4.นางสมันเนื้อหวาน

*** ทักทายคร้า ***

จิรายุยกคิ้วขึ้นสูงอย่างแปลกใจกับท่าทีเชิญชวนแขกอย่างโจ่งแจ้ง สายตาคมจับจ้องไปที่ริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติน่าจูบจนเขาอยากสัมผัส แค่เห็นความอวบอิ่มและสัดส่วนโค้งเว้าบนเวที ประสาททุกส่วนบนร่างแกร่งก็ตื่นตัว

“ใจเย็นๆ ครับท่านผู้มีเกียรติ วันนี้ใครจะเป็นผู้โชคดีได้ครอบครองสาวสวยนางนี้ไป เรามาเริ่มประมูลกันเลยนะครับ ราคาเริ่มต้นอยู่ที่สามหมื่นบาทครับ”

“ห้าหมื่น” ชายร่างท้วมสวมเสื้อสีทองยกมือขึ้นก่อนใคร อนินญามินในขณะนี้ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เพราะยากล่อมประสาทที่พวกมันให้กินเริ่มออกฤทธิ์ สายตาคมสวยส่งให้แขกหวานเชื่อม แล้วราคาค่าตัวเธอก็พุ่งสูงมาถึงสามแสนบาทการประมูลก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุด มัสสะชำเลืองมองเจ้านายหนุ่มสลับกับสาวสวยบนเวที พ่อเลี้ยงวัลลภเห็นท่าทีสนใจของจิรายุก็แอบเหยียดหยันอยู่ในใจ

“ตอนนี้ค่าตัวของขวัญใจแขกหยุดที่ห้าแสนบาทครับ จะมีใครให้มากกว่านี้มั้ยครับ” ดีเจบนเวทีกวาดสายตามองแขกอย่างประเมิน คนประมูลสูงสุดไล้ปากลิ้นบนริมฝีปากตัวเอง ตามองร่างนวลเนียนวับวาวอย่างอยากตีตราจองโดยเร็ว และดีเจบนเวทีก็พูดต่อ “ห้าแสนครั้งที่หนึ่ง ครั้งที่สอง ครั้งที่สะ...”

ก่อนที่ดีเจจะเคาะปิดประมูลเสียงทุ้มลึกก็ดังขึ้น

“ล้านห้าแสน”

ทุกคนหันไปมองต้นเสียงก่อนจะร้องออกมาอย่างเสียดาย จิรายุยกมือทักทายกับทุกคน เสียงโอดครวญของแขกที่ร่วมประมูลดังลั่นอย่างเสียดาย เมื่อการประมูลปิดฉากลง จิรายุหันไปสั่งงานลูกน้องผ่านทางสายตา มัสสะลุกเดินไปที่เวทีเพื่อไปรับตัวขวัญใจแขกมาให้เจ้านาย

“ดีใจด้วยนะครับคุณจิรายุ ไม่คิดว่าเจ้าพ่อแห่งแบล็กกาล่าจะมีรสนิยมชอบผู้หญิงข้างถนนแบบนี้ด้วย...”

จิรายุกระตุกยิ้มกับคำพูดกดคนอื่นให้ต่ำเพื่อให้ตัวเองดูดีของพ่อเลี้ยงวัลลภ

“ได้ทำอะไรแปลกบ้างชีวิตจะได้มีรสชาติ”

“ขอให้มีความสุขกับขวัญใจแขกนะครับ แต่ถ้าคุณเอามาคืนผมคงต้องประมูลต่อ”

จิรายุไม่ตอบ ตามองร่างงดงามที่เดินผ่านภมรตัวผู้มาหาเขา หญิงสาวส่งยิ้มหวานและโบกมือทักทายแขกพร้อมกับทิ้งสายตาอย่างยั่วยวน จิรายุทนไม่ไหวเดินไปกระชากร่างงามจากลูกน้องคนสนิท

“ผู้หญิงของผมไม่มีใครได้ทับรอยแน่ถ้าผมไม่ยินยอม” มือหนาคว้าเอวคอดเข้าไปชิด อนินญามินยิ้มเชิญชวนและยั่วยวนทั้งรอยยิ้มและการกระทำ ทำเอาเขาร้อนไปทั้งตัว

“จัดการต่อด้วยนะมัสสะ”

มัสสะก้มศีรษะรับคำ จิรายุพาร่างบอบบางออกไปรอข้างนอกและจับมือเรียวขาวที่ลูบไล้บนอกไว้

“เฉยๆ สิคุณ” เขาบอกเหมือนรำคาญแต่จริงๆ ไม่ใช่เพราะร่างกายกำลังตื่นตัว ใจอยากจะสัมผัสเธอเพื่อดับความร้อนที่ลุกโชนอยู่ในกาย จิรายุเปิดประตูหลังแล้วจับร่างหญิงสาวเข้าไปนั่ง แล้วร่างกำยำก็ตามเข้าไปรอมัสสะในรถ

“ฮื้อ เปิดแอร์สิ ฉันร้อน ร้อนไปทั้งตัวเลย” เธอบอกพลางปัดป่ายมือไปตามตัว มืออีกข้างจะปลดเปลื้องชุดสีแดงออกจากตัว จิรายุจับมือเธอไขว้ไปด้านหลัง ทำให้ทรวงอกเต่งตึงล้นทะลักออกมาจากชุดสวย ทำเอากรามแข็งแรงขบกันแน่นอย่างระงับความต้องการไว้

“ไอ้พวกสารเลวนั่น เอาอะไรให้เธอกินวะ!” จิรายุสบถอย่างโมโห

“ตั้งสติหน่อยสิคุณ” จิรายุบอกอย่างอ่อนใจ หญิงสาวช้อนสายตามองเขาอย่างเชิญชวน

“คุณ...ช่วยถอดชุดให้หน่อยสิ ฉันร้อน ร้อนเหลือเกิน”

เธอปรือตามองและเบียดร่างเข้าหา จิรายุกอดร่างนุ่มหอมไว้ทั้งตัวเพื่อไม่ให้เธอปลุกปั่นหัวใจไปมากกว่านี้

มัสสะเปิดประตูขึ้นไปนั่งประจำตำแหน่งคนขับ แต่ไม่กล้ามองความวุ่นวายที่อยู่เบาะหลัง

“รีบหน่อยมัสสะ”

“โดนยาหรือครับ” มัสสะถามขณะที่สายตายังคงจับจ้องถนนเบื้องหน้า อนินญามินอึดอัดดิ้นรนออกจากวงแขนจนเขาต้องก้มไปมองและกอดรัดแน่นเข้าไปอีก

“น่าจะเป็นยาปลุกอารมณ์ ถึงได้ยั่วยวนกวนอารมณ์แบบนี้”

มัสสะอมยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าแดงก่ำของเจ้านายหนุ่ม...นางสมันสวยน่ารักขนาดนี้ เสือร้ายจะยอมปล่อยไปง่ายๆ ได้หรือ มัสสะแอบยิ้มอยู่คนเดียว

“คุณ...ฉันร้อน ปล่อย ฉันร้อน” มือบางผลักไสร่างกำยำออกห่าง มืออีกข้างก็รูดซิปหลังออกเป็นทางยาวเพื่อจะถอดชุดออกจากตัว จิรายุเห็นแผ่นหลังนวลขาวถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ แล้วถอดสูทตัวนอกคลุมร่างเธอไว้

“ไม่เอา ไปไกลๆ นะ” เธอยังดื้อดึงปัดเสื้อเขาออก จิรายุถอนหายใจออกมาดังๆ แล้วก้มลงไปบดขยี้กลีบปากสีชมพูระเรื่ออย่างเร่าร้อนเพื่อดับความปรารถนาของยานรก อนินญามิน ครางอย่างตื่นเต้นแล้วแหงนหน้าขึ้นรับจูบเขาอย่างต้องการระบายความร้อนรุ่มที่สุมอยู่ในตัวให้หมดไป

จิรายุคำรามในลำคอเมื่อสัมผัสความหวานบริสุทธิ์ที่ไม่เคยลิ้มลอง จูบเงอะงะไม่ประสาทำให้เขารู้สึกแปลกใจและอารมณ์เดือดพล่าน เส้นเลือดในกายขยายแทบจะแตกปริเพราะความร้อนรุ่มที่สุมอยู่ในร่างแกร่ง ฝ่ามือนุ่มลูบไล้แผ่นหลังหนาและแผงอกกว้างอย่างเร่าร้อนต้องการ ดวงตาคมสวยหลับพริ้มเหมือนคนตกอยู่ในความฝันอันแสนรื่นรมย์

ริมฝีปากอิ่มเผยอครางและเปิดรับลิ้นสากที่ซอกซอนเลื่อนไหลเข้าไปในโพรงปากชื้น ลิ้นร้อนสอดรัดกับเรียวลิ้นเล็กอย่างหยอกเย้าเร่าร้อนอยู่ในที ด้วยฤทธิ์ยาบวกกับความปรารถนาที่ธรรมชาติสรรค์สร้าง ส่งให้อนินญามินควบคุมตัวเองไม่ได้ บดเบียดความอวบอิ่มของทรวงเต่งกับแผ่นอกเต็มไปด้วยมัดกล้าม วงแขนแกร่งยกเธอขึ้นนั่งบนตัก ปากก็จูบซับความหวานทั้งในและนอกริมฝีปากอิ่มอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด หากไม่มีเสียงของมัสสะดังขึ้นเกมรักคงเริ่มต้นในรถเป็นแน่

“มีคนตามมาครับบอส” จิรายุผละห่างริมฝีปากอิ่มอย่างเสียดาย แต่คนในอ้อมแขนไม่ยอม ยกตัวขึ้นไปจูบแก้มสากและกอดรัดลำคอหนาแน่น จิรายุก้มมองริมฝีปากหวานแล้วยิ้มให้อย่างถูกใจ

“เดี๋ยวค่อยไปต่อที่ห้องคนสวย ขอผมจัดการเสี้ยนหนามทางอารมณ์ก่อน”

เธอครางอย่างขัดใจ ฝ่ามือลูบไล้อกกว้างไปมา

“ฮึ่ม ใจเย็นๆ” จิรายุแกะมือบางออก แต่เธอปัดป่ายไปตำแหน่งอื่นจนเขาครางเบาๆ หากเป็นเวลาปกติมัสสะคงหัวเราะเสือร้ายที่แพ้ทางสาวน้อยหน้าใสอย่างไม่เป็นท่า

“มันขับจี้มาแล้วครับ”

“ขับไปเรื่อยๆ เดี๋ยวฉันขอจัดการเธอก่อน”

จิรายุบอกพลางดึงเนกไทออกจากคอไปมัดข้อมือบางแล้วตรึงไว้กับเบาะรถ

“ปล่อย! ปล่อยฉัน” อนินญามินดิ้นช่วยตัวเองสุดแรง แววตามองใบหน้าคมทั้งหวาดหวั่นและต้องการ ใบหน้างามสะบัดไปมาและพยายามเรียกสติตัวเองกลับมา แต่ก็เลือนรางและบังคับตัวเองไม่ได้ เพราะร่างกายร้อนฉ่าเจ็บร้าวไปทั่วทั้งตัว

จิรายุจัดการมัดเธอเสร็จเรียบร้อยมือหนาก็กดปุ่มเลื่อนคลังอาวุธใต้เบาะออกมา

“เร่งความเร็ว” พูดจบจิรายุก็เลื่อนกระจกลงและยิงใส่รถกระบะที่ไล่หลังมาติดๆ พวกมันไม่ทันตั้งตัวรถส่ายไปมาบนถนน คนร้ายไม่รอช้ายิงตอบโต้กลับมา แต่ก็ไม่ระคายผิวรถแม้แต่น้อย มัสสะเหยียบคันเร่งจนมิดเพื่อไปจอดรอคนร้ายที่ถนนเบื้องหน้า

“เฮ้ย!” คนร้ายพากันร้องเสียงหลงอย่างคาดไม่ถึงว่าคนที่มันตามเก็บจะยืนจังก้าถือปืนเล็งมาที่รถของมัน จิรายุแสยะยิ้มและกราดยิงใส่จนรถพวกมันส่ายไปมา มัสสะยื่นเครื่องเอ็มเจ็ดสิบเก้าให้ จิรายุรับไปวางบนบ่าเล็งเป้าหมายที่วิ่งเข้ามาหาอย่างใจเย็น

“เฮ้ย! ระวัง” พวกมันมีโอกาสร้องเพียงเท่านั้นระเบิดลูกเล็กก็กระแทกกับตัวรถ เสียงระเบิดดังสนั่น ลูกไฟดวงใหญ่สว่างวาบขึ้นในความมืด คนในรถกระเด็นไปคนละทิศละทางเพราะแรงกระแทก

***