้อนี่นา..เธอมีกระเป๋าแบบนี้ด้วยหรือใบหม่อน”

ธัญญา เพิ่งสังเกตเห็นกระเป๋าของเพื่อนจึงอดตื่นเต้นไม่ได้

“คุณหลินที่ออฟฟิศให้มาน่ะ เธอมีอยู่หลายใบก็เลยเอาใบที่เบื่อไม่ได้ใช้แล้วมาให้”

“ฉันว่าแล้วเชียว อย่างเธอหรือจะกล้าซื้อของแพง ๆ แบบนี้ได้ ฉันไม่ได้ดูถูกเธอนะใบหม่อน แต่พูดตามความจริงน่ะ”

“เธอดูถูกต้องแล้วล่ะ อย่างฉันน่ะไม่มีปัญญาจะซื้อกระเป๋าใบละเป็นหมื่นเป็นแสนแบบนี้มาใช้หรอก”

“แต่ถ้าเธอจับผู้ชายรวย ๆ เอาไว้ได้สักคน เธอก็จะได้ในสิ่งที่เธอต้องการแน่นอน เหมือนที่ฉันเป็นกิ๊กของเจ้านายที่บริษัทอยู่นี่ไงถึงทำให้ฉันมีปัญญาพาเธอมาเที่ยวที่หรู ๆ แบบนี้ได้ แล้วก็ได้มารู้จักกับพวกหนุ่มไฮโซแถวนี้ไงล่ะ”

“ฉันยังใจไม่ถึงเหมือนเธอหรอกมีมี่ อีกอย่างฉันไม่ชอบคนแก่คราวพ่อด้วย”

ใบหม่อน รู้ว่าเจ้านายของธัญญา ที่เลี้ยงดูธัญญาแบบลับ ๆ นั้นมีอายุรุ่นพ่อแล้ว ใบหม่อนจึงพูดหยอกล้อเพื่อน

“แก่ ๆ แต่มีเงินให้ใช้จะเป็นไรไปล่ะ แถมยังไม่มาอยู่ให้เราปรนนิบัติทุกวันด้วย เธอไม่เห็นหรือไงว่าฉันมีเวลาส่วนตัวมากพอที่จะมาเที่ยวเตร่หาความสำราญได้อย่างเสรี แล้วตอนนี้นะยังมีกิ๊กหนุ่มหล่อไว้แก้เหงาด้วยอีกคน”

ธัญญาคุยให้เพื่อนฟังอย่างภูมิใจ

“คนที่ชื่อทินกรน่ะเหรอ”

“ใช่..เขาหน้าตาดีด้วยนะ ไม่ใช่รวยอย่างเดียว”

ธัญญา บอกให้เพื่อนได้อิจฉา

“แล้วเขาไม่รู้เหรอว่าเธอเป็น....”

“เป็นกิ๊กเจ้านายน่ะเหรอ...ฉันก็เคยบอกเขาเหมือนกัน เขาไม่เห็นจะแคร์อะไรเลย สมัยนี้ไม่มีใครเขาสนใจหรอกว่าใครจะเป็นกิ๊กกับใครบ้าง เพราะเขาก็คงไม่คิดที่จะจริงจังกับฉันเหมือนกัน คุณกรน่ะเจ้าชู้ตัวพ่อเลยล่ะ”

“อ้าว..แล้วจะคบกันไปทำไมล่ะถ้าไม่คิดจะจริงจังต่อกัน” ใบหม่อนอดสงสัยไม่ได้

“ใบหม่อนจ๋า..เธอนี่มันคิดอะไรแบบบ้านน้อกบ้านนอก..เอาเถอะฉันขี้เกียจอธิบาย เราเข้าไปข้างในกันดีกว่า ป่านนี้กิ๊กฉันคงรอนานแล้วล่ะ”

ธัญญา เก็บเครื่องสำอางใส่กระเป๋า ก่อนจะหันมาสำรวจความเรียบร้อยของร่างกาย หมุนซ้ายหมุนขวาดูในกระจก ส่วนใบหม่อนก็เริ่มใจคอไม่ดีเมื่อจะต้องไปเผชิญกับกลุ่มเพื่อน ๆ ของธัญญาเข้าจริง ๆ