บรรณาการรักเจ้าสาวแดนทราย

ณ ชายแดนอาณาจักรไจด้าร์...

ความวุ่นวายเกิดขึ้นกับแม่นมลีนาร่าและพ่อบ้านราซูสทันทีเมื่อท่านหญิงน้อยซาเนียร์ล้มป่วยอย่างกะทันหันด้วยโรคประหลาดที่ไม่ทราบสาเหตุ กระโจมหลังใหญ่อันเป็นที่พักของบุตรีของท่านชีคฮาเหม็ด บายูดามีเหล่าแพทย์เข้ามาตรวจดูอาการของเด็กหญิงน้อยในวัยห้าขวบมากมายหลายคน

แต่ทุกคนต่างก็พากันส่ายหน้า ถอดใจ เพราะจนปัญญาที่จะเยียวยาท่านหญิงซาเนียร์แห่งไจด้าร์ให้หายเป็นปกติได้นั่นเอง!!

“ทำอย่างไรดีล่ะ ท่านพ่อบ้าน ขืนปล่อยไว้แบบนี้ท่านหญิงแย่แน่”

แม่นมลีนาร่าซึ่งเป็นพี่เลี้ยงให้กับท่านหญิงซาเนียร์มาหลายปีทำหน้าร้อนใจ ด้วยว่าเมื่อครึ่งชั่วยามที่แล้วท่านหญิงน้อยยังวิ่งเล่นซุกซนตามประสาอยู่เลย แต่ตอนนี้ท่านหญิงน้อยกลับล้มป่วย มีอาการไข้ขึ้นสูง และหายใจแผ่วลง!!

“เราต้องรีบตามท่านหมอที่เก่งที่สุดมารักษาท่านหญิงน้อย หากท่านชีคเดินทางมาถึงที่นี่แล้วพบว่าท่านหญิงป่วยหนัก ข้าเกรงว่าพวกเราอาจได้รับโทษ”

ท่านพ่อบ้านราซูสมีสีหน้ากังวลไม่ต่างจากแม่นมลีนาร่า เพราะทุกคนที่เคยอยู่ในวังต่างรู้ดีว่าท่านชีคฮาเหม็ด บายูดา ผู้ปกครองนครไจด้าร์แห่งผืนทรายนั้นดุ เหี้ยมโหด และเป็นจอมเผด็จการนั่นเอง

แน่นอนว่าไม่มีผู้ใดกล้างัดข้อกับชีคผู้นี้เพราะโทษเพียงเล็กน้อยก็สามารถหัวหลุดออกจากบ่าได้นั่นเอง!!

“เช่นนั้นท่านจงรีบส่งคนไปตามท่านหมอโดยเร็ว ข้าเกรงว่าจะไม่ทันกาล ดวงตะวันลับขอบฟ้าไป ท่านชีคคงจะเดินทางมาถึงที่นี่เป็นแน่” แม่นมลีนาร่าเร่งเร้าหาทางแก้ปัญหาจนนั่งไม่ติด

“เดี๋ยวข้าไปตามท่านหมอเองจะดีกว่า ส่วนเจ้าอยู่ดูแลท่านหญิงเถิด”

พอแบ่งหน้าที่กันแล้วพ่อบ้านราซูสจึงออกจากกระโจมอย่างรีบร้อนทันที

ส่วนแม่นมลีนาร่าเดินมาทิ้งตัวนั่งบนเบาะนุ่มข้างเตียงเพื่อดูอาการป่วยของท่านหญิงซาเนียร์อย่างใกล้ชิดด้วยความห่วงใย และความกังวลที่ท่วมท้นนางกุมมือน้อย ๆ เอาไว้

“ท่านหญิงต้องเข้มแข็งเอาไว้นะเจ้าคะ อีกไม่นานท่านชีคก็จะมาที่นี่” แม่นมลีนาร่าพึมพำด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำตาคลอเบ้าด้วยความสงสารเด็กหญิงตัวน้อยจับหัวใจ

แต่ไหนแต่ไรมาท่านหญิงซาเนียร์เป็นเด็กที่โดดเดี่ยว อาภัพ และน่าสงสารกว่าบรรดาพี่น้องต่างมารดาทั้งหมด...

