ตอนที่ 4 มนุษย์ป้า 1

บ้านหลังใหญ่ท้ายสวนส้มกว่าหลายร้อยไร่ ด้านหน้าที่เปิดเป็นโรงแรมและรีสอร์ต ส่วนที่กำลังขยายต่อเติมนั่นก็หลายสิบไร่

บรรยากาศช่วงเริ่มต้นของหน้าหนาว แต่ที่นี่ดูจะหนาวนำไปก่อนแล้ว ด้วยทัศนียภาพติดภูเขา ศิศิรากระชับเสื้อไหมพรมที่คลุมตัวเอาไว้ ออกจากรถมาได้ก็รีบก้าวเท้ายาวๆ เดินเข้าบ้าน

บ้านที่เคยเป็นความอบอุ่นของเธอ แต่หลังจากพ่อกับแม่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ บ้านหลังนี้ก็หาความสุขที่แท้จริงไม่ได้เลย

หลังจากพ่อเสียชีวิต คุณป้าสองคนที่เคยอยู่แต่ในตัวเมืองก็รีบขึ้นมาที่ไร่ด้วยข้ออ้างที่ว่ามาช่วยหลานดูแลกิจการของน้องชายที่เสียชีวิต และยิ่งพินัยกรรมของพ่อซึ่งตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมท่านถึงกำหนดไว้แบบนั้น

'ศิศิราจะได้สมบัติทั้งหมดที่กล่าวมาแล้วนั้นต่อเมื่อเธอแต่งงานและมีลูก'

"อ้าว ยายศิ ป้านึกว่าเราจะไม่มาทานข้าวด้วยกันเสียแล้ว เนี่ยป้าพรอุตส่าห์ลงครัวทำกับข้าวเองเลยนะ"

"ต้องมาซิคะ งานวันเกิดป้าพรทั้งที" ที่จริงก็ไม่อยากมาหรอก แต่ทำไงได้ รอยยิ้มที่ยิ้มให้คุณป้าทั้งสองจึงดูหวานหยดเกินพอดี "ของขวัญวันเกิดค่ะ สุขสันต์วันเกิดนะคะ"

"มาๆ มานั่งเร็ว ยายเพชรตักข้าวให้พี่เขาซิลูก" ป้าพิมพ์หันไปสั่งลูกสาวคนเดียวของตัวเองที่กำลังจะเดินไปนั่งเก้าอี้ แม้หน้าตาลูกสาวท่านจะไม่ค่อยเต็มใจนักแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้

"เนี่ยเรามาก็ดีแล้ว ป้ามีเรื่องจะพูดพอดี" แค่ป้าพรเจ้าของวันเกิดเอ่ยขึ้นเธอก็แทบจะอยากหุบยิ้มทันที คงไม่พ้นเรื่องที่เธอต้องเสียเงินอีกแน่

"เรื่องอะไรหรือคะ"

"ก็พี่อาร์ตเขาน่ะ เขากำลังลงทุนเปิดบริษัทนำสินค้าจากจีนเข้ามาขาย เห็นว่ากำไรดีเชียว ป้าเลยว่าจะชวนศิลงทุนด้วย"

"ศิไม่มีความรู้เรื่องพวกนี้เลยค่ะ"

"ไม่เป็นไร พี่อาร์ตเราน่ะเขาเก่งจะตาย ศิก็ลงแค่เงิน ให้พี่เขาจัดการบริหารไป ถึงเวลาศิก็รอรับแค่เงินปันผล ดีกว่าฝากธนาคารตั้งเยอะ"

"แต่ความเสี่ยงมันก็เยอะกว่าธนาคารนะคะ"

"พูดแบบนี้เราไม่เชื่อใจพี่เขาหรือ ตอนบริหารโรงแรมพี่เขาก็ยังเคยมาช่วยเห็นไหมล่ะมันถึงรอดมาได้จนถึงตอนนี้"

"ค่ะ ให้พี่อาร์ตส่งรายละเอียดให้ศิแล้วกันนะคะ ไว้ศิว่างจะรีบดูให้ค่ะ"

ในที่สุดเธอก็ไม่สามารถต่อต้านบุญคุณอันใหญ่หลวงที่พวกท่านสองคนขยันทวง ต้องยอมรับว่าตอนที่พ่อแม่เธอเสียชีวิต ตอนนั้นโรงแรมก็ได้รับผลกระทบตามไปด้วย เธอเพิ่งเรียนจบยังไม่มีประสบการณ์ในการทำงานสักนิด จึงถูกป้าทั้งสองควบคุมอยู่กลายๆ

ส่วนเธอก็ได้แต่ขลุกตัวอยู่แต่ในไร่ส้มที่แม่รัก ใช้เวลาทำใจอยู่นานกว่าจะยอมรับเรื่องราวต่างๆ ได้ แต่ในวันที่พร้อมจะกลับมาทำงานอีกครั้ง ทุกอย่างก็ถูกแทรกซึมไปจนหมด ถ้าไม่ได้อาพัฒน์ที่คอยช่วยเหลือจนดึงเธอกลับมาทำงานที่โรงแรมได้อย่างเต็มตัว อย่างทุกวันนี้เธอก็แทบจะเหมือนคนงานในไร่

แต่ถึงกระนั้นโรงแรมหรูขนาดไม่ใหญ่นักที่พ่อสร้างมาในตอนนี้ พนักงานในโรงแรมส่วนใหญ่ก็เป็นของป้าทั้งสองคน อะไรที่เธอขยับตัวเพียงนิดทุกเรื่องราวก็จะถึงหูคนที่บ้าน

ใบหน้าหวานที่เรียบนิ่งเวลาทำงานจึงหารอยยิ้มได้ยาก เธอได้แต่หวังว่าไอ้ท่าทางแข็งกระด้างเอาจริงเอาจังแบบนั้นจะทำให้คนของพวกป้าเกรงกลัวเธอบ้าง

"แล้วเรื่องพี่ทศล่ะ ที่ป้าแนะนำให้น่ะ ได้คุยกับพี่เขาบ้างหรือยัง"

จบจากเรื่องลูกชายป้าพร ป้าพิมพ์ก็หาเรื่องให้เธอต่ออีก หลานชายข้างฝ่ายสามีที่แนะนำให้เธอทำความรู้จัก

"ศิ ยังไม่มีเวลาคุยกับใครเลยค่ะ"