EP10

คำพูดของภาคินทำให้เอ็มเจปรายตามองด้วยความสงสัย

"ทำไมวะ"

"มึงรู้ใช่ไหมว่าพ่อกับแม่น้องดาทำให้คุณย่าต้องไล่ออกจากตระกูล" สีหน้าของภาคินเคร่งเครียดเมื่อพูดเรื่องนี้ออกมา

"รู้ ถึงได้ถูกจับขายข้ามทวีปแบบนั้นไง"

"คุณย่ารู้เรื่องวันนี้แล้ว ที่มีเรื่องกันอยู่โรงอาหาร แล้วก็รู้เรื่องการกลับมาของมุกดา"

"ย่ามึงห้ามให้ช่วยเหลือยัยนั้นแบบนั้นหรอ"

"อืม" คำตอบของภาคินทำให้เอ็มเจยกยิ้มมุมปากขึ้นมาด้วยความพึงพอใจ ก่อนที่เขาจะเอนตัวหันกลับมามองหน้าภาคินแล้วเอนแผ่นหลังพิงกับกระจก ควันบุหรี่สีขาวขุ่นยังคงลอยคละคลุ้ง

"ยังไงถ้าไม่มีเหตุการณ์วันนี้ ย่ามึงคงรู้เรื่องยัยนั้นก่อนอยู่แล้ว"

"ไม่มีเรื่องอะไรที่คุณย่าสงสัยแล้วไม่รู้"

"สมกับเป็นคุณย่าของตระกูล แล้วมึงคิดยังไงถึงได้ฝากผู้หญิงตัวเล็กๆ ไว้กับคนแบบกูล่ะ มึงเอาอะไรมามั่นใจว่ายัยนั้นจะปลอดภัย?" เอ็มเจยักคิ้วถาม มาเฟียป่าเถื่อน ฆ่าได้ไม่เลือกหน้าแบบเขาการที่มีผู้หญิงตัวน้อยๆ มาอยู่ด้วย มันไม่สามารถการันตีอะไรได้ทั้งนั้น

"กูไม่อยากให้น้องดาเป็นอันตราย หรือกลับไปอยู่วงจรชีวิตเหี้ยๆ แบบเดิม" อย่างที่รู้ว่าเอกนัยกับเมสิณียังไร้ร่องรอย สองคนนั้นอาจจะไปก่อเรื่องเอาไว้จนพวกนั้นสาวมาถึงตัวมุกดา หรือที่จริงแล้วสองคนนั้นอาจจะใช้มุกดาเป็นเหยื่อล่อ อันตรายมากมายรอบตัวเธอ

"ให้เด็กนั้นอยู่ในความดูแลของกู ที่แปลว่ากูจะทำเหี้ยอะไรแบบนั้นก็ได้หรอ"

"ถ้าเห็นถึงความเป็นเพื่อนของเรา ก็ช่วยเท่าที่กูขอก็พอ"

"คำตอบของมึงก็แปลว่ากูจะทำเหี้ยอะไรก็ได้"

"แต่กูขออย่างเดียว เหตุผลที่มึงจะต้องปล่อยน้องดาไปคือเธอมีคนที่ดูแลเธอได้มากกว่ามึง"

"…" เอ็มเจเงียบ เขาไม่สามารถรับปากคำนี้ได้ สองหนุ่มมองหน้ากันสักพักก่อนที่ภาคินจะมองดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือแล้วพูดออกมา

"บอกเรื่องนี้กับน้องดาด้วย กูคงต้องเลี่ยงเจอน้องก่อน"

"เดี๋ยวกูจัดการเอง"

"กูต้องกลับแล้ว ฝากน้องดาด้วยนะ" ภาคินพูดออกไปด้วยความขมขื่น ชายหนุ่มนึกสงสารน้องสาวร่วมสายเลือด เขาไม่ได้อยากทำแบบนี้แต่การที่ให้มุกดาอยู่กับเอ็มเจเธอจะปลอดภัยจากอันตรายทุกอย่าง แต่คนอย่างเอ็มเจขอให้ช่วยอย่างเดียวมันใช่วิธีของเขา ภาคินเลยต้องยอมแลกด้วยสิ่งที่ว่าเอ็มเจจะทำอะไรกับเธอก็ได้ เพื่อความปลอดภัยของตัวเธอเอง

…

@บาร์ลับแห่งหนึ่ง

"คุณเจแน่ใจนะครับว่าจะลงไปเคลียร์งานนี้เอง" เทสล่า เขาเป็นมือซ้ายที่คอยทำงานเบื้องหลังอยู่กับเอ็มเจถาม ในขณะที่สายตาของทั้งสองมองออกไปยังบาร์ลับแห่งหนึ่งในตรอกซอยเล็กๆ ทั้งสองพึ่งมีเวลาเจอกันเพราะเทสล่ามีงานหลายอย่างต้องจัดการ

"เอาหน่า ช่วงนี้เป็นเบื่อๆ" เอ็มเจที่มองทางเข้าบาร์ พร้อมกับใช้นิ้วเคาะกระจกตอบ

"วันนี้ตำรวจลง อย่าพลาดนะครับ"

"นี่มึงไม่ไว้ใจฝีมือกูแบบนั้นหรอ"

"เปล่าครับ แค่เป็นห่วง"

"ยาอยู่ไหน"

"ข้างหลังครับ"

"อีกสิบนาขับอ้อมไปทางด้านหลัง"

"ครับ" พูดจบเอ็มเจก็หยิบกระเป๋าสีดำออกมาถือเอาไว้ แล้วหยิบกำไลข้อมือของเทสล่ามาสวม เขาอยู่ในชุดอำพรางตัวและใบหน้าเป็นอย่างดี จัดการทุกอย่างเสร็จสับก็เปิดประตูเดินลงจากรถ

