3.นางสมันเนื้อหวาน

*** ทักทายคร้า ***

ถนนท่องเที่ยวยามค่ำคืนของเมืองเชียงใหม่ยังคงเต็มไปด้วยนักท่องราตรีทั้งชาวไทยและเทศที่เดินทางเข้ามาหาความสำราญ สถานบันเทิงระดับกลางต่างส่งสาวสวยมานั่งเรียกแขกอยู่หน้าร้าน แต่กระนั้นก็ไม่ทำให้จิรายุ มาจิสันหันไปมอง แม้แบล็กกาล่าจะเป็นสถานบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไทย แต่จิรายุก็ยังคงแวะเวียนไปตามสถานบันเทิงของเพื่อนร่วมอาชีพเสมอ

รถยนต์ราคาแพงลิ่วสีดำของเสือร้ายแห่งมาจิสันวิ่งไปตามถนนโดยมีบอดี้การ์ดหน้าหยกนามมัสสะเป็นคนขับ ดวงตาคมเข้มมองสองข้างทางที่เต็มไปด้วยสีสันและสาวสวยนั่งอยู่ด้านหน้า

“ทำไมบอสถึงอยากมาเที่ยวบาร์พวกนี้ล่ะครับ” มัสสะหันไปถามเจ้านายใบหน้าเคร่งขรึม เพราะบาร์เล็กๆ การรักษาความปลอดภัยก็เล็กตาม เขาจึงห่วงเรื่องความปลอดภัยของเจ้านายหนุ่มเป็นพิเศษ

“รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้งนะมัสสะ บาร์พวกนี้ปีหนึ่งๆ ก็ทำกำไรให้เจ้าของมากพอดู” จิรายุตอบพลางทอดมองแสงสีนอกตัวรถ

“บอสจะให้จอดที่ไหนครับ”

จิรายุมองป้ายชื่อผับบาร์ที่วิ่งผ่านอย่างชั่งใจ

“นายมีที่แนะนำมั้ย” จิรายุย้อนถามลูกน้องคนสนิท

มัสสะมองป้ายชื่อขนาดใหญ่ที่โชว์อยู่ไม่ไกล ทำให้เจ้านายหนุ่มมองตาม

“ที่มากาด้าบาร์วันนี้มีการประมูลสาวสวยบนเวที บอสสนใจมั้ยครับ”

จิรายุกระตุกยิ้มที่มุมปาก มองหญิงสาวแต่งตัวยั่วกิเลสที่นั่งเรียกแขกอยู่ด้านหน้า

“รังของใคร”

“ของพ่อเลี้ยงวัลลภครับ”

“น่าสนใจ ลองใช้บริการบ้างก็ไม่เสียหาย”

มัสสะยิ้มแล้วเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ลานกว้าง ร่างสูงสง่าสวมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าทับด้วยสูทสีดำตัวใหญ่ก้าวลงไปยืนที่พื้น ดวงตาคมมองป้ายชื่อบาร์ที่มีแสงระยิบระยับวิ่งเรียกแขกอยู่อย่างสวยงาม สาวสวยสองนางเห็นแขกก็กระดี๊กระด๊ามาต้อนรับ จิรายุยกมือห้ามจนพวกนางเบรกแทบไม่ทัน

“สวัสดีค่าคุณจิรายุ วันนี้ลงจากยอดปราสาทมาเดินดินเหรอคะ” สองนางยกมือไหว้อย่างอ่อนช้อย จิรายุหันไปสบตาลูกน้องคนสนิทและแยกเขี้ยวใส่ มัสสะอมยิ้มแล้วเดินเข้าไปพร้อมกับเจ้านายหนุ่ม

“เชิญทางนี้เลยค่า” สองสาวแทบจะประคองสองหนุ่มเดินไปนั่งโต๊ะมุมที่คนไม่พลุกพล่าน แต่ก็เห็นเวทีได้อย่างชัดเจน

“จะรับอะไรดีคะ หรือต้องการสาวๆ มานั่งเป็นเพื่อน”

“เอาเครื่องดื่มมาดีกว่า สาวๆ เอาไว้ก่อน” เมื่อเห็นความต้องการของลูกค้าไม่เปลี่ยน สองสาวก็พากันเดินงอนๆ กลับไป ไม่นานเครื่องดื่มสีอำพันก็ถูกนำมาเสิร์ฟ ตามด้วยเจ้าของร้านเดินเข้ามาทักทาย

“สวัสดีครับคุณจิรายุ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่เจ้าพ่อแบล็กกาล่ามาเยือนถึงถิ่น”

จิรายุลุกขึ้นไปจับมือกับพ่อเลี้ยงวัลลภ แม้จะไม่ค่อยได้พบกันแต่ชื่อเสียงด้านเสียของพ่อเลี้ยงวัยสามสิบเก้าก็แว่วเข้าหูอยู่เรื่อยๆ ทำให้จิรายุไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนที่มีธุรกิจมืดมากนัก

“นี่ก็ไม่ใช่เล็กๆ นะครับ ลูกค้าเยอะไม่แพ้แบล็กกาล่า”

จิรายุมองลูกค้าที่เริ่มหนาตาขึ้น พ่อเลี้ยงหนุ่มผายมือเชิญแขกและนั่งบนโซฟา

“วันนี้มีการประมูลขวัญใจแขกครับ ลูกค้าก็เลยเยอะเป็นพิเศษ ถ้าคุณจิรายุสนใจเชิญร่วมประมูลสาวสวยของเราได้นะครับ” จิรายุยิ้มน้อยๆ ที่มุมปากแล้วรับแก้วเครื่องดื่มสีอำพันจากมือลูกน้องไปจิบ

“เธอคงสวยน่าดูสินะครับ”

“แน่นอนครับ แถมกลิ่นเนื้อนางหอมชื่นใจเพราะยังสดซิงไม่มีตำหนิ” พ่อเลี้ยงวัลลภบอกด้วยแววตาเป็นประกาย สายตามองไปบนเวทีเมื่อเสียงโห่ร้องดังลั่นอย่างถูกใจ

แสงไฟหน้าเวทีหรี่ลงเป็นมืดสลัว แสงสปอร์ตไลต์ดวงใหญ่ก็สว่างวาบขึ้นกลางเวที

“เฮ” เสียงแขกต่างร้องเซ็งแซ่อย่างถูกใจเมื่อใกล้ถึงกิจกรรมสำคัญ

“ขวัญใจฉัน /ขวัญใจอั๊ว” แขกเหรื่อต่างยกแขนชูมือแข่งกันเพื่อให้ได้ครอบครองขวัญใจแขกในค่ำคืนนี้ ไม่ถึงนาทีผู้หญิงสองคนก็พาสาวสวยรูปร่างโปร่งระหงอยู่ในชุดเกาะอกรัดรูปสีแดงเพลิงยาวเหนือเข่าเดินขึ้นเวที ความอวบอิ่มของทรวงอกล้นทะลักออกมาเรียกน้ำลายเสือสิงห์กระทิงเปลี่ยวจนเสียงร้องดังกึกก้องไม่หยุด

หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ที่เข้ามาหาความสำราญต่างมอง อนินญามินด้วยแววตามาดหมาย และหวังจะได้หญิงสาวไปกอดนอน จิรายุจ้องร่างสมส่วนบนเวทีด้วยแววตานิ่งลึก ผิวขาวนวลเนียนกับดวงหน้าถูกตัดด้วยสีชุด ส่งให้ร่างงดงามเซ็กซี่น่าหลงใหล แม้แต่เขาที่ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วนยังอดชื่นชมไม่ได้ โดยเฉพาะดวงตาคมโตที่ส่งสายตาหวานเยิ้มเรียกแขกด้านล่าง ทำเอาหัวใจแกร่งกระตุกวูบขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ

****