ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

“ใช่ ที่ผมพูดคุยกับคุณอยู่นี่ก็ถือว่าเป็นการสัมภาษณ์อย่างหนึ่ง เพราะประวัติของคุณ ผมก็อ่านจนจำได้หมดแล้ว จะเหลือก็เพียงการพูดคุยระหว่างผมกับคุณ แล้วผมก็ชอบทำงานกับคนที่กล้าๆ หน่อย” เขาหยุดพูดแล้วลุกขึ้นยืน สองมือเท้าลงบนโต๊ะทำงาน แล้วก้มหน้าลงมา

พราวรัมภาเอนตัวหนีออกไปเมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดอยู่ไม่ห่าง เธอยอมรับว่าใจมันเต้นกระหน่ำ และเขาก็ดูเหมือนมีพลังบางอย่างที่คอยจะดูดให้เธอเข้าหา ทั้งที่เธอก็เคยเจอคนหล่อๆ มาหลายคน หล่อกว่าเขาคนนี้ก็มี แต่ไม่เคยใจเต้นแรงขนาดนี้เลย

“ไม่รู้ว่าคุณจะกล้าพอไหม” กรณ์ถอนใบหน้าออกห่างเล็กน้อยแล้วถามเสียงทุ้มน่าฟัง

“ท่าน…ท่านประธานต้องการคนกล้าแบบไหนเหรอคะ” เธอเอ่ยถามเสียงแผ่วเบาลงเรื่อยๆ เมื่อใบหน้าหล่อเหลาเปลี่ยนจากถอยห่างเป็นขยับเข้ามาใกล้อีกครั้ง ส่วนเธอก็เอนตัวหนีจนสุดทางแล้วเหมือนกัน

“ก็กล้าในทุกเรื่องที่ผมสั่งให้ทำ” ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

พราวรัมภานิ่งไปครู่แล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา เธอไม่รู้หรอกว่าเขาสัมภาษณ์งานสาวๆ ก่อนหน้าเธอแบบนี้หรือไม่ แต่เธอยอมรับว่าก็เพิ่งจะเคยเห็นครั้งนี้ครั้งแรกเลยแหละที่ถูกสัมภาษณ์งานแบบใกล้ชิดจนลมหายใจเป่ารดกันขนาดนี้ แล้วถ้าสมมุติว่าเธอได้งานที่นี่ทำจริง เธอควรทำดีหรือเปล่า เพราะดูจากลักษณะท่าทางของเขาคนนี้แล้ว ไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย แต่หากไม่ทำ แล้วเธอจะหาเงินจากไหนมาใช้จ่าย

“ตกลงคุณกล้าไหม”

“เอ่อ...คือ...ดิ...ดิฉันไม่ค่อยแน่ใจว่าตัวเองจะกล้าทุกเรื่องหรือเปล่าค่ะ” เธอตอบแบบเลี่ยงๆ เพราะถ้าให้กล้าเรื่องงาน บอกเลยว่าเธอสู้ตาย แต่ถ้าจะให้กล้าในเรื่องอื่นๆ ที่เธอก็เดาไม่ถูกว่ามีเรื่องอะไรบ้าง เธอก็ไม่รู้ว่าเธอกล้าจะทำหรือไม่

“สมมุติว่าผมจะให้คุณช่วยกันผู้หญิงออกจากผมสักคน คุณกล้าทำไหม โดยที่ผมจะมีค่าจ้างพิเศษให้ด้วย แถมยังมากกว่าเงินเดือนที่คุณจะได้รับอีกด้วย”

“มากกว่าเงินเดือนเลยเหรอคะ” ย้อนถามตาเป็นประกาย เพราะเธอกำลังต้องการใช้เงิน แล้วการที่เขาจะให้เธอช่วยกันผู้หญิงออกไปจากชีวิตของเขา มันก็คงไม่ยากเกินไป

“ใช่ แล้วผมก็จ่ายให้ไม่อั้นเลยด้วย ถ้าคุณทำงานสำเร็จ” เขาย้ำพร้อมเผยยิ้มมีเสน่ห์ ยอมรับเลยว่าเขาพึงพอใจว่าที่พนักงานสาวคนนี้มาก

“ถ้าท่านมั่นใจว่าดิฉันทำได้ ดิฉันก็กล้าทำตามคำสั่งของท่านค่ะ”

“ดี! ถ้างั้นวันนี้คุณพร้อมจะเริ่มทำงานเลยหรือเปล่า”

“หมายความว่าดิฉันได้ทำงานที่นี่แล้วเหรอคะ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นระคนตกใจ เมื่อได้งานทำแบบไม่คาดคิด

“ใช่ ผมรับคุณเข้าทำงานแล้ว แล้วผมก็จะให้คุณเริ่มงานเดี๋ยวนี้เลยด้วย คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า ” ประธานหนุ่มตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะขยับตัวถอยห่างพนักงานสาวคนใหม่ เมื่อร่างกายของเขามันเริ่มฟ้องว่าจะทนกลิ่นกายเย้ายวนของพนักงานคนใหม่ไม่ไหว แล้วถ้าขืนเขาบุ่มบ่ามทำอะไรลงไปตอนนี้ รับรองว่าเธอคนนี้ได้ชิ่งหนีเป็นแน่

“ไม่ค่ะ! ดิฉันพร้อมจะทำงานมากค่ะ” พราวรัมภาตอบกลับอย่างเร็ว เธอดีใจที่ได้งานทำจนแทบเก็บอาการไม่อยู่

“ดี งั้นคุณก็เริ่มงานได้เลย ว่าแต่คุณมีชื่อที่เรียกง่ายๆ ไหม”

“พราวค่ะ”

“อึม” ประธานหนุ่มครางรับในลำคอ ก่อนจะบอกให้เลขาคนใหม่ออกไปสำรวจโต๊ะทำงานที่ตั้งอยู่หน้าห้องทำงานของเขา ก่อนจะฉุกคิดขึ้นมาว่าหากเขาย้ายโต๊ะทำงานของเลขาสาวเข้ามาในห้องคงจะดีไม่น้อย แต่พอมาคิดดูอีกที เขาอาจจะไม่มีสมาธิทำงานเป็นแน่ หากให้แม่เลขาสาวหน้าตาธรรมดาทว่ากลับมีกลิ่นกายที่เย้ายวนมาอยู่ใกล้ๆ

‘จะนั่งข้างนอกหรือในห้องทำงาน ยังไงเธอก็ไม่รอด พราวรัมภา’ ประธานหนุ่มพึมพำก่อนจะมองบั้นท้ายงามงอนของเลขาคนใหม่ที่กำลังเดินออกจากห้องทำงานไป แค่ได้มองร่างกายของเขาก็เกิดความต้องการขึ้นมาแล้ว

กรณ์ถึงกับเป่าปากดังฟู่เมื่ออารมณ์ปรารถนาพุ่งทะยานขึ้น แล้วเหมือนจะนึกอะไรได้จึงเรียกคนที่กำลังจะออกจากห้องเสียงดัง

“พราว!”

เสียงขานจากเจ้านายหนุ่มทำให้เจ้าของชื่อละมือจากประตู แล้วหันกลับมามองด้วยสายตาเป็นคำถาม