1 ทางเลือก (2)

“ท่านหมอล่ะ?!” นางลีนาร่ารีบรุกขึ้นจากเบาะนุ่มและถามอย่างร้อนใจเมื่อเห็นพ่อบ้านกลับมาเพียงลำพัง

“ที่นี่ไม่มีท่านหมอเลย”

“เป็นไปได้อย่างไร?!” นางลีนาร่าทำหน้ายุ่งเอามือทาบอก

“ข้าควบม้าไปทุกที่ที่มีโรงหมอแล้ว แต่ที่ไหน ๆ ก็ไม่มีท่านหมอ”

“โอ้องค์เทวีแห่งแสงสว่างทรงโปรด ทำไมถึงเป็นเช่นนั้นได้?!”

“ข้ารู้จากชาวบ้านว่าท่านหมอถูกเรียกตัวไปรักษาผู้คนในเมืองหลงจนหมด ข้าพยายามที่สุดแล้วลีนาร่า” พ่อบ้านบอกด้วยสีหน้าไม่สบายใจ พลางปิดเปลือกตาลง

ทว่าคนที่โอบกอดความหวังอย่างนางลีนาร่าถึงกับเข่าทรุด น้ำตาไหลนองหน้าอย่างไม่สามารถกลั้นเอาไว้ได้เพราะการไม่มีหมอก็เท่ากับว่า ท่านหญิงน้อยมีโอกาสรอดน้อยมากนั่นเอง!

“แบบนี้ท่านหญิงก็... ก็...”

นางลีนาร่าหยุดคำพูดไว้เพียงเท่านั้น นางเอามือปิดปาก พยายามกลั้นเสียงร้องไห้เอาไว้อย่างสุดความสามารถแต่เสียงสะอื้นฮักก็ยังดังออกมาให้ได้ยิน

“ท่านหญิงน้อยเป็นเช่นไรบ้าง?”

“ท่าน... ดูเองเถิด” น้ำตามากมายไหลมาอาบแก้มของนางลีนาร่า นางไม่อยากหันไปดูท่านหญิงน้อยด้วยซ้ำ ทั้งนี้เป็นเพราะนางยังทำใจกับสิ่งที่ท่านหญิงน้อยต้องเผชิญไม่ได้นั่นเอง

พ่อบ้านราซูสถอนหายใจออกมา อีกทั้งมีสีหน้าที่เครียดขรึมยิ่งกว่าเดิมเมื่อได้จับชีพจรของท่านหญิง เขาปิดเปลือกตาลงช้า ๆ และยืนนิ่งเพื่อไว้อาลัยให้กับการจากไปของท่านหญิงน้อยทันที

“ท่านหญิงเป็นเช่นไรบ้าง?” นางลีนาร่าถามเสียงแผ่วเมื่อได้ยินเสียงทอดถอนหายใจจากท่านพ่อบ้าน นางมองหน้าพ่อบ้านด้วยความหวัง แต่พอพ่อบ้านราซูสส่ายหน้าเท่านั้น หัวใจของนางก็แทบสลาย

“ไม่จริง ท่านอย่าล้อข้าเล่นสิ”

“เฮ้อ...” พ่อบ้านถอนหายใจอีกครั้ง

“ท่านหญิง...สิ้นลมแล้ว”

คำตอบนี้เองที่ทำให้นางลีนาร่าหัวใจแตกสลายและร่ำไห้หนักยิ่งกว่าเดิม

“โถ ท่านหญิง...” นางลีนาร่าผละไปหาร่างไร้ลมหายใจของท่านหญิงซาเนียร์ทันที นางกุมมือเย็นชืดมาแนบแก้มที่ชื้นไปด้วยหยาดน้ำตาด้วยความอาลัยรักอย่างสุดซึ้ง

“ทำใจให้สบายเถิดลีนาร่า”

มือหนาของพ่อบ้านราซูสวางลงที่บ่าหนาของนางลีนาร่าเพื่อปลอบใจ“ท่านหญิงไปอยู่กับองค์เทวีแห่งแสงสว่างแล้ว มีแต่พวกเรานี่สิ จะทำเช่นไรต่อไป ท่านชีคฮาเหม็ดกำลังเดินทางมาที่นี่ด้วย หากชีคฮาเหม็ดรู้เข้า พวกเราได้ตามท่านหญิงซาเนียร์ไปแน่”

นางลีนาร่าวางมือของท่านหญิงน้อยลงอย่างเบามือทันที ความโศกเศร้าถูกระงับไว้ชั่วคราว เพราะเรื่องที่ใหญ่กว่าการจากไปของท่านหญิงน้อย คือการมาเยือนของท่านชีคฮาเหม็ด ยาบูดานั่นเอง!

