EP12

ฉันพยายามใช้แรงที่มีอยู่ของตนเองผลักร่างหนาออกจนเขายอมปล่อย ใบหน้าหันกลับไปมองผู้หญิงคนนั้นที่ยืนมองเรา แล้วเธอก็รีบก้มหน้าเดินหนี

"อย่าทำแบบนี้กับน้องดาอีกนะคะ" พอเขาหันกลับมาก็พ่นคำพูดใส่ทันทีพร้อมกับยกมือขึ้นเช็ดปากตนเองออก

"…" เขาเงียบแล้วก้มมองฉันที่เก็บเศษดอกไม้ขึ้น บทสนทนาของเราจบเพียงเท่านั้นแล้วฉันก็รีบเดินหนี

ไม่รู้ว่าเดินหนีออกมาได้ไกลมากเท่าไหร่แล้ว รู้ตัวอีกทีฉันก็นั่งพิงเสาอยู่มุมลับสายตาคน ในใจมันก็คิดอยากจะหนีไปตายเอาดาบหน้า แล้วตามหาคุณพ่อกับคุณแม่ แต่มันก็คงได้แค่คิดนั่นแหละ

…

@สัปดาห์ต่อมา

หลังจากเหตุการณ์วันนั้นฉันก็ไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว แม้กระทั่งอยู่มอหรืออยู่คอนโด แล้วนัดของหยางอี๋ฉันก็ไม่ได้ไปด้วย เพราะมัวแต่คิดมากเรื่องของคุณพ่อกับคุณแม่เลยไม่มีกระจิดกระใจทำอะไร

แล้วตอนนี้เองฉันก็ยืนอยู่คฤหาสน์ใหญ่ของตระกูล วันนี้ไม่มีเรียนฉันจึงมาที่นี้ ความหวังคือเจอพี่คินแล้วถามเรื่องคุณพ่อกับคุณแม่ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

"มาหาใครหรอคะ" ฉันยืนอยู่หน้าประตูรั้วได้ไม่นานก็มีหญิงชราคนหนึ่งเดินมาถาม

"คนที่ชื่อภาคินค่ะ หนูมีธุระจำคุยกับเขา ช่วยบอกเขาให้หน่อยได้มั้ยคะ"

"คุณคินอยู่คฤหาสน์เล็กค่ะ ตามมาทางนี้นะคะ" พูดจบเธอก็เปิดประตูให้แล้วเดินนำฉันไปยังคฤหาสน์เล็กที่น่าจะเป็นที่พักอาศัยของพี่คิน ฉันเดินตามมาเรื่อยๆ ก็มาหยุดที่หน้าคฤหาสน์เล็ก

"เดี๋ยวกดกริ่งเรียกคุณคินก็ออกมาแล้วค่ะ"

"ขอบคุณนะคะ" พอหญิงชราคนนั้นเดินไป ฉันก็กดกริ่งเรียกแล้วยืนรอ ไม่นานร่างของเขาก็เดินออกมา

"น้องดา…"

"น้องดามีเรื่องจะคุยกับพี่คินค่ะ"

"เข้ามาข้างในก่อนสิ" แล้วฉันก็เดินตามพี่คินเข้าไปข้างในพร้อมกับหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟา เขาเองก็หย่อนตัวนั่งลงตรงกันข้าม

"พี่คินอยู่บ้านหลังนี้คนเดียวหรอคะ"

"บางทีแฟนพี่ก็มาค้างด้วย"

"น้องดาอยากรู้เรื่องของคุณพ่อกับคุณแม่ค่ะ ตอนที่น้องดาไม่อยู่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณพ่อกับคุณแม่ถึงโดนไล่ออกจากตระกูล"

"ท่านหักหลังคุณย่า แล้วก็โกงเรื่องธุรกิจ" เพราะแบบนี้เองสินะ คุณพ่อกับคุณแม่ถึงโดนไล่ออกจากตระกูล แต่ฉันก็ไม่อยากให้พวกท่านทิ้งฉันเอาไว้คนเดียวบนโลกที่แสนโหดร้ายแบบนี้

"แล้วทำไม พี่คินถึงให้น้องดาไปอยู่กับเขาหรอคะ" ฉันพูดออกไปด้วยสีหน้าน้อยใจ แต่ก็ต้องเก็บซ่อนความรู้สึกนี้เอาไว้ให้ดี

"อยู่กับเอ็มเจจะปลอดภัยต่อตัวน้องดามากที่สุดนะ"

"พี่คินเอาอะไรมามั่นใจ"

"ถึงมันจะทำเรื่องเหี้ยๆ กับน้องดา แต่มันจะคอยปกป้องอันตรายทุกอย่างให้น้องดาได้ อดทนจนกว่าทุกอย่างมันจะลงตัว ถ้าน้องดาอยากเจอคุณพ่อกับคุณแม่น้องดาต้องมีชีวิตอยู่ต่อ" อดทนจนกว่าทุกอย่างมันจะลงตัวแบบนั้นหรอ แล้วมันตอนไหน แล้วฉันจะได้เจอคุณพ่อกับคุณแม่ตอนไหน

"แปลว่ายังไงแล้ว น้องดาก็ต้องอยู่กับเขาใช่ไหมคะ"

"ใช่"

"ค่ะ" ฉันจำใจตอบออกไปเสียงสั่นเครือ มันไม่มีทางเลือก และไม่มีทางหนี ทางเดียวคือต้องอยู่กับเขาและสืบเรื่องของคุณพ่อกับคุณแม่

…

ตกเย็นในวันเดียวกันตอนนี้ชีลีนได้เดินทางมาถึงประเทศไทยแล้ว เธอมาพร้อมกับชะชาคนดูแลส่วนตัวของเธอ รถตู้คันหรูที่เอ็มเจส่งไปรับเธอเคลื่อนมาจอดคฤหาสน์หลังใหญ่ที่คาซัสซื้อเอาไว้สำหรับการต้อนรับเธอ

ทันทีที่รถเข้ามาจอดบอดี้การ์ดก็มาเปิดประตูให้เธอ หญิงสาวในชุดสีขาวคลุมข้อเท้า ใบหน้ามีผ้าคลุมเห็นแค่ดวงตาคมสวยของเธอ ดวงตาหยิ่งผยองและเฉียบคม

"ยินดีต้อนรับครับคุณชีลีน" เทสล่าเป็นคนเอ่ยต้อนรับเธอด้วยภาษาอังกฤษและคอยคุ้มกันหญิงสาวตลอดการเดินเข้าคฤหาสน์

"…" ชีลีนปรายตามองเล็กน้อย มือทั้งสองข้างของเธอสอดประสานกันอยู่ข้างหน้า แล้วเดินด้วยท่าทางสง่าเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่

พอเดินเข้ามาข้างในเธอก็เจอกับเอ็มเจที่ยืนยิ้มรอตนเองอยู่ ชีลีนเดินเข้าไปใกล้เขาแล้วโค้งคำนับตัวหนึ่งครั้ง

"ได้อยู่ด้วยกันสักทีนะครับชีลีน"

"ไม่เจอกันนานเลยนะคะ"

"ราวสามปีได้"

"ฉันดีใจนะคะ ที่ได้มาอยู่ที่นี้"

"ผมก็ดีใจ"

"นี้ชะชาค่ะ คนดูแลของฉัน" ชีลีนแนะนำหญิงวัยกลางคนที่ถูกคลุมด้วยผ้า พร้อมกับรอยแผลเป็นตรงหน้าให้เอ็มเจรู้จัก รอยแผลเป็นบนหน้าเธอใหญ่จนไม่สามารถมองใบหน้าอย่างชัดเจนได้

"ครับ"

"ที่นี้คือบ้านของเราใช่ไหมคะ" นํ้าเสียงที่พูดภาษาไทยชัดเจนพูดออกมาอีกครั้ง

"บ้านหลังนี้แด๊ดพึ่งซื้อให้ผม ชีลีนขึ้นไปดูห้องก่อนมั้ย"

"ได้ค่ะ" เธอตอบแล้วเดินตามร่างของเอ็มเจไปยังชั้นสอง ทั้งสองขึ้นไปดูห้องด้วยกันสองคน

"ผมอาจจะได้กลับมานอนที่นี้แค่บางวัน เพราะผมต้องจัดการเรื่องเรียนและงานหลายอย่าง ชีลีนไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ" ดวงตาคมกริบกวาดมองบริเวณห้องขนาดใหญ่ เธอเช็คความสะดวกสบายแล้วก็พึงพอใจไม่น้อย

"ไม่ว่าหรอกค่ะ"

"งานอดิเรกที่คฤหาสน์หลังนี้มีหลากหลายอย่าง ชีลีนอยากทำอะไรก็ทำได้ตามสบายเลยนะ หรืออยากไปไหนก็บอกผม ผมจะได้สละเวลาทุกอย่างแล้วพาชีลีนไป"

"ค่ะ" เธอตอบแล้วจ้องมองใบหน้าของเอ็มเจ ก่อนที่มือเรียวสวยจะเริ่มถอดผ้าคลุมออกอย่างเชื่องช้า เพราะตอนนี้อยู่กันสองต่อสอง ชีลีนสามารถเปิดหน้าได้

พอผ้าคลุมถูกถอดก็เผยให้เห็นใบหน้าสวยคมของหญิงสาวตรงหน้า ริมฝีปากบางสวยเคลือบด้วยลิปสติกสีแดง จมูกคมสันเรียวสวย ดวงตาคมเข้มกลมโต แพขนตาหนายาว ทรงตากลมใหญ่ เธอสวยราวกับรูปปั้น

"ชีลีนยังสวยเหมือนเดิมเลยนะครับ ไม่ได้เจอนานยิ่งสวย"

"คุณก็หล่อหมดจดน่ามองเหมือนเดิมเลยค่ะ" รอยยิ้มคลี่บนใบหน้าสวย ปลายนิ้วเรียวแตะลงอกแกร่งแล้วไล่ขึ้นไปที่ริมฝีปากหยัก ชีลีนหยุดมองอยู่ตรงนั้น

"ไม่กลัวชะชาขึ้นมาเห็นหรอ"

"ชะชาจะไม่ขึ้นมาตอนนี้ค่ะ เขารู้ดีว่าเวลาไหนฉันทำอะไรอยู่"

"แบบนั้นก็ดี" เอ็มเจตอบแล้วจับมือชีลีนเอาไว้ ทั้งสองสบสายตากัน

"ตลอดเวลาที่ผ่านมา คุณไม่ได้มีใครแทนฉันหรอกใช่ไหม"

"จะไม่มีใครแทนที่ชีลีนได้ครับ…"