5

Chapter 5

“กินไรดีวะ!”

“แดกอะไรก็ได้ง่าย ๆ รีบแดกรีบกลับ”

“มาดงมาแดก หยาบคายจริง ๆ เลยไอ้หอกหัก!”

“หรือจะไปแดกก๋วยเตี๋ยว”

“โซซอรี่ กูไม่สันทัดก๋วยเตี๋ยว”

“ไอ้ห่า อย่ามากระแดะหน่อยเลย เมื่อก่อนเห็นพาแฟนเก่าไปแดกก๋วยเตี๋ยวหลังมออยู่เป็นประจำ พอเลิกกันไปเสือกดัจริตไม่สันทัดแดกก๋วยเตี๋ยว”

“ไอ้เหี้ย! เรื่องเก่า ๆ ไม่ต้องคุ้ยเขี่ยมันขึ้นมาหรอก!”

“ถ้าไม่อยากให้พูดเรื่องเก่า ๆ มึงก็ไปพูดกับคุณปู่สิว่ามึงจะหาผู้หญิงมาอุ้มท้องลูกของมึง จะมีเหลนให้ท่าน”

“ไร้สาระ!” เดวิดพูดอย่างฉุนเฉียว ไอ้น้องชายบ้าเอาแต่พูดพร่ำเพ้อ ต่อให้ปู่ไม่ยกอะไรให้เพราะเขาขัดใจไม่ยอมทำตามความต้องการ ก็ใช่ว่าคนอย่างเขาจะสน เขามีเงินในบัญชีเป็นพันล้าน ถ้าโดนตัดปล่อยวัด คนอย่างเดวิดก็ใช่ว่าจะสน

“กูไม่ได้ไร้สาระ กูพูดจริง มึงเป็นพี่ชาย มึงต้องทำเรื่องแบบนี้แทนกูสิ เป็นพี่ต้องเสียสละ”

“กูไม่เสียสละส้นตีนอะไรทั้งนั้น”

“ไอ้เวร!”

หลังจากแมทธิวรับประทานอาหารกลางวันเสร็จกลับมาก็ไม่เห็นมาสคอตหมีแล้ว แมทธิวกวาดสายตามองหากลับไม่เจอ ผู้หญิงคนนั้นน่าจะไปกินข้าวกลางวันยังไม่มา

“ฝากขนมให้ตุ๊กตาหมีด้วยนะครับ” เขายื่นถุงขนมให้รปภ. ที่จริงเขาไม่จำเป็นต้องซื้อมาให้ แต่เพราะเดินออกจากหน้าร้านอาหารมีเด็กขายขนม เขาก็เลยอุดหนุนมาหลายกล่อง

“ได้ครับ” รปภ.วัยกลางคนยิ้มให้รับถุงขนมมาถืออย่างนอบน้อม แมทธิวเดินเข้าไปในบริษัท แฟ้มกองโตถูกวางไว้บนโต๊ะ เขานั่งเคลียร์มันเกือบถึงห้าโมง ทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย

แมทธิวมองวิวผ่านกระจกใสไปเรื่อย ก่อนจะไปหยุดที่มาสคอตหมี ผู้หญิงคนนั้นยังคงทำงานจนถึงเวลาเลิกงาน แมทธิวขมวดคิ้วตัวเองเบา ๆ ทำไมเขาต้องมาสนใจมองมาสคอตตัวนี้ด้วย เขาเองก็ไม่เข้าใจ

คลับ

แมทธิวยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม วันนี้เขามานั่งดื่มกับเพื่อนที่เรียนด้วยกันที่ไทย หลายปีที่ไม่ได้เจอกัน เพื่อนผู้ชายมีเรื่องพูดคุยหลายเรื่อง

“นั่งเงียบอะไรไอ้คิม” ปุริมทร์เอ่ยก่อนจะเทเหล้าเข้ม ๆ ให้

“เซ็งนิดหน่อย”

“ถ้าเซ็งมากก็แดกเหล้าให้เมา มาซงมาเซ็งเดี๋ยวกูทุบ” พันแสงเทเหล้าเข้ม ๆ ให้อีกแก้ว ก่อนจะหันไปเรียกเด็กเสิร์ฟของคลับให้เอาเหล้าอีกชุดมาให้

“นี่มัน” แมทธิวมองเด็กเสิร์ฟอย่างอึ้ง ๆ ไม่คิดว่าผู้หญิงที่ทำงานแจกใบปลิวเมื่อกลางวัน กลางคืนจะมาเสิร์ฟเหล้าที่คลับด้วย

“เหล้าที่สั่งได้แล้วค่ะ” เธอวางขวดเหล้าลงบนโต๊ะ พร้อมน้ำแข็งโซดา ก่อนจะเดินไปยกถาดเครื่องดื่มให้อีกโต๊ะ

“มันอะไร?” เดวิดเอาศอกกระทุ้งน้องชายเบา ๆ

“เด็กคนนั้นเป็นคนแจกใบปลิวหน้าบริษัทเรา”

“เออ จริงด้วย”

“ทำงานทั้งกลางวันกลางคืน ไม่เหนื่อยหรือไงวะ!” แมทธิวบ่นพึมพำ ตายังคงจับจ้องหญิงสาวหน้าตาสละสลวย

“เหมือนจะร้อนเงิน”

“มึงรู้ได้ไง?”

“กลางวันทำงาน กลางคืนก็ทำงาน ถ้าไม่ร้อนเงิน ก็ขยันเกินมนุษย์มนาแล้ว ใส่ชุดมาสคอตร้อนแสนร้อน ยื่นแจกใบปลิวตั้งแต่แปดโมงถึงห้าโมงเย็น ตอนกลางคืนมาเป็นเด็กเสิร์ฟ ถ้าไม่อึดถึกทนทำไมได้นะ” คำพูดของเดวิดทำแมทธิวต้องหันไปมองหญิงสาวอีกระลอก เธอขยันมาก ขยันจนเขารู้สึกแปลกใจ

“ปล่อยนะคะ!” ปารารีแผดกระชากแขนตัวเองอย่างแรง เมื่อลูกค้าที่หล่อนมาเสิร์ฟเครื่องดื่มให้เริ่มคุกคามเธอ

“น้องสวยมาก สนใจไปต่อกับพี่ไหม?”

“ไม่ค่ะ”

“อย่าเล่นตัวหน่อยเลย ถ้าพี่พอใจ รับรองพี่เลี้ยงดูหนูอย่างดีแน่นอน”

“ไม่ค่ะ ฉันเลี้ยงตัวเองได้ ฉันไม่ต้องการให้ใครมาเลี้ยง ปล่อยค่ะ!”

“อย่าเล่นตัวน่ะ” ลูกค้าอีกคนดื่มแอลกอฮอล์เมาเต็มกราฟก้าวอาด ๆ เข้ามา ก่อนจะจับเข้าที่หน้าอกปารารีอย่างจงใจ หญิงสาวหวีดร้องอย่างตกใจ ก่อนจะคว้าขวดฟาดเข้าที่ศีรษะลูกค้าที่ลวนลามเธออย่างแรง

เพล้ง!

“โอ๊ย อีเหี้ยเอ้ย!”

“จัดการมัน”

“ถ้าเข้ามา ฉันจะฟาดให้หัวแบะเลย!”

“อีห่านี่!” ชายอีกคนพุ่งเข้ามา แต่ก็ถูกเท้าใหญ่ของใครบางคนถีบเข้าจนล้มชุน

“เก่งกับผู้หญิงต้องกินตีนกู!” เดวิดพุ่งเข้าใส่อีกระลอก ส่วนแมทธิวซัดหมัดเข้าใบหน้าชายต้นเรื่อง

“โอ๊ย! เหี้ยเอ้ย!” จิรายุชี้หน้าอย่างไม่พอใจ ก่อนจะให้ส่งสัญญาณให้ลูกน้องเข้ามารุม แต่พันแสงกับปุริมทร์ไม่มีทางยอม ส่งสัญญาให้ลูกน้องมาจัดการเช่นกัน

