บทที่ 9 บรรยากาศ

ตอนที่ 9 

บรรยากาศ

พาร์ท เฟยหลง

หลังจากวันนั้นที่ไปเดินตลาดนัดมหาลัยกับน้องก็ผ่านมาสามวันแล้วครับ ผมคุยไลน์กับน้องซะส่วนใหญ่ไปกินอาหารเที่ยงด้วยกันบ้าง เย็นด้วยกันบ้าง

วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ผมกับน้องนัดจะไปกินข้าวเย็นด้วยกัน โดยเอารถผมไปเพื่อที่ว่าขากลับผมจะได้มาส่งน้องที่บ้านได้ ผมเลือกที่จะพาน้องไปกินอาหารญี่ปุ่น ผมให้กล้าไปสืบมาเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับว่าน้องชอบกินอาหารญี่ปุนน้องสามารถกินได้วันล่ะหลายๆมื้อเลยด้วยซ้ำครับ 

"เฮียกินได้แน่นะครับ" 

"ทำไมโมถึงคิดว่าเฮียจะกินไม่ได้ล่ะครับ"

"เฮียจะไม่เบื่อเหรอครับ เราพึ่งจะไปกินกันมาเมื่อวานเองนิครับ" ใช่ครับเมื่อวานเราพึ่งจะไปกินอาหารญี่ปุ่นกันมาผมขอไปกินข้าวเย็นกับน้องมาสามวันครับ 

"โมเบื่อรึเปล่าล่ะครับ ถ้าเบื่อเราเปลี่ยนไปกินอย่างที่โมอยากกินได้เลยครับ เลือกเอาที่โมอยากกิน เฮียตามใจเราทุกอย่างเลย" 

"เฮียไม่ต้องตามใจโมขนาดนั้นหรอก เฮียทำตามใจตัวเองบ้างก็ได้นะครับ" โมบอกผมด้วยสายตาจริงจัง พักนี้ผมตามใจน้องแถบจะทุกอย่าง อะไรที่น้องอยากได้อะไรที่น้องต้องการเฟยหลงคนนี้หามาให้ได้หมด 

"งั้นไปกินของโปรดเฮียกัน" 

"ได้ครับ" 

ผมพาน้องมากินบะหมี่ข้างทางน้องหันมามองหน้าผมงง น้องคงไม่อยากเชื่อสายตาว่าคนอย่างมจะชอบกินอะไรแบบนี้ แต่ผมชอบกินอะไรร้อนๆตอนเรียนอยู่ที่มหาลัยเดียวกันกับน้องผมก็เลยชอบมากินร้านนี้เป็นประจำ 

"เฮียชอบกินก๋วยเตี๋ยวเหรอครับ" 

"ใช่ครับ" 

"เก็บข้อมูลเหรอครับ" ผมจงใจทำให้น้องเขินแล้วมันก็ได้ผลครับ เพราะว่าตอนนี้หน้าน้องแดงไปทั่งหน้ารวมถึงหูของน้องด้วยครับ 

"ทีเฮียยังเก็บข้อมูลเรื่องของโมเลยครับ" หึ น้องรู้ทันมจริงๆด้วยครับ ว่าที่ผมตามใจน้องเพราะต้องการเก็บข้อมูลเกี่ยวกับความชอบและความต้องการของน้อง ผมไม่คิดว่าน้องจะเดาออกว่าผมต้องการอะไร นี่ถือว่าเหนือความคาดหมายของผมมาก ผมยิ้มให้กับความฉลาดของน้องแล้วสั่งอาหารมานั่งกินกันต่อไปไม่ได้พูดอะไรตคุยอะไรกันต่อ 

หลังจากกินอาหารมื้อดึกเสร็จตอนนี้ผมก็มานั่งอยู่บนโต๊ะไม้อย่างดีบนบ้านน้องอาจจะเพราะด้วยสไตส์การแต่งบ้านแบบไทยๆ โต๊ะรับแขกเลยเป็นโต๊ะไม้สักสวยหรู น้ำเย็นถูกว่างอยู่ตรงหน้าผมพร้อมกับเด็กน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มที่นั่งอยู่ฝั่งข้ามผม หน้าน้องยังคงแดงจากการกระทำของผมที่ร้านอาหาร ถ้าถามว่าผมทำอะไรนะเหรอ ผมก็แค่บอกน้องว่าตัวเองก็แค่อยากจีบน้องเลยต้องการรู้ว่าน้องชอบอะไรก็แค่เท่านั้นเองครับ

"หน้าเฮียมีไรติดเหรอครับ" น้องไม่เลิกจ้องหน้าผม ผมเลยต้องหาอะไรมาดึงน้องจากภวังของตัวเอง

"เปล่าครับ แค่คิดว่าเฮียจะกลับบ้านยังไง"

ใช้ครับ ด้วยอากาศข้างนอกที่อยู่ๆฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก ทำให้ผมต้องมานั่งอยู่บนบ้านน้อง โดยน้องให้เหตุผลกับผมว่าฝนตกหนักยังไม่อยากให้ผมกลับบ้านตอนนี้เพราะถากลับบ้านตอนนี้ ผมอาจจะเกิดอุบัติเหตุจากฝนได้ น้องเลยให้ผมขึ้นมาพักบนบ้านก่อน รอจนฝนซ่าแล้วค่อยกลับบ้าน 

"ถ้างั้นพอจะมีห้องว่างให้เฮียนอนสักห้องไหมครับ" ผมถามออกไป 

"ได้ครับ งั้นโมไปเตรียมห้องให้น่ะครับ" ผมยิ้มพร้อมพยักหน้าให้กับน้อง 

บ้านสไตส์ไทยแต่กลับมีห้องสำหรับดูหนัง สไตส์วัยรุ่น ในขณะที่ผมกำลังเดินสำรวจบ้านน้อง ก็เลยถือวิสาสะเข้ามาในห้อง สำหรับดูหนังของน้อง

"โมจัดห้องให้เสร็จแล้วครับ" เสียงนโมตะโกนออกมากจากห้องนอนด้านขวาของบ้าน

"เฮียก็ชอบดูหนังเหรอครับ" น้องถามหลังจากผมกำลังเลื่อนหาหนัง 

"ใช่ครับ ดูตอนว่าง" ผมตอบน้อง

"เฮียชอบหนังแนวไหนครับ" น้องนั่งลงบนโซฟาแล้วถามผมขึ้นมา

"ดูได้ทุกแนวเลย แล้วโมล่ะ" 

"โมชอบดูแนว Sci-Fi ครับ แบบพวกแฮรี่ พอตเตอร์ไรทำนองนี้ครับ"  

"ได้สิ" ผมพิมพ์หาชื่อหนังในรายการโปรดของน้อง แล้วเริ่มเปิดดูตั้งแต่ภาคแรก น้องเริ่มสปอยเพราะดูมาหลายครั้งแล้วผมดูหนังสลับกับดูหน้าน้องที่เอาแต่พูดสปอยแต่ตาจ้องหนังเขม็ง เวลาผ่านไปสักพักเด็กน้อยก็เงียบเสียงลงเนื่องจากหลับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 ผมค่อยๆอุ้มน้องไปตอนที่ห้องที่น้องเตรียมไว้ให้ ก้มลงจูบที่หน้าผากน้องเบาพยายามหักห้ามใจตัวเอง ได้แต่ข่มใจเอาไว้รอวันที่น้องพร้อมจะเป็นของผมอยากเต็มใจ

"ฝันดีน่ะครับ คนน่ารักของเฮีย" ผมก้มลงกระซิบข้างหูน้องแล้วล้มตัวลงนอนกอดเด็กน้อยที่นอนหลับสนิท 

อื้ออออ 

"เฮียก็ฝันดีนะครับ" น้องลืมตาตื่นขึ้นมาบอกฝันดีผม ทำเอาผมที่เพิ่งจะขโมยหอมหน้าผากน้องถึงกลับต้องชะงักหน้าเลยครับ 

"ไม่นอนต่อเหรอครับ" 

"เขินจนนอนต่อไม่หลับแล้วครับ" หึ ชอบเวลาน้องบอกอะไรผมตรงๆแบบนี้จังเลยครับ 

"ถ้างั้นเราจะทำไรกันดีครับ บรรยากาศแบบนี้เฮียก็ชักจะอยากเอาแต่ใจแล้วซิครับ" 

"เฮีย" หน้าที่ขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะความเขินจากประโยคสองแง่สองง่ามของผม 

"แล้วไหมครับ" ผมก้มลงกระซิบข้างหูของน้องอยากแผ่วเบา ก่อนที่จะขบกันหูน้องเบาๆ

อื้อออ 

ผมค่อยโน้มหน้าลงไปหาน้องนอนอยู่บนเตียง ก่อนที่จะประกบปากเข้าหากัน ผมสอดลิ้นนั่นเข้าไปราวกับว่าจะกลืนกินน้องเข้าไปทั่งตัว มืออันแสนนุ่มนวลของน้องเอื้อมขึ้นมากอดคอของผมเอาไว้บ้าง ลมหายใจของผมและน้องตอนนี้เราหายใจเข้าออกเป็นจังหวะเดียวกัน มันเป็นเสียงหายใจที่ทำให้ผมและน้องรู้สึกถึงลมหายใจของกันและกันได้เป็นอย่างดี รสหวานเล็กๆ นุ่มละมุนละไม ที่ผมน้องให้น้องอ่อนระทวยผมจูบที่ผมมอบให้น้อง 

"อื้ออ เฮีย" ยิ่งน้องครางเรียกผมแบบนี้ผมยิ่งอยากกลื่นน้องลงท้องไปเลยครับ 

"อื้อ โมเฮียช่วยโมน่ะ" ผมบอกก่อนจะถอดเสื้อและไล่จูบตามร่างกายน้องลงไปจนถึงกลางลำตัวของน้อง ผมรูดซิปกลางเกงน้องลงก่อนที่จุ๊บลงที่ส่วนกลางที่แข็งสู้ปากของผมในตอนนี้ 

"เฮียช่วยโมเองน่ะ" 

"เฮียอย่าครับมันสกปรก" น้องบอกผมด้วยหน้าที่แดงมากอย่างเห็นได้ชัด ผมไล่จูบน้องลงไปเรื่อยๆจากส่วนกลาง ขาอ่อน จนจูบมาถึงข้อเท้าของน้อง 

"เฮียไม่เคยรังเกียจโมเลยไม่ว่าจะส่วนไหนบนร่างกายโมเฮียก็ไม่เคยรังเกียจรู้ไหมครับ" 

"เฮีย" น้องเอยเรียกเบามีหยดน้ำใสใสค้างที่ขอบตาน้องน้อยๆ

ผมดันตัวเองขึ้นไปจูบหยดน้ำที่ขอบตาน้องเพื่อซับคราบน้ำตานั้น ก่อนที่จะดันตัวเองลงไปหาส่วนกลางของร่างกายน้อง อีกครั้งผมถอดกางเกงในน้องออก ก่อนที่เลียลงส่วนกลางลำตัวของน้องและครอบปากลงบนนโมน้อย ก่อนจะดูดให้น้อง น้องเป็นคนแรกที่ผมทำให้ปกติผมจะเป็นฝ่ายที่มีคนทำให้มากกว่า 

อื้อออ เฮีย อื้อ โม โมจะเสร็จ 

ผมใช้ปากให้น้องไม่นานน้องก็เสร็จ ผมดันตัวเองขึ้นจูบน้องก่อนจะส่งน้ำรักของน้องเข้าปากน้องและกลื่นเองบางส่วน 

"เป็นไงบ้างครับ" ผมถามน้องที่ตอนนี้นอนอึ้งอยู่กับการกระทำของผม 

"ให้ผมช่วยเฮียไหมครับ เฮียยัง...." น้องพูดค้างแค่นั้นแล้วมองส่วนกลางตัวของผมมันยังแข็งนู้นออกมานอกกางเกงจนตัวผมอึดอัดไปหมด

"เราอ่ะนอนได้แล้ว พร้อมเมื่อไหร่ค่อยทำให้เฮีย เฮียดูออกว่าเรายังไม่พร้อม เดี๋ยวเฮียไปช่วยตัวเองได้" 

"ฝันดีครับ" ผมบอกฝันดีน้องอีกที ก่อนวที่จะก้มลงจูบหน้าผากน้องแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อใช้แม่นางทั้งห้าปลดปล่อยตัวเอง ในห้องน้ำน้องก็ยังดีครับ ผมไม่อยากฝืนใจน้องเพราะผมรู้ดีว่านี่เป็นครั้งแรกของน้อง และน้องก็คงไม่เคยผ่านใครมาก่อนผมจะเวลาน้องได้ทำใจอีกสักหน่อยแล้วกันครับ 

................................................................................................

ขอบคุณที่ติดตามไรต์ค่ะ

ช่องทางการติดต่อไรต์ แวะมาพูดคุยกันเลยเยอะๆ น่าา

Facebook : เยว่ทู่

Twitter : เยว่ทู่

Tiktok : เยว่ทู่