นายวิศวะตัวร้ายกับนายมาเฟียน้ำแข็ง

พาร์ท นโน

สวัสดีครับ ผมชื่อ นโม ผู้ชายหน้าตาหล่อที่ทั้งชีวิตผิดหวังกับเรื่องความรักมาตลอดเลยครับ ย้อนกลับไปเมื่อ หกปีที่แล้วตอนที่ผมคนนี้ยังเป็นแค่เด็กน้อย ผมมักจะถูกปฏิเสธจากสาวๆที่ผมครบด้วย ด้วยเหตุผลที่คล้ายๆกัน เป็นเหตุผลที่ฟังกี่รอบผมก็ยังรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่ได้ยินเลยครับ

ตอน ม.1

"นโม เธอหน้าสวยกว่าเราอีก เราเลิกกันเถอะ เดินกับเธอที่ไร เราถูกมองข้ามเสมอเลย "

ตอน ม.4 

"นโม เป็นแฟนกับผมนะครับ"

เห้อ...นอกจากสาวจะบอกเลิกผมแล้วยังมี ผู้ชายมาบอกรักผม มาขอเป็นแฟนไม่ขาดสายเลยครับ ทำไมผมถึงได้มีเสน่ห์กับเพศเดียวกันได้นะ แค่ผมผิวขาวอมชมพู หน้าคล้ายม๊า ปากนิดจมูกหน่อย อากงอาม่าเคยบอกไว้ครับว่าผมปากนิดจมูกหน่อยมองแล้วน่ารักดีก็แค่นั้นเองครับ

ตอน ม.6 

"นโม เรารู้สึกแย่จริงๆๆนะเวลาที่เดินกับนโมแล้วมีผู้ชายมองมาที่เธออยู่ตลอดเวลาที่เราเดินด้วยกัน แถมคนพวกนั้นเค้ามองนโมแบบชอบอีกต่างหาก เราไม่ไหวแล้วอะ เราสองคนเลิกกันเหอะน่ะ"

เห้อสุดท้ายก็จบแบบเดิมเหมือนกับที่เคยผ่านมา บ้างคนพอผมไปบอกชอบเค้าก็ปฏิเสธผมทันที บ้างคนถึงขั้นบอกให้ผมกลับช่วยไปหาผัวดีกว่า บ้างคนให้เหตุผลกับผมว่าหน้าอย่างผมไม่น่าจะดูแลใครได้เลย แล้ววันหนึ่งโชคชะตาก็พาเค้าคนนั้นคนที่ทำให้ผมเกิดความคิดที่อยากจะรักกับผู้ชายสักครั้ง คนที่แค่ผมกับเค้าเจอกันเพราะความบังเอิญแล้วเค้าสามรถทำให้หัวใจของผู้ชายตัวน้อยอย่างผมโบยบินได้ตั้งแต่ครั้งแรก

ถ้าการเกิดมาหน้าสวยแล้วมันทำให้ผมถูกปฏิเสธงั้นถ้าผมคนนี้จะขอลองมีความรักกับผู้ชายสักคน มันอาจจะดีซะกว่าก็ได้ใช่ไหมครับ

พาร์ท เฟยหลง

“อะอ๊า... อะอ๊า...” เสียงเน้อกระทบเนือของคนสองคนดังไปทั่วทั้งห้อง

“เฮียเฟยแรงอีกครับ กระแทกผมเข้ามาแรงได้เลยครับ” เสียงเด็กหนุ่มน้อร้องบอกคนที่อยุ่เนื้อร่างของเขา

“ ต้า อยากโดนเฮียรักต้าแรงครับ” คำว่ารักที่เอยออกมาเป็นการบอกให้อีกคนที่อยู่เนื้อร่างเขา กระแทกร่างกายเขาให้แรง แรงเท่าที่ร่างกายของเขาจะทำได้ หนุ่มน้อยอายุ 23 ครางบอกผมไม่ขาดปาก ผมเป็นไบ ได้ทั้งชายทั้งหญิง แต่ไม่เคยคิดจะมีคู่ชีวิตเวลาอยากระบายก็หาใครสักคนที่รู้สึกที่ถูกใจมาระบายความไคร่เอา เพราะตอนนี้ผมเองยังไม่พร้อมที่จะคบกับใครจริงจัง

“อะอ๊า...” ปึก...ตับ...ตับ...

“เฮียๆต้าใกล้แล้วครับ ต้าจะเสร็จแล้วครับ”

“อ๊ะอ๊า...อ๊ะอ๊าๆๆๆ”

“อ๊า......เสร็จแล้วครับ เฮียมีความสุขมากไหมครับ”

เป็นคำถามที่ผมเองก็ไม่อยากตอบเพราะผมไม่อยากทำร้ายจิตใจน้องไปมากกว่านี้ เพราะสำหรับผมน้องเป็นแค่เครื่องระบายอารมณ์สำหรับผมเท่านั้น ไม่ได้มีความหมายไม่ได้มีความรู้สึกอะไรด้วย ทำเสร็จก็แยกย้าย

“นี่ค่าขนมของวันนี้ แล้วหวังว่าเราจะไม่เจอกันอีกนะ”

   จะด่าผมเลวผมก็ไม่โกธรหรอกครับเพราะสำหรับคนที่ชีวิตต้องแขวนเอาไว้ระหว่างความเป็นและความตายอยู่ตลอดเวลาอย่างผม ยังไม่อยากเอาใครเข้าเสี่ยงด้วยครับ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าผมยังไม่อยู่คนที่ผมพร้อมจะเอาชีวิตเข้าปกป้องเค้า ยอมยกทุกอย่างให้เค้าแม้แต่ตัวเองก็ยกให้เค้าได้ ยอมหยุดอยู่ที่เค้า ในสายตามีแค่เค้าคนเดียวไปตลอด  

แต่แล้ววันหนึ่งความคิดของเค้าก็ต้องเปลี่ยนไปเพราะเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่เค้ามีโอกาสได้เจอที่ผับที่เค้าเป็นเจ้าของ เด็กคนนั้นกำลังมองสำรวจผับของผมอย่างชื่นชอบ หน้าตาสวยได้รูป ปากนิดจมูกหน่อยที่มองยังไงก็ดูสวยมากกว่า ที่จะหล่อ แค่ได้มองจากมุมไกลยังรู้สึกถูกใจขนาดนี้ ขอเข้าไปดูใกล้ๆหน่อยเถอะว่าหน้าจะสวยขนาดไหน แล้วจะทำให้หัวใจผมเต้นผิดจังหวะได้ไหม ผมเลือกที่เข้าหาน้องด้วยการสร้างสถานการณ์ให้เป็นเรื่องบังเอิญ พรมลิขิตที่ผมจะสร้างขึ้นจากนี้อาจจะเป็นความรักของผมจริงแล้วก็ได้ครับ