บทที่ 4

“เธอใจดีจัง แต่ฉันตัวหนักมากเลยนะ” เจ้าชายถามย้ำก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้ฉัน โอ้ยๆๆ ใจฉันกำลังละลายเพราะรอยยิ้มของนายนะเจ้าชาย

“คือฉัน....”

“ไม่มีโต๊ะก็ไปลากมาสิวะไอ้นี่” มาอีกแล้วไอ้มารขัดความสุข อีตาบ้าซานต้าตะโกน ก่อนจะผลักผู้หญิงที่ตักออกไปให้พ้นตัว พร้อมทั้งคว้าเอาร่างของฉันเข้าไปนั่งแทนที่อย่างรวดเร็ว

“นั่งสิ! ฉันเครียพื้นที่ให้แกแล้ว” แล้วแบบนี้ถามฉันสักคำไหมเล่า ว่าอยากจะมานั่งตักของนายรึเปล่าน่ะห๊ะเจ้าบ้าเอ้ย!

“แกเมื่อยแย่เลยวะซานต้า เมื่อยเมื่อไหร่บอกนะเดี๋ยวให้นางฟ้ามานั่งตักฉันก็ได้”กรี๊ดๆๆ นางฟ้าที่เขาหมายถึงใช่ฉันไหมนะ เขาเรียกฉันว่านางฟ้างั้นเหรอ โอ้ยใจฉันจะขาดดด! แต่ฉันอยากเป็นเจ้าหญิงของนายมากกว่านะเจ้าชายยยย~

“ผู้หญิงฉันฉันจัดการเองได้ ว่าแต่ว่าแกพร้อมแล้วใช่ไหมสำหรับการหาคู่ในคืนนี้” ซานต้าถามย้ำก่อนจะโอบกระชับร่างฉันแน่นขึ้นจนฉันต้องตวัดสายตาสาปแช่งไปให้เขาและพยายามสะบัดตัวเองออกแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ แรงเยอะไปไหนนะเจ้าบ้า!

“ถ้าฉันจะมีเจ้าหญิง...ฉันอยากเลือกเองวะ” เลือกฉันสิๆๆ ฉันนี่ยังไงล่ะเจ้าหญิงที่นายตามหาอยู่

“เห็นด้วยกับมันวะไอ้ต้าร์ แกจะบังคับให้มันหาคู่ทำไมวะ”ตั้งแต่นั่งมาประโยคนี้ของชาโดว์ ดูเหมือนว่าจะเข้าหูฉันที่สุดแล้ว

“แต่หาคู่ก็ดีนะ เจ้าชายมันจะได้โตซะที” ฉันเกลียดนายไอ้บ้าไนท์!

“เธอล่ะว่าไง...คิดว่าไอ้เจ้าชายสมควรหาคู่รึเปล่า”คำถามนี้ซานต้าหันมาถามฉันโดยตรง แต่ถามแบบนี้เล่นเอาทุกคนเงียบกันไปหมดเลยแหะ รอฟังคำตอบของฉันกันขนาดนั้นเลยรึไง

“ฉัน....”

“……”

“ฉันไม่รู้!”

“ไม่รู้หรือไม่กล้าแสดงความคิดเห็นกันแน่”รู้แล้วยังจะมาถามทำเกลืออะไรเล่าเจ้าบ้า

“แล้วพวกแกจะให้ฉันทำไม ประกาศออกไปซะขนาดนั้นถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างผับพวกเราพังแน่ๆ”ซานต้าพูดขึ้นอีกครั้งก่อนที่ทุกคนจะเงียบกันเพื่อใช้ความคิด

“นึกออกแล้ว! เราก็บอกทุกคนไปว่าไอ้เจ้าชายไม่สบาย”เป็นความคิดที่เข้าท่าแต่ที่นั่งหัวโด่อยู่นี่ไม่ใช่เจ้าชายรึไงไอ้บ้าไนท์!

“แกจะบ้ารึไงวะ ไอ้เจ้าชายก็นั่งอยู่นี่ทั้งคน”

“ถ้างั้น...ให้เจ้าชายไปบอกกับทุกคนเองว่ามันเลือกไม่ได้เพราะผู้หญิงทุกคนในนี้ดีเกินไป” นี่คงจะเป็นคำพูดติดปากของนายเวลาใช้บอกเลิกสาวๆ ในสต๊อกสินะ

ไม่มีใครจะเสนออะไรที่เข้าท่ากว่าเจ้าบ้าไน์ที่ควรจะนั่งเงียบๆ อยู่เฉยๆ แล้วรึไงเนี่ย ฉันล่ะชักกลุ้มใจแทนแล้วสิ!

“หึ! มันจะไปยากอะไรวะ....อย่าลืมสิว่าตอนนี้พวกเรามีใครอยู่ด้วย”ซานต้าพูดขึ้นก่อนจะหันมามองหน้าฉัน

ฉันงั้นเหรอ!

“อย่า! แม้แต่จะคิด!!”

“ออกไปเต้นกันเถอะ ฉันเชื่อว่าถ้าเธอปรากฏตัวขึ้นกลางฟลอเต้นรำในคืนนี้ ทุกๆ คนคงจะลืมเรื่องไอ้เจ้าชายแน่นอน” นี่เองสินะแผนชั่วร้ายที่เขาคิดได้ แล้วฉันไปเกี่ยวอะไรด้วยเล่า!