มารดาของท่านหญิงซาเนียร์ คือสนมเอกฮันนี่ซึ่งมีรูปโฉมที่งดงาม นางเคยเป็นที่โปรดปรานของท่านชีคฮาเหม็ดมากนัก มากถึงขนาดที่ว่าเสน่ห์อันเย้ายวนใจของนางทำให้ชีคฮาเหม็ดลุ่มหลงได้

แต่ทว่านางกลับถูกปลดออกจากตำแหน่งสนมเอกเพียงเพราะถูกใส่ร้ายว่าคบชู้ อีกทั้งถูกลงโทษด้วยการประหารชีวิต! ซึ่งหลังจากที่มารดาของท่านหญิงซาเนียร์เสียชีวิตลง ท่านหญิงน้อยซึ่งยังเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสาในตอนนั้น จึงตกมาอยู่ภายใต้การดูแลของนางตลอดมาส่วนท่านชีคฮาเหม็ดนั้น แทบไม่สนใจไยดีบุตรีคนนี้เลย

สาเหตุน่าจะมาจากท่านหญิงซาเนียร์มีใบหน้าเหมือนสนมเอกฮันนี่นั่นเอง

ท่านหญิงซาเนียร์เติบโตขึ้นท่ามกลางความเพิกเฉย และเกลียดชังของทุกคน ท่านหญิงน้อยจึงเป็นเด็กที่ไม่ค่อยพูดจาเก็บตัว ไม่มีเพื่อน ชอบอยู่คนเดียวเงียบ ๆ

ดังนั้นนางจึงกลายเป็นเพื่อนคนเดียวที่ท่านหญิงซาเนียร์มีนั่นเอง แต่ปัญหาใหญ่ที่นางต้องคอยรับมือแทบตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็คือ เรื่องสุขภาพของท่านหญิงนั่นเอง

ท่านหญิงซาเนียร์ป่วยออด ๆ แอด ๆ แทบจะตลอดเวลา พอเมืองหลงของไจด้าร์เกิดโรคระบาดขึ้น ท่านชีคฮาเหม็ดจึงมีคำสั่งให้ส่งตัวท่านหญิงน้อยไปอยู่ที่ชายแดนของนครไจด้าร์เพื่ออยู่กับญาติ ๆ ของท่านชีค

แต่ดูเหมือนบรรดาญาติ ๆ ของท่านชีคฮาเหม็ดจะไม่เต็มใจให้การต้อนรับท่านหญิงซาเนียร์เท่าไหร่นัก แต่ก็ยังโชคดีที่ว่าคนพวกนี้ไม่แสดงท่าทีรังเกียจออกมาให้เห็นจนน่าเกลียดเกินไป

นางลีนาร่ากุมมือท่านหญิงน้อยมาแนบแก้มด้วยความรู้สึกไม่สบายใจและความสงสารจับใจ เดิมทีใบหน้าของท่านหญิงซาเนียร์ไม่ค่อยมีเลือดฝาดอยู่แล้ว พอป่วยกะทันหันขึ้นมา สีหน้าของท่านหญิงน้อยยิ่งขาวซีดราวกับไร้ชีวิตก็ไม่ปานซึ่งอาการที่เห็นเด่นชัดนี้ยิ่งสร้างความไม่สบายใจให้กับแม่นมลีนาร่าเป็นอย่างมาก

“ได้โปรดเถอะท่านหญิง ลืมตาขึ้นมองข้าเถิดเจ้าค่ะ ค่ำนี้ท่านชีคฮาเหม็ดจะมาที่นี่ ท่านชีคคงดีใจที่สุดหากได้เห็นหน้าท่านหญิง”

นางลีนาร่าพึมพำเสียงแผ่วนางหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเด็กหญิงตัวน้อยจะได้ยินที่นางพูดแล้วลืมตาตื่นขึ้น ทว่าท่านหญิงซาเนียร์กลับนอนนิ่งราวกับตุ๊กตา แต่ที่น่าหวั่นใจกว่านั้นก็คือ ชีพจรของท่านหญิงน้อยกลับเต้นช้าลง... ช้าลงใบหน้าซีดเซียวไร้เลือดฝาด และมือน้อยก็เริ่มเย็นชืด!

นางลีนาร่าร่ำไห้ออกมาอย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ นางสงสารท่านหญิงน้อยจับใจแม้ท่านหญิงน้อยจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับนาง ไม่ใช่ลูกน้อยในอุทร และไม่ใช่ญาติ แต่ด้วยความใกล้ชิดจากหน้าที่ก็ทำให้นางผูกพันกับท่านหญิงน้อยมากนัก นางลีนาร่าพยายามเข้มแข็ง แต่สิ่งนี้ช่างยากเย็นสำหรับนางเหลือเกิน

จนเวลาผ่านไปพักใหญ่นั่นล่ะ พ่อบ้านราซูสที่ออกไปตามท่านหมอจึงกลับมาที่กระโจมใหญ่ของท่านหญิงด้วยใบหน้าเครียดขรึม