
บทย่อ
“คุณเลขา ไม่ได้ยินที่ผมถามหรือไง” เมื่อไม่ได้คำตอบพันวาจึงพูดเตือนเลขาคนสวย ที่ตอนนี้ชนัญธิดาเริ่มคิดแล้วว่าเธอคงคิดผิด ที่ยอมมาทำงานให้ลูกชายคุณหญิง “ฉันชื่อชนัญธิดา ชื่อเล่นมาย” “ห้วนจัง ขอใหม่อีกรอบ เอาแบบฟังแล้วลื่นหูได้ไหม” “ฉันชื่อชนัญธิดา สิระสกุลไพศาล ชื่อเล่นมายค่ะ” แม้จะต่อท้ายด้วยค่ะแต่น้ำเสียงก็ห้วนไปสำหรับพันวา “เสียงไม่ลื่นหูเลย แบบนี้ต้อง…” พันวาอาศัยความว่องไวกว่า รั้งเลขาสาวเข้ามากอด “คุณพันวา!” “เรียกผมว่าบอส” เขาออกคำสั่ง หน้าตาเรียบเฉย ส่วนสองมือก็กอดรัดเลขาสาวไว้แน่น “บอส! ปล่อยฉันเถอะค่ะ” นาทีนี้ไม่ว่าเขาจะสั่งให้เรียกว่าอะไร ชนัญธิดาก็ยอมหมด ขอเพียงให้บอสหนุ่มปล่อยเธอเป็นอิสระ “แล้วถ้าผมไม่ปล่อย” ชนัญธิดาไม่ตอบแต่เธอก้มลงกัดแขนเจ้านายหนุ่มสุดแรง ทำเอาพันวาร้องเสียงหลง ปล่อยเลขาสาวแทบไม่ทัน “เฮ้ย! ทำไมต้องกัดกันด้วย”
ตอนที่ 1
ตอนที่ 1
ไร่สิระสกุลไพศาล
“ปั่นๆ ปั่นเข้าไป” เด็กหนุ่มวัยสิบแปดที่เข้ามาช่วยบิดาทำงานในไร่สิระสกุลไพศาลบอกตัวเองและเร่งปั่นจักรยานไปตามลูกสาวเจ้าของไร่ ที่ตอนนี้เจ้าตัวไปช่วยชาวบ้านช่วยกันสร้างฝายชะลอน้ำ
โครม!
เด็กหนุ่มทิ้งจักรยานทันทีเมื่อมาถึงที่หมาย ก่อนจะวิ่งลงไปยังลำธาร แล้วมองหาลูกสาวเจ้าของไร่สิระสกุลไพศาล
“พี่มาย! พี่มาย!” โป๊ป ลูกชายหัวหน้าคนงานตะโกนเรียกเจ้านายคนสวยทันทีเมื่อเห็นยืนคุยอยู่กับผู้ใหญ่บ้าน
“มีอะไรเหรอ” ชนัญธิดา สิระสกุลไพศาล หรือ มาย ทายาทคนโตของไร่สิระสกุลไพศาล ที่ทำไร่ผสมผสานแบบเกษตรอินทร์และเปิดเป็นศูนย์เรียนรู้แก่คนทั่วไปรวมถึงเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชมไร่ เพื่อสร้างรายได้ให้กับคนงานและชาวบ้าน หยุดการพูดคุยกับผู้ใหญ่บ้านแล้วหันไปถามลูกชายหน้าคนงาน
“แม่เลี้ยงให้มาตามครับ มีคนมาหา”
“ใครมาเหรอ”
“ไม่รู้ครับ โป๊ปรู้แค่ว่ามาจากกรุงเทพฯ”
“ขอบใจนะ อีกเดี๋ยวฉันจะไป”
“งั้นโป๊ปไปทำงานต่อก่อนนะครับ” บอกกล่าวแล้วโป๊ปก็เดินกลับไปหยิบจักรยานแล้วปั่นกลับไปช่วยงานพ่อต่อ
ส่วนชนัญธิดาก็ยืนคิดอะไรอยู่ครู่หนึ่งก็เดินไปยังรถกระบะสีขาว แล้วขับกลับบ้าน พร้อมกับคิดไปด้วยว่าใครกันมาที่มาหาเธอ จะว่าเพื่อนที่กรุงเทพฯ ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะเพิ่งโทรคุยกันไปเมื่อวาน เจ้าตัวก็ไม่ได้บอกว่าจะมาเยี่ยม
ชนัญธิดามองดูรถที่จอดหน้าบ้านแล้วทำหน้านิ่วคิ้วขมวด จากนั้นก็เดินไปล้างมือ สะอาดแล้วก็เดินขึ้นบ้าน
“มาย! มานี่เร็วๆ ลูก” แม่เลี้ยงจันทภา เรียกลูกสาวคนโตเข้าไปหาทันที เมื่อเห็นลูกสาวเดินขึ้นบ้านมา
ชนัญธิดายิ้มเล็กน้อยและเดินเข้าไปร่วมวงสนทนากับมารดา ที่พอนั่งลงแล้วท่านก็แนะนำแขกให้รู้จัก
“โตเป็นสาว แล้วสวยเชียวนะ” คุณหญิงแม้นวาด ทักทายแล้วยิ้มเอ็นดู ลูกสาวของเพื่อนรัก ที่ก็นานเกือบเจ็ดปีเห็นจะได้ที่ไม่ได้มาบ้านเพื่อน เพราะหลังจากสามีเสียก็ต้องดูแลธุรกิจต่อ จนกระทั่งลูกชายเรียนจบก็มารับช่วงต่อ จนตอนนี้ท่านวางใจให้ลูกชายดูแล
