บทที่ 6: หญิงในม่านแดง

กลิ่นกำยานหวานฉุนลอยคลุ้งตั้งแต่หน้าประตูไม้สลัก

ม่านผ้าสีแดงฉานพริ้วไหวตามแรงลมอ่อน ชวนให้บรรยากาศคล้ายทั้งเชื้อเชิญและข่มขู่ในคราวเดียวกัน

หอม่านแดง

ที่แห่งนี้เป็นเส้นทางลับของพ่อค้า นักฆ่า และสายลับผู้ซื้อขายความลับด้วยราคาที่สูงเกินกว่าชีวิตคนธรรมดาจะจ่ายได้

และคืนนี้ ลั่วอวิ๋นถูกนัดมาที่นี่...โดย "หญิงปริศนา" คนหนึ่ง

เขาก้าวเข้าสู่ห้องโถงเบื้องหน้า

ทุกสายตาของเหล่าหญิงสาวในชุดแดงก่ำต่างพุ่งมาหาเขา แต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

เพราะเสื้อคลุมเปื้อนเลือดแห้งกรัง

และกลิ่นของ "ความตาย" ที่เกาะติดร่างเขาอย่างเหนียวแน่น

ที่กลางโถง

เบื้องหลังม่านผ้าบางเบาแผ่นหนึ่ง

มีร่างสตรีนั่งรออยู่แล้ว

เธอสวมเพียงชุดบางสีชาดที่แทบปกปิดผิวขาวซีด ใบหน้าใต้แสงตะเกียงมีผ้าคลุมบางปิดไว้ เหลือเพียงดวงตาคู่คมที่เปล่งประกายเยือกเย็น

เสียงของเธอดังขึ้นอย่างแผ่วเบา

แต่แฝงด้วยอำนาจบางอย่างที่ทำให้บรรยากาศรอบตัวเย็นเยียบลงทันควัน

"เจ้าคือศรไร้เสียง?"

"แล้วเจ้าคือใคร?" ลั่วอวิ๋นถามกลับเสียงเรียบ

เงาสีแดงในม่านหัวเราะเบา ๆ

เสียงหัวเราะนั้นทั้งเย้ายวน ทั้งเยาะเย้ย

"ข้า...คือผู้ที่ถือกุญแจสู่คอของหลี่เหยียน"

มือของนางชูขึ้นช้า ๆ

เผยให้เห็น "กำไลกระดูกขาว" ที่สลักอักขระโบราณสีเลือด

นั่นคือ “ตราประทับการควบคุมทหารอสูรระดับสูง”

สิ่งที่ราชสำนักและสายลับทุกคนล่าตามหามานานหลายปี

ลั่วอวิ๋นเหลือบตามองเพียงเสี้ยววินาที ก่อนยกนิ้วเรียกหญิงสาวในม่าน

"ออกมา"

ไม่มีการอ้อนวอน ไม่มีการอธิบาย

มีเพียงคำสั่งสั้น ๆ ดุดัน

และนาง...ก็เชื่อฟังอย่างน่าประหลาด

สตรีปริศนาก้าวออกจากม่านอย่างช้า ๆ

ร่างกายอ่อนช้อย แต่เต็มไปด้วยร่องรอยแผลเป็นจาง ๆ บนแผ่นหลัง และต้นขา

เครื่องหมายที่บ่งบอกว่าเธอเคยเป็น “ทาส” ในโครงการทดลอง

เธอหยุดอยู่ห่างจากเขาเพียงครึ่งก้าว

สายตาไม่หลบเลี่ยง แต่ตรงข้าม—จ้องมองเขาราวกับจะฉีกกะโหลกเข้าไปอ่านความคิด

"เจ้าอยากได้ตรานี้?"

"แล้วเจ้าจะแลกด้วยอะไร?"

ลั่วอวิ๋นไม่ตอบทันที

เขาเพียงเดินเข้ามาใกล้อีกก้าวจนระยะห่างแทบไม่มี

ปลายนิ้วสัมผัสชายผ้าโปร่งเบา ๆ ก่อนลากไล้ขึ้นสู่ข้อมือบอบบางที่สั่นไหวด้วยแรงอดกลั้น

เสียงเขาแผ่วเบาแต่เฉียบคม

เหมือนธนูที่กำลังดึงจนสุดสาย

"ข้าจะแลกด้วยการ...ทำให้เจ้าไม่ต้องเป็นเหยื่ออีกต่อไป"

หญิงสาวในม่านแดงยิ้ม...รอยยิ้มเศร้า

ราวกับไม่เชื่อ

แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธความปรารถนาเล็ก ๆ ในใจตน

ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าหนักหน่วงหลายคู่ก็ดังขึ้นจากชั้นล่างของหอม่านแดง

เสียงประตูไม้บานใหญ่ถูกถีบเปิดด้วยแรงมหาศาล

หน่วยลอบสังหารของหลี่เหยียน บุกเข้ามาแล้ว!

ลั่วอวิ๋นไม่แม้แต่จะหันมอง

เพียงคว้าข้อมือหญิงสาวแล้วกระชากเธอขึ้นแนบตัวอย่างรวดเร็ว

"จับข้าไว้ให้แน่น" เขากระซิบ

และก่อนที่นักฆ่าจะพุ่งเข้ามาถึง

เขาก็เหวี่ยงร่างบางขึ้นบนบ่า

กระโดดทะลุหน้าต่างไม้เก่า ๆ ท่ามกลางเสียงตะโกนโหวกเหวกของเหล่านักฆ่า

อากาศกลางคืนเย็นเฉียบบาดผิว

เสื้อคลุมของเขาโบกสะบัดเป็นทางยาวขณะทะยานข้ามหลังคาหลังหนึ่งไปยังอีกหลัง

หญิงในม่านแดงกอดลำคอเขาแน่นด้วยแรงทั้งหมดที่มี

"บอกข้า..." ลั่วอวิ๋นพูดเสียงแข็งขณะยังคงเคลื่อนตัว

"ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?"

หญิงสาวสั่นสะท้าน...ก่อนกระซิบเสียงแผ่วที่ข้างหูเขา

"เจ้าชายซุนเยวี่ยน..."

ลั่วอวิ๋นหรี่ตาลงอันตราย

เจ้าชายซุนเยวี่ยน...หนึ่งในพระญาติชั้นสูงของแคว้นซุนหลิง

ผู้มีอำนาจพอ ๆ กับหลี่เหยียน และมีข่าวลือว่าคือผู้อยู่เบื้องหลังโครงการทดลองอสูรตั้งแต่ต้น

การล้างแค้นครั้งนี้...ใหญ่เกินกว่าที่เขาคาดไว้เสียแล้ว