3

"ท่านชินเจา ทำแบบนี้ถูกมั้ยคะ? ~"

"โอ้ ใช่แล้วละเบบี้ เรียนรู้เร็วจังนะ โฮะๆ" ตอนนี้ฉันอยู่กับกลุ่มโจรสลัดฮิปโปโป แล้วก็กำลังเข้าคอสทำขนมเพื่อหวังว่าจะเป็นภรรยาที่ดีให้กับเขา 'ท่านไซ' ได้ในอนาคต ~ 

"ของแบบนี้ก็ต้องรีบเรียนรู้เข้าไว้ เพราะอีกไม่นานฉันก็จะลั่นระฆังวิวาห์กับเขาคนนั้นแล้วนี่"

"โฮะๆ ต้องรีบทำการ์ดเชิญแล้วละนะเดี๋ยวจะไม่ทัน" ชินเจา

‘อร๊าย’

"ปู่! พูดอะไรออกมาน่ะ ข้ายังไม่ได้... -///-" ไซโวยวายพร้อมทำหน้าแดงอย่างกับมะเขือเทศ 

"ท่านปู่พูดถูกแล้วละค่ะที่รัก " ฉันขยับเข้าไปใกล้ๆ เขาพร้อมกับเอาหัวซบลงไปที่ไหล่ จนเขาขยับหนีเพราะความเขินอาย ~

"นี่ไซ ข้าไม่ว่าเจ้าหรอกนะทั้งเรื่องเจ้าสาวหรืออะไรก็ตามในกลุ่ม เพราะเจ้าพิสูทให้ข้าเห็นแล้วว่าเจ้ามีคุณสมบัติผู้นำกลุ่มของเรา" ท่านดอนชินเจาพูดขึ้น ยิ่งทำให้ไซหน้าแดงเข้าไปใหญ่

"ปู่!!!"

"รีบไปออกแบบการ์ดแต่งงานและประกาศให้โลกรู้เรื่องมงคลนี้กันเถอะ" ท่านดอนชินเจาหันมสพูดกับฉันด้วยอารมณ์ดีเป็นพิเศษ มันทำให้ฉันรู้สึกมีความสุข และตื่นเต้นสุดๆ

"อ๋อนี่ท่านดอนชินเจาคะ ฉันอยากเชิญใครคนนึงมางานแต่งด้วยจะได้มั้ย ว้าย~"

"ใครล่ะ"

"นายน้อยของฉันเอง ดอฟฟี่" พอฉันพูดประโยคนั้นจบทุกคนตรงนั้นก็ต่างทำหน้าอึ้งและไม่พอใจ ตอนนี้ฉันพอจะรู้ข่าวลือเกี่ยวกับพวกเขามาบ้าง และฉันคิดว่าพวกเขาเจ๋งสุดๆ เลยที่แหกคุกออกมาได้

"ใครจะอยากเชิญเจ้าบ้าแบบนั้นมางานมงคลกันละ" ลูกเรือกลุ่มฮิปโปโปพูดขึ้น

"ใช่ๆ จากงานมงคลกลายเป็นงานละเลงเลือดกันพอดี" ลูกเรือ 2

"ตะ...แต่ว่า! สำหรับฉันน่ะ นายน้อยก็คือคนในครอบครัวนะ ถึงเจ้านั้นจะชอบระเบิดคนรักของฉันทิ้งอย่างไม่ไยดีก็เถอะ! ToT" ฉันพูดพร้อมน้ำตาคลอๆ

"ไม่ได้เด็ดขาด เจ้านั่นเป็นศัตรูกับเจ้าลูฟที่เราแลกจอกขอเป็นพันธมิตรแล้ว ถ้าให้หมอนั้นมางานก็เท่ากับไม่รักษาหน้าเจ้าลูฟ!" ไซพูดขึ้นมาทำให้ฉันรู้สึกสับสน

"แต่อย่างน้อยขอให้ฉันได้บอกพวกเขาเถอะนะ ถึงจะไม่ได้เชิญมาแต่ขอแค่บอกให้เขารู้ ToT" หลังจากอ้อนวอนอยู่นานทุกคนก็อนุญาตให้ฉันส่งข่าวดีนี้ถึงนายน้อยและโฮเต้แฟมิลี่ 

ไม่กี่สัปดาห์ให้หลังข่าวนี้ก็ถูกส่งไปทั่วนิวเวิลด์

"หวังว่านายน้อยจะได้รับนะ..." 

กลับมาทางด้านของดอฟฟี่

หลังจากที่เขาแหกคุกอิมแพ็คออกมาได้แล้วพวกเขาก็หาที่พักช่วงคราวเพื่อเตรียมกำลังให้พร้อมก่อนที่จะไปเผชิญหน้ากับความโหดร้ายที่โลกภายนอกอีกครั้ง ดอฟฟี่เป็นคนที่ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ อยู่แล้ว กับอีเรื่องแค่นี้ไม่กระทบต่อตัวของเขาแม้แต่น้อยถึงแม้จะมีคนตามล่าเขาเยอะ แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็น

และตอนนี้เขาได้รู้ว่าเบบี้หายตัวไปอย่างปริศนา เขาจึงสั่งลูกน้องทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นคนในแฟมิลี่ระดับผู้บริหารหรือสูงกว่านั่น จนไปถึงผู้ที่ยังคงจงรักภักดีต่อเขาพวกกลุ่มโจรสลัดอื่นๆให้ช่วยกันตามหายัยผู้หญิงตัวแสบ

"ยังไม่เจอเลยครับนายน้อย" กลาดิอุสเข้ามาในห้องแล้วรายงาน

"งั้นเหรอ" ดอฟฟี่ตอบรับด้วยเสียงเรียบเฉย แต่สีหน้ากลับมีความตึงเครียด

"ไม่ต้องห่วงนะดอฟฟี่ เดี๋ยวเราก็ต้องเจอแม่นั่น" เทเลอร์พูด

"นายน้อยยย" ไม่นานนักเสียงเอะอะโวยวายก็เกินขึ้นที่ด้านนอก

"โวยวายอะไรกัน" ดอฟฟี่พูดพร้อมหันหน้าไปทางประตู ที่ตอนนี้ถูกเปิดออกโดยดาร์ลิ่ง

"หนังสือพิมพ์ของเช้าวันนี้ฮะ" ดาร์ลิ่งรีบส่งให้ดอฟฟี่อ่านทันที

"มีอะไรสำคัญงั้นเหรอ อิ้ง! ทำไมต้องรีบร้อนด้วยละ อิ้ง!" มัคไวท์พูดกับดาร์ลิ่งด้วยความงงงวย

"เน่ เน่ ดอฟฟี่ มีอะไรงั้นหรอ ขออ่านหน่อยสิ" เทเลอร์ถามขึ้นหลังจากดอฟฟี่เอาหนังสือพิมพ์ไปอ่านแล้วเงียบอยู่ครู่หนึ่ง

"นายน้อย..." โจรีรี่พูดชื่อเขาขึ้นเบาๆ เพราะเห็นสีหน้าของนายน้อย ที่ตอนนี้หน้าบึ้งตึงคิ้วชนกันยุ่งเหยิง

"นั่นมัน..." กลาดิอุสพูดขึ้นหลังเห็นเนื้อหาของข่าวในเช้านี้

'พาดหัวข่าวใหญ่ ไซ ผู้นำรุ่นที่ 13 ของกลุ่มโจรสลัดฮิปโปโป ประกาศจะลั่นระฆังวิวาห์กับสาวน้อยอาวุธมนุษย์อดีตสมาชิกกลุ่มโจรสลัด Xote เบบี้ และทางด้านเจ้าสาวก็ได้มีการฝากข้อความถึงใครบางคนมาในข่าวเช้านี้ด้วย "นายน้อยยย ฉันกำลังจะแต่งงานแล้ว ขอบคุณและขอโทษสำหรับที่ผ่านมาด้วยนะคะ" อ่านต่อหน้าที่ 10'

เมื่อดอฟฟี่ได้เห็นข่าวนี้เขาก็ขมวดคิ้วจนชนกันมากขึ้นไปอีกแถมยังกำหนังสือพิมพ์ไว้แน่นตนแทบจะไม่เหลือร่องรอยความเป็นหนังสือพิมพ์ด้วยความโมโหและเจ็บใจเพราะคนในแฟมิลี่จะไปแต่งงานกับศัตรูหยามกันมากเกินไปแล้ว

"มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย" ดอฟฟี่

"ให้จัดการยังไงดีครับนายน้อย..." กลาดิอุสพูดขึ้น

"ให้ไปเก็บเมืองนั้นเลยดีมั้ยครับ?" กลาดิอุส

"ไปพาตัวเบบี้ กลับมา ฉันยอมรับเรื่องอัปยศแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด! แล้วก็พยายามหลีกเลี่ยงการต่อสู้เพราะตอนนี้เรายังโดนหมายหัวอยู่ ฉันไม่อยากให้เรื่องมันวุ่นวายพวกเราจะเดือดร้อน..." ดอฟฟี่สั่งการ

"แต่ถ้าใครขัดขวางก็ฆ่าทิ้งซะ หึหึหึหึ"