8

ตอนนี้เวลาตีหนึ่งครึ่ง ซึ่งเป็นเวลาที่ทุกคนในแฟมิลี่สลายโต๋กลับเข้าห้องของตัวเองกันหมด จะมีก็แค่บางคนที่ต้องผลัดเวรยามเพื่อเฝ้าระวังภัย แต่เนื่องจากที่นี่เป็นเกาะลึกลับจึงค่อนข้างจะสบายใจได้พอควรไม่ค่อยมีใครหลงเข้ามาในแถบๆ นี้มากนัก

'ฉันไม่ให้เบบี้ไปกับนายหรอก!' ลาวจีที่กำลังต่อสู้กับไซพูดขึ้น

'เพราะเบบี้น่ะเป็นพวกของฉัน'

(มีคนแย่งเราด้วย >~>> ถอดแว่นอยู่

"นายน้อย!? ออกมาทำอะไรดึกๆ คะเนี่ย?!" เบบี้ถามไปด้วยความสงสัย

"เธอนั่นแหละออกมาทำอะไร?"

"u_u ฉันจะไปกินน้ำ เอ๊ะ! แต่ฉันไม่รู้นี่นาว่าครัวไปทางไหน ;p "

"-_-! ฉันก็กำลังจะไปพอดี ตามมาสิ" ทั้งสองคนเดินไปด้วยกันตามทางมืดๆ เบบี้ที่กำลังเดินตามมองไปรอบๆ อย่างหวาดกลัว จนตอนนี้เธอเดินขึ้นมาเสมอกับดอฟฟี่ จนแทบจะฟิวชั่นรวมร่างกัน

"รู้อะไรมั้ย..." ดอฟฟี่พูด

"..." เบบี้ตั้งใจฟัง พร้อมสะดุ้งไปตลอดทาง

"เดี๋ยวผีจะโผล่มาตรงนั้น..." ดอฟฟี่พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย พร้อมชี้นิ้วไปยังทางมืดๆ ข้างหน้า

"กรี๊ดดดดด!!!! 0[]0!!!" ช็อคกลางอากาศไปแล้ว

"ฮ่าๆๆๆๆๆ อย่าส่งเสียงสิผีมันตกใจเธอหมดแล้วเห็นมั้ย!" ดอฟฟี่หัวเราะปากแทบฉีกถึงหู ก่อนจะหันมาทำท่าจุ๊ๆ 

"นายน้อย... ToT" ทั้งคู่เดินต่อไปเรื่อยๆ (บ้านใหญ่ต้องทำใจนิดนึง เดินวนไปคะลูกๆ) เบบี้เดินมาแนบแน่นกับดอฟฟี่ยิ่งกว่าเดิม พร้อมมองซ้ายมองขวาตัวลั่นกึกๆ ไปตลอดทาง...

"ดอฟฟี่!"

"กรี๊ดดดดด" TToTT

"มีอะไรไดม้อน?"

"ป่าวหรอก จะบอกว่าทุกอย่างปกติดี"

"ท่านไดม้อนเองหรอ ตกใจแทบแย่!" เบบี้ถอนหายใจอย่างโล่งอก

"กำลังจะไปไหนกัน?"

"จะไปหาอะไรทำหน่อย" ดอฟฟี่ว่า

"ตอนนี้เนี่ยนะ?"

"ประมาณนั้นแหละ"

"เออจริงสิ! ข้างหน้าตรงมุมอับมีผีโผล่มาด้วยแหละ เบบี้" ไดม้อนพูดก่อนจะเดินจากไปด้วยอารมณ์ดี

"0[]0 ! ว๊ากก ฉันไม่อยู่แล้วนะไอบ้านที่น่ากลัวแบบนี้ ฮือออ"

"เฮ้!" ดอฟฟี่จับมือเบบี้ที่กำลังจะวิ่งหนีไว้

"ToT"

"อยู่ด้วยกันก่อนสิ"