บท
ตั้งค่า

สาวใช้

“ อุส่าดีใจ นึกว่าจะไม่กลับมาแล้ว ”เสียงทุ้มติดเยาะดังขึ้นทันทีที่เธอก้าวเข้ามาในห้องโถง

หญิงสาวชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองเขาด้วยสายตาสงสัย“ ฉันไปทำอะไรให้คุณไม่ชอบขี้หน้าหรือคะ ทำไมถึงพูดแบบนั้น ”

เขาแค่นหัวเราะในลำคอ ดวงตาคมหันมามองเธออย่างไม่แยแส“ ก็เพราะว่าเธอมันร้าย ”

“ ร้ายยังไงคะ ”เธอถามกลับทันทีด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่แฝงความไม่เข้าใจ

“ ยังมีหน้ามาถามอีก ”

“ คือฉันไม่รู้จริงๆ ค่ะ ถ้าคุณรู้ก็บอกสิคะ ว่าฉันร้ายยังไง ”

เขายักไหล่ มองเธออย่างคนถือดี“ บอกว่าร้ายก็ร้ายสิ แล้วได้ยินข่าวว่าพ่อเธอป่วยไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไม่อยู่ดูแลพ่อ ”

“ ถ้าฉันอยู่ดูแลพ่อ แล้วใครจะทำงานหาเงินคะ ”

“ จะไปรู้หรอ ”

เธอเม้มริมฝีปากแน่น น้ำเสียงเริ่มสั่นนิดๆ“ นั่นไงคะ คุณไม่รู้ก็อย่าพูดเลยดีกว่าค่ะ ”

เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจ “ เธอต้องการเงินเท่าไหร่ เดี๋ยวฉันจะให้ แต่มีข้อแม้ว่าห้ามกลับมาที่นี่อีก ”

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตาเขาอย่างแน่วแน่“ ฉันคงทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ”

“ ทำไม อยากอยู่ที่นี่ต่อเพื่อหวังจะได้เป็นเมียน้อยพ่อฉันใช่มั้ย ”

“ เปล่านะคะ ”

“ ถ้าไม่คิดแบบนั้นก็รับเงินแล้วก็ออกไปจากบ้านหลังนี้สิ ”

“ ฉันยืนยันคำเดิมค่ะ ว่าฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ”

เขาหัวเราะเบาๆ ในลำคอ สายตาเต็มไปด้วยการท้าทาย“ ได้..งั้นก็ทนอยู่ที่นี่ต่อไป ฉันอยากรู้นักว่าเธอจะทนได้อีกนานแค่ไหน ”

ชายหนุ่มหมุนตัวเดินจากไป ทิ้งเพียงคำพูดที่คลุมเครือให้เธอยืนงุนงงอยู่กับที่

ส่วนหญิงสาวได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหันกลับไปทำงานต่อ

ช่วงบ่ายของวันนั้น บรรยากาศในห้องหนังสือสงบเงียบ ชายสูงวัยเจ้าของบ้านเงยหน้าจากหนังสือพิมพ์ เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาพร้อมถาดชา

“ พ่อของเธอเป็นยังไงบ้าง ”

“ อาการของแกเริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ ”

“ เออๆ ดีละ แล้วเรื่องเรียนสรุปจะเอายังไง ”

“ คือฉันอยากอยู่ดูแลรับใช้คุณท่านค่ะ ”

“ แล้วเธออยากเรียนมั้ย ”

“ ก็อยากค่ะ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เพราะฉันต้องทำงานใช้หนี้ ”

“ เอาเป็นว่าถ้าเธออยากเรียน เดี๋ยวฉันจะจัดการหามหาวิทยาลัยดีๆ ให้ ส่วนเธอมีหน้าที่แค่เลือกคณะ เลือกสาขาที่อยากเรียนก็พอ ”

เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “ แล้วฉันจะเอาเวลาที่ไหนทำงานคะ ”

“ แม่บ้านมีตั้งห้าหกคน ไม่มีเธอสักคนคงไม่มีใครเดือดร้อนหรอกมั้ง ”

“ งั้นหลังเลิกเรียน ฉันจะรีบกลับมาทำงานรับใช้คุณท่านนะคะ ”

“ ก็แล้วแต่เธอนะ ”ชายสูงวัยยิ้มบางๆ ก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ

“ นั่นเธอใส่ชุดนักศึกษาทำไม ”

หญิงสาวหันมามองพลางตอบเรียบๆ“ ก็ใส่ไปมหาลัยไงคะ ”

ชายหนุ่มที่เดินลงตามมาหยุดชะงักกลางบันได“ คุณพ่อครับ นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมคุณพ่อถึงอนุญาตให้คนใช้ไปเรียนหนังสือ และไปเรียนที่เดียวกับผมด้วย ”

ชายสูงวัยวางหนังสือพิมพ์ลงช้าๆ “ ก็เรียนเพื่อที่จะได้มีงานดีๆ ทำ แล้วไม่โดนแกดูถูกไง ”

“ คุณพ่ออย่ามาประชดผมได้มั้ย ”

“ ก็แล้วใครสั่งใครสอนให้แกดูถูกคนอื่น ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขากำหมัดแน่น ความไม่พอใจฉายชัดบนใบหน้า ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกโกรธ และเกลียดหญิงสาวคนใช้มากขึ้นกว่าเดิม

“ นั่นแกจะไปไหน ทำไมไม่ทานข้าวเช้า ”

“ ผมกินไม่ลง ”

“ เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป ”

“ คุณพ่อมีอะไรอีกครับ ผมต้องรีบไปเรียน ”

“ ไหนๆ ก็ไปเรียนที่เดียวกัน ให้เธอติดรถไปด้วย ”

“ ห๊ะ! คุณพ่อจะให้คนใช้เนี่ยนะติดรถผมไป ”

หญิงสาวรีบโบกมือปฏิเสธ “ ไม่เป็นไรค่ะคุณท่าน ไหมไปเองได้ ”

“ จะนั่งรถเมล์ รถแท็กซี่ให้เปลืองเงินไปทำไม ”

“ ไม่มีทาง ผมไม่ยอมให้นังนี่ติดรถผมไปเด็ดขาด ”

“ นี่เป็นคำสั่ง แล้วแกต้องทำตาม ”

“ ก็ได้..ถ้าคุณพ่อต้องการแบบนั้น ”

ชายหนุ่มพูดเสียงแข็ง ก่อนจะคว้ากุญแจรถแล้วเดินนำหน้าหญิงสาว

“ อยากไปด้วยก็ขึ้นรถสิ ฉันต้องรีบไป ”

“ คุณท่านคะ ฉันนั่งรถไปเองก็ได้ ”

“ ที่นี่ทุกคนต้องเชื่อฟังคำสั่งฉัน ”

หญิงสาวนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเบาๆ “ ก็ได้ค่ะ ”

“ ไม่ต้องมาเสแสร้ง ฉันรู้ว่าเธออยากนั่งรถไปกับฉัน และนี่คงเป็นครั้งแรกสินะที่เธอได้นั่งรถแพงๆ ” เมื่อทั้งสองอยู่ด้วยกันเพียงลำพัง เขาก็ต่อว่าเธอด้วยถ้อยคำเยาะหยัน

“ ถ้าคุณคิดแบบนั้น เดี๋ยวฉันลงตรงนี้แล้วขึ้นรถเมล์ไปเองก็ได้ค่ะ ”

เมื่อได้ยินแบบนั้น เขาก็ค่อยๆ ชะลอรถลงแต่ก่อนที่เธอจะเปิดประตู เขาก็เร่งเครื่องขึ้นกะทันหัน

“ โอ้ยย! ”เธอร้องออกมาพร้อมเอามือจับหัว เขาหัวเราะในลำคอ

“ โทษที พอดีฉันลืมไปว่าเธอนั่งรถมาด้วย ”

“ คุณจงใจแกล้งฉันชัดๆ ”

“ แล้วไงอ่ะ โกรธเหรอ จะไปฟ้องคุณพ่อก็ได้นะ ”

“ จอดรถค่ะ ฉันจะลง ”

“ ไม่จอด ”เขาพูดจบก็เร่งความเร็วของรถอีกครั้งจนหญิงสาวเริ่มหวาดกลัว รีบคาดเข็มขัดทันที

“ รีบลงไปซะก่อนจะมีใครมาเห็นเข้า ”ทันทีที่ถึงมหาวิทยาลัยเขาก็รีบไล่เธอลงจากรถ

“ ค่ะ ” ส่วนหญิงสาวเปิดประตูรถแล้วรีบก้าวออกมา ก่อนที่รถหรูจะแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว

ไม่ไกลนัก มีเสียงพูดคุยของกลุ่มนักศึกษาชายดังขึ้น

“ นั่นรถไอ้ปริญไม่ใช่หรอ ”

“ ใช่จริงๆ ด้วย ”

“ แล้วผู้หญิงที่นั่งรถมาด้วยนั่นใครอ่ะ ทำไมไม่คุ้นหน้าเลย ”

“ ปริญมันก็ควงสาวไปทั่ว กูว่าไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย ”

“ แต่คนอย่างไอ้ปริญเนี่ยนะจะควงผู้หญิงแบบนั้น ”

“ เออน้อ ปกติปริญมันชอบควงสาวๆ ระดับดาวมหาลัย แต่ยัยนั่นไม่ตรงสเป็กมันเลย ”

“ อยากรู้ก็เข้าไปถามมันเลยดีกว่า ”

“ เออๆ ”

ทันทีที่เขาเห็นเพื่อนสองคนกำลังเดินตรงเข้ามา เขาก็รีบออกรถด้วยความเร็ว

“ อ้าว! รีบไปไหนของมันวะ ”

“ มีพิรุธนะเนี่ย ”

“ เออว่ะ ”

ระหว่างที่หญิงสาวกำลังยืนเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าอาคารเรียน เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

“ น้องๆ ”

“ คะ ”

“ น้องชื่ออะไรหรอ แล้วอยู่ปีไหนล่ะ ”

“ ชื่อไหมค่ะ กำลังเข้าปีหนึ่ง ”

“ อ๋อ ถึงว่าไม่คุ้นหน้าเลย พวกพี่อยู่ปีสี่นะ ”

“ ค่ะ ”

“ แล้วน้องมากับใครหรอ ”

“ มากับพี่ค่ะ ”

“ ไอ้ปริญมันมีน้องสาวตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยวะ ”

“ พวกพี่มีอะไรหรือเปล่าคะ ”

“ ที่บอกว่ามากับพี่อ่ะ พี่ชายแท้ๆ หรอ ”

“ ไม่ใช่ค่ะ แค่รุ่นพี่ ”

“ แล้วน้องมีแฟนหรือยัง ”

“ ยังไม่มีค่ะ ”

“ แล้วรู้จักกับไอ้ปริญได้ยังไง ”

เธอทำหน้างงเล็กน้อย “ คือพวกพี่เป็นเพื่อนปริญ แล้วก็เห็นน้องนั่งรถมากับมันอ่ะ ”

“ อ๋อ คือฉันทำงานอยู่ที่บ้านคุณปริญค่ะ ”

เสียงหนึ่งดังขึ้นทันที

“ เฮ้ย! พวกเองมายืนทำอะไรกันตรงนี้วะ ”

“ ก็แวะมาทำความรู้จักน้องใหม่เฉยๆ ”

“ สรุปเธอจะมาเรียนหรือว่ามายืนอ่อยผู้ชาย ”

“ เห้ย ใจเย็นก่อนดิ ไปว่าน้องเขาแบบนั้นได้ยังไงวะ ”

“ น้องอะไร นี่มันคนใช้บ้านฉัน ”

“ ห๊า! คนใช้? ”

“ เออๆ อย่าไปสนใจเลย ”

“ น้องสนใจไปเป็นคนใช้บ้านพี่มั้ย เดี๋ยวพี่จะจัดชุดแม่บ้านสุดเซ็กซี่ให้ วันๆ น้องไม่ต้องทำอะไรเลย แค่โชว์ใส่ชุดแม่บ้านให้พี่ดูเฉยๆ ก็พอ ”

“ เออๆ น่าสนว่ะ ”

“ ถ้าพวกมึงอยากได้ เดี๋ยวฉันหาสาวๆ ให้ อย่าไปสนใจยัยนี่เลย ”

“ ฮั่นแน่ มีหวง ”

“ จะบ้ารึไง ฉันแค่ไม่อยากมีเพื่อนตาต่ำ ”

“ ต่ำอะไร น้องเขาออกจะน่ารัก เพียงแต่ไม่ใช่สเป็กมึงแค่นั้นเอง ”

หญิงสาวเม้มปากแน่น รู้สึกอึดอัดจนทนไม่ไหว

เธอหันหลังเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร

“ อ้าว ไปไหนอ่ะน้อง ”

“ อย่าบอกนะว่าพวกมึงสนใจยัยนั่น ”

“ เออๆ สนใจ ดูจากท่าทางแล้วสดแน่นอน ”

“ ไม่สดหรอก เชื่อฉัน ”

“ อย่าบอกนะว่ามึงเคยลองแล้ว ”

“ จะบ้ารึไงวะ ไม่เคย ”

“ จริงป่าววว ”

“ ร้อยเปอร์เซ็น คนอย่างฉันไม่มีทางกินของแบบนั้นเด็ดขาด ”

“ เออๆ เชื่อละ ”

ไม่นานเขาก็เดินกลับมาที่รถ สีหน้าเรียบเฉยแต่สายตาแฝงแววไม่สบอารมณ์

“ กูอุตส่ารออยู่ที่รถตั้งนาน ไม่เห็นโผล่หน้า ที่แท้ก็มายืนจีบสาวใช้ ”

“ ไม่ได้ตั้งใจจะจีบ พวกกูแค่เห็นน้องเขานั่งรถมากับมึง ว่าแต่มึงขับรถหนีพวกกูทำไมวะ ”

“ ไม่ได้หนี กูไม่เห็นพวกมึง ”

“ ถ้าไม่เห็นแล้วรู้ได้ไงว่าพวกกูอยู่ที่นี่ ”

“ ก็บังเอิญมาเจอเฉยๆ ”

“ ตอนแรกมึงคิดว่าพวกกูไม่ทันเห็นใช่ไหมล่ะ ”

“ กูบอกบังเอิญก็บังเอิญดิวะ ”

“ เชื่อก็ได้ ”

“ ไอ้ปริญ มึงอย่าลืมเว้ย ศุกร์นี้เรามีนัดจัดปาร์ตี้ที่บ้านไอ้กันต์ ”

“ เออๆ ไม่ลืม ”

“ มึงชวนน้องเขาไปด้วยได้ไหมวะ ”

“ ก็ชวนเองดิ ”

“ ถ้ากูชวนนะ น้องเขาไม่ไปชัวร์ ”

“ แล้วไงอ่ะ ไม่ไปก็ดี จะได้ไม่เสียบรรยากาศ ”

“ ไอ้ปริญ ศุกร์นี้ถ้ากูไม่เจอน้องไหมที่บ้านไอ้กันต์ ความลับมึงแตกแน่ ”

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel