น้ำค้างเดือนหนาว

ธันย์ จิรวัฒน์จินดา หนุ่มหล่อลูกคนสุดท้องของบ้าน ด้วยความช่างพูด กวนประสาท จึงถูกมองว่าเป็นคนเจ้าชู้

ในวันที่เขาอกหักจึงไม่มีใครได้ล่วงรู้ความรู้สึกลึกๆ ที่เก็บซ่อนมาหลายปี เพราะไม่อยากให้เธอคนนั้นต้องลำบากใจ เขายอมเก็บซ่อนมันไว้อย่างเงียบๆ ภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มสดใส

แต่สุดท้ายก็ต้องหลบไปพักรักษาแผลใจพร้อมงานอันหนักอึ้ง

ทว่าอยู่ๆ ก็มีสาวสวยมายื่นข้อเสนอให้เขา เพียงเพราะจูบที่เขาเผลอช่วยเหลือให้เธอพ้นจากคนตามตื้อ

"สเปิร์มของคุณจะขายเท่าไร"

"ผมคิดแค่ตัวละบาทก็พอ แต่ครั้งนึงผมรีดมันออกมาได้สามร้อยกว่าล้านตัวนะ"

สเปิร์มราคาแพงมหาโหด เพียงแต่เขาต้องไปนั่งรีดมันอยู่ที่โรงพยาบาลก็เท่านั้นเอง ในเมื่อเจ้าหล่อนจะให้หมอเป็นคนใส่ให้ ไม่ใช่เขาที่เป็นคนใส่เอง

"ถ้าคุณอยากได้อีก ผมจะเป็นคนใส่ให้เอง"

เธอ ศิศิรา ศุกลกานต์ สาวสวยในวัย 26 ปี ชีวิตที่ต้องต่อสู้กับเครือญาติ จนทำให้หญิงสาวในวัยสดใสดูเป็นคนเย็นชาขึ้นทันที

เมื่อพ่อและแม่จากไปตั้งแต่วันที่เธอเรียนจบ ภาพในวันรับปริญญาจึงมีเพียงเธอคนเดียวอยู่ในรูปเมื่อพวกท่านมาไม่ถึงงาน

ท่ามกลางความโดดเดี่ยวกับทรัพย์สมบัติรวมถึงที่ดินในจังหวัดเชียงรายอีกหลายร้อยไร่ที่เป็นสวนส้ม เมื่อนกตัวน้อยไร้ร่มไทรให้พักพิงกาย ผู้หวังดีมากมายก็เข้าหา

รวมถึงสมบัติชิ้นสุดท้ายของพ่อกับแม่ที่เธอต้องรักษา แต่เงื่อนไขในพินัยกรรมก็ทำเธอปวดหัว เธอต้องแต่งงานและมีลูกแล้วเท่านั้นจึงจะสามารถรับมรดกได้

จากวันนั้นจนถึงตอนนี้ท่านก็จากไปสามปีกว่า แต่เธอก็ยังไม่สามารถทำให้พินัยกรรมฉบับนั้นสมบูรณ์ได้ เมื่อเหลือเวลาอีกไม่มาก ผู้เป็นป้าก็คอยแต่จะแนะนำผู้ชายที่เธอไม่ชอบมาให้ หนทางเดียวที่เธอจะหนีรอดคือต้องรีบหาสามี

จูบในวันนั้น พร้อมความช่วยเหลือจากเขา ทำให้เธอยอมหน้าด้านขอซื้อสเปิร์มเขาอย่างหน้าไม่อาย แต่ใครจะคิดว่าเขากลับตอบตกลงอย่างง่ายๆ ด้วยราคาสเปิร์มแสนแพง

"สามร้อยล้าน ลดหน่อยได้ไหมคะ"

ให้กูลดราคาสเปิร์ม

"สามตัวบาทได้ไหมคะ"