ตอนที่ 8 ตลาดเพลินใจ

​

ตอนที่ 8 

ตลาดเพลินใจ

พาร์ท เฟยหลง

Nanamo ok : กินข้าวอะอิ่มท้อง แต่พอมองหน้าน้องแล้วพี่จะอิ่มใจ ?

แค่เห็นก็ถึงกับต้องยิ้ม กับแคปชั่นของนโมที่โพส ภาพอาหารที่ผมให้กล้าไปส่งให้น้อง จริงๆแล้ววันนี้ผมตั้งใจไปส่งอาหารให้กับน้องด้วยตัวเอง แต่ดันมีปัญหามีคนมาก่อกวนในสนามผม ทำให้ผมต้องมาจัดการงานก่อน 

ผมเลื่อนมาอ่านคอมเม้นท์ของเพื่อนพี่ๆในคณะของน้ำที่เข้ามาแซวมาถาม แล้วผมก็ต้องมาสะดุดกับคอมเม้นท์ของเจ้าของชื่อเฟสว่า วิศวะขาโหด ที่เข้ามาบอกว่าตัวเองอกหัก แสดงว่าตอนน้องอยู่มหาลัยก็ต้องมีคนชอบน้องและเห็นในความน่ารักของน้องไม่ต่างจากผม งั้นผมควรแสดงจุดยืนและความชัดเจนในความรู้สึกตัวเองกับน้องแล้วสิน่ะครับ หรือว่าผมควรเตรียมสินสอดแบบที่ธาราบอกดีนะครับจะได้ไล่พวกที่คิดจะมายุ่งกับน้องออกไปได้ 

Nanamo ok : ส่วนอาหารที่ชอบ เฮียซื้อไรให้โมก็ชอบหมดแหละครับ

ผมถึงกับหลุดยิ้มกับคอมเม้นท์ของน้้อง ที่ผมมั่นใจว่าน้องจงใจบอกผมเป็นแน่ๆ หึ เด็กอะไรน่ารักจริงๆ อย่างน้อยการที่น้องโพสแบบนี้ผมก็มั่นใจได้ในระดับหนึ่งว่าน้องเองก็น่าจะมีใจให้ผมไม่มากก็น้อย ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดส่งข้อความหาใครบ้างคนที่ผมคิดถึงในตอนนี้

Feilong : เย็นนี้พรุ่งนี้โมว่างไหมครับ

Namo :) : ว่างครับ เฮียมีไรให้โมช่วยไหมครับ

Feilong : งั้นไปทานข้าวเย็นกับเฮียน่ะ

Namo :) : ที่ไหนครับ ตลาดแถวม.ไหมครับ โมมีกิจกรรมเลิกเย็นน่ะครับ 

Feilong : โมเบื่ออาหารแถว ม. ตัวเองรึเปล่าเฮียพาไปกินที่อื่นได้นะ 

Namo :) : โมเลิกเย็นถ้าไปไกลอีกเฮียจะหิวเอาได้ครับ

หึ แล้วผมก็หลุดยิ้มกับความใส่ใจเล็กๆน้อยๆของน้องโดยไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำครับ ว่าผมกำลังใจยิ้มอยู่จนกล้าทักขึ้นมาแหละผมถุงได้รู้ตัว 

"นายน้อยดููมีความสุขมากนะครับเวลาคุยกับคุณนโม" 

"งั้นเหรอ" ผมตอบแค่นั้นก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อ ผมชักจะอยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆแล้วสิครับ 

วันถัดมา

19.00 น ณ มหาลัยรัฐแห่งหนึ่ง

 ผมที่นั่งรอน้องในรถ ทำให้มองเห็นน้องที่กำลังวิ่งมาหาผมทันทีที่ผมส่งไลน์บอกน้องว่าถึงมหาลัยของน้องแล้ว แล้วจอดรถรออยู่หน้าลายคณะน้อง 

"เฮียรอนานไหมครับ"

น้องถามหลังจากวิ่งมาถึงรถผม น้องเปิดประตูขึ้นมานั้งบนรถ แล้วเอยถามด้วยน้ำเสียงเหนื่อยจากการวิ่งมาหาผม 

"ไม่นานครับ" ผมตอบคำถามน้องที่มองผมตาโต หายใจหอบ ผมยกยิ้มมุมปากให้กับความน่ารักนี้ 

"ตลาดอยู่ไหนครับ" ผมถามน้องเมื่อเห็นน้องไม่ยอมพูดไรต่อ

"เฮียทานอาหารตลาดได้ใช่ไหมครับ หรือเราจะไปทานที่ห้างกันดี" น้องถามออกมาด้วยน้ำเสียงติดกังวล น้องคงกังวลว่าผมจะนั่งกินอาหารตลาดไม่ได้หรืออาจจะไม่ชอบ 

"เราอยากทานที่ไหนละ" ผมยกยิ้มให้น้องเล็กน้อย แล้วถามคำถามที่เป็นเชิงอนุญาติว่าน้องเลือกที่กินได้ตามใจ 

"ผมอยากกินข้าวมันไก่ในตาดน่ะครับ แต่ก็กลัวเฮียไม่สะดวก" น้องคงคิดว่าผมจะลำบากใจถ้าต้องกินข้าวข้างทาง สำหรับผมไม่ว่ามี่ไหนก็กินได้หมด ไม่ติดว่าจะเป็นอาหารข้างทางหรืออาหารที่ไหน ใคร้ป็นคนทำผมกินได้หมด 

"ไปกินร้านที่เราอยากกินได้เลยครับ" ผมตอบน้องสั้นๆ น้องตอบรับด้วยรอยยิ้ม ผมเลือกที่จะจอดรถไว้ที่หน้าคณะของน้องแล้วเลือกลงจากรถเดินไปกับน้องแทน 

ณ ตลาด ม. 

ตลาดใน มหาลัยน้องเป็นตลาดขนาดกลางที่มีของใช้สำหรับวัยรุ่น อาหารมากหน้าหลายตา ดูน่าลองไปหมด เสียอยู่ข้อเดียวคือคนเยอะไปหน่อย แล้วดูจากสภาพอากาศประเทศคงร้อนมากแน่ๆ

ดีน่ะ ผมเลือกที่จะถอดสูทไว้ในรถ ส่วนผมใส่แค่เชิ้ตขาวมา น้องเดินเข้ามาใกล้ผมก่อนที่จะเอื้อมมือมาพับแขนเสื้อให้ผม หึ ผมหัวเราะในลำคอก่อนที่ยื่นแขนไปให้น้องพับให้ถนัด 

"เหงื่อเฮียออกเยอะ ผมกลัวเฮียร้อนพับแขนเสื้อ ผมเลยคิดว่าถ้าพับแขนเสื้อจะได้ช่วยเฮียให้เดินตลาดได้ถนัดหน่อย" น้องร่ายประโยคที่ยาวมากออกมาหลังจากเงยหน้าขึ้นมาเจอว่าผมกำำลังจ้องน้องอยู่ 

"เฮียก็ไม่ได้ว่าไร" 

"อีกข้างมาครับ" หึ น่ารักขนาดนี้ผมจะหนีไปไหนได้ครับ 

"ร้านข้าวอยู่ไกลไหม" ผมชวนน้องคุยเพื่อไม่ให้บรรยากาศมันดูน่าอึดอัด

"ร้านข้าวอยู่มุมนู้นครับ" น้องชี้ไปข้างหน้า หลังจากปล่อยมือจากแขนเสื้อที่พับเป็นระเบียบเรียบร้อยของผมแล้ว 

น้องเดินนำผมไปหนึ่งก้าวเพื่อพาผมไปยังร้านข้าวมันไก่ที่น้องอยากทาน

"อร่อยไหมครับ" น้องถามผมหลังจากเราสองคนได้ข้าวมันไก่คนละจาน ของน้องเป็นข้าวมันไก่ทอด ส่วนของผมเป็นข่าวมันไก่ต้มผมไม่ชอบทานของทอดตอนเย็นสักเท่าไหร่ เลยเลือกที่จะสั่งไก่ต้มมา

"อร่อยครับ" ผมตอบน้อง แล้วยิ้มให้กับความกินข้าวเปื้อนแก้มของน้องผมเอื้อมมือไปหยิบเศษข้าวออกจากแก้มขาวๆนั้น ก่อนที่จะเอาข้าวเม็ดนั้นเข้าปากตัวเอง

"เฮียยยยยย" น้องเสียงอ่อน

"ว่าไงครับ" ผมยิ้มให้กับการเรียกผมของน้องแล้วเอียงคอมองน้องนิดหนึ่ง มันทำให้น้องถึงกลับหน้าแดงไปไม่เป็น แล้วก้มหน้าก้มตาทานข้าวของตัวเอง โดยไม่เงยหน้ามามองผมอีกเลยครับ 

"ค่อยกินก็ได้ครับ เฮียไม่แย่งโมกินหรอกนะ"

"เฮียครับ" น้องเงยหน้าขึ้นมาดุผมด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าตัวเองกำลังเขินมากแค่ไหน หน้าน้องแดง หูที่แดงจนเห็นได้ชัดของน้องทำเอาผมอยากจับน้องฟัดซะตรงนี้เลย 

"เดี๋ยวเฮียไปส่งน่ะ"

"ผมเอารถมาครับ เดี๋ยวโมกลับเองก็ได้เพื่อที่เฮียจะได้ไม่เสียเวลาไปทำงานครับ"

"เฮียเคยบอกเหรอว่าการไปส่งเราทำให้เฮียเสียเวลา"  

น้องเงยมองหน้าผมจากการกินอาหารในจานตัวเองด้วยสายตาอึ้งๆ ถ้าเป็นเรื่องของน้องสำหรับผมมันสำคัญหมด ไม่ได้สร้างความลำบากใจอะไรกับการต้องไปส่งน้องที่บ้านเลยครับ

"แล้วรถของโมล่ะครับ" น้องคิดถึงรถตัวเองที่จอดอยู่ที่มหาลัยถ้าหากว่าน้องกลับกับผมรถก็ต้องทิ้งไว้ที่มหาลัย 

"ก็จอดทิ้งไว้ที่นี้ได้ไหมครับ เดี๋ยวเช้าเฮียไปรับแล้วมาส่งที่มหาลัย"

น้องพยักหน้าหงึกๆๆ ให้กับคำพูดผม โดยไม่ขัดในคำพูดผมอะไรเลยแม้แต่น้อย 

น้องพาผมเดินหาขนมที่ตัวเองอยากกินไปตอนทาง เห็นของหวานก็พุ่งตัวเองเข้าไปหาทันที ซึ่งนั้นทำให้ผมรู้ว่าน้องชอบกินขนมหวาน 

ตอนนี้เราสองคนเดินมาถึงรถน้อง น้องบอกว่าจะมาเอาของในรถเลยพากันเดินมาที่รถน้องก่อน 

"โมถ้าอยากเอารถกลับก็เอารถตัวเองกลับได้น่ะแดะเฮียขับรถเฮียตามไปส่ง เวลาโมอยู่กับเฮีย โมเอาแต่ใจได้น่ะ"

ใช่ครับผมอยากให้น้องเอาแต่ใจได้เพราะวันนี้ที่อยู่ด้วยกันผมดูออกว่าน้อง พยายามถามถึงความรู้สึกผมตลอดเวลา ความใส่ใจของน้อง ทำให้ผมเองก็อยากให้น้องเอาแต่ใจ และแสดงถึงสิ่งที่น้องการออกมาเหมือนกัน 

"เปล่าครับทิ้งไว้ได้ แต่งานเฮียเลิกเช้าอยู่แล้วถ้าต้องไปรับผมอีกมันจะทำให้เฮียต้องเสียเวลาพักผ่อนของเฮียไปน่ะสิครับ" 

หึ ผมทำได้แค่หัวเราะในลำคอให้กับการที่น้องคิดถึงผมก่อนที่จะคิดถึงตัวเองอีก และหัวเราะให้กับการที่โดนเด็กตกเข้าให้อย่างจังแล้วครับ

"งั้นเฮียให้โมเอารถกลับก็ได้ครับ" ผมว่างมือบนศรีษะน้องก่อนจะขยี้เบาๆอย่างเอ็นดูให้กับความน่ารักของน้อง แล้วผมก็ทำในสิ่งที่น้องและตัวผมเองไม่คาดคิด นั้นคือผมก้มลงไปจูบน้องเบาๆ 

"เฮีย" 

"วันนี้เฮียขอแค่นี้ก่อน ถ้างั้นเราแยกกันตรงนี้ดีกว่าก่อนที่เฮียจะอดใจไปมากกว่านี้ไม่ได้" ใช่ครับถ้าอยู่นานกว่านี้ผมได้ฟัดเด็กตรงหน้าผมแน่ๆ ผมเดินไปประตูรถให้น้้องขึ้นไปนั่ง น้องขึ้นรถตัวเองเสร็จผมก็ปิดประตูก่อนจะยื่นมองน้องขับรถออกไป แล้วเดินมาขึ้นรถตัวเองเพื่อกลับไปทำงานต่อ เพราะวันนี้ผมได้กำใจในการทำงานมาอย่างเต็มพิกัดแล้วครับ.

.................................................................

ขอบคุณที่ติดตามไรต์ค่ะ 

ช่องทางการติดต่อไรต์ แวะมาพูดคุยกันเลยอะๆน่าา

Facebook : เยว่ทู่

Twitter : เยว่ทู่

Tiktok : เยว่ทู่

​