หลอกลวง

“ อะไรเนี่ย ทำไมเยอะจัง ”เสียงของเธอดังขึ้นอย่างแผ่วเบา ขณะเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงานของเขาเพื่อจัดของให้เป็นระเบียบ แต่ทันใดนั้น เสียงทุ้มเข้มของเจ้าของห้องก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

“ นั่นเธอยุ่งอะไรกับของใช้ส่วนตัวฉัน ”

หญิงสาวสะดุ้ง หันกลับมาทันที มือที่ถือของอยู่สั่นนิด ๆ“ คือ…ฉันแค่จะจัดของให้เป็นระเบียบค่ะ แต่ไม่คิดว่าข้างในจะมี… ”

เขาเลิกคิ้ว สายตาคมหรี่ลง “ นั่นมันของส่วนตัวของฉัน เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่ามันคืออะไร ”

“ ขอโทษค่ะ ไหมไม่ได้ตั้งใจจะยุ่งกับของใช้ส่วนตัวของคุณ ”

เขาเดินเข้ามาใกล้กว่าเดิม สีหน้าเรียบนิ่งแต่แฝงแรงกดดัน“ เธอนี่มันชอบสอดรู้สอดเห็นจริง ๆ ไม่รู้หรือไงว่าควรอยู่ในขอบเขตแค่ไหน ”

“ ฉันแค่ทำงานตามหน้าที่ค่ะ ” เธอตอบเสียงเบา พยายามไม่สบตา

“ แน่ใจนะ ว่าไม่ได้ตั้งใจจะหาเรื่อง ”

หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่น รู้สึกเหมือนถูกกดให้ตัวเล็กลงทุกขณะ“ วันนี้คุณกลับมาบ้านเร็วผิดปกตินะคะ ”

เขายักไหล่ “ ก็อาจารย์ยกเลิกคลาส แล้วเธอล่ะ ทำไมถึงกลับมาก่อนฉัน ”

“ คือวันนี้ไหมได้เรียนแค่วิชาเดียวค่ะ วิชาตอนบ่ายอาจารย์ยกเลิกเหมือนกัน ”

“ งั้นว่าง ๆ แบบนี้ มาหาอะไรทำด้วยกันดีไหม ”

เธอชะงักไป ใจเต้นแรงเพราะไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร“ ทำอะไรคะ ”

เขายิ้มมุมปาก “ ตกใจอะไร…คิดว่าฉันจะชวนเธอทำเรื่องไม่ดีหรือไง ” เขาหัวเราะเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงกวน ๆ “ แค่เห็นหน้าเธอ ฉันก็หมดอารมณ์แล้ว ”

“ งั้นก็ดีค่ะ จะได้ไม่ต้องเห็นหน้ากันให้รำคาญตา ” เธอตอบกลับทันควัน น้ำเสียงเรียบแต่เจือความไม่พอใจ

เขาชะงักเล็กน้อยก่อนแค่นหัวเราะ “ ปากเก่งดีนี่ เธอนี่กล้าขึ้นทุกวันเลยนะ ”

เธอยืนอยู่เงียบ ๆ ไม่ตอบอะไร พลางรีบเก็บของใส่ตะกร้าเตรียมจะออกจากห้อง

“ หยุดก่อน ” เสียงเข้มดังขึ้นอีกครั้ง “ เธอควรระวังคำพูดหน่อยนะ ฉันไม่ชอบคนที่ไม่รู้ที่ต่ำที่สูง ”

หญิงสาวนิ่ง มือที่ถือผ้าแน่นขึ้น“ แล้วทำไมคุณถึงต้องพูดจาเหยียดกันแบบนั้นด้วยคะ ฉันก็แค่ทำงานสุจริตเหมือนคนอื่น ”

เขาหัวเราะในลำคอ “ เธอนี่มันน่ารำคาญจริง ๆ ”พูดจบ เขาก็เดินผ่านเธอไป ร่างสูงส่งกลิ่นน้ำหอมจาง ๆ ทิ้งไว้ให้เธอยืนนิ่งอยู่กับที่ ความรู้สึกทั้งอับอาย ทั้งน้อยใจ และไม่พอใจปะปนกันในอก

…

วันศุกร์ …

แสงไฟจากตัวบ้านสะท้อนประกายในดวงตาของเธอเมื่อก้าวลงบันได

เธอสวมชุดที่เขาเป็นคนยื่นให้ก่อนหน้านี้ “ คุณปริญคะ ฉันไม่ชอบชุดนี้เลย ”

เขาเงยหน้ามอง พลางปรายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า“ ไม่ชอบก็ต้องใส่ ”

“ แต่มันโป๊มากเลยนะคะ ”

“ อย่าเรื่องมาก ”

“ บังคับเที่ยวแล้วยังบังคับให้ใส่ชุดบ้า ๆ นี่อีก ”เธอบ่นเบา ๆ พลางย่นจมูกด้วยความไม่พอใจ

“ เธออย่าบ่นมากได้มั้ย ฉันรำคาญหู ขึ้นรถ ”

หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะขึ้นรถอย่างจำใจ

…

ไม่นาน รถหรูคันนั้นก็แล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ที่ประดับไฟระยิบระยับ มีเสียงเพลงและผู้คนกำลังสนุกสนานริมสระน้ำ

“ ทำไมมาช้าจัง ” เสียงเพื่อนของเขาดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มกวน ๆ

“ ก็รอแม่หลับไง ไม่งั้นพายัยนี่ออกมาข้างนอกไม่ได้ ”

“ ปริญ นังนี่เป็นใคร ”

หญิงสาวรีบยกมือไหว้อย่างสุภาพ “ สวัสดีค่ะ ”

“ เธอเป็นใครมากับปริญได้ยังไง ”เสียงของหญิงสาวอีกคนดังขึ้นอย่างไม่พอใจ

เพื่อนของเขารีบพูดแทรก “ น้ำหวานใจเย็นก่อนสิ นี่มันคนใช้บ้านปริญเอง ”

“ แล้วปริญเอามันมาด้วยทำไม ”

“ ก็ไอ้บิวเป็นคนขอให้พามาด้วยไง ”

“ ใช่ ๆ บิวเป็นคนขอเอง ”

น้ำหวานจ้องเธออย่างไม่ชอบใจ“ ปริญ ต่อไปนี้อย่าไปไหนมาไหนกับนังคนใช้นี่สองต่อสองนะ ”

“ โอเค ๆ ” เขาตอบรับอย่างไม่ใส่ใจ

“ ไหม พี่ชื่อบิวนะ จำได้ป่ะ วันนั้นพี่ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย ”

“ จำได้ค่ะ ” เธอยิ้มบาง ๆ

“ มานั่งนี่มาสิ พี่เตรียมที่นั่งไว้ให้แล้ว ”

“ ขอบคุณค่ะ ”

“ ตามสบายเลยนะ นี่พี่กันต์ เจ้าของบ้าน ”

“ สวัสดีค่ะ ”

“ สวัสดีครับ ”ชายหนุ่มเจ้าของบ้านส่งยิ้มให้เธอเล็กน้อย แต่สายตาของคนที่นั่งข้างเธอกลับจ้องมองอยู่ตลอด

……

“ ปริญ ”

“ ว่า ”

“ ปริญไม่สนใจน้ำหวานเลยอ่ะ ”

“ ถ้าไม่สนใจแล้วจะมานั่งด้วยเหรอ ”

“ ก็ปริญเอาแต่จ้องนังนั่น อย่าคิดว่าน้ำหวานไม่รู้นะ ”

“ อย่ามางี่เง่าได้ไหมน้ำหวาน ”ชายหนุ่มแสดงท่าทีรำคาญหญิงสาว

“ แล้วปริญมองนังนั่นทำไม ”

“ ปริญก็มองทุกคนนะ ถ้าน้ำหวานไม่พอใจเดี๋ยวปริญกลับก่อนก็ได้ ”เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“ ถ้าปริญกลับ น้ำหวานก็จะกลับด้วย ”

“ น้ำหวานนั่งรออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวปริญขอตัวไปเอาเครื่องดื่มแป๊บ ”

“ น้ำหวานขอไปด้วย ” หญิงสาวที่แม่จะเห็นท่าทีของชายหนุ่มที่แสดงออกชัดเจนว่ากำลังรำคาญ แต่เธอก็พยายามตามติดเขาเหมือนเดิม

“ นั่งรออยู่ตรงนี้แหละ ”

“ ก็ได้ ”น้ำหวานกอดอก หันหน้าไปทางอื่นอย่างงอน ๆ

ส่วนเขาเดินออกไปโดยไม่หันกลับมา ขณะเธอที่นั่งอยู่ไม่ไกล ได้แต่มองเหตุการณ์เงียบ ๆ ด้วยความอึดอัดในใจ

เธอไม่ได้อยากมางานนี้ตั้งแต่แรกแล้ว…แต่ในค่ำคืนนี้ คงยังหนีโชคชะตาที่เริ่มจะเปลี่ยนไม่ได้อีกต่อไป