บทที่ 3

ณิสรินทร์ยังคงนั่งอยู่ที่ห้องรับรองเช่นเดิม หล่อนไม่รู้เลยสามีและพี่สาวของเธอนั้นกำลังทำอะไรลับหลังเธอระหว่างที่นั่งอยู่ที่ห้องรับรอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น หญิงสาวเอ่ยอนุญาต ประตูจึงถูกเปิดออก ร่างสูงก้าวออกจากหลังประตูยิ้มกริ่มให้หญิงสาวที่กำลังจดจ่ออยู่กับการถอดเครื่องประดับออกจากตัว

“ยัยริน!” ชายหนุ่มที่ก้าวเข้ามาร้องทักอย่างดีอกดีใจ

“ภัทร” หญิงสาวร้องออกมาอย่างตกใจเช่นกัน รีบเข้าไปกอดเขาทันที หล่อนไม่คิดว่าเขาจะมาร่วมแสดงความยินดีกับหล่อนได้ ณภัทรเป็นเพื่อนสมัยประถมและมัธยม ก่อนที่ชายหนุ่มจะย้ายตามบิดาไปที่อเมริกาตอนเรียนจบมัธยมปลาย

ภายนอกณภัทรดูเหมือนผู้ชายทั่วไป แต่ความเป็นจริงแล้วชายหนุ่มเป็นเกย์ เขารักเพศเดียวกันและตอนนี้เขาก็มีคนรักแล้ว ในอดีตเขาและหล่อนมักจะถูกเข้าใจผิดอยู่เสมอว่าทั้งคู่นั้นคบหากันในเชิงชู้สาว แต่ทั้งคู่ก็ไม่สนใจคำพูดใดๆ และเป็นเพื่อนรักกันมาตลอด ณภัทรเข้าใจหล่อนและดีกับหล่อนเสมอมา แม้จะอยู่คนละซีกโลกกัน แต่เขาก็ยังติดต่อกับหล่อนอยู่เสมอ

“โอ๊ย คิดถึงจังเลย ไหนบอกมาไม่ได้ไง มาเซอร์ไพร์สรินหรอ” หญิงสาวค้อนเล็กๆ

“ถ้าบอกว่ามาได้ก็ไม่เซอร์ไพร์สอะดิ” เขาจิ้มหน้าผากหญิงสาวหนึ่งที สร้างเสียงหัวเราะได้จากทั้งคู่ ทั้งคู่ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกับกันไปมา ณภัทรเป็นห่วงหญิงสาวมาก เธอเป็นคนอ่อนต่อโลก ไม่ทันคน เจ้าบ่าวของเธอก็มีกิตติศัพท์เรื่องความเจ้าชู้เป็นที่หนึ่ง

เขาบังเอิญจองห้องพักอยู่ใกล้กับห้องของนลินี เขาจำนลินีได้แม่น หล่อนเคยทอดสะพานให้เขาเพราะคิดว่าเขาเป็นแฟนของณิสรินทร์ แต่ชายหนุ่มไม่เคยปริปากบอกเรื่องนี้กับเพื่อนสาวให้กังวลใจ เพราะคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร แต่ในช่วงดึกของเมื่อคืน หลังจากกลับมาจากไปเที่ยวกลางคืน เขาเห็นวิณณ์และนลินีเกาะแขนกันมาอย่างสนิทสนม แถมยังนัวเนียกันอยู่ตรงหน้าห้องเสียพักใหญ่

พิธีหมั้นในตอนเช้า เขาได้ลงมาร่วมงาน เมื่อได้เห็นเจ้าบ่าวของเพื่อนสาวก็ยิ่งมั่นใจว่าเพื่อนกำลังโดนสวมเขา ก่อนที่จะลงมาหาณิสรินทร์ เขาเดินสวนกับชายหนุ่มตรงทางเดินระหว่างหน้าห้อง ยิ่งทำให้มั่นใจว่าเขากำลังนอกใจเธอ

“ริน ทำไมแกถึงแต่งกับคนนี้อะ แถมรีบแต่งทำไมยังเรียนไม่จบเลย” หล่อนไม่เคยเล่าให้เขาฟังว่าเกิดอะไรขึ้น

“มันก็มีเหตุผลไม่เยอะหรอก ความจริงฉันก็ยังไม่อยากแต่ง แต่ฉันท้อง” หล่อนตามไปตามความจริง ไม่รู้จะโกหกไปเพื่ออะไร

“ห๊ะ! จริงหรอ” ณภัทรทำหน้าไม่เชื่อ

“จริง สามเดือนแล้ว” ลูบที่หน้าท้องเบาๆ

“ยกเลิกงานแต่งเถอะ”

“จะบ้าหรอ พูดเป็นเล่น” หล่อนคิดว่าเขาพูดเล่น แต่ร่างสูงกับทำสีหน้าจริงจัง

“ฉันรู้ว่าแกรักไอ้บ้านั่น ถึงยอมมีอะไรกับมัน แต่ฉันมีความจริงจะบอกแก ถึงแกไม่อยากจะฟังก็ต้องฟัง”

“อะไรของแก ทำหน้าจริงจังเชียว”

“ผัวแกกับพี่นิลแอบได้กันลับหลังแก” เขาโพล่งออกมา

“บ้าน่ะ เป็น...” ณิสรินทร์กำลังจะเอ่ยปฏิเสธ แต่หล่อนก็นึกถึงวันที่เจอเขาและนลินีที่ห้างฯ แม้จะเป็นแค่ครั้งเดียว แต่หลังจากนั้นเขาก็เริ่มเย็นชากับเธอ

“ฉันเห็นเขาสองคนฟัดกันอยู่หน้าห้องเมื่อคืน แถมเมื่อกี้ก่อนที่ฉันจะลงมาหาแกเขาก็ขึ้นไปหากัน” ชายหนุ่มย้ำ

“ไม่จริง”

“จริง ยัยรินตั้งสติ ยกเลิกงานแต่งซะ เรื่องเด็กในท้องฉันจะรับเป็นลูกฉันเอง” ณภัทรจับไหล่ของหล่อนไว้มั่น

“แกไม่ต้องกลัว ฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคน ฉันจะดูแลแกกับลูกเอง” ยังดีกว่าต้องให้เพื่อนของเขาไปตกนรกทั้งเป็น แค่รับหลานของเขาไปเป็นลูก ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขา ณิสรินทร์เองก็มีบุญคุณกับเขาในหลายๆเรื่อง ทำเพื่อหล่อนแค่นี้เขาทำได้อยู่แล้ว

“ฮึก ไม่จริง มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดสิ” ณิสรินทร์ถูกรั้งไปกอดจากคนที่นั่งตรงข้าม เขาลูบหัวแทนการปลอบประโลม

“ฉันเป็นพ่อเด็ก ไปบอกทุกคนซะว่าแกท้องกับฉัน” ภาพของทั้งคู่ที่กำลังกอดกันอยู่ในสายตาของวิณณ์ เขากลับจากไปหานลินีและกำลังจะเปิดประตูเข้าไปด้านใน จึงได้ยินบนสนทนาของทั้งคู่ เขาได้ยินเพียงแค่ประโยคสุดท้ายที่ไอ้บ้านั่นพูด

นี่หล่อนกล้าโกหกเขาเชียวหรือ ท้องกับคนอื่นแต่กล้ามากที่หลอกว่าท้องกับเขา แล้วจะได้เห็นดีกัน เขาจะทำให้เห็นว่าหล่อนคิดผิดอย่างมากที่กล้าหลอกคนอย่างเขา !!!