“นั่นสิ เราจะทำเช่นไร นี่เป็นเรื่องใหญ่ เราปิดท่านชีคไม่ได้”นางลีนาร่ามองท่านหญิงน้อยสลับกับหน้าพ่อบ้านด้วยความร้อนใจปนความเสียใจ

“หากท่านชีคฮาเหม็ดรู้เรื่องนี้เข้า ทั้งเจ้าและข้าได้หัวขาดจากบ่าแน่ลีนาร่า!!” พ่อบ้านมีสีหน้าเป็นกังวลมากกว่าเดิม

“ข้ายังไม่อยากตาย! ข้ายังมีลูกน้อยที่ต้องดูแล เราจะทำเช่นไรกันดีท่านพ่อบ้าน?” จากที่โศกเศร้า นางลีนาร่าจึงตกในความกลัวและความวิตกกังวลแทน

ใคร ๆ ต่างก็รู้ว่าชีคฮาเหม็ด ยาบูดาแห่งไจด้าร์ดุร้ายเพียงไร หากมีใครขัดใจแม้เพียงเรื่องเล็กน้อยๆ ก็สามารถถูกตัดหัวโดยง่าย แล้วนับประสาอะไรกับเรื่องใหญ่ที่เกิดขึ้นนี้เล่า!

ถึงการตายจะเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่การสิ้นชีพของท่านหญิงซาเนียร์ย่อมส่งผลต่อผู้ที่อยู่ใกล้ชิดโดยตรงเช่นกัน

“เราต้องหนี!!”

“ไม่ ลีนาร่า การหนีไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา ยังไงท่านชีคก็ต้องส่งคนออกไล่ล่าพวกเรา ข้าพอมีวิธีที่จะแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้” พ่อบ้านเสนอขึ้น

“วิธีอะไรหรือ?”นางลีนาร่ามองพ่อบ้านราซูสผ่านม่านน้ำตา

“เราต้องหาเด็กที่หน้าตาเหมือนท่านหญิงมาตบตาท่านชีค!”

ข้อเสนอของท่านพ่อบ้านทำให้นางลีนาร่าถึงกับชะงักไป นางกลืนน้ำลายลงคอทันที

เพราะนี่คือการหลอกลวงท่านชีค!

“จะดีเหรอท่านพ่อบ้าน? หากท่านชีครู้เข้า...”

“เฮ้ เจ้าเชื่อข้าเถิด” พ่อบ้านรีบแทรกขึ้นก่อนที่นางลีนาร่าจะพูดจบ “วิธีนี้ดีที่สุดแล้วลีนาร่า เรามีแค่สองทางเลือกเท่านั้น ระหว่างบอกความจริง กับปกปิดท่านชีคต่อไป ข้าคิดว่าเจ้าน่าจะรู้ถึงผลลัพธ์ที่จะตามมา”

นางลีนาร่ากลืนน้ำลายลงคออีกครั้ง “ถ้าท่านชีคทราบเรื่องเข้า เราก็ตายอยู่ดี อีกอย่างเราจะหาเด็กที่ไหนมาแทนท่านหญิงได้” นางลีนาร่าตั้งคำถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลเพราะหนทางที่พ่อบ้านราซูสบอกนั้นไม่มีแสงสว่างส่องมาเลย ซ้ำยังเป็นการแก้ปัญหาที่แทบไม่มีความเป็นไปได้

“ยังพอมีเวลา ตอนนี้เราต้องช่วยกันนำร่างของท่านหญิงน้อยไปฝังก่อน”

“แต่ว่า...”

นางลีนาร่าปรายตาไปยังท่านหญิงน้อยที่นอนนิ่งราวกับท่อนไม้บนเตียงนุ่มอย่างหนักใจอีกครั้งถึงจะรับรู้การจากไปของท่านหญิงซาเนียร์ แต่นางก็ปรารถนาให้เกิดปาฏิหาริย์ขึ้น

“นี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เรารอดพ้นจากความตาย อีกอย่างท่านชีคไม่เคยดูดำดูดีท่านหญิงซาเนียร์มาแต่ไหนแต่ไร