“หรือเธออยากจะให้เจ้าชายของเธอขึ้นเวทีไปเลือกคู่ล่ะ...เลือกเอา!” ซานต้าหันมากระซิบคำขาดอีกครั้งในจังหวะที่ฉันกำลังจะอ้าปากขัด

จริงของเขา...ถ้าฉันไม่ยอมช่วยบางทีฉันอาจจะต้องเสียเจ้าชายให้ชะนีสักนางในที่นี้ก็เป็นได้ เรื่องนั้นใครจะไปยอมกัน ฉันไม่มีวันยอมแน่ๆ

“เธอจะช่วยฉันจริงๆ เหรอนางฟ้า”

อ่า..คำถามนี้มาจากเจ้าชาย นับว่านี่เป็นครั้งแรกเลยที่เราสองคนได้พูดคุยกันในระยะเผาขนแบบนี้ อยากหยุดเวลานี้ใส่ขวดโหลเอาไว้จริงๆ

“ฉัน....”

“เธอใจดีเหมือนนางฟ้าเลย” อย่ามายิ้มหวานเชียวนะ นายกำลังทำให้หัวใจฉันเต้นรัวเกินไปแล้ววว

“ไปสักที! จะคุยกันไปถึงไหน!!” ไอ้ซานต้า ไอ้มารขัดความสุขพูดขึ้นก่อนจะจัดการกระชากร่างของฉันให้เดินตามไปที่กลางผับซึ่งถูกตกแต่งเป็นโซนสำหรับเอาไว้ปลดปล่อยซึ่งตอนนี้เพื่อนร่วมโลกคนอื่นๆ ก็กำลังจับกลุ่มเต้นกันอย่างเมามันส์อยู่ก่อนแล้ว

“นะ..นี่! ใครใช้ให้นายมาจับเอวฉันห๊ะ อยากตายรึไง!!”

“เงียบน่า!” ซานต้าบ่นอุบอิบในลำคอก่อนจะอาศัยจังหวะที่ฉันเผลอวาดลวดลายเต้นด้วยท่าทีที่เซ๊กซี่จนเรียกเสียงกรี๊ดจากผู้หญิงรอบด้านได้เป็นอย่างดีเยี่ยม

“เฮ้ย! นี่แกกำลังกำอะไรเมบีของฉันห๊ะ!” และจังหวะที่ซานต้ากำลังเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนปลายจมูกเราแทบจะจรดติดก่อนนั้นเสียงเข้มๆ อันคุ้นหูของแจ็คก็ดังขึ้นขัดซะก่อนที่เจ้าบ้าแจ็คจะก้าวสามขุมเข้ามาผลักอกของซานต้าให้ผละออกจากฉันด้วยความโมโห

“แกอยากตายรึไง!”

“เข้ามาสิวะ! เสียทองท่วมหัวฉันไม่ยอมเสียนางฟ้าอย่างเมบีให้ปีศาจร้ายอย่างแกแน่!” แจ็คขู่ฟู่ก่อนจะตั้งฉากเตรียมมีเรื่องเต็มที่ แต่ว่าทำไมทุกคนถึงชอบมองฉันเป็นนางฟ้ากันนักนะ!

“หึ!” เสียงหัวเราะที่เยือกเย็นของซานต้าดังขึ้นก่อนที่เขาจะก้าวฉับๆ เข้ามาหาแจ็คและหลังจากนั้น....

“นาย!!”

“……”

“...ทำอะไร??”

ฉันร้องถามเพราะอดสงสัยไม่ได้เมื่อจู่ๆ แทนที่จะยื่นหมัดซัดใส่หน้าแจ็คตามแบบฉบับนิสัยปีศาจชั่วร้ายทั่วๆ ไป ซานต้ากลับเลือกที่จะยื่นมือออกมาและส่งมาให้ฉันแทน...

“เลือกมาสิ! ระหว่างฉันกับมันเธอจะเลือกใคร” พระเจ้า...หมอนี่มันเป็นปีศาจร้ายจริงๆ ด้วย

เขาเล่นสกปรกนี่..เพราะเขารู้ดีอยู่แก่ใจว่าตัวเองกุมความลับสุดยอดของฉันไว้เลยใช้ไม้นี้มาทำให้แจ็คเสียหน้าสินะ

เลวจริงๆ

“เมบีไม่มีทางเลือกแกหรอกไอ้บ้า ใช่ไหมครับที่รัก...”

“คือ...”

“ส่งมือมาก่อนที่ฉันจะอ่านจดหมา...”

“โทษทีนะแจ็ค ไว้เจอกันที่โรงเรียนก็แล้วกัน!!”ฉันรีบสวนทันควันก่อนที่ไอ้ปศาจร้ายจะได้ทันพูดหรือเอ่ยอะไรออกมา แจ็คหน้าเสียมากถึงมากที่สุดแต่ตอนนี้ฉันคงต้องเผ่นก่อนแล้วล่ะ

ซานต้ายิ้มเยาะเหมือนผู้ชนะก่อนจะถือวิสาสะโอบเอวฉันออกมาจากเสียงฮือฮามากมายที่ดังตามหลังพวกเรามาติดๆ ทันที

ดูท่าว่า..พรุ่งนี้ฉันคงได้ขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์โรงเรียนแหงๆ

ซวยจริงๆ