1 ทางเลือก (3)

ยังไงท่านชีคไม่สงสัยเรื่องนี้หรอกว่ากันจริง ๆ ท่านชีคจะจดจำใบหน้าบุตรีของตัวเองได้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย”

นางลีนาร่าถอนหายใจออกมาอีกครั้ง เพราะการตัดสินใจครั้งนี้ เท่ากับการเอาชีวิตไปแขวนไว้บนเครื่องประหารเลยทีเดียว

“ท่านหญิงสมควรได้รับเกียรติอันสูงสุด นางคือสายเลือดแห่งชีค ยังไงเราต้องประกอบพิธีศักดิ์สิทธิ์ให้กับท่านหญิงน้อย”

ท่านพ่อบ้านส่ายหน้าไปมาไม่เห็นด้วย

“ฟังให้ดีนะแม่นมลีนาร่า ถ้าเจ้าเลือกเกียรติอันสูงส่งให้ท่านหญิง หัวของเจ้าก็จะกระเด็นหลุดจากบ่า เจ้ายังมีลูกต้องดูแลไม่ใช่รึ เจ้าอยากถูกตัดหัวก็ไม่ว่า แต่ข้าไม่เอาด้วยเด็ดขาด!”

นางลีนาร่ามองร่างไร้ลมหายใจของท่านหญิงน้อยอีกครั้งด้วยความอาลัยรักและความสับสน น้ำตาไหลมาอาบแก้มอีกครั้ง

“หยุดร้องไห้และรีบ ๆ ตัดสินใจเถิด”

“อภัยให้ข้าด้วยนะเจ้าคะ ท่านหญิง”

นางลีนาร่าพึมพำเสียงแผ่ว พร้อมทั้งค้อมศีรษะแสดงความเคารพร่างที่ไร้ซึ่งลมหายใจ สุดท้ายนางจึงจำใจต้องเลือกรักษาชีวิตของตนเองเอาไว้อย่างไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้...

การจัดการฝังร่างของท่านหญิงซาเนียร์เกิดขึ้นและจบลงในเวลารวดเร็ว ไม่มีพิธีกรรมใด ๆ เกิดขึ้น นอกเสียจากคำภาวนาของนางลีนาร่า และดอกกุหลาบขาวบริสุทธิ์ที่นางลีนาร่านำมาวางหน้าหลุมศพเพื่อแสดงถึงความอาลัยรักในตัวผู้ที่จากไป

“หลับให้สบายเถิดท่านหญิงน้อย” ถึงเม็ดทรายจะฝังร่างของท่านหญิงน้อยไปแล้ว แต่นางลีนาร่ายังร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่เลิก

“ท่านหญิงหลับสบายแล้ว แต่เราสองคนต่างหากที่ยังเสี่ยงหัวหลุดออกจากบ่า หากเจ้ายังเอาแต่ร้องไห้อยู่แบบนี้”

นางลีนาร่ารีบกรีดน้ำตาออกจากแก้มทันที “ข้ายังทำใจยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้ ข้าเลี้ยงท่านหญิงมากับมือ ถึงท่านหญิงจะไม่ใช่ลูกของข้า แต่ข้าก็รักนาง”

“ข้ารู้ เจ้าเลิกฟูมฟายซะเถิด ต่อให้เจ้าร่ำไห้จนน้ำตาท่วมทะเลทรายผืนนี้ ท่านหญิงก็ไม่มีทางฟื้นกลับมา หยุดร้องไห้ซะ แล้วช่วยข้าออกตามหาเด็กที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับท่านหญิงเถิด ตอนนี้เรามีเวลาเหลือไม่มากแล้ว”

“ท่านคิดว่าจะมีเด็กที่คล้ายกับท่านหญิงจริงเหรอท่านพ่อบ้าน?” นางลีนาร่ายังเป็นกังวลกับเรื่องนี้ไม่เลิก

“ต้องมีสิ ถ้าไม่มีข้าก็จะหาเด็กที่มีหน้าตาใกล้เคียงมาแทนก่อนก็ได้”

“แต่ท่านชีค...”

“เจ้าเลิกกังวลซะทีเถอะนี่ไม่ใช่ความผิดของพวกเรา ข้าไม่มีวันยอมหัวหลุดจากบ่าแน่!” บอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง พ่อบ้านราซูสจึงรีบออกทำการค้นหาเด็กน้อยในวัยห้าขวบที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายท่านหญิงซาเนียร์ทันที

ส่วนนางลีนาร่าจำใจต้องให้ความร่วมมืออย่างไม่มีทางเลือกด้วยเช่นกัน...

อาจเป็นโชคชะตากำหนดเอาไว้ หรืออาจเป็นความบังเอิญก็ได้ที่พ่อบ้านราซูสได้พบกับเด็กวัยห้าขวบเศษที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายกับท่านหญิงซาเนียร์เข้า แต่ปัญหามันติดอยู่ที่เรื่องเดียวเท่านั้น

นั่นก็คือ เด็กน้อยที่เขาหามาได้เป็นเด็กผู้ชาย!!!

เพราะไม่มีทางเลือกพ่อบ้านราซูสจึงตัดสินใจซื้อตัวเด็กน้อยจากพ่อค้าทาส แล้วพาตัวเด็กน้อยรายนี้มาพบนางลีนาร่าเพื่อปรึกษาหารือกันทันทีเพียงได้เห็นหน้าของเด็กน้อย แม่นมลีนาร่าถึงกับเบิ่งตากว้างด้วยความแปลกประหลาดใจ ด้วยว่าเด็กชายตัวน้อยรายนี้คือหยดน้ำเพียงหยดเดียวในท้องทะเลทรายที่แห้งแล้งนั่นเอง!

“โอ้ องค์เทวีแห่งแสงสว่างทรงเมตตา เจ้าหนูน้อยนี่ละม้ายคล้ายกับท่านหญิงมากนัก” นางลีนาร่าลงความเห็นรอยยิ้มแห่งความแปลกใจเกิดขึ้นบนใบหน้าทันที

เด็กสองคนอาจไม่เหมือนกันทุกอย่าง แต่โดยรวมถือว่าคล้ายกันมาก ถ้าไม่ใช่คนใกล้ชิดที่คลุกคลีกันเป็นประจำย่อมแยกไม่ออกแน่ สิ่งที่แตกต่างก็คือเด็กผู้ชายหน้าหวานรายนี้ตัวสูงมากกว่าท่านหญิงซาเนียร์ อีกทั้งเด็กผู้ชายคนนี้ก็ดูมีสุขภาพแข็งแรง แม้ตามเนื้อตัวจะมอมแมมไปด้วยฝุ่นทรายและบาดแผลจากการถูกเฆี่ยนตีก็ตาม

“ข้าคิดเหมือนเจ้านั่นล่ะ ถึงได้ซื้อตัวเด็กคนนี้มาจากพ่อค้าทาส” พ่อบ้านบอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้มกว่าเดิม เพราะหนทางการมีชีวิตรอดได้ส่องสว่างที่ปลายอุโมงค์มืดมิดแล้วนั่นเอง

“ข้าล่ะหวั่นใจกับปัญหาที่อาจตามมาเหลือเกินท่านพ่อบ้าน เด็กคนนี้เป็นบุตรของใครกัน?”

“เรื่องนี้ไม่น่ามีปัญหา ข้าสืบมาแล้ว เจ้าหนูราอีสเป็นญาติห่าง ๆ ของสนมเอกฮันนี่ เด็กคนนี้เป็นกำพร้า ข้าเพิ่งซื้อตัวมาจากพ่อค้าทาสสด ๆ ร้อน ๆ เลย”

นางลีนาร่าทำตาโต เอามือทาบอก “อะไรจะเหมาะเจาะได้ขนาดนี้ เด็กคนนี้อยู่ในมือของพ่อค้าทาสได้อย่างไร?”

“นี่คือประสงค์ขององค์เทวีแห่งแสงสว่าง”

นางลีนาร่าพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนเดินมาหยุดตรงหน้าเด็กชายหน้าหวาน นางมองเด็กน้อยด้วยสายตาเอ็นดู เด็กชายคนนี้ดูมีสุขภาพที่ดี ถึงแม้จะสวมเสื้อผ้าเก่าและขาด อีกทั้งหน้าตามอมแมมเนื้อตัวเลอะฝุ่นทราย ตามแขนมีรอยฟกช้ำดำเขียวและรอยแผลเป็นจากรอยแส้ แต่เด็กคนนี้ก็ยังดูดี จะบอกว่าเหมือนลูกคหบดีตกยากก็คงไม่ผิด

ลีนาร่ารู้สึกถูกชะตากับเด็กชายผู้นี้แต่แรกเห็นเลยทีเดียว ส่วนอีกหนึ่งเหตุผลก็คือ เด็กชายคนนี้มีนัยน์ตาสีฟ้าละม้ายคล้ายท่านหญิงซาเนียร์นั่นเอง!

“เจ้าชื่ออะไรรึ?”

“ราอีสขอรับ”เด็กชายตอบเสียงแผ่ว