——

“แม่งเอ้ยชีวิตอีปลา มันจะมีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นกับเขาบ้างเลยหรือไงวะ!” ปารารีปาดน้ำตาตัวเอง หลังจากทุกอย่างคลี่คลายลง คลับเละเทะ เธอก็ถูกเจ้าของคลับไล่ออก เพราะไปทำร้ายลูกค้าที่มาลวนลามเธอ ลูกค้าคือพระเจ้า ต่อให้มันจะทำเลวกับเธอ เจ้าของคลับก็ต้องเลือกลูกค้าอยู่ดี

“นี่ครับ” ผ้าเช็ดหน้าถูกยื่นให้ ปารารีหันไปมองเจ้าของผ้าเช็ดหน้า เธอลังเลเพียงครู่ก่อนจะรับผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตา

“ขอบคุณค่ะ” ปารารีกล่าวขอบคุณ เธอเช็ดน้ำตาก่อนจะมองไปเบื้องหน้า เธอถูกไล่ออกจากงาน ทางบ้างก็มีค่าใช้จ่ายมากมายรออยู่ ปารารีมืดแปดด้านเสียจริง ทำงานร้านชาบูก็โดนไล่ออก เพราะมาทำงานที่คลับเป็นพนักงานเสิร์ฟได้ไม่ถึงสองวัน ก็มาโดนไล่ออกเสียนี่ ไม่รู้ว่าชีวิตจะบัดซบเคราะห์ซ้ำกรรมซัดไปถึงไหนกัน

“ทำไมถึงได้ใจกล้าสู้กับคนอันธพาลแบบนั้น เธอไม่กลัวมันฆ่าตายเหรอ?” แมทธิวอัดบุหรี่เข้าปอดก่อนจะโยนทิ้ง หย่อนก้นลงนั่งข้าง ๆ

“กลัว แต่จะให้ทำยังไงล่ะคะ ไอ้บ้านั่นเล่นจับหน้าอกฉัน ฉันก็ต้องจัดการมันสิคะ”

“ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าทำแบบนั้นจะโดนไล่ออกน่ะเหรอ?” ที่จริงเขาก็ช่วยเรื่องนี้ได้ แต่เขาไม่ยุ่งเรื่องนี้ดีกว่า ถ้าเธอไปสมัครงานอย่างอื่น คงจะปลอดภัยมากกว่านี้ ทำงานที่นี่ก็จะมีเรื่องเดิม ๆ ลูปวนเหมือนเดิม

“ค่ะ ต่อให้ฉันมาทำงานเพื่อแลกกับเงิน แต่ฉันจะไม่ขายศักดิ์ศรีของฉันให้กับงานหรอกนะคะ ฉันรักศักดิ์ศรีมากกว่างาน ถ้าใครมาเอาเปรียบฉันไม่ยอมแน่ค่ะ” ปารารีเอ่ยเสียงเรียบ นอกจากหน้าตาสละสลวยสิ่งที่ยังเหลือให้ภูมิใจก็คือศักดิ์ศรีของตัวเอง

“มีคนมายื่นข้อเสนอให้เธอเป็นเด็กเสี่ย ให้เงินเดือน เลี้ยงดูเธอเป็นอย่างดี ทำไมถึงไม่รับข้อเสนอ?”

“เพราะฉันไม่เป็นเด็กใคร!” เธอตอบอย่างไม่ลังเลสักนิด “ฉันอยากเหลือศักดิ์ศรีตัวเองให้ได้ภาคภูมิใจ ถึงฉันจะจน แต่ฉันก็มีศักดิ์ศรี”

“เธอเยี่ยมมาก” แมทธิวยกนิ้วโป้งให้ ก่อนจะลุกขึ้นแล้ววเดินเข้าไปในคลับ เมื่อได้ยินเสียงพี่ชายเรียกให้เข้าไปในคลับ

“เยี่ยมค่ะ ก็แค่เยี่ยม แต่ตกงาน! เฮ้อ!”