บรรยากาศงานวิวาห์ในช่วงเย็นคราคร่ำไปด้วยแขกเหรื่อมากมาย มีซุ้มตั้งอยู่ด้านนอกไว้ให้แขกในงานถ่ายรูป บรรดาสื่อมวลชนเริ่มทยอยเข้ามาในงาน เจ้าบ่าวและเจ้าสาวยืนถ่ายรูปและต้อนรับแขกอยู่ด้านหน้างาน บรรยากาศระหว่างณิสรินทร์และวิณณ์ค่อนข้างมาคุ

ชายหนุ่มมีสีหน้าหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลาจนเธอสังเกตได้ และตัวเธอเองก็ยังคงเคลือบแคลงใจในสถานะระหว่างชายหนุ่มและพี่สาวของเธอ แม้ว่าณภัทรจะขอให้ยกเลิกงานแต่งงาน แต่หล่อนไม่สามารถทำมันได้ เรื่องทุกอย่างเลยเถิดมาไกลเกินกว่าที่จะหยุด หลังจากเสร็จสิ้นงานวิวาห์ หล่อนจะคุยกับเขาเป็นการส่วนตัว

“ขอถ่ายรูปบ่าวสาวคู่กันหน่อยนะครับ” ช่างภาพของหนังสือพิมพ์แห่งหนึ่ง ได้ขอถ่ายภาพคู่ระหว่างเธอและเขา จึงทำให้ตกเป็นเป้าสายตา

“เหมาะสมกันมากเลยครับ ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ” เขากล่าวอวยพร ทั้งสองพยักหน้ารับ

เสียงเจื้อยแจ้วอันคุ้นหูดังมาแต่ไกล ณิสรินทร์จำได้ว่าเป็นเสียงพวกเพื่อนหล่อน หญิงสาวยิ้มแย้มออกมาอย่างเห็นได้ชัด เพื่อนของหล่อนมาครบแก๊งค์เลย

“กรี๊ดดด ยัยริน สวยมากกก” นรีกานต์ชมจากใจจริง เพื่อนของเธอในยามปกติก็สวยอยู่แล้ว ยิ่งอยู่ในชุดแต่งงานยิ่งสวยเข้าไปอีกเท่าตัว เจ้าบ่าวเองก็หล่อเหลาเหมาะสมกัน

“โห เหมาะกันมาก กิ่งทองใบหยกชัดๆ” ศตกมลเคยเห็นเขาแต่ในรูป ไม่คิดเลยว่าตัวจริงจะหล่อเหลาขนาดนี้

“มาๆถ่ายรูปกันพวกแก” ณิสรินทร์เอ่ยชวนเพื่อนมาถ่ายภาพ ทุกคนรีบเข้าเฟรมทันที เมื่อถ่ายภาพเสร็จเพื่อนหล่อนจึงขอตัวเข้าไปในงาน หลังจากนั้นเพียงไม่นาน เพื่อนของชายหนุ่มก็ทยอยเข้ามาที่หน้างาน

“เฮ้ยยย มันหล่อเอาเรื่องเว้ย เจ้าสาวก็สวยจนละสายตาไม่ได้เลย” ชยพลเอ่ยแซวคนแรก

“โอ้โห ไอ้เสือทำไมวันนี้สงบเสงี่ยมจังวะ เปลี่ยนไปเป็นแมวละหรอ” ตามด้วยกอบุญ

“มาถึงก็ปากมากกันเลยนะพวกมึง มาๆถ่ายรูป” วิณณ์เอ่ยชวน

“เจ้าสาวสวยจังเลยครับ สวยมากจริงๆ พี่ขออนุญาตยืนข้างๆนะคะ” ธฤตยืนด้านข้างหญิงสาวเอ่ยชมอย่างไม่ขาดปาก

“เฮ้ยๆ ใจเย็นนี่เมียกู” ชายหนุ่มโอบไหล่หญิงสาวให้เข้าไปประชิดตัวมากขึ้น

“ร้ายย มีหวงด้วยเว้ย วี้ดวิ้ว” สามหนุ่มที่มาได้สร้างเสียงเฮฮาให้ทั้งคู่และลดอาการตึงใส่กันได้บ้าง

ทั้งคู่ยืนรับแขกจนกระทั่งเวลา2ทุ่ม พิธีกรด้านในจึงกล่าวสวัสดีแขกผู้มีเกีรยติในงานทุกท่าน เจ้าบ่าวและเจ้าสาวเตรียมตัวขึ้นเวลาเพื่อบอกความในใจให้กันและกัน ระหว่างที่กำลังรอขึ้นเวที ลหญิงสาวเหลือบไปเห็นนลินีเดินเข้ามาด้านในงาน หล่อนแต่งชุดราตรีสีดำสวมแว่นตากันแดดมองมาที่หล่อนแล้วยิ้มเยาะ ณิสรินทร์พยายามไม่คิดอะไร เสมองไปทางอื่น และก็ถึงเวลาที่ต้องขึ้นเวทีแล้ว หล่อนได้เป็นคนพูดความในใจก่อน

“ครั้งแรกที่รินเจอพี่วิณณ์ รินรู้สึกได้ว่ามันเป็นรักแรกพบ รินไม่เคยหัวใจเต้นแรงขนาดนั้นมาก่อนในชีวิต ตอนที่เราคบหากันรินเคยคิดว่ารินฝันไป พี่ทำให้รินมีความสุขมาก ขอบคุณที่มอบของขวัญที่ดีที่สุดให้ริน นั่นคือลูกของเรา ต่อให้เวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ รินก็จะยังรักพี่วิณณ์ ไม่มีน้อยลงมีแต่มากขึ้นทุกวัน” คำพูดของหล่อน เรียกเสียงปรบมือจากแขกได้เป็นอย่างดี แต่ชายหนุ่มดูไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดของหล่อน เขายังคงวางสีหน้าเรียบเฉย ไม่แม้แต่จะยิ้มแย้ม ชายหนุ่มรับไมค์ต่อจากพิธีกรเพื่อพูดในส่วนของตนเอง

“ผมเองไม่ใช่คนดี ผมเป็นคนเลวคนหนึ่ง ผมรักสนุกกับชีวิตไม่ชอบการผูกมัด ผมเกลียดการโกหก แต่แล้ววันนึงผมก็ได้รู้ว่าผู้หญิงที่ผมไม่ได้คิดจะจริงจังด้วยท้อง เธอไม่ยอมบอกผมแต่กับบีบบังคับผมด้วยการพาพ่อแม่มาที่บ้าน ผมไม่ได้รักเธอซักนิด ไม่แม้แต่จะคิดเรื่องนี้ในหัวสมอง ผมแปลกใจว่าทำไมเธอถึงท้อง ทั้งๆที่เราไม่เคยมีความสัมพันธ์ทางกายกัน เธอท้องกับคนอื่นแต่มาโยนความรับผิดชอบให้ผม คนที่ผมรักคือนลินี พี่สาวของเธอ ส่วนเรื่องพ่อเด็กในท้อง คนที่รู้ดีที่สุดน่าจะเป็นเจ้าสาว ขอบคุณครับ” คำพูดของชายหนุ่มสร้างเสียงฮือฮาเป็นอย่างมาก ร่างสูงเดินลงจากเวทีตรงไปหานลินี แสงแฟรชจากการจับภาพสว่างวาบติดต่อกันเป็นระยะๆ และทั้งคู่ก็พากันออกไปจากโรงแรม เมื่อตั้งสติได้หล่อนพยายามจะวิ่งตามชายหนุ่มไปแต่ก็เป็นลมหมดสติไปเสียก่อน

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสร้างความงุนงงและตกใจแก่แขกภายในงานมาก แม้แต่เพื่อนของวิณณ์เองตกใจไม่ใช่น้อย เขาไม่รู้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรอยู่ วิณณ์กำลังสร้างความบาดหมางให้กับทั้งสองตระกูล