6

Chapter 6

“อีปลา วันนี้ไม่ได้ซื้ออะไรติดมือมาเหรอ?”

“จะให้ซื้ออะไรล่ะคะ” ปารารีพูดเสียงเรียบ พวกอาหารที่เคยซื้อมาก็ยังเหลือในตู้เย็น อุ่นกินนิดหน่อยก็ได้แล้ว อะไรพอประหยัดได้ก็ต้องประหยัด ทำตัวฟุ่มเฟือยไม่ได้

เมื่อก่อนมีเงินทำตัวไฮโซ ใช้เงินฟุ่มเฟือยสะบัด อยากได้อะไรก็ได้ แต่พอกลายเป็นคนจน เงินแต่ล่ะบาทที่ต้องแลกมาจากหยาดเหงื่อแรงกาย มันช่างมีค่าเหลือเกิน

“เอ้าอีนี่!” ปานตะวันมองลูกเลี้ยงอย่างไม่พอใจ เธอไม่ชอบใครมาต่อปากต่อคำอยู่แล้ว ยิ่งเป็นปารารีด้วยแล้ว เธอยิ่งไม่พอใจ

นังเด็กเหลือขอ!

“อะไรกันคุณตะวัน” ก้องเกียรติเดินเข้ามาในบ้าน

“ลูกสาวคุณน่ะสิ เล่นลิ้นกับฉัน!”

“ปลาไม่ได้เล่นลิ้น ปลาแค่เหนื่อย ปลาเพิ่งโดนไล่ออกจากงานจะให้ปลาซื้ออะไรมา ที่สำคัญนี่ก็ห้าทุ่มแล้ว มันดึกแล้วน้าตะวันจะกินอะไรอีก!”

“อืม นั่นสิ เรากินข้าวกันแล้วคุณตะวัน ว่าแต่ทำไมหนูถึงโดนไล่ออกล่ะลูก มีใครทำอะไรหนูหรือเปล่า” ก้องเกียรติเอ่ยถามลูกสาวอย่างห่วงใย

“มีคนลวนลามปลาค่ะ ปลาก็เลยใช้ขวดตีหัวเขา”

“แหม่ ๆ อีปลา ให้เขาจับนิดจับหน่อยมันก็คงไม่ตายหรอก ดีซะอีก ถ้าเขาพอใจ เขาจะได้ให้เงินแกเยอะ ๆ หรือไม่ก็เลี้ยงดูแกเป็นเมียน้อย แกจะได้มีเงินไม่ต้องดิ้นรนแบบนี้”

“ปลาไม่ใช่น้าตะวันนะคะ ที่จะทำแบบนี้ได้โดยไม่ละอายใจ”

“อีปลา!” ปานตะวันชี้หน้า แต่ปารารีเลือกที่จะไม่ต่อปากต่อคำต่อ ถ้าหากทะเลาะกันมากกว่านี้ คนเป็นพ่ออาจโรคหัวใจกำเริบก็เป็นได้

“เฮ้อ” ปารารีถอนหายใจออกมาแรง ๆ เธอสมัครงานหลายที่แต่ก็ยังไม่มีใครรับ ได้แต่ถอนหายใจออกมาหลายระลอกเพื่อไล่ความกลัดกลุ้ม ปารารีตัดสินใจสมัครงานบริษัทยักษ์ใหญ่บริษัทสุดท้าย หลังจากตะลอนสมัครงานมาทั้งวัน

ปารารีเลือกที่จะสมัครเป็นพนักงานทำความสะอาด เธอจะไม่ขอเลือกงาน ปากท้องต้องมาก่อน งานดี ๆ ก็ใช่ว่าจะหาได้ง่าย ๆ ปารารีต้องใช้เงินในการดำรงชีวิต บิดาป่วยก็ต้องมีเงินรักษา งานอะไรก็ต้องคว้าเอาไว้ก่อน

“ดีเลยพนักงานทำความสะอาดกำลังขาดพอดี”

“แสดงว่ารับปลาเข้าทำงานแล้วใช่ไหมคะ?”

“ค่ะ ว่าแต่ทำไมถึงมาสมัครงานเป็นแม่บ้านล่ะ ทั้งที่คุณสามารถสมัครตำแหน่งอื่นได้”

“งานหายากค่ะ เคยสมัครตำแหน่งอื่นแล้วแต่มันไม่ได้ ฉันก็เลยเลือกสมัครเป็นพนักงานทำความสะอาด ถ้าฉันได้งานตำแหน่งนี้ ฉันอาจจะได้งานเร็วกว่าตำแหน่งอื่นก็ได้”

“อืม นั่นสิคะ งั้นพรุ่งนี้เธอมาทำงานได้เลยนะ ส่วนพวกชุดแม่บ้านฉันจะให้คนเอามาให้”