พอมาถึงหน้าบาร์ก็เปิดแขนเสื้อดึงขึ้นเพื่อโชว์กำไลข้อมือให้ดูว่าเป็นคนจากกลุ่มไหน พอตรวจเสร็จก็เดินเข้าไปข้างใน ไปยังห้องสุดท้ายของชั้นสอง เปิดเข้าไปก็พบชาวต่างชาติกลุ่มหนึ่งยืนสูบยารออยู่ บนโต๊ะมีสารเสพติด และเหล้า

"ส่งของครับ" เอ็มเจพูดออกไปเป็นภาษาอังกฤษแล้ววางกระเป๋าของกลางไว้บนโต๊ะ

"เช็กของ" หนึ่งในนั้นเดินมาเช็กของ เหตุการณ์ดำเดินไปตามปกติแต่เหมือนมีอะไรบางอย่างผิดปกติ

"ของครบครับพี่"

"หยิบเงินออกมา"

หมับ!

"เห้ย! ฆ่ามัน" คนที่ย่องเข้ามาข้างหลังถูกเอ็มเจคว้าตัวเอาไว้ก่อน มือหนาหยิบปืนเก็บเสียงออกมาแล้วกวาดยิงสองคนเข้าที่กลางอก พร้อมกับใช้เท้าถีบหนึ่งคนที่เหลือให้นอนราบกับพื้น อีกคนที่ก็ถูกบิดแขนจนเซล้มลงบนพื้น เอ็มเจไม่รอช้ายิงกระสุนใส่สองร่างจนทั้งหมดสิ้นลมหายใจ เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็ว แล้วผู้ชายสองคนที่เป็นคนของที่นี้ก็เดินเข้ามา

"กูไม่ได้สั่ง มึงจัดการหมดเลยอ่อวะ"

"…" เอ็มเจไม่ได้ตอบอะไรออกไป ชายหนุ่มหยิบเงินออกมาจากกระเป๋าพวกมันแล้วเตรียมตัวจะเดินออกจากห้องไป

"เห้ย กูถามไม่ได้ยิน?"

"หุบปากแล้วเก็บศพไป" เขาตอบออกไปเท่านั้นแล้วถอดหมวกออก ทำให้ผู้ชายสองคนนั้นอึ้งจนต้องรีบขอโทษ

"ขอโทษครับ" เอ็มเจใส่หมวกคืนแล้วเดินออกไปจากห้องนั้นทันที เขาเดินออกไปยังด้านหลังของร้านแล้วขึ้นไปบนรถ

"เป็นมือซ้ายทำไมถึงทำตัวเหมือนลูกกระจ๊อกปลายแถว" ชายหนุ่มถอดหมวกออกแล้วถอนหายใจออกมา

"สีสันชีวิตครับ"

"ออกรถ"

"ครับผม" เอ่ยตอบเสร็จเทสล่าก็ออกรถไปตามเส้นทางลับ พอมาถึงช่วงกลางเมืองแถวๆ หน้าคอนโดแห่งหนึ่งเอ็มเจก็พูดขึ้นมา

"จอด"

"จอดทำไมหรอครับ"

"กูบอกให้จอด"

"งั้นก็ได้" เทสล่าพูดแล้วเขาก็ยอมจอดรถเอาไว้

"ลงไป"

"แล้วผมจะกลับยังไง"

"เรื่องของมึง"

"ผมโดนทิ้ง" เอ็มเจตวัดสายตามองเทสล่าที่ทำเหมือนเศร้าใจ ก่อนที่เขาจะเปิดประตูลงจากรถแล้วยืนโบกมือลา จนเอ็มเจขับรถผ่านหน้า

…

ทางด้านมุกดาที่พึ่งสำรวจบริเวณรอบข้างคอนโดตนเองเสร็จเธอก็เดินเข้ามาในคอนโด แล้วกดลิฟต์มายังชั้นห้องของตนเอง แต่ในขณะที่เดินตามทางเดินก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนเดินตามมา เธอจึงรีบเปิดประตูเข้ามาในห้องแต่ก็ถูกมือหนาคั่นเอาไว้ก่อน ร่างนั้นแทรกตัวเข้ามาในห้องแล้วล็อกประตูเอาไว้

"นายเป็นใคร" เธอถามออกไปด้วยความตกใจแล้วเดินไปคว้าแจกันมา

"จำลูกค้าคนแรกของเธอไม่ได้หรอ?" เอ็มเจถามออกไปแล้วถอดหมวกออก จึงทำให้เห็นหน้าของเขาจากแสงสลัวๆ

"ตามน้องดามาทำไม ออกไปนะ"

"ที่ฉันตามเธอมา เพราะมีข่าวร้ายมาบอกต่างหาก"

"ข่าวร้ายอะไร คุณควรเลิกยุ่งกับน้องดาได้แล้ว"

"ทางที่ดีเธอควรทำตัวดีๆ กับฉันมากกว่านะ"

"ทำไมน้องดาต้องทำแบบนั้นด้วย"

"เพราะไอ้คินมันยกเธอให้ฉันแล้ว เหมือนตอนแรกที่มันควรจะเป็น"

เพล้ง! แจกันในมือมุกดาตกเมื่อได้ยินคำนั้น

"หมายความว่ายังไง"

"ก็แปลว่าหมาตัวนี้มันโดนไล่กลับมาหาเจ้าของแล้วยังไงล่ะ" พูดจบเอ็มเจก็ใช้นิ้วชี้ผลักหน้าผากมนให้เธอนึกได้สักที มุกดายืนแน่นิ่ง ชีวิตที่มันควรจะดีแล้วทำไมถึงได้กลับมาเป็นแบบเดิม เพราะอะไร…