บทที่3 [ใครเล่าจะมอบความรักที่จริงใจให้แก่กันโดยไร้ซึ่งสิ่งตอบแทน]

ใครเล่าจะมอบความรักที่จริงใจให้แก่กันโดยไร้ซึ่งสิ่งตอบแทน ชิงชางรักนางเพราะสมบัติที่นางมี ส่วนความรักที่เขาได้มอบให้กับหนิงอันนั้น แม้จะกล่าวว่าชิงชางก็รักหนิงอันเฉกเช่นกัน แต่หนิงอันนั้นไม่มีทรัพย์สินมากมายพอที่จะทำให้ชิงชางทุ่มเทเพื่อนางได้ไปเสียทุกอย่าง เช่นนั้นแล้ว ตำแหน่งที่หนิงอันจะได้รับนั้น คงเป็นได้เพียงอนุเท่านั้นแล้ว

หากไม่ใช่เพราะในอดีตนั้นสกุลลู่ได้ทำสัญญาเกี่ยวดองกันกับสกุลจาง มีหรือที่ลี่หลินจะยอมคบหากับบุรุษที่โลเลและมากรักดั่งเช่นชิงชาง เพียงแต่เวลาที่ผ่านมานั้น แม้ความสัมพันธ์ที่มีจะไม่ได้เริ่มต้นด้วยความรัก แต่ลี่หลินที่เป็นเพียงสตรีธรรมดาผู้หนึ่งนั้นก็ย่อมมีใจอ่อนไหวไปกับการเอาอกเอาใจของชิงชางในช่วงแรกเป็นธรรมดา

ชีวิตคู่รักที่ดูเหมือนจะราบรื่น หากแต่เมื่อเวลาผ่านไปได้เพียงแค่สองปี ภายหลังจากที่ลี่หลินและชิงชางได้ทำการหมั้นหมายกันนั้น เยว่ซินมารดาของหนิงอันที่ก็ได้พาบุตรสาวเดินทางกลับมายังเมืองหลวง เนื่องจากสามีที่เป็นพ่อค้าต่างเมืองนั้นได้เสียชีวิตลง เมื่อนั้น เรื่องราวความรักของลี่หลินและชิงชางก็ไม่นับว่าเหมือนเดิมอีกต่อไป

ลี่หลิน คุณหนูผู้ที่ในอดีตเคยมีนิสัยร่าเริงสดใส หากแต่บัดนี้กลับกลายมาเป็นเพียงนางมารร้ายที่คอยขัดขวางความรักของคู่รักอย่างชิงชางและหนิงอัน ‘คู่รัก’ ที่คนหนึ่งนั้นนับได้ว่าเป็นคู่หมายของนาง ส่วนอีกคนหนึ่งนั้นก็คือญาติผู้น้องที่นางมอบความรักและความเอ็นดูให้อีกฝ่ายไม่น้อย

คนเราก็เป็นเช่นนี้ ทำดีเช่นไร ก็ใช่ว่าใครต่อใครจะมองเห็น หากแต่ในเรื่องความร้ายกาจนั้น แม้นางไม่ได้เป็นผู้กระทำ แต่ก็ยังมีคนนำเรื่องของนางไปกล่าวนินทาว่าร้ายได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ทั้งที่ตนเองนั้นต่างก็ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ อีกทั้งยังไม่ได้รับรู้เรื่องราวเท็จจริงที่เกิดขึ้น

หรือแท้ที่จริงแล้ว สิ่งที่คนเราอยากจะฟังและชอบที่จะกล่าวถึงนั้น มีเพียงสิ่งที่ไม่ดีของผู้อื่นเพียงเท่านั้น

มารดาของลี่หลินได้จากไปภายหลังจากที่คลอดลี่หลินออกมาได้เพียงไม่นาน เพื่อเป็นการปลอบประโลมหลานสาวตัวน้อย ลู่เจียวมิ่งผู้เป็นตาของลี่หลินนั้น จึงได้มอบทรัพย์สินเงินทองมากมายเพื่อเป็นการรับขวัญหลานสาว

ลี่หลินเติบโตมาได้เป็นอย่างดี ภายใต้การเลี้ยงดูของไป๋ซือเฟิ่งผู้เป็นบิดา อีกทั้งยังได้รับความเมตตาและการช่วยเหลือจากท่านตาและท่านยายจากสกุลลู่ด้วยไม่น้อย จวบจนลี่หลินมีอายุได้ครบสิบห้าหนาว ท่านตาและท่านยายของนางก็ได้จากไปอย่างไม่มีวันหวนคืน

เยว่ซินมารดาของหนิงอันนั้นเป็นบุตรสาวของลู่เจียวมิ่งที่เกิดจากอนุ โดยเมื่อเยว่ซินนั้นได้ทราบข่าวถึงการจากไปของลู่เจียวมิ่งผู้เป็นบิดาพร้อมด้วยฮูหยิน เช่นนั้นแล้ว นางที่กำลังมีปัญหากับครอบครัวของสามีผู้ที่ได้ล่วงลับไปแล้วนั้น จึงได้พาบุตรสาวเดินทางกลับมาเมืองหลวง ด้วยภายในใจยังหวังว่าตนเองจะได้รับความเมตตาจากสกุลลู่บ้าง

สุดท้ายแล้วก็เป็นจริงเช่นนั้น ลู่เจียวมิ่งยังได้แบ่งทรัพย์สินบางส่วนทิ้งไว้ให้นาง นอกจากนี้แล้วนางยังสามารถที่จะกลับมาอยู่อาศัยในจวนสกุลลู่ได้ ภายใต้การดูแลของลู่ห่าวหรานที่เป็นผู้นำของสกุลลู่คนปัจจุบัน ซึ่งห่าวหรานนั้นก็คือพี่ชายของมารดาลี่หลินที่เกิดกับอดีตลู่ฮูหยินด้วยนั่นเอง