“ค่ะ” ปารารีพยักหน้าอย่างดีใจ หลังจากตะลอนมาทั้งวัน เธอก็ได้งานสักที

งานที่ปารารีได้รับมอบหมายให้ทำก็เป็นงานทำความสะอาด เช็ด ๆ ถู ๆ ล้าง ๆ ไม่ได้มีอะไรมากมาย เพื่อนร่วมงานก็น่ารัก แม้วานที่ทำจะเหนื่อยหนักบ้าง แต่พนักงานทำความสะอาดกลุ่มเดียวกันก็ใจดีกับเธอมาก

“ปลาป้าเอาหนมจีนมาฝาก” ป้านิดชูถุงขนมจีนให้ปารารีดู ขณะหญิงสาวเช็ดกระจกใบใหญ่ที่หน้าบริษัท

“ขอบคุณค่ะป้านิด” หญิงสาวยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ป้านิดยิ่งเอ็นดู ผู้หญิงสวยน่ารัก ผิวพรรณน่าทะนุถนอม เหมาะกับงานอื่นที่ไม่ใช่งานแบบนี้เลย แต่ก็อย่างว่าไม่เลือกงานไม่ยากจน

“จ้ะ” ป้านิดพยักหน้าแล้วหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดช่วยปารารี

“นั่นมัน…” แมทธิวมองไปที่พนักงานทำความสะอาด ที่กำลังทำความสะอาดอย่างตั้งใจที่หน้าบริษัท

“มันเหี้ยอะไร!?” เดวิดมองตามน้องชาย

“ก็ผู้หญิงคนนั้นไง ที่เราเจอในคลับ”

“เออ ชีวิตดิ้นรนขั้นสุด แต่ก็อย่างว่าแหละชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อไป กูว่าเราเลิกสนใจแล้วเข้าไปเคลียร์งานดีกว่า”

“อืม” แมทธิวพยักหน้าเดินเข้าไปในบริษัท ปารารียังคงทำหน้าที่ตัวเองอย่างตั้งใจ ไม่ได้สนใจคนที่เพิ่งเข้าไปในบริษัทแต่อย่างใด

ผ่านไปอีกสองสัปดาห์ ปารารีเข้ากับทุกคนได้เป็นอย่างดี พนักงานทำความสะอาดกลุ่มเดียวกันต่างน่ารักเป็นกันเอง แต่อีกกลุ่มดูเหมือนจะไม่ชอบ เพราะปารารีเป็นคนสวย หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ในบริษัทหลายคนต่างให้ความสนใจ

ครืด~ ครืด~

ปารารีหยิบโทรศัพท์ที่กำลังแผดเสียงร้องไม่หยุดมากดรับ แต่ก็ต้องวิ่งผลุนผลันออกไปจากบริษัท เมื่อปานตะวันโทรมาบอกว่ามีคนมาโวยวายที่บ้าน ต้องการค่าชดเชยที่เธอทำน้ำซุปหม่าล่าราดตัวลูก ทำให้บิดาของปารารีอาการป่วยกำเริบถูกหามส่งโรงพยาบาล

“ปลากำลังไปค่ะน้าตะวัน” เธอกดส่งข้อความแล้วกุมมือสั่นเทาของตัวเองเอาไว้ ปารารีหวาดหวั่นในหัวใจ เธอหวาดกลัวว่าบิดาที่รักจะจากไปด้วยโรคร้ายที่เป็น

ถ้าหากเป็นแบบนั้น ปารารีก็คงโทษตัวเองไปตลอดชีวิต เพราะการที่บิดาต้องถูกหามส่งโรงพยาบาล ต้นเหตุของเรื่องนี้คือเธอ

โรงพยาบาล

“พ่อเป็นยังไงบ้างน้าตะวัน” ปารารีก้าวฉับ ๆ เข้าไปหาพร้อมกับเอ่ยถามภรรยาของพ่อ

“ถูกเข็นเข้าไปนานแล้ว หมอยังไม่ออกมาเลย แล้วแกจะเอายังไงกับเรื่องผู้หญิงคนนั้น” แม้จะไม่ชอบขี้หน้าลูกเลี้ยงมาก แต่ปานตะวันก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรมากมายเท่าไร รู้แค่ว่าผู้หญิงคนนั้นมาโวยวาย ด่าว่าปารารีไม่ยอมชดใช้ค่าเสียหายอะไรสักอย่าง

“เดี๋ยวปลาจะไปคุยกับเขาเอง”

“เออ ไปคุยกันให้มันรู้เรื่อง อย่ามาสร้างปัญหาให้ใครในบ้านต้องเดือดร้อนด้วย ถ้าเกิดว่าคุณก้องเกียรติเป็นอะไรไป ความผิดทั้งหมดมันเป็นของแก จำเอาไว้นังปารารี!” ปานตะวันชี้หน้า แล้วนั่งลงที่เก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน