ตอนที่ 6

ตอนที่ 6

“นี่วันอะไรเนี่ย เจอโจทก์เก่าถึงสองคน แล้วถ้าผู้หญิงคนนั้นเห็นหน้าเรา จะฆ่าเราหรือเปล่าเนี่ย” เมื่อออกมาพ้นห้องทำงานได้แล้วคนเพิ่งได้งานทำก็บ่นพึมพำด้วยใบหน้าเครียดจัด เมื่อใจหนึ่งไม่อยากทำงานที่นี่แล้ว แต่อีกใจก็ค้านว่าหากไม่ทำ เดือนนี้ก็ไม่เงินซื้อข้าวกิน ไหนจะค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอะไรอีกเยอะแยะ

‘สู้สักตั้งแล้วกัน’ พราวรัมภาบอกตัวเองดังๆ ในใจ เมื่อเรื่องปากท้องสำคัญกว่าทำให้เธอเลือกจะทำงานต่อไป ใจก็แอบหวังว่าแฟนของเจ้านายคงไม่ยุแยงให้เจ้านายไล่เธอออก ส่วนเจ้านาย เธอคิดว่าเขาจำได้เธอแน่ๆ แต่คงไม่อยากจะรื้อฟื้นเรื่องเก่า ที่เธอเองก็ไม่อยากให้รื้อฟื้นเหมือนกัน เพราะกลัวตกงาน อีกอย่างเรื่องวันนั้นก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ควรลืมๆ ไปให้หมด

“กาแฟดำเจ้านาย!” เมื่อนึกได้ว่าต้องมาเอาอะไร พราวรัมภาก็ปล่อยทิ้งเรื่องเก่าไปแล้วมองซ้ายมองขวาสำรวจครู่หนึ่งก็เดินไปชงกาแฟให้เจ้านายหนุ่ม

ไม่กี่นาทีต่อมาเธอก็มายืนอยู่หน้าห้องทำงานของเจ้านายหนุ่ม ลังเลว่าจะเข้าไปดีหรือไม่

“เฮ้อ!” เจ้าของเสียงยืนถอนหายใจอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเคาะห้องส่งสัญญาณจนเมื่อได้รับอนุญาตก็เปิดประตูเข้าไป และทันทีที่เปิดเข้าไปแก้วกาแฟก็แทบร่วงจากมือ เมื่อภาพเห็นมันทำให้เธอมือไม้และแข้งขาของเธออ่อนแรงไปหมด

‘ผู้หญิงคนนั้นนั่งคร่อมเจ้านายของเธออยู่ แล้วคงไม่…’ พราวรัมภาหยุดคิดเลยเถิดแล้วยิ้มนิดๆ ก่อนจะพึมพำบอกว่ากาแฟดำที่เจ้านายสั่งได้แล้ว

“เข้ามาแล้วก็รีบออก…แก! ทำไมฉันคุ้นหน้าแก” วีรดาพยายามนึกว่าเคยเห็นหน้าอีกฝ่ายที่ไหน ก่อนจะนึกได้ว่าเป็นผู้หญิงคนนั้นที่มาเดินมาชนเธอเพื่อเรียกเอาเงิน แต่มันไม่รับ หนำซ้ำยังเอาเงินมาปาคืน

“วีด้า คุณพูดธุระมาดีกว่า ผมจะได้ทำงาน” กรณ์ที่ไม่อยากให้สองสาวปะทะกันเมื่อคราวก่อนเอ่ยถามอดีตคนรักอีกครั้ง หลังจากถามไปหลายก่อนหน้าหลายครั้งแล้ว แล้วอีกฝ่ายบอกว่ามีธุระจะคุยด้วย

“ธุระของวีด้าเอาไว้ทีหลัง ขอวีด้าจัดการนังผู้หญิงคนนี้ก่อน มันกล้าดียังถึงเอาเงินมาปาใส่หน้าวีด้า” เมื่อได้เจอโจทก์เก่าอีกหน วีรดาก็ไม่มีทางปล่อยไปง่ายๆ แน่ หากไม่จัดการให้สาแก่ใจ

“กาแฟค่ะคุณกรณ์” พราวรัมภาบอกเพื่อจะได้เผ่นหนี ก่อนจะถูกคนรักของเจ้านายหนุ่มเล่นงาน แต่ก็ไม่ทันการณ์เมื่อจังหวะเธอกำลังจะเอาแก้วกาแฟไปวางให้เจ้านายหนุ่ม คนรักของเจ้านายก็มาฉวยเอาไปแล้วเอากาแฟสาดใส่ตัวเธอ

“วีด้า! นี่คุณทำบ้าอะไร” กรณ์พุ่งเข้าไปประคองพนักงานสาว ก่อนจะเช็ดหน้าเช็ดตาให้หญิงสาว

“คุณกรณ์ พราวเช็ดเองได้ค่ะ” เธอแย่งผ้ามาจากเจ้านายหนุ่ม แล้วเอามาเช็ดหน้าน้ำกาแฟออกจากตัว

“กรณ์!!” วีรดาแผดใส่เสียงด้วยความไม่พอใจ

“วีด้า ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรก็กลับไปก่อน แล้วอย่าทำแบบนี้อีก ผมไม่ชอบ”

“มันก็แค่พนักงาน แล้วแค่โดนกาแฟแค่นี้มันไม่ตายง่ายๆ หรอก ทำไมคุณต้องไปปกป้องมันด้วย ออกมาห่างๆ มันนะ กรณ์”

“วีด้า!”

วีรดาไม่สนใจเสียงเข้มจัดของกรณ์ เธอเข้าไปดึงแขนอีกฝ่ายให้ออกห่างพนักงาน

“กรณ์ ถ้าคุณยังสนใจมัน วีด้าจะโกรธคุณแล้วนะ”

กรณ์ถอนหายใจดังอย่างเหนื่อยหน่ายแล้วหันมาทางวีรดา ที่เมื่อก่อนเขาเคยคิดจะแต่งงานด้วย เพราะรู้จักกันมานาน อีกทั้งพ่อแม่ก็รู้จักกัน แต่อยู่ๆ วีรดาก็ไปแต่งงานกับชายอื่นและย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับสามีชาวต่างชาติ แล้วก็หายไปเลย แต่สองปีให้หลังเธอก็กลับมาหาเขาและบอกขอโทษ อยากกลับมาคบกับเขาอีกครั้ง แต่เขาไม่เล่นด้วย ทว่าเธอก็ยังวนเวียนมาหาและอาละวาดกับเลขาหน้าห้องของเขา จนขอลาออกไปแล้วสองคน จนตอนนี้เพิ่งได้เลขาหน้าห้องคนใหม่มา ก็มาเจอฤทธิ์เดชของวีรดาอีกครั้ง