สาวใช้
“ อุส่าดีใจ นึกว่าจะไม่กลับมาแล้ว ”เสียงทุ้มติดเยาะดังขึ้นทันทีที่เธอก้าวเข้ามาในห้องโถง
หญิงสาวชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองเขาด้วยสายตาสงสัย“ ฉันไปทำอะไรให้คุณไม่ชอบขี้หน้าหรือคะ ทำไมถึงพูดแบบนั้น ”
เขาแค่นหัวเราะในลำคอ ดวงตาคมหันมามองเธออย่างไม่แยแส“ ก็เพราะว่าเธอมันร้าย ”
“ ร้ายยังไงคะ ”เธอถามกลับทันทีด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่แฝงความไม่เข้าใจ
“ ยังมีหน้ามาถามอีก ”
“ คือฉันไม่รู้จริงๆ ค่ะ ถ้าคุณรู้ก็บอกสิคะ ว่าฉันร้ายยังไง ”
เขายักไหล่ มองเธออย่างคนถือดี“ บอกว่าร้ายก็ร้ายสิ แล้วได้ยินข่าวว่าพ่อเธอป่วยไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไม่อยู่ดูแลพ่อ ”
“ ถ้าฉันอยู่ดูแลพ่อ แล้วใครจะทำงานหาเงินคะ ”
“ จะไปรู้หรอ ”
เธอเม้มริมฝีปากแน่น น้ำเสียงเริ่มสั่นนิดๆ“ นั่นไงคะ คุณไม่รู้ก็อย่าพูดเลยดีกว่าค่ะ ”
เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจ “ เธอต้องการเงินเท่าไหร่ เดี๋ยวฉันจะให้ แต่มีข้อแม้ว่าห้ามกลับมาที่นี่อีก ”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตาเขาอย่างแน่วแน่“ ฉันคงทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ”
“ ทำไม อยากอยู่ที่นี่ต่อเพื่อหวังจะได้เป็นเมียน้อยพ่อฉันใช่มั้ย ”
“ เปล่านะคะ ”
“ ถ้าไม่คิดแบบนั้นก็รับเงินแล้วก็ออกไปจากบ้านหลังนี้สิ ”
“ ฉันยืนยันคำเดิมค่ะ ว่าฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ”
เขาหัวเราะเบาๆ ในลำคอ สายตาเต็มไปด้วยการท้าทาย“ ได้..งั้นก็ทนอยู่ที่นี่ต่อไป ฉันอยากรู้นักว่าเธอจะทนได้อีกนานแค่ไหน ”
ชายหนุ่มหมุนตัวเดินจากไป ทิ้งเพียงคำพูดที่คลุมเครือให้เธอยืนงุนงงอยู่กับที่
ส่วนหญิงสาวได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหันกลับไปทำงานต่อ
…
ช่วงบ่ายของวันนั้น บรรยากาศในห้องหนังสือสงบเงียบ ชายสูงวัยเจ้าของบ้านเงยหน้าจากหนังสือพิมพ์ เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาพร้อมถาดชา
“ พ่อของเธอเป็นยังไงบ้าง ”
“ อาการของแกเริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ ”
“ เออๆ ดีละ แล้วเรื่องเรียนสรุปจะเอายังไง ”
“ คือฉันอยากอยู่ดูแลรับใช้คุณท่านค่ะ ”
“ แล้วเธออยากเรียนมั้ย ”
“ ก็อยากค่ะ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เพราะฉันต้องทำงานใช้หนี้ ”
“ เอาเป็นว่าถ้าเธออยากเรียน เดี๋ยวฉันจะจัดการหามหาวิทยาลัยดีๆ ให้ ส่วนเธอมีหน้าที่แค่เลือกคณะ เลือกสาขาที่อยากเรียนก็พอ ”
เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “ แล้วฉันจะเอาเวลาที่ไหนทำงานคะ ”
“ แม่บ้านมีตั้งห้าหกคน ไม่มีเธอสักคนคงไม่มีใครเดือดร้อนหรอกมั้ง ”
“ งั้นหลังเลิกเรียน ฉันจะรีบกลับมาทำงานรับใช้คุณท่านนะคะ ”
“ ก็แล้วแต่เธอนะ ”ชายสูงวัยยิ้มบางๆ ก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
…
“ นั่นเธอใส่ชุดนักศึกษาทำไม ”
หญิงสาวหันมามองพลางตอบเรียบๆ“ ก็ใส่ไปมหาลัยไงคะ ”
ชายหนุ่มที่เดินลงตามมาหยุดชะงักกลางบันได“ คุณพ่อครับ นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมคุณพ่อถึงอนุญาตให้คนใช้ไปเรียนหนังสือ และไปเรียนที่เดียวกับผมด้วย ”
ชายสูงวัยวางหนังสือพิมพ์ลงช้าๆ “ ก็เรียนเพื่อที่จะได้มีงานดีๆ ทำ แล้วไม่โดนแกดูถูกไง ”
“ คุณพ่ออย่ามาประชดผมได้มั้ย ”
“ ก็แล้วใครสั่งใครสอนให้แกดูถูกคนอื่น ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขากำหมัดแน่น ความไม่พอใจฉายชัดบนใบหน้า ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกโกรธ และเกลียดหญิงสาวคนใช้มากขึ้นกว่าเดิม
“ นั่นแกจะไปไหน ทำไมไม่ทานข้าวเช้า ”
“ ผมกินไม่ลง ”
“ เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป ”
“ คุณพ่อมีอะไรอีกครับ ผมต้องรีบไปเรียน ”
“ ไหนๆ ก็ไปเรียนที่เดียวกัน ให้เธอติดรถไปด้วย ”
“ ห๊ะ! คุณพ่อจะให้คนใช้เนี่ยนะติดรถผมไป ”
หญิงสาวรีบโบกมือปฏิเสธ “ ไม่เป็นไรค่ะคุณท่าน ไหมไปเองได้ ”
“ จะนั่งรถเมล์ รถแท็กซี่ให้เปลืองเงินไปทำไม ”
“ ไม่มีทาง ผมไม่ยอมให้นังนี่ติดรถผมไปเด็ดขาด ”
“ นี่เป็นคำสั่ง แล้วแกต้องทำตาม ”
“ ก็ได้..ถ้าคุณพ่อต้องการแบบนั้น ”
ชายหนุ่มพูดเสียงแข็ง ก่อนจะคว้ากุญแจรถแล้วเดินนำหน้าหญิงสาว
“ อยากไปด้วยก็ขึ้นรถสิ ฉันต้องรีบไป ”
“ คุณท่านคะ ฉันนั่งรถไปเองก็ได้ ”
“ ที่นี่ทุกคนต้องเชื่อฟังคำสั่งฉัน ”
หญิงสาวนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเบาๆ “ ก็ได้ค่ะ ”
“ ไม่ต้องมาเสแสร้ง ฉันรู้ว่าเธออยากนั่งรถไปกับฉัน และนี่คงเป็นครั้งแรกสินะที่เธอได้นั่งรถแพงๆ ” เมื่อทั้งสองอยู่ด้วยกันเพียงลำพัง เขาก็ต่อว่าเธอด้วยถ้อยคำเยาะหยัน
“ ถ้าคุณคิดแบบนั้น เดี๋ยวฉันลงตรงนี้แล้วขึ้นรถเมล์ไปเองก็ได้ค่ะ ”
เมื่อได้ยินแบบนั้น เขาก็ค่อยๆ ชะลอรถลงแต่ก่อนที่เธอจะเปิดประตู เขาก็เร่งเครื่องขึ้นกะทันหัน
“ โอ้ยย! ”เธอร้องออกมาพร้อมเอามือจับหัว เขาหัวเราะในลำคอ
“ โทษที พอดีฉันลืมไปว่าเธอนั่งรถมาด้วย ”
“ คุณจงใจแกล้งฉันชัดๆ ”
“ แล้วไงอ่ะ โกรธเหรอ จะไปฟ้องคุณพ่อก็ได้นะ ”
“ จอดรถค่ะ ฉันจะลง ”
“ ไม่จอด ”เขาพูดจบก็เร่งความเร็วของรถอีกครั้งจนหญิงสาวเริ่มหวาดกลัว รีบคาดเข็มขัดทันที
…
“ รีบลงไปซะก่อนจะมีใครมาเห็นเข้า ”ทันทีที่ถึงมหาวิทยาลัยเขาก็รีบไล่เธอลงจากรถ
“ ค่ะ ” ส่วนหญิงสาวเปิดประตูรถแล้วรีบก้าวออกมา ก่อนที่รถหรูจะแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว
ไม่ไกลนัก มีเสียงพูดคุยของกลุ่มนักศึกษาชายดังขึ้น
“ นั่นรถไอ้ปริญไม่ใช่หรอ ”
“ ใช่จริงๆ ด้วย ”
“ แล้วผู้หญิงที่นั่งรถมาด้วยนั่นใครอ่ะ ทำไมไม่คุ้นหน้าเลย ”
“ ปริญมันก็ควงสาวไปทั่ว กูว่าไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย ”
“ แต่คนอย่างไอ้ปริญเนี่ยนะจะควงผู้หญิงแบบนั้น ”
“ เออน้อ ปกติปริญมันชอบควงสาวๆ ระดับดาวมหาลัย แต่ยัยนั่นไม่ตรงสเป็กมันเลย ”
“ อยากรู้ก็เข้าไปถามมันเลยดีกว่า ”
“ เออๆ ”
ทันทีที่เขาเห็นเพื่อนสองคนกำลังเดินตรงเข้ามา เขาก็รีบออกรถด้วยความเร็ว
“ อ้าว! รีบไปไหนของมันวะ ”
“ มีพิรุธนะเนี่ย ”
“ เออว่ะ ”
ระหว่างที่หญิงสาวกำลังยืนเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าอาคารเรียน เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลัง
“ น้องๆ ”
“ คะ ”
“ น้องชื่ออะไรหรอ แล้วอยู่ปีไหนล่ะ ”
“ ชื่อไหมค่ะ กำลังเข้าปีหนึ่ง ”
“ อ๋อ ถึงว่าไม่คุ้นหน้าเลย พวกพี่อยู่ปีสี่นะ ”
“ ค่ะ ”
“ แล้วน้องมากับใครหรอ ”
“ มากับพี่ค่ะ ”
“ ไอ้ปริญมันมีน้องสาวตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยวะ ”
“ พวกพี่มีอะไรหรือเปล่าคะ ”
“ ที่บอกว่ามากับพี่อ่ะ พี่ชายแท้ๆ หรอ ”
“ ไม่ใช่ค่ะ แค่รุ่นพี่ ”
“ แล้วน้องมีแฟนหรือยัง ”
“ ยังไม่มีค่ะ ”
“ แล้วรู้จักกับไอ้ปริญได้ยังไง ”
เธอทำหน้างงเล็กน้อย “ คือพวกพี่เป็นเพื่อนปริญ แล้วก็เห็นน้องนั่งรถมากับมันอ่ะ ”
“ อ๋อ คือฉันทำงานอยู่ที่บ้านคุณปริญค่ะ ”
เสียงหนึ่งดังขึ้นทันที
“ เฮ้ย! พวกเองมายืนทำอะไรกันตรงนี้วะ ”
“ ก็แวะมาทำความรู้จักน้องใหม่เฉยๆ ”
“ สรุปเธอจะมาเรียนหรือว่ามายืนอ่อยผู้ชาย ”
“ เห้ย ใจเย็นก่อนดิ ไปว่าน้องเขาแบบนั้นได้ยังไงวะ ”
“ น้องอะไร นี่มันคนใช้บ้านฉัน ”
“ ห๊า! คนใช้? ”
“ เออๆ อย่าไปสนใจเลย ”
“ น้องสนใจไปเป็นคนใช้บ้านพี่มั้ย เดี๋ยวพี่จะจัดชุดแม่บ้านสุดเซ็กซี่ให้ วันๆ น้องไม่ต้องทำอะไรเลย แค่โชว์ใส่ชุดแม่บ้านให้พี่ดูเฉยๆ ก็พอ ”
“ เออๆ น่าสนว่ะ ”
“ ถ้าพวกมึงอยากได้ เดี๋ยวฉันหาสาวๆ ให้ อย่าไปสนใจยัยนี่เลย ”
“ ฮั่นแน่ มีหวง ”
“ จะบ้ารึไง ฉันแค่ไม่อยากมีเพื่อนตาต่ำ ”
“ ต่ำอะไร น้องเขาออกจะน่ารัก เพียงแต่ไม่ใช่สเป็กมึงแค่นั้นเอง ”
หญิงสาวเม้มปากแน่น รู้สึกอึดอัดจนทนไม่ไหว
เธอหันหลังเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร
“ อ้าว ไปไหนอ่ะน้อง ”
“ อย่าบอกนะว่าพวกมึงสนใจยัยนั่น ”
“ เออๆ สนใจ ดูจากท่าทางแล้วสดแน่นอน ”
“ ไม่สดหรอก เชื่อฉัน ”
“ อย่าบอกนะว่ามึงเคยลองแล้ว ”
“ จะบ้ารึไงวะ ไม่เคย ”
“ จริงป่าววว ”
“ ร้อยเปอร์เซ็น คนอย่างฉันไม่มีทางกินของแบบนั้นเด็ดขาด ”
“ เออๆ เชื่อละ ”
ไม่นานเขาก็เดินกลับมาที่รถ สีหน้าเรียบเฉยแต่สายตาแฝงแววไม่สบอารมณ์
“ กูอุตส่ารออยู่ที่รถตั้งนาน ไม่เห็นโผล่หน้า ที่แท้ก็มายืนจีบสาวใช้ ”
“ ไม่ได้ตั้งใจจะจีบ พวกกูแค่เห็นน้องเขานั่งรถมากับมึง ว่าแต่มึงขับรถหนีพวกกูทำไมวะ ”
“ ไม่ได้หนี กูไม่เห็นพวกมึง ”
“ ถ้าไม่เห็นแล้วรู้ได้ไงว่าพวกกูอยู่ที่นี่ ”
“ ก็บังเอิญมาเจอเฉยๆ ”
“ ตอนแรกมึงคิดว่าพวกกูไม่ทันเห็นใช่ไหมล่ะ ”
“ กูบอกบังเอิญก็บังเอิญดิวะ ”
“ เชื่อก็ได้ ”
“ ไอ้ปริญ มึงอย่าลืมเว้ย ศุกร์นี้เรามีนัดจัดปาร์ตี้ที่บ้านไอ้กันต์ ”
“ เออๆ ไม่ลืม ”
“ มึงชวนน้องเขาไปด้วยได้ไหมวะ ”
“ ก็ชวนเองดิ ”
“ ถ้ากูชวนนะ น้องเขาไม่ไปชัวร์ ”
“ แล้วไงอ่ะ ไม่ไปก็ดี จะได้ไม่เสียบรรยากาศ ”
“ ไอ้ปริญ ศุกร์นี้ถ้ากูไม่เจอน้องไหมที่บ้านไอ้กันต์ ความลับมึงแตกแน่